تس دم موڑ کری نوں تریا، پھیر سسّی ول مڑیا
آون مڑن بھرا نہ دیندے، اوٹھ مہاراں پھڑیا
تیں بن باپ ہویا نابینا، کرکے سڑیا سڑیا
ہاشم دیکھ محل کیچم دا، پھر مڑ آون چڑھیا
ہجر اگ پنوں دی بھڑکے، توڑ جواب سناوے
کہندی ماں پتا پت کیہڑا، نال مویاں مر جاوے
جیہڑی نال اساڈے کیتی، پیش تساڈے آوے
ہاشم باجھ سسّی نہیں دوجا، جے رب پھیر ملاوے
کہند بلوچ خیال نہ چھڈ دے، ول ول پھیر کھلوندے
نالے زور وکھالن اپنا، نالے اُٹھ گلےلگ روندے
جب لگ جان نہ مڑنے دیساں، آؤ پنوں وس ہوندے
ہاشم عاشق باز عشق دے، کھڑکت ول جی ڈھوندے
بوہت لاچار ہویا شہزادہ، کچھے پکڑ کٹاری
جس دی چمک لگے جند جاوے، سو جمروپ دو دھاری
چھوڑ مہار دِتی تد بھائیاں، ڈر دیاں جان پیاری
ہاشم کون پھڑے جند بازاں، جان عشق وچ ہاری
