ਕੋਈ ਦਿਨ ਦਾ ਕਰ ਖ਼ਰਚ ਟਿੱਲੇ ਤੇ, ਰੱਖ ਲਏ ਕੁਝ ਮੇਵੇ
ਵੇਖ ਮੁਹੰਮਦ ਰਾਜ਼ਕ ਕਥਿਏ, ਰਿਜ਼ਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੇਵੇ
ਹੋਏ ਸਵਾਰ ਟਿੱਲੇ ਤੇ, ਦੂਏ ਮਲਿਕਾ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਲੰਮੇ ਵਹਿਣ ਪਏ ਫਿਰ ਆਸ਼ਿਕ, ਸੱਚਾ ਰੱਖ ਇਰਾਦਾ
ਰਾਤੀਂ ਦੇਹਾਂ ਟੁਰਦੇ ਜਾਂਦੇ, ਘੜੀ ਆਰਾਮ ਨਾ ਪਾਂਦੇ
ਨਾ ਸ਼ੁੱਧ ਬੁੱਧ ਸੰਸਾਰ ਜਗਤ ਦੀ, ਨਾ ਕੋਈ ਦਿੰਦਾ ਵਾਨਦੇ
ਪਾਣੀ ਉਪਰ ਜਾਂਦਾ ਟਿੱਲਾ, ਬੀੜੀ ਵਾਂਗਣ ਤੁਰਕੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਚਲਾਈਂ ਜਾਂਦਾ, ਆਸ ਰਬੇ ਦੀ ਕਰਕੇ
ਪੰਜ ਮਹੀਨੇ ਹੋਰ ਕਪੀਨਦਾ, ਪੰਧ ਘਣੇਰਾ ਆਬੀ
ਵਾਅ ਮੁਰਾਦ ਰਹੀ ਨਿੱਤ ਝੱਲਦੀ, ਟੁਰਿਆ ਗਿਆ ਸ਼ਿਤਾਬੀ
ਆਪ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਚੱਪਾ ਮਾਰੇ, ਆਪੇ ਵੰਝ ਲਗਾਂਦਾ
ਰਾਤੀਂ ਦੇਹਾਂ ਖ਼ੌਫ਼ ਨਦੀ ਦਾ, ਪਲਕ ਹੱਕ ਅੱਖ ਨਾ ਲਾਂਦਾ
ਬਾਝ ਮਲਾਹਾਂ ਤੁਰਨ ਨਾ ਬੇੜੇ, ਮਰਦਾਂ ਬਾਝ ਨਾ ਝੇੜੇ
ਹੋਇਆ ਮੱਲਾਹ ਉਹ ਸ਼ਾਹ ਮਿਸਰ ਦਾ,ਕਈਂ ਰੁੜ੍ਹਾਕੇ ਬੇੜੇ
ਯੂਸੁਫ਼ ਬਰਦਾ ਹੋ ਵਿਕਾਣਾ, ਖ਼ੁੱਕ ਹੱਕੇ ਸਨਾਨੇ
ਪੱਟ ਪਹਾੜ ਸਿੱਟੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ, ਫ਼ਰ ਹਾ ਦੇ ਹੱਕ ਜਾਣੇ
ਪੁਨੂੰ ਧੋਬਾ ਨਾਮ ਧਰਾਇਆ, ਕੀਚਮ ਦੇ ਸਲਤਾਨੇ
ਚਾਕ ਕਲਾਲਾਂ ਦਾ ਸਦਵਾਇਆ, ਇੱਜ਼ਤ ਬੈਗ ਜਵਾਨੇ
ਕਾਮ ਕਮਰ ਚ੍ਹਡ਼ ਘਰ ਦਰ ਟੁਰਿਆ, ਮਰਮਰ ਕੇ ਜਿੰਦ ਬੱਚੀ
ਪੂਰਨ ਘਰ ਘਰ ਭੇਖ ਮੰਗੀਂਦਾ, ਪਾਲ਼ ਮੁਹੱਬਤ ਸੱਚੀ
ਬੇਨਜ਼ੀਰ ਦੁਰਗ ਵਗਾਇਆ, ਕੈਦ ਅੰਦਰ ਤਿੰਨ ਗਾਲੇ
ਨਜਮ ਨਸਾ-ਏ-ਬੀ ਬੀ ਬਣ ਜੋਗੀ, ਬਣ ਬੇਲੇ ਕੋਹ ਭਾਲੇ
ਕੈਸ਼ ਅਰਬ ਦਾ ਰਾਜਾ ਆਹਾ, ਬਣਿਆ ਮਜਨੂੰ ਝੱਲਾ
ਸ਼ੇਰਾਂ ਤੇ ਬਘਿਆੜਾਂ ਅੰਦਰ, ਵਿਚ ਪਹਾੜਾ ਕਲਾ
ਮਜਨੂੰ ਨੇ ਹਿੱਕ ਔਰਤ ਡਿੱਠੀ, ਹਿੱਕ ਦਿਨ ਨਾਲ਼ ਕਜ਼ਾਏ
ਮਰਦੇ ਦੇ ਗਲ ਰਸਾ ਪਾਇਆ ਚਲੀ ਨਗਰ ਵੱਲ ਜਾਏ
ਮਰਦੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲ਼ਾ ਕੀਤਾ, ਵਾਲ਼ ਪਇਏ ਵਿਚ ਗਿੱਲ ਦੇ
