ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਉਸ ਨੂੰ, ਨਾ ਕਰ ਬੇਕਰਾਰੀ
ਰੁੱਖ ਤਹੱਮੁਲ ਸਾਇਦ ਭਾਈ, ਪੱਕਣ ਦੇ ਖਾਂ ਯਾਰੀ
ਅੱਗ ਸਲਗੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਫੂਕਾਂ, ਮੱਤ ਦੇਵੇ ਭਿੜ ਕਾਰੇ
ਲੱਗੀ ਅੱਗੇ ਮੀਂਹ ਨਾ ਬਰਹਦੇ, ਪੇਸ਼ ਨਾ ਜਾਵਣ ਚਾਰੇ
ਇਸ਼ਕ ਬੁਪਾਰ ਸੁਖੱਲਾ ਨਾਹੀਂ, ਹਨ ਖਿਓਂ ਬਣਜਾਰਾ
ਇਸ ਸੌਦੇ ਵਿਚ ਉਮਰ ਵਨਜਾਨਦਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਸੂਦ ਪਿਆਰਾ
ਸੌਦਾ ਕਰ ਕੇ ਸੌਦਾ ਕਰੀਏ, ਸੌਦਾ ਹੈ ਕੇ ਲੇਖਾ
ਲੱਖ ਸੌਦਾ ਲਈਏ ਦੇ ਹੋਸ਼ਾਂ, ਸਰਦੀ ਭੀ ਕਰ ਰੇਖਾ
ਸੱਜਣ ਕੋਲ਼ ਨਾ ਦੌਰ ਕੋਹਾਂ ਤੇ, ਕੇ ਐਸੀ ਬੇਸਬਰੀ
ਹਿਰਸ ਤੇਰੀ ਦਾ ਅਸਰ ਉਹਨੂੰ ਬੀ, ਨਾ ਬਦਰਾ ਬੇਖ਼ਬਰੀ
ਸਾਇਦ ਕਹਿੰਦਾ ਸੁਣ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਤੂੰ ਇਹ ਕੰਮ ਅਜ਼ਮਾਏ
ਤ੍ਰਿਹਾਏ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਤੱਕ ਕੇ, ਸਬਰ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਏ
ਫੇਰ ਜਵਾਬ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਨਾਲ਼ ਹਲੀਮੀ ਨਰਮੀ
ਸੱਤਾ ਜਾਗੇ ਤੁਰਦਾ ਆਵੇ, ਜੁੱਸੇ ਹੋਵਸ ਗਰਮੀ
ਜਲਦੀ ਜਾਂਦੀ ਤਕ ਜਲ਼ ਦੀ, ਜਲਦੀ ਪੀਵੇ ਨ੍ਹਾਵੇ
ਮਗ਼ਜ਼ ਜ਼ੁਕਾਮ ਅਨਦਾਮੇ ਸੁਸਤੀ, ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਜਾਵੇ
ਭਾਰਾ ਮਗ਼ਜ਼ ਅਤੇ ਸਿਰਦਰਦੀ, ਨੱਕ ਅੱਖੀਂ ਜਲ਼ ਵਗਦਾ
ਚਰਦਾ ਸਿੰਘ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਫਿਰਦਾ, ਅਚਮੀ ਪਾਲ਼ਾ ਲਗਦਾ
ਨਿੱਛਾਂ ਖੰਗ ਹਿਲਾਵੇ ਛਾਤੀ, ਚੀਰੇ ਜੀਵ ਨੌਕਰ ਆਰੀ
ਬੁਰੇ ਵਾਂਗ ਖਨਗਾਰ ਨਿਕਲਦੇ, ਰੰਗ ਕੀਤੇ ਨਸਵਾਰੀ
ਸੀਂਢ ਖੰਘਾਰ ਚੁਫੇਰੇ, ਕਰਦੇ ਹਰ ਜਾਈ ਤੁਰ ਕੇਰਾ
ਮੂੰਹ ਖੁਰ ਅਤੇ ਕਿਨਾਰੇ ਵਾਂਗਰ, ਰਲਿਓਂ ਮਾਰੇ ਵੀਰਾ
ਮੂੰਹ ਪਰ ਹੱਥ ਮਰੀਂਦੇ ਥੁੱਕਣ, ਮੁਖੀਆਂ ਦੇ ਭਨਕਾਰੋਂ
ਗੋਸ਼ਤ ਪੋਸਤ ਦਾ ਇਹ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਇਹੋ ਉਸ ਦਾ ਦਾ ਰੂੰ
ਸ਼ਰਬਤ ਮਿੱਠੇ ਦੇਣ ਨਾ ਲੱਜ਼ਤ, ਨਹੀਂ ਸੁਆਦ ਤਾਮੋਂ
ਇਤਰਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਨਾ ਆਵੇ, ਰੱਖੇ ਰੱਬ ਜ਼ਕਾਮੋਂ
