مائی کہندی سن نی دھیے، باپ تیرے شاہپالے
علم کلام کتاباں پڑھیاں، غیبی خبر دسالے
لکھے اپنے وچ اوہناں نے، ایہہ گلّ ڈٹھی ہوسی
آدمیئیں سنگ دھی میری دی، قسمت اگھڑ کھلوسی
لیکھ اول دے واچ دھننانے، پھر کیوں غصہ خاصی
کی دھر دوش تیرے سر بیٹی، مندا حالَ کراسی
