گیٹے کھیڈ کے ویلا ٹپیا

(حضرت شاہ حسین دے مزار اُتے)

گیٹے کھیڈ کے
ویلا ٹپیا
مَر مَر دی
اک صدی وچ
صدیاں دا
گُمنام مسافر
جیہدے جیون
دیاں راہواں اُتے
مٹی دا
اک دیوا بالن
کوئی نہ وڑیا
اوہ کچے گھڑے
دے آسرے اُتے

چُک کے ٹھلیا
کلّم کلّا
خلقت دے
سارے خواباں دی
تقدیر
جَل پریاں
نہ اکھ ملائی
ملّاحاں
راہ نہ دسیا

اوس پاڑے لیڑے
ہستی دے
تے مار کے چھالاں آیا
بندے دی
بلدی دوزخ وچ

کسے سجن نہ دارو دِتا
کسے راہی نہ پٹی کیتی
اوہ لہولہان

پیراں اُتوں
سُٹ کے پرے
ریتاں دی زنجیر
گلی گلی وچ
نچدا لنگھیا
گاوندا
پریم دے
سُندر گیت
کسے مِتر نہ باری کھولی
کسے وسنیک نہ پانی پُچھیا

تے اج
پھوکے لفظاں دے
ہار پرو کے
ہنجواں دے
دو چلّو بھر کے
آئے اسیں
دھرتی دے
اوس سُچے پتر لاگے

جس ساتھوں رُس کے
اوڑک امر پیالہ پیتا