سجن جی
تُسیں ہُن نہ جانا
میرا شہر تساں دا اج توں
بُھل جو شہر پرانا
امبر اُتے من دے پنچھی
لاؤندے پھرن اُڈاری
اس موسم وچ ہر شے جاپے
حدوں ودھ پیاری
اس موسم دی نبض پچھانو
پھر نہ بہہ پچھتانا
سجن جی
تسیں اج۔۔۔
سجن جی گل مہکاں لاؤ
مہکاں خوب ہندھاؤ
مہکاں وستر، مہکاں جیون
مہکاں گل نال لاؤ
ایہہ مہکاں نیں، مہکاں اندر
اک دن انت سماناں
تسیں اج۔۔۔
اِس پل ہی جے تسیں تُر گئے
ایہہ جِند کون سنبھالو
کلی زہری پوے گی
ایہہ لے لے غم دے سالو
سجن جی کدھرے بُھل کے نہ
ایسا قدم اُٹھانا
سجن جی
تسیں اج نہ جانا
حوالہ: اُداس گلیاں دی داستان؛ صفحہ 15 ( ویکھو )