ਰਹਿਮਤ ਥੀਂ ਨਾਮੀਦ ਨਾ ਹੋਈਏ, ਤੱਤੇ ਤਾਅ ਨਾ ਕਰੀਏ
ਇਸ਼ਕ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਦੋਹਾਂ ਜਹਾਨਾਂ, ਜੇ ਲੱਭੇ ਤਾਂ ਜਰੀਏ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਵਲ਼ਾ ਹੈ, ਸਾਇਦ ਹੋਇਆ ਅਰਾਮੀ
ਮਜਲਿਸ ਖ਼ਾਸ ਰਹੀ ਕੁੱਝ ਥੋੜੀ, ਅੱਠ ਗਿਆਂ ਸਭ ਆਮੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦੇ ਦਿਲ ਆਇਆ, ਵੇਖਾਂ ਹੁੱਬ ਪੁਰੀ ਦੀ
ਹੈ ਇਸ ਸਹਲ ਜੁਦਾਈ ਮੇਰੀ, ਯਾ ਕਿ ਨਹੀਂ ਜਰੀਦੀ
ਮਲਿਕਾ ਵੱਲ ਉਸ਼ਾ ਰੁੱਤ ਕੀਤੀ, ਰੁਖ਼ਸਤ ਲੈਦੇ ਮੈਨੂੰ
ਗੁਸਤਾਖ਼ੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨਾਹੀਂ, ਕਦਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਤੈਨੂੰ
ਮਲਿਕਾ ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ,ਅਰਜ਼ ਪਰੀ ਵੱਲ ਕਰ ਖਾਂ
ਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਹਾ ਪਰਈਏ ,ਧਈਏ ਤੋਂ ਕਣ ਧਰ ਖਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਮੰਗੀਂਦਾ ਰੁਖ਼ਸਤ, ਜਾ ਕਰ ਤਖ਼ਤ ਸੁਹਾਵੇ
ਕੇ ਕੁੱਝ ਹੁਕਮ ਉਹਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਨਾ, ਕੋਲ਼ ਰਹੇ ਕਿ ਜਾਵੇ
ਪੁਰੀ ਪਿਆਰੀ ਕੁੜੀ ਕੁਆਰੀ, ਇਸ਼ਕ ਕਟਾਰੀ ਕੋਠੀ
ਸਮਝ ਗਈ ਇਸ ਰਮਜ਼ ਗੁਝੀ ਨੂੰ, ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਿੱਠੀ
ਅੱਜ ਮਹਿਮਾਨ ਮੇਰਾ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਕੋਲੋਂ ਹਿੱਲਣ ਨਾ ਦੇਸਾਂ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਕਦੋਂ ਮੁਹੰਮਦ, ਨਾਲ਼ ਨਸੀਬ ਮਲੇਸਾਂ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਹੋਇਆ, ਐਸਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਿਹਾਇਤ
ਗੋਇਆ ਲੱਭ ਗਈ ਸਭ ਉਸ ਨੂੰ, ਸ਼ਾਹੀ ਸੱਤ ਵਲਾਇਤ
ਮਸੰਦ ਮਿਲੀ ਫ਼ਰੀਦੋਂ ਵਾਲੀ, ਝੰਡਾ ਛਿੱਤਰ ਤਮਾਮੀ
ਹੁਕਮ ਲੱਧਾ ਜਮਸ਼ੀਦੇ ਵਾਲਾ, ਐਸ਼ ਲੱਧੀ ਬਹਿਰ ਅੰਮੀ
ਮਿਹਰ ਅੰਗੂਠੀ ਹਾਸਲ ਹੋਈ, ਤਖ਼ਤ ਲੱਧਾ ਸੁਲੇਮਾਨੀ
ਜ਼ਵਾਲਕਰਨੇਨ ਸਿਕੰਦਰ ਵਾਲੀ, ਲੱਭ ਗਈ ਸੁਲਤਾਨੀ
ਜਾਮ ਲੱਭਾ ਕੀ ਖ਼ੁਸਰੋ ਵਾਲਾ, ਸਿਰ ਆਲਮ ਦਾ ਪਾਇਆ
