راتیں اوہ دنے ایہ کارن، ویکھو مکر زناں دے
مایاں دایاں سنگ سیاں نوں، دین نہ بھیت مناں دے
خوب کہیا دانا کسے نے، سچ اکھان پرانا
دوجے بحر وچوں اُلٹاکے، آیا بیت سنانا
رناں چنچل ہار ہمیشہ، چنچل کم کریہن
دیہیں ڈرن پچھاویں کولوں، راتیں ندی تریہن
وچ قرآن کہے رب سچے، مکر زناں دے بھارے
گِن گِن کے لِکھ دسے ناہیں، میں بھی ڈردے مارے
مت کوئی نار سنے کھا غصہ، کرے چلترکائی
گھمن گھیر کسے وچ پاوے، ڈوب دئے دانائی
ہور نہیں کوئی زور اوہناں سنگ، ہادی دئے پناہاں
چھڈ مکراں دی گل محمدؒ، جھبدے چل اگاہاں