ਰਿੱਛ ਕਲੰਦਰ ਵਾਂਗਰ ਦੂਏ, ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਚਲਦਿਏ
ਜਾਂ ਮਜਨੂੰ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘੇ, ਪੁੱਛਦਾ ਮਰਦ ਯਗਾਨਾ
ਕਿਸ ਕਾਰਨ ਇਹ ਕਾਰਨ ਕੇਤੂ, ਕੇ ਇਹ ਮੁੱਕਰ ਬਹਾਨਾ
ਬੁੜ੍ਹੀ ਕਿਹਾ ਸਮਝ ਜਵਾਨਾ, ਇਹ ਕੰਮ ਪੇਟ ਕਰਾਂਦਾ
ਮੈਂ ਔਰਤ ਉਸ ਮਰਦੇ ਤਾਈਂ, ਦਰ ਦਰ ਫਿਰੇ ਨਚਾਂਦਾ
ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਨਚਾਂਦੀ ਫਿਰ ਸਾਂ, ਹਰ ਬੂਹੇ ਕਰ ਫੇਰਾ
ਖ਼ਲਕਤ ਵੇਖ ਤਾਜ਼ੱਬ ਹੋਸੀ, ਪਈਸੀ ਖ਼ੈਰ ਵਧੇਰਾ
ਜੇ ਕੁਝ ਹਾਸਲ ਹੋਸੀ ਸਾਨੂੰ, ਵੰਡ ਦੂਏ ਵੱਲ ਖਾ ਸਾਂ
ਅੱਧਾ ਮਰਦ ਖੜੇਗਾ ਘਰ ਨੂੰ, ਅੱਧ ਮੈਂ ਬੀ ਲੈ ਜਾ ਸਾਂ
ਮਜਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਇਸ ਕੰਮ ਲਾਇਕ, ਮੇਰੇ ਜੇਹਾ ਨਾ ਕੋਈ
ਪਾ ਮੇਰੇ ਗਲ ਰਸਾ ਮਾਈ, ਖੱਟ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਈ
ਘਰ ਘਰ ਨਾਚ ਕਰਾਂਗਾ ਉਮਦੇ, ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਬੋਲ ਸੁਨਾਸਾਂ
ਲੈਲਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤੋੜੀ ਚਲਸਾਂ, ਖੱਟੀ ਤੁਧ ਕਰ ਅਸਾਂ
ਜੇ ਕੁਝ ਹਾਸਲ ਹੋਸੀ ਤੈਨੂੰ, ਕੁਝ ਨਾ ਦੇਵੀਂ ਮੈਨੂੰ
ਜੇ ਕੁਝ ਲਭਸੀ ਤੋਹਈਂ ਖਾਈਂ, ਹੋਗ ਭਨਜਾਲ ਨਾ ਤੈਨੂੰ
ਮਜਨੂੰ ਨੇ ਗਲ ਰਸਾ ਪਾਇਆ, ਮੂੰਹ ਲਿਆ ਕਰ ਕਾਲ਼ਾ
ਇਸ ਔਰਤ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਟੁਰਿਆ, ਵਾਹ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਚਾਲਾ
ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਢੋਇਆ, ਮਜਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਕਲੰਦਰ
ਰਸਾ ਛਿਇਕ ਨਚਾਵੇ ਬੁੜ੍ਹੀ, ਹਰ ਹਰ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ
ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਜੌੜੇ ਤਾੜੀ ਮਾਰੇ, ਨਾਚ ਕਰੇ ਸੰਗ ਤਾਲਾਂ
ਵੇਖ ਸ਼ਰੀਕ ਮਜ਼ਾਖਾਂ ਕਰਦੇ, ਬਹੁਤੇ ਕੱਢਣ ਗਾਲਾਂ
ਲੈਲਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਬੇਚਾਰਾ, ਖ਼ੂਬ ਸਰੋਦ ਉਸਨਾਨਦਾ
ਮੂੰਹ ਕਾਲ਼ਾ ਤੇ ਗਲ ਵਿਚ ਰਸਾ, ਖ਼ੂਬ ਧਮਾਲਾਂ ਪਾਂਦਾ
ਇਹੋ ਕੰਮ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਦਾਇਮ, ਕਰੇ ਅਜੇਹੇ ਕਾਰੇ
ਕਿਏ ਹੋਇਆ ਜਏ ਚਪਿਏ ਮਾਰੇ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਬੇਚਾਰੇ
ਜੇ ਮਜਨੂੰ ਦੀ ਗੱਲ ਤਮਾਮੀ, ਹੋਰ ਅਗੇਰੇ ਖੜੀਏ
ਇਸ ਕਸਿਏ ਦਾ ਰਹੇ ਨਾ ਚੇਤਾ, ਓਸੇ ਅੱਗੇ ਸੜੀਏ
ਇਹੋ ਗੱਲ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਹੈ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਭਾਰੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦੀ ਫਿਰ ਪਿੱਛੋਂ, ਦਸ ਕਹਾਣੀ ਸਾਰੀ
ਮੌਲਾ ਪਾਕ ਕਰੇ ਮੈਂ ਯਾਰੀ, ਤੋੜ ਚੜ੍ਹੇ ਇਹ ਕਿੱਸਾ
ਅੱਗੋਂ ਫੇਰ ਨਬੇੜ ਦੀਏਗਾ, ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਹੋਸੀ ਹਿੱਸਾ
ਬੇ ਅਰਾਮੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ, ਮੁਦਤ ਬਹੁਤ ਗੁਜ਼ਾਰੀ
ਬੇਹੱਦ ਥਕਾ ਮਾਣਦਾ ਹੋਇਆ, ਨਿੰਦਰ ਚੜ੍ਹੀ ਖ਼ੁਮਾਰੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਟਿੱਲੇ ਤੇ ਸੱਤਾ, ਨਿੰਦਰ ਘੁਲ਼ ਮਿਲ਼ ਆਈ
ਅਜਬ ਜਮਾਲਪੁਰੀ ਦੀ ਮਹਿਰਮ, ਮਲਿਕਾ ਰੱਬ ਮਲ਼ਾਈ
ਸੁੱਤੇ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਹੋਸ਼ ਨਾ ਰਿਹਾ, ਬਹੁਤਾ ਸੀ ਨਿੰਦਰਾਇਆ
ਮਲਿਕਾ ਖ਼ਾਤੋਂ ਬੈਠੀ ਜਾਗੇ, ਅੱਗੇ ਵੀਰ ਸਵਾਇਆ
ਫੇਰ ਅਛਲ ਸੱਟਾਂ ਦੀ ਜਾਯੋਂ, ਖ਼ਬਰ ਰਖੀਂਦੀ ਸਾਰੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵਾਂਗ ਟਿੱਲੇ ਨੂੰ, ਟੁਰੇ ਨਾਲ਼ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ
ਹੋਰੂੰ ਹੋਰ ਆਸ਼ਿਕ ਨੂੰ ਆਫ਼ਤ, ਨਿੱਤ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੱਸੇ
ਸਿਦਕ ਸਫ਼ਾਈ ਉਸ ਦੀ ਤੱਕਦਾ, ਮੱਤ ਕਿਧਰੋਂ ਮੁੜਨਸਿਏ
