ਸੈਫ਼ਾਲ ਮਲੂਕ

ਮਦ੍ਹਾ ਜਨਾਬ ਪੈਰੇ ਸ਼ਾਹ ਗ਼ਾਜ਼ੀ ਦਮੜੀ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰ

ਬੱਸ-ਏ-ਅੱਲ੍ਹਾ ਬੱਸ-ਏ-ਅੱਲ੍ਹਾ ਅੱਗੋਂ ,ਮਦ੍ਹਾ ਮੁਬਾਰਕ ਆਈ
ਹਾਦੀ ਮੁਰਸ਼ਦ ਦੀ ਜਿਸ ਦੁਵੱਲੇ, ਚਾਰੇ ਕੋਟ ਨਿਵਾਈ

ਮੁਸਲਿਮ ਹਿੰਦੂ ਕੋਈ ਨਾ ਨਾਬਰ, ਸੇਵੇ ਸਭ ਲੋਕਾਈ
ਦਾਤਾ ਸਖ਼ੀ ਮਹੁਮੱਦਬਖ਼ਸ਼ਾ ,ਦਿਨ ਦਿਨ ਦੇਗ ਸਵਾਈ

ਆਜ਼ਿਜ਼ ਨਿਰਧਨ ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਤੇ, ਲੱਖ ਨਾਮਤ ਖਾਂਦੇ
ਹੱਕ ਦਮੜੀ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ,ਦਿੰਦਾ ਦਾਨ ਲੱਖਾਂ ਦੇ

ਸ਼ਾਹ ਸੁਲਤਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੂਹੇ, ਆਜ਼ਿਜ਼ ਬਣ ਵਿਖਾਂਦੇ
ਆਜ਼ਿਜ਼ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਾਹ ਸਦਾ ਵਣ, ਉਸ ਦਾ ਮਾਣ ਰੁੱਖਾ ਨਦੇ

ਇਸ ਦਰ ਦੇ ਸੱਗ ਆਰੀ ਕੋਲੋਂ ,ਸ਼ੇਰ ਬੱਬਰ ਭੌ ਕਰਦਾ
ਅੱਗੇ ਚੜ੍ਹੇ ਨਾ ਚਿੜੀ ਉਹਦੀ ਦੇ, ਬਾਜ਼ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਡਰਦਾ

ਬਾਦਸ਼ਾਆਂ ਦਾ ਪੈਰ ਕਹਾਵੇ ,ਪੈਰਾਂ ਸ਼ਾਹ ਕਰ ਜਾਤਾ
ਪੈਰਾਂ ਸ਼ਾਹ ਕਲੰਦਰ ਗ਼ਾਜ਼ੀ, ਨਿੱਤ ਸਵਾ ਲੱਖ ਦਾਤਾ

ਸੇਕ ਲੱਗੇ ਜਦ ਸੇਵਕ ਤਾਈਂ, ਤੁਰਤ ਸਣੇ ਫ਼ਰਿਆਦਾਂ
ਪਹੁੰਚੇ ਕਰ ਤਾਕੀਦ ਮੁਹੰਮਦ , ਪਾਨ ਮੁਰੀਦ ਮੁਰਾਦਾਂ

ਜ਼ਿੰਦਾ ਪੀਰ ਕਰਾਮਤ ਜ਼ਾਹਰ, ਫ਼ੈਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਾਰੀ
ਬਾਗ਼-ਏ-ਨਬੀ ਦਾ ਗਲ ਅਜਾਇਬ, ਖਿੜਿਆ ਸਦਾ ਬਹਾਰੀ

ਜੁਮਲ ਜਹਾਨ ਧੰਮੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ ,ਝੱਲੀ ਵਾਊ ਕਰਮ ਦੀ
ਵਾਹ ਸੁਹੇਲ ਕਰੇ ਯਲਗ਼ਾਰਾਂ, ਕੀਮਤ ਪੈਂਦੀ ਚੰਮ ਦੀ

ਸਾਵੀ ਝੰਗੀ ਜੋਬਨ ਰੰਗੀ, ਜਲਵਾ ਹੁਸਨ ਕਮਾਲੋਂ
ਸ਼ਾਖ਼ਾਂ ਮਸਤਾਂ ਸਿਰ ਲਟਕਾਏ ,ਦਮ ਦਮ ਝੂਲਣ ਹਾਲੋਂ

ਤੋਤੇ ਮੀਨਾ ਖ਼ੁਮਰੇ ਬੋਲਣ ,ਕੋਇਲ ਮੋਰ ਲੁਟੋਰੇ
ਧੰਨ ਪੈਰਾ ਧਨ ਪੈਰਾ ਜਿਸ ਨੇ, ਰਿਜ਼ਕ ਅਸਾਡੇ ਟੁਰੇ

ਬੁਲਬੁਲ ਭਰ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਬਾਸੋਂ, ਫਿਰਦੇ ਮਸਤ ਦੀਵਾਨੇ
ਹੱਦ ਹੱਦ ਕਰਨ ਸਜੋਦ ਇਬਾਦਤ,ਸਿਰ ਪਰ ਤਾਜ ਸ਼ਹਾਨੇ

ਕੁੱਕੜ ਅੱਠ ਸਬਾ ਹੈਂ ਦਿੰਦੇ ,ਠੱਪ ਤੀਮਮ ਬਾਂਗਾਂ
ਬੋ ਜ਼ੇ ਤੇ ਕਲਚਟਿਆਂ ਸੋਜ਼ੋਂ, ਕਰਦੇ ਕੂਕਾਂ ਚਾਹਨਗਾਂ

