مُک جانا اے پَینڈا
تھک جانے نیں پَیر
ڈُھل پَینا اے سورج جیہڑا
میں تھالی وِچ پاکے
تینڈے بُوہے اگے دھریا
رُس جانی اے
اکھّاں دے وِچ کِھڑ دی شام دُعا
ٹُر پینی اے
کندھاں اُتے
اِٹّاں بجھی پِیڑ
سُک جانے نیں بُوہے اندر
چیتر تاکی لگ کے
بُڈ جانے نیں سینے اندر
سجناں آلے شہر
اُڈ جانے نیں ہتھّاں وِچوں
برکت آلے دِن
دُھپ جانے نیں
سڑکاں اُتے
نِت بھیناں دے وِیر
مِٹ جانی اے سینے کھچی
ساہواں نال لکیر!
حوالہ: سیجل؛ سانجھ؛ صفحہ 120 ( ویکھو )