ਰੁਸਤਮ ਬਹਿਮਣ ਸਾਮ ਜਿਹਾਂ ਦਾ, ਜ਼ੋਰ ਤਮਾਮ ਹੱਥ ਆਇਆ
ਫਿਰ ਇਕ ਹੋ ਰਹੇ ਰਲ਼ ਬੈਠੇ, ਸੱਚੀ ਸੇਜ ਸਿਖਾਈ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਲੱਜ਼ਤ ਦੇ, ਨਿੰਦਰ ਮਿੱਠੀ ਆਈ
ਸਿਆਂ ਸੰਗ ਸਭੁ ਜਾ ਸੁੱਤੇ, ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ
ਸਾਇਦ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਨਾਲੇ, ਬਦਰਾ ਰਹੇ ਪਛੀਰੇ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੇ ਬਦਰਾ ਤਾਈਂ, ਸੱਦ ਨੇੜੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ
ਸਾਇਦ ਨੂੰ ਅੱਜ ਰਾਤ ਤੁਸੀਂ ਬੀ, ਰੱਖੋ ਕੋਲ਼ ਸਵਾਇਆ
ਬਦਰਾ ਕਹਿੰਦੀ ਸਿਰ ਤੇ ਮੰਨਿਆ, ਜੋ ਤੇਰਾ ਫ਼ਰਮਾਨਾ
ਖ਼ਾਹ ਮਖ਼ਵਾਹ ਕਰਾਂਗੀ ਉਹੋ, ਜ਼ਰਾ ਉਜ਼ਰ ਨਾ ਆਨਾਂ
ਬਦਰਾ ਖ਼ਾਤੋਂ ਸਾਇਦ ਤਾਈਂ, ਡੇਰੇ ਆਪਣੇ ਖਿੜਿਆ
ਉਹ ਬੀ ਜਾ ਇੱਕ ਭੋਹਰੇ ਅੰਦਰ, ਸੇਜ ਸੱਜਣ ਦੀ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਆਸ਼ਿਕ ਤੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਇਕੱਲੇ, ਬੈਠੇ ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰਾਂ
ਪੀਣ ਸ਼ਰਾਬ ਕਰੇਂਦੇ ਮੌਜਾਂ, ਯਾਰ ਮਿਲੇ ਗਲ ਯਾਰਾਂ
ਸਾਇਦ ਬਦਰਾ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤੱਕੇ, ਬਦਰਾ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖੇ
ਲੇਨ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਜੋ ਬਾਤਾਂ, ਕਦ ਆਉਣ ਵਿਚ ਲਿਖੇ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਹੁਸਨ ਨਿਰਾਲਾ, ਜੋਬਨ ਦੇ ਮਤਵਾਰੇ
ਦੋਨਾ ਰੂਪ ਦਈਏ ਵੀ ਲੋਏ, ਕਜਲਾ ਲਹਿਰਾਂ ਮਾਰੇ
ਚੌਧੀਂ ਦਾ ਚਿਣ ਰਿਹਾ ਖਲੋਤਾ, ਬਦਰਾ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤੱਕ ਕੇ
ਧਰਤੀ ਹੇਠ ਗਿਆ ਛੁਪ ਸੂਰਜ, ਸਾਇਦ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਕ ਕੇ
ਰਾਤੀਂ ਲੌ ਦੀਏ ਦੀ ਅੰਦਰ, ਰੂਪ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਸਦਾ
ਦੇਹੀਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਸਫ਼ਾਈ, ਵੇਖੋ ਸੋਹਣੇ ਜਿਸਦਾ
ਨਾਗ ਡੰਗਾ ਲੈ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਵਾਲੇ, ਬਹੁਤ ਦੱਸਣ ਕੱਟ ਕਾਲੇ
ਬਣ ਪੀਤੇ ਮਤਵਾਰੇ ਦੀਦੇ, ਉੱਠੀਂ ਸੁਰਖ਼ੀ ਨਾਲੇ
ਨਾ ਗੋਰਾ ਨਾ ਕਾਲ਼ਾ ਚਿਹਰਾ, ਦੱਸਦਾ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ
ਰਾਤੀਂ ਦਾ ਰਲ਼ ਬਹਿਣਾ ਯਾਰਾਂ, ਨੇਅਮਤ ਬੇਹਿਸਾਬੀ
ਵਾਂਗ ਕਬੂਤਰ ਚੁਗ ਵਟਾਉਣ, ਫਿਰ ਫਿਰ ਸਦਕੇ ਹੁੰਦੇ
ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਨਭਨ ਨਾਹੀਂ, ਕਰਦੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾ ਸੁਣਦੇ
ਲਾਡ ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰ ਕੇ, ਪਾਵਨ ਠੰਡ ਜਿਗਰ ਨੂੰ
ਕਰਨ ਦੁਆਏਂ ਜੇ ਅੱਜ ਸਾਈਂ, ਰੱਖੇ ਦਫ਼ਾ ਫ਼ਜਰ ਨੂੰ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਇਕੱਲਾ ਰਿਹਾ, ਮਜਲਿਸ ਉਠ ਖਲੋਈ
ਸਿਰ ਆਸ਼ਿਕ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਧਰ ਕੇ, ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਭੀ ਸੋਈ
ਆਸ਼ਿਕ ਵਿਹਲਾ ਕਰੇ ਨਜ਼ਾਰਾ, ਤੱਕਦਾ ਹਸਨਪੁਰੀ ਦਾ
ਨਾਲ਼ ਅਦਬ ਦੇ ਲਏ ਨਾ ਬੋਸਾ, ਨਾ ਜੋ ਲਾਡ ਕਰੀਦਾ
ਬਾਗ਼ ਬਹਾਰ ਹੁਸਨ ਦੀ ਅੰਦਰ, ਹਿਰਨ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਚਰਦੇ
ਰਿਜਨ ਕਦ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ ,ਭੁੱਖੇ ਸਾਨ ਉਮਰ ਦੇ
ਅਚਨਚੇਤ ਬਦੀਅ ਜਮਾ ਲੈ, ਨੈਣ ਮਤੇ ਨੰਦ ਰਾਏ
ਨੀਂਦ ਮੁੱਠੀ ਥੀਂ ਬਾਹਰ ਆਂਦੇ, ਆਸ਼ਿਕ ਨਾਲ਼ ਭੜਾਏ
ਡਿੱਠਾ ਯਾਰ ਸਰਹਾਂਦੀ ਬੈਠਾ, ਕਰਦਾ ਰੂਪ ਨਜ਼ਾਰਾ
ਹੁਸਨ ਅੰਦਰ ਹੈਰਾਨ ਪਸ਼ੀਮਾਂ, ਰੋਂਦਾ ਜ਼ਾਰ ਬੇਚਾਰਾ
ਨਾਜ਼ ਨਿਆਜ਼ ਰੁਲੇ ਉਸ ਵੇਲੇ, ਰੰਗ ਅਜਾਇਬ ਬਣਿਆ
ਜੀਵ ਨੌਕਰ ਵਕਤ ਬਹਾਰ ਚਮਨ ਤੇ, ਬਦਲ ਨਿੱਕਾ ਕਨੀਆ
ਮਿਸਲ ਗੁਲਾਬ ਪੁਰੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ, ਭੁੰਨੇ ਵਾਲ਼ ਫਲੀਲੋਂ
ਆਂਸੂ ਨਾਲ਼ ਸ਼ਜ਼ਾਦੇ ਕੀਤਾ ,ਜੀਵ ਨੌਕਰ ਫੁੱਲ ਤਰੀਲੋਂ
ਜਦੋਂ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲਪੁਰੀ ਨੇ, ਹਾਲ ਡਿੱਠਾ ਦੁਖਿਆਰਾ
ਆਸ਼ਿਕ ਤਾਈਂ ਦੇ ਦਿਲਾਸੇ, ਹੈ ਜਾਣੀ ਦਿਲਦਾਰਾ
ਸੀਨੇ ਠੰਡ ਮੈਨੂੰ ਤੁਧ ਡਿੱਠੀਆਂ, ਸਕਦੇ ਜਿਉਂ ਮਲੀਦਾ