ਅੱਠਵੀਂ ਰੋਜ਼ ਹੋਵੇ ਨਿੱਤ ਮੇਲਾ, ਲੋਗ ਜ਼ਿਆਰਤ ਆਉਣ
ਸ਼ਾਹ ਮਰਦਾਂ ਤੇ ਮਸਤ ਕਲੰਦਰ, ਭੀਰਾਂ ਗਜ ਸੁਨਾਵਨ

ਪੈਰ ਮੇਰੇ ਦੀ ਧੁੰਮ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ,ਆਉਣ ਵਲੀ ਸਲਾਮੀ
ਚੁੰਮਣ ਖ਼ਾਕ ਕਰੇਂਦੇ ਖ਼ਿਦਮਤ, ਦਾਵਾ ਰੱਖ ਗ਼ਲੁਮੀ

ਜੰਨਤ ਸ਼ਾਨ ਮਕਾਨ ਮਨੁੱੋਰ, ਰੂਪ ਡੁੱਲ੍ਹੇ ਹਰ ਪਾਸੇ
ਦਰ ਉਸ ਦੇ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਸਵਾਲੀ, ਪਾਵਨ ਆਸ ਨਿਰ ਉਸੇ

ਆਓਤਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰ ਦਿੰਦਾ, ਵਿਛੜੇ ਯਾਰ ਮਿਲਾਵੇ
ਦਰ ਉਸ ਦੇ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਮਿਲਣ ਥੀਂ, ਕੋੜ੍ਹ ਫ਼ਰੰਗ ਉਠ ਜਾਵੇ

ਰੁੜ੍ਹੇ ਜ਼ਹਾਜ਼ ਲਗਾਵੇ ਬਣੇ ,ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੱਲ ਕਰਦਾ
ਲੜ ਲੱਗੇ ਦਾ ਸ਼ਰਮ ਤੁਸਾਨੂੰ, ਪਾਕ ਸ਼ਹੀਦਾ ਮਰਦਾ !

ਜਿਸ ਪਰ ਤੇਰਾ ਸਾਇਆ ਪੈਰਾ , ਆਓਗਨ ਦੇ ਗੁਣ ਉਸ ਦੇ
ਜਾਨੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੋਸਤ ਬਣ ਦੇ ,ਜੋ ਦੋਖੀ ਸੋ ਮੁਸਦੇ

ਰਹਿਮਤ ਨਜ਼ਰ ਤੁਸਾਡੀ ਜੇਕਰ, ਮੈਂ ਪਰ ਹੋਵੇ ਸਾਈਆਂ
ਬਖ਼ਸ਼ਨਹਾਰਾ ਭੀ ਤਦ ਰਾਜ਼ੀ, ਕਜੱੋ ਐਬ ਖ਼ਤਾਿਆਂ

ਤੂੰ ਹੈਂ ਬਖ਼ਸ਼ਨਹਾਰਾ ਮੇਰਾ ,ਨਿੱਤ ਸਤਾਰੀ ਕਰਦਾ
ਜ਼ਾਹਰ ਬਾਤਨ ਮਾਲਮ ਤੈਨੂੰ, ਤੱਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਜਰਦਾ

ਮੈਂ ਨਕਿਰੀ ਆਓ ਗਨਹਾਰੀ, ਪਰ ਤਕਸੀਰ ਬੀਚਾਰੀ
ਮਾਨ ਤਰਾਣ ਤੁਸਾਡਾ ਹਜ਼ਰਤ ,ਸ਼ਰਮ ਸ਼ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ

ਜੋ ਚਾਹੇਂ ਸੋ ਲਿਕੱਹੀਂ ਸਾਈਆਂ! ਮਾਲਿਕ ਲਵਾ ਕਲਮ ਦਾ
ਮੈਂ ਮਸਕੀਨ ਹਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ,ਤੋਂ ਜ਼ਾਮਨ ਹਰ ਕੰਮ ਦਾ

ਹੱਕ ਪਲ਼ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਾਝ ਤੁਸਾਡੇ ,ਸਾਏ ਪੁਸ਼ਤ ਪਨਾਹੋਂ
ਮੈਂ ਆਜ਼ਿਜ਼ ਨੂੰ ਨਾਮ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ, ਰੱਦੀਂ ਨਾ ਦਰਗਾਹੋਂ

ਸਦਾ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖ਼ਸ਼ ਨਿਮਾਣਾ, ਹੁਲੀਆ ਕਰਮ ਫ਼ਜ਼ਲ ਦਾ
ਤਕੀਆ ਪਰਨਾ ਮਹਿਜ਼ ਤੁਸਾਡਾ, ਨਾ ਕੁਝ ਰਲਾ ਅਮਲ ਦਾ

ਕੇ ਮਜਾਲ ਮੇਰੀ ਜੇ ਆਖਾਂ, ਇੰਜ ਕਰੋ ਗੱਲ ਮੇਰੀ
ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਸਾਈਆਂ! ਸਾ ਹਮ ਪਿਆ ਨਿੱਤ ਤੇਰੀ

ੁਨ੍ਹਾਂ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਮਸਾਹਬੀ ਲਾਇਕ, ਦਰ ਤੇਰੇ ਸੱਗ ਸੱਤਾ
ਕੁੱਤਿਆਂ ਦਾ ਭੀ ਨਫ਼ਰ ਨਕਾਰਾ, ਨਫ਼ਰਾਂ ਪਿੱਛੇ ਕੁੱਤਾ

ਜਿਸ ਸਿਰ ਹੈ ਦਸਤਾਰ ਤੁਸਾਡੀ, ਮੈਂ ਭੀ ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਤੇ
ਖ਼ੈਰ ਖ਼ੈਰਾਇਤ ਬੈਠਾ ਖਾਵਾਂ, ਜੇ ਕੁੱਝ ਛਾਂਦਾ ਵਰ