سورن جیت سوی لئی اک نظم
۔۔۔
چوفیرے بھیڑ ہے
ہتھاں چ پتھر پھڑی
گُھور رہی ہے
ایس عجیب بُت شکن نوں
جو رجھیا ہویا ہے
اپنے ہی بنائے
بُتاں نوں توڑن وچ
ہر اک سچے بت شکن دا
امتحان ہی ہوندا ہے
رِیجھ نال بنائے
اپنے ہی بُتاں نوں توڑناں
اپنے پربھا منڈل وچ مست
اپنی اسمتا اپنیاں سیماواں
سبھ جاندا ہے بُت شکن
بُت شکن
جس نے بِھیڑ ول کدے تکیا نہیں
بِھیڑ
جوں بھسم کرنا لوچدی ہے اوس نوں
پر
اوہ کدے
بِھیڑ دا حصہ نہیں بندا
ایسے لئی
بِھیڑ کول
اوس لئی صرف پتھر ہن
پتھر
جو اوس دے جسم تے
لکھدے نیں
سزا دا عبارت نامہ
بُت شکن
صرف مسکرا دیندا ہے
حوالہ: سمندر بُلاؤندا ہے؛ ( ویکھو )