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਤਾਵੀਜ਼ ਗਲੇ ਦਾ, ਮਣਕਾ ਹੋਲ ਦਿੱਲੀ ਦਾ
ਕਿਸਮ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਰੂਹ ਨਬੀ ਦੀ, ਨਾਮ ਸਲੀਮਾਂ ਜਿਸਦਾ
ਫਿਰ ਸੌ ਗੰਦ ਪਿਓ ਦੀ ਚਾਵਾਂ ,ਜੇ ਤੂੰ ਘੜੀ ਨਾ ਦਿਸਦਾ
ਜਾਣ ਕੁੰਦਨ ਦੀ ਤਲਖ਼ੀ ਵਾਂਗਰ, ਰੂਹ ਰਹੀ ਵਿਚ ਤੰਗੀ
ਦੋ ਜੁੱਗ ਇੰਦਰ ਚੀਜ਼ ਤੇਰੇ ਥੀਂ ,ਕੋਈ ਨਾ ਦੱਸਦੀ ਚੰਗੀ
ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵਿਸਵਾਸ ਨਾ ਰੱਖੀਂ, ਨਾ ਕੁੱਝ ਖ਼ਫ਼ਗੀ ਤੰਗੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਵੱਸ ਆਈ, ਕਾਰ ਹੋਸੀ ਕਦ ਚੰਗੀ
ਨਾ ਕਰ ਗ਼ਮ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਕੋਈ, ਜੇ ਚਾਹਿਆ ਰੱਬ ਵਾਲੀ
ਹੋਗ ਮੁਹਿੰਮ ਆਸਾਨ ਮਿਲਾਂਗੇ, ਕਰ ਇਸ਼ਰਤ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼ ਤਲਬ ਮੁਰਾਦ ਦਿਲੇ ਦੀ, ਮਕਸਦ ਹੋਸੀ ਹਾਸਲ
ਜਾਸੀ ਫ਼ਿਕਰ ਵਿਛੋੜੇ ਵਾਲਾ, ਜਾਂ ਰੱਬ ਕੁਰਸੀ ਵਾਸਲ
ਕਰੋ ਸਵਾਸ ਹਰ ਉਸ ਨਾ ਕਾਈ, ਆਸ ਸਾਈਂ ਵਿਰਲ਼ਿਆ ਸੀ
ਲੰਘੀ ਉਮਰ ਵਿਛੋੜੇ ਵਾਲੀ, ਝਬ ਹੁਣ ਰੱਬ ਮਿਲਾ ਸੀ
ਪਰ ਕਰ ਫੇਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪਿਆਲਾ, ਕੁੱਝ ਪੁਰੀ ਨੇ ਪੀਤਾ
ਕੁੱਝ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਲਾਇਆ, ਕਹਿੰਦੀ ਪੀ ਲੈ ਮੀਤਾ
ਆਸ਼ਿਕ ਤੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦੋਹਾਂ ਨੇ, ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰ ਅਤਫ਼ਾਕੇ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਲੰਘਾਈ ਖ਼ੋਸ਼ਈਂ, ਚੜ੍ਹਿਆ ਰੌਹ ਫ਼ਰ ਇਕੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਹੋ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਦੇ, ਮਾਨਵ ਮੌਜ ਵਸਲ ਦੀ
ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ ਤੁਸਾਨੂੰ ਦੇਸਾਂ, ਕੜਕ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ
ਦੱਹਮੀ ਸੁਬ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਖ਼ੁਸ਼ ਵੇਲ਼ਾ, ਝੱਲੀ ਵਾਊ ਸਬਾ ਦੀ
