ਆਹੋ ਹਿੰਮਤ ਮਰਦਾਂ ਵਾਲੇ ,ਇਹੋ ਕੰਮ ਕਰੇਂਦੇ
ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਦਰ ਢੀਂਦੇ ਨਾਹੀਂ, ਸ਼ਾਮਤ ਤਦ ਮਰੀਂਦੇ
ਜਿਸ ਜਾਈ ਵਿਚ ਮਤਲਬ ਹੋਵੇ, ਮਰਦ ਪੁਚਾਉਣ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ
ਮਿਲਣ ਮੁਰਾਦਾਂ ਮੰਗਤਿਆਂ ਨੂੰ ,ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਦਰ ਮਿਲੀਆਂ
ਹੁੰਦੇ ਬੰਦ ਖ਼ਲਾਸ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਮਰਦ ਪੱੋਨ ਜਦ ਜ਼ਾਮਨ
ਧੰਨ ਨਸੀਬ ਉਹਦੇ ਜਿਸ ਫੜਿਆ, ਮਰਦਾਂ ਸੁਣਦਾ ਦਾਮਨ
ਮਰਦ ਮਲਿਏ ਤਏ ਦਰਦ ਨਾ ਛੋੜੇ ,ਆਓਗਨ ਦਏ ਗੁਣ ਕਰਦਾ
ਕਾਮਲ ਲੋਕ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਲਾਅਲ ਬਨਾਣ ਪੱਥਰ ਦਾ
ਜਦੋਂ ਹੁਸਨ ਮੀਮਨਦੀ ਡਿੱਠਾ, ਡੇਰਾ ਵਿਚ ਦਮਿਸ਼ਕਿਏ
ਲੱਗਾ ਕਰਨ ਤਲਾਇਸ਼ ਉਸ ਦੀ, ਆਂਦਾ ਜਿਸਦੇ ਅਸ਼ਕੇ
ਹਰ ਚਾਰਾ ਹਰ ਤਰਲਾ ਕਰ ਕੇ, ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਕਰ ਹੀਲਾ
ਬਾਦ ਸ਼ਹਾਨੀ ਮਜਲਿਸ ਪਹੁਤਾ, ਲੈ ਕੇ ਨਾਲ਼ ਵਸੀਲਾ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਰੋਜ਼ ਗਿਆ ਵਿਚ ਮਜਲਿਸ, ਕਰੇ ਸਲਾਮ ਸ਼ਹਾਨੇ
ਅਦਬ ਕੋਹ ਉਦ ਸੁਖ਼ਨ ਸੁਚਾਵੀਂ, ਦੱਸਦਾ ਹੁਨਰ ਯਗਾਨੇ
ਜਾਂ ਕੋਈ ਰੋਜ਼ ਕਚਹਿਰੀ ਬੈਠਾ, ਬਾਦਸ਼ਾਆਂ ਦਿਲ ਪੜਿਆ
ਸਭ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਤੇ ਉਮਰਾਵਾਂ, ਨਾਲ਼ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤ ਜੁੜਿਆ
ਵਿਚ ਹਜ਼ੂਰ ਪਸੰਦੀ ਆਵੇ ,ਜੋ ਗੱਲ ਕਰੇ ਜ਼ਬਾਨੋਂ
ਬਹੁਤ ਨਿਜ਼ੀਕੀ ਮਹਿਰਮ ਹੋਇਆ ,ਨੇਕ ਕਲਾਮ ਬੀਆਨੋਂ
ਹੱਕ ਦਿਨ ਹਾਲ ਹਕੀਤ ਆਪਣੀ, ਅੱਵਲ ਆਖ਼ਿਰ ਤੋੜੀ
ਗੋਸ਼ ਗੁਜ਼ਾਰਸ਼ਹਾਂ ਦੇ ਕੀਤੀ, ਮਤਲਬ ਦੀ ਗੱਲ ਲੋੜੀ
ਸ਼ਾਹ ਦਮਿਸ਼ਕੀ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ, ਮਤਲਬ ਸਮਝ ਹੁਸਨ ਦਾ
ਹੈ ਇਹ ਕਿੱਸਾ ਪਾਸ ਅਸਾਡੇ ,ਨਾਹੀਂ ਹੁਕਮ ਦੱਸਣ ਦਾ
ਜ਼ਬਦૃੁਲਜਵਾਬੇ ਅੰਦਰ, ਲਿਕੱਹੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ
ਪਰ ਆਮਾਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨੀ ਨਾਹੀਂ, ਇਹੋ ਰਸਮ ਪੁਰਾਣੀ
ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ਅੰਦਰ, ਕਾਰਨ ਦਿਲ ਪਰਚਾਈ
ਦੂਤਨ ਖ਼ਾਸ ਅਸੀਂ ਰਲ ਬਹਿੰਦੇ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਨਾਲ਼ ਅਦਾਈ
ਹਰ ਹੱਕ ਸ਼ਾਹ ਅਸਾਡਾ ਵਡਕਾ, ਐਵੇਂ ਕਰਦਾ ਆਇਆ
ਪਰ ਇਹ ਕਿੱਸਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਨਾ, ਮਨ੍ਹਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਫ਼ਰਮਾਇਆ
ਆਮਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਪੜ੍ਹਨਾ ਮੂਲੇ, ਨਾ ਲਿਖਣਾ ਲਿਖਵਾ ਨਾ
ਵਓਹਟੀ ਵਾਂਗ ਸੱਤਰ ਵਿਚ ਰੱਖਣਾ, ਨਾਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਿਖਾਣਾ
ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨ ਅੰਦਰ ਪੜ੍ਹ ਆਪੋ, ਠੱਪ ਕੇ ਫੇਰ ਛਿਪਾਂਦੇ
ਵੱਡੀਆਂ ਦੀ ਇਹ ਸੰਦ ਕਦੀਮੀ, ਨਾਹੀਂ ਅੱਜ ਗਵਾਂਦੇ
ਅਰਜ਼ ਹੁਸਨ ਮੀਮਨਦੀ ਕੀਤੀ, ਵਿਚ ਹਜ਼ੂਰ ਸ਼ਹਾਨੇ
ਯਾ ਹਜ਼ਰਤ ਮੈਂ ਸ਼ੱਕ ਸੁਣਨ ਦਾ ,ਫਿਰਿਓਸ ਵਿਚ ਜਹਾਨੇ
ਕਿਓਂ ਮੈਂ ਪੜਦਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਨਾ, ਕਾਹਨੂੰ ਸਤਰ ਉਠਾਣਾ
ਮਿਹਰ ਕਰੋ ਹੱਕ ਵਾਰ ਸੁਣਾਉ, ਫ਼ਿਰ ਵਤਨ ਨੂੰ ਜਾਣਾ
ਸ਼ਾਹ ਦਮਿਸ਼ਕੀ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ, ਮਿੱਠੀ ਨਾਲ਼ ਜ਼ੁਬਾਨੇ
ਜ਼ਬਦૃੁਲਜਵਾਬ ਖੁੱਲੇ ਗੀ ,ਅੰਦਰ ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨੇ
ਕਿੱਸਾ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵਾਲਾ ,ਤਦੋਂ ਸੁਨਾਸਾਂ ਤੀਂ ਨੂੰ
ਚਾਹ ਮੁਰਾਦ ਤੇਰੀ ਜਦ ਪੁਗਸੀ, ਦੇਈਂ ਦੁਆਈੰ ਮੈਂ ਨੂੰ
ਜਾਸੀ ਫ਼ਿਕਰ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਤੇਰਾ, ਲੂੰ ਲੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸਮਾਸੀ
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੱਲ ਹੋਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ,ਮੁਲਕੀਂ ਫਿਰੇਂ ਉਦਾਸੀ
ਸੰਨ ਕੇ ਸੁਖ਼ਨ ਸਹੀ ਸ਼ਹਾਨੇ, ਲੱਗੀ ਆਸ ਹੁਸਨ ਨੂੰ
ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨ ਤੱਕੇ ਜਿਉਂ ਤਕਦਿਏ ,ਈਦੇ ਵਾਲੇ ਚੰਨ ਨੂੰ
ਰੁੱਖ ਉਡੀਕ ਨਿਚਲਾ ਬੈਠਾ, ਜਿਲਦ ਨਵੀਸ ਸਦਾਏ
ਦਲਿਤ ਖ਼ਿਲਾਤ ਬਖ਼ਸ਼ ਤਮਾਮੀ, ਅੱਿਜ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਵਧਾਏ
ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਥੀਂ ਦੋ ਚੁਣ ਕੁਡ੍ਹੇ, ਮਾਹਿਰ ਧਨੀ ਕਲਮ ਦੇ
ਖ਼ੁਸ਼ਖ਼ਤ ਬਹੁਤ ਸਹੀ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਉਸਤਾਕਾਰ ਰਕਮ ਦੇ
ਦੇ ਦਲਿਤ ਵਡਿਆਈ ਖ਼ਿਲਾਤ, ਇਹ ਸਲਾਹ ਪਕਾਏ
ਜਾਂ ਰਮਜ਼ਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ਅੰਦਰ ,ਸ਼ਾਹ ਕਿਤਾਬ ਸੁਣਾਏ
ਤੁਸਾਂ ਦੋਹਾਂ ਛੁਪ ਬਹਿਣਾ ਚੋਰੀ, ਖ਼ਾਤਿਰ ਇਸੇ ਗੱਲ ਦੀ
ਕਿੱਸਾ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵਾਲਾ, ਲਿਖ ਲੈਣਾ ਕਰ ਜਲਦੀ
ਕਾਨੂੰਨਗੋ ਤਸੱਲੀ ਦਿੰਦੇ ,ਕਾਣੀ ਪਕੜ ਬਹਾਂ ਗੇ
ਤੋੜੇ ਜਿਲਦ ਪੜ੍ਹੇ ਕੋਈ ਕੈਸਾ, ਲੱਖ ਸਹੀ ਲਵਾਂਗੇ
ਜਾਂ ਰਮਜ਼ਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ਆਇਆ ,ਹੁਸਨ ਕੀਤਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ
ਕਾਨੂੰਨਗੋ ਕੀਤੇ ਮੁੜ ਤਕੜੇ ,ਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਸਮਿਆਨਾ
ਜ਼ਬਦૃੁਲਜਵਾਬ ਖ਼ਲਾਈ, ਹੋਇਆ ਹੁਕਮ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਹੱਕ ਹੁਸਨ ਮੀਮਨਦੀ ਸੱਦਿਆ ,ਦੂਤਨ ਹੋਰ ਦੀਵਾਨਾਂ
ਕਾਨੂੰਨਗੋ ਹਸਨ ਨੇ ਚੋਰੀ, ਪੜਦੇ ਵਿਚ ਬਹਾਏ
ਆਪ ਹਜ਼ੂਰ ਸ਼ਹਾਨੇ ਬੈਠਾ ,ਵਕਤ ਮੁਬਾਰਕ ਆਏ
ਜਾਂ ਸੁਲਤਾਨ ਦਮਿਸ਼ਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ, ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ ਇਹ ਕਿੱਸਾ
ਸੰਨ ਸੁਣ ਕੁਨਬੇ ਰੱਖ ਚਮਨ ਦੇ, ਲੈ ਹਾਲਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ
ਸਾਬਤ ਹੋਸ਼ ਰਹੇ ਵਿਚ ਪੜਦੇ ,ਕਾਨੂੰਨਗੋ ਕਰਾਰੇ
ਅੱਵਲ ਆਖ਼ਿਰ ਤੀਕ ਕਿਸੇ ਦੇ, ਹਰਫ਼ ਸਹੀ ਉਤਾਰੇ
ਜਾਂ ਕਿੱਸਾ ਲਿਖਵਾ ਹਸਨ ਨੇ, ਕਾਬੂ ਕੀਤਾ ਚੋਰੀ
ਰੁਖ਼ਸਤ ਲੇਨ ਲੱਗਾ ਦਰਬਾਰੋਂ ,ਫ਼ੱਜ ਵਤਨ ਨੂੰ ਟੋਰੀ
ਅੱਠ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਰੁਖ਼ਸਤ ਕੀਤਾ, ਸ਼ਾਹ ਦਮਿਸ਼ਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦਏ
ਖ਼ਿਲਾਤ ਤੁਹਫ਼ੇ ਹਦੀਏ ਦਿੱਤੇ ,ਜੇ ਕੁਝ ਆਹੇ ਸਿਰ ਦਏ
ਕਿੱਸਾ ਘੁਣ ਵਤਨ ਨੂੰ ਟੁਰਿਆ, ਨਾਲ਼ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
ਮੁਹਲਤ ਅਜੇ ਨਾ ਮੁੱਕੀ ਆਹੀ ,ਆਨ ਦਿੱਤੀ ਉਸ ਡਾਲ਼ੀ
ਬਹੁਤ ਇਨਾਮ ਦਿੱਤੇ ਸੁਲਤਾਨੇ, ਖ਼ਿਲਾਤ ਮੁਲਕ ਜਾਗੀਰਾਂ
ਉਹ ਹੱਸਣ ਮੀਮਨਦੀ ਕੀਤਾ ,ਅਫ਼ਸਰ ਵਿਚ ਵਜ਼ੀਰਾਂ
ਏਸ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋਇਆ, ਰੁਤਬਾ ਉਸ ਦਾ ਆਲੀ
ਜੇ ਕੋਈ ਰੰਜ ਮੁਸੀਬਤ ਝਾਗੇ, ਕਦੇ ਤੱਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