ਨਿੰਦਰ ਮਸਤ ਜਵਾਨਾਂ ਲੱਜ਼ਤ, ਪੈਰਾਂ ਜ਼ਿਕਰ ਦਾਦੀ
ਬਾਗ਼ੀਂ ਪੰਖੀ ਮਹਿਲੀਂ ਕੁੱਕੜ, ਕਰਦੇ ਕੂਕਾਂ ਚਾਂਗਾਂ
ਗੁਝੀ ਨੌਬਤ ਬਾਦ ਸ਼ਹਾਨੀ, ਮਸਜਿਦ ਮਿਲੀਆਂ ਬਾਂਗਾਂ
ਕਮਰਾਂ ਕਿਸ ਪਧਾਨੋ ਉਠੇ, ਰਾਹ ਨੱਪੇ ਕਰਵਾਨਾਂ
ਕਾਲ਼ੀ ਰਾਤ ਗਈ ਲੌ ਲੱਗੀ, ਸੂਹੀਆ ਜਗਤ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਜ਼ਾਹਿਦ ਸੂਫ਼ੀ ਪਾਕ ਨਮਾਜ਼ੀ, ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਡਾਹੁਣ ਮਸਲੇ
ਸ਼ੁਕਰ ਇਬਾਦਤ ਪੂਰੀ ਕਰ ਕੇ, ਇਸੀ ਘਰਾਂ ਵੱਲ ਚਲੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਦਾ ਦਿਲ ਖੁਸਦਾ ਜਾਂਦਾ, ਰੋ ਰੋ ਕਰਨ ਨਿਆਜ਼ਾਂ
ਪਲ ਝੱਲ ਗੁਜ਼ਰੀ ਰਾਤ ਵਸਲ ਦੀ, ਅੱਗੇ ਸਾਨ ਦਰਾਜ਼ਾਂ
ਕਿਵੇਂ ਰਾਤ ਘੜੀ ਕੋਈ ਵਧੇ, ਦਿਨ ਹੋ ਜਾਏ ਥੋੜਾ
ਲੋਕਾਂ ਲੌ ਲੱਗੀ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ, ਪਿਆ ਹਨੇਰ ਵਿਛੋੜਾ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ, ਰਾਤ ਅਜੋਕੀ ਬੀਤੀ
ਹਏ ਹਏ ਰੱਬਾ ਸੁਬ੍ਹਾ ਨਕਾਰੀ, ਕਾਹਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ
ਇਸ ਸਾਦਿਕ ਥੀਂ ਕਾਜ਼ਬ ਹੁੰਦੀ, ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਰਲ਼ ਬਹਿਣਾ
ਜਿਸ ਸਚੋਂ ਦਿਲ ਜਾਨੀ ਵਿਛੜਨ, ਭੱਠ ਪਿਆ ਉਹ ਕਹਿਣਾ
ਸਿਕ ਸਿਕੀਨਦਿਆਂ ਯਾਰਾਂ ਤਾਈਂ, ਦੀਏ ਵਿਛੋੜ ਮਿਲਾਕੇ
ਸੁਬ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਜ਼ਾਲਮ ਆਇਆ ,ਲਾਅ ਸਫ਼ੈਦ ਪੋਸ਼ਾਕ ਏ
ਛੋਟੀ ਰਾਤ ਨਾ ਫੋਲਣ ਦਿੱਤੇ, ਲੰਮੇ ਭੇਤ ਦਿਲਾਂ ਦੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਵਿਦਾ ਹੋਏ ਮੁਹੰਮਦ,ਸੁਬ੍ਹਾ ਹੋਈ ਜਦਬਾਨਦੇ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਨੇ ਵਿਦਾ ਕੀਤਾ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਗੱਲ ਲੱਗੇ ਤੇ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਚੁੰਮੇ, ਲਾਹਿਆ ਬਰਮ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਲੇਨ ਪਿਆਰ ਸੱਜਣ ਦੇ ਮੂਹੋਂ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੇ ਲਾਹਾ
ਮਿਲਦਾ ਹੀ ਚਾ ਰੁਖ਼ਸਤ ਕੀਤਾ, ਬਰਮ ਨਾ ਲੱਥਾ ਆਹਾ
ਡੇਰੇ ਆ ਡਿੱਠਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ, ਸਾਇਦ ਬੈਠਾ ਅੱਗੇ
ਆਹ ਚਲਾਵੇ ਤੇ ਦੁੱਖ ਗਾਵੈ, ਹੰਝੂ ਭਰਭੁਰ ਵਗੇ
ਤਾਕਤ ਤਾਬ ਤੇ ਆਬ ਨਾ ਦੇਹੀ, ਹੋਇਆ ਬੇ ਤਰਾਨਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਾਈ, ਕੇ ਤੁਧ ਹਾਲ ਵਹਾਨਾ
ਦਸ ਮੈਨੂੰ ਕੇ ਹੋਇਆ ਤੈਨੂੰ, ਕਿਸ ਥੀਂ ਗਿਰਿਆ ਜ਼ਾਰੀ
ਰਾਤੀਂ ਖ਼ੀਰੀਂ ਮਿਹਰੀਂ ਘੱਲਿਓਂ, ਹਨ ਦੱਸੀਂ ਆਜ਼ਾਰੀ
ਸਾਇਦ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਅੱਗੋਂ, ਏ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਪਿਆ ਸੰਗ ਗੁਜ਼ਰੀ, ਉਲਫ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਯਾਰ ਸਨਗੋਂ ਇਹ ਹੁਣ ਸਾਂ ਕਿਰਿਆ, ਵਿਛੜਨ ਦੀ ਹੈਰਾਨੀ
ਸੁਬ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਜ਼ਾਲਮ ਆਇਆ, ਕੇਤੂਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀਰਾਨੀ
ਸਾਇਦ ਦਰਦ ਰਨਜਾਨੇ ਤਾਈਂ, ਸ਼ਾਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦਿਲਬਰੀਆਂ
ਰੁੱਖ ਧਿਆਣ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਭਾਈ, ਜਿਸ ਸੌਦਾ ਸੰਗ ਪਰੀਆਂ
ਉਹ ਜੇ ਨਾਰੀ ਲੋਕ ਨਿਆਰੇ, ਆਦਮ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਮਿਲਦੇ
ਆਸ ਰਬੇ ਦੀ ਸਫ਼ਰ ਸਿੱਧਾਵਾਂ, ਰੱਖ ਤਹੱਮੁਲ ਦਿਲ ਦੇ
ਯਾਰੀ ਤੇਰੀ ਨਾਲ਼ ਅਨਸਾਨੇ, ਜਿਣਸ ਜਿਣਸ ਨੂੰ ਚਾਹੇ
ਨਾਲੇ ਘਰ ਸੱਜਣ ਦੇ ਬੈਠੋਂ, ਮਿਲ ਰਹਿਸੀ ਹਰ ਰਾਹੇ
ਮੈਂ ਜਿਸ ਭਾਰੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਿਰ ਤੇ, ਉਹ ਭੀ ਝੱਟ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ
ਅੱਜ ਭਲਕੇ ਉਡ ਜਾ ਸੁੰਨ ਪਰੀਆਂ, ਜਾ ਲਹਸਨ ਘਰ ਬਾਰਾਂ
ਕਿਉਂਕਰ ਮੇਰਾ ਪਹਚਨ ਓਥੇ, ਕੀਕਰ ਫੇਰ ਮਲੇਸਾਂ
ਬਾਝ ਦਲੇਰੀ ਸਾਧਨ ਔਖਾ, ਦਿਓ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸਾਂ
ਸਾਇਦ ਨੂੰ ਪਕੜਾਈ ਦਲੇਰੀ, ਕਰ ਕੇ ਖ਼ੂਬ ਤਸੱਲੀ
ਕੀਤਾ ਵੁਜ਼ੂ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਸੋਹਣੇ, ਜਾਇ ਨਮਾਜ਼ ਅੱਠ ਮਿਲੀ!
ਆਖੀ ਬਾਂਗ ਨਮਾਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੀ, ਦੋਹਾਂ ਯਾਰਾਂ ਰਲ਼ ਕੇ
ਵਿਰਦ ਵਜ਼ੀਫ਼ੇ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ, ਮਸਨਦ ਤਸਬੀਹ ਮਿਲ ਕੇ
ਮਲਿਕਾ ਖ਼ਾਤੋਂ, ਬਦਰਾ ਖ਼ਾਤੋਂ, ਨਾਲੇ ਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ
ਉਹ ਬੀ ਬਹੁਤ ਹੱਦੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆਂ, ਲੱਜ ਪੁੱਤ ਰਹੀ ਅਸਾਂ ਦੀ
ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਕੀਤਾ ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵੱਲੋਂ
ਕੁੱਲ ਕਰਾਰ ਹਨ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ, ਸੁੱਚੀਆਂ ਆਪਣੀ ਗੱਲੋਂ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਸ਼ਰਮੋਂ ਛੁੱਟੀਆਂ, ਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਪਰ ਆਇਆਂ
ਵਾਸਲ ਹੋਇਆ ਰੂਹ ਮੁਹੰਮਦ, ਦਲ ਨੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਪਾਇਆਂ
ਜਾਨੋਂ ਦਿਲੋਂ ਬਹੁੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ, ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਦੇ ਮਿਲਣੋਂ
ਦਮ ਦਮ ਹਮਦ ਸਨਾਹ ਗੁਜ਼ਾਰੇ, ਦੇ ਦ ਲਾਹੀਆਂ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਸੱਤ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਜਦ ਪੂਰੇ, ਕੀਤੀ ਪੁਰੀ ਤਿਆਰੀ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਵੱਲ ਤੁਰਨਾ ਆਇਆ, ਬਣੀ ਮੁਸੀਬਤ ਭਾਰੀ
ਹੋਏ ਤਗ਼ੀਇਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਥਾਣੇ, ਕੋਟ ਦਿਲੇ ਦਾ ਸੁੱਟ ਕੇ
ਮਾਰੇ ਧੌਂਸੇ ਢੋਲ ਵਿਛੋੜੇ, ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ ਲੈ ਕੱਟਕੇ
ਪੁਰੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਕੋਲ਼ ਬੁਲਾਇਆ ,ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰੀਆਂ
ਗ਼ੌਰ ਦਿਲਾਸਾ ਕਰੇ ਮੁਦਾਰਾ, ਦੇਣ ਲੱਗੀ ਦਿਲਬਰੀਆਂ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਉਹ ਭੀ ਸੱਦ ਬਹਾਿਆਂ
ਨਾ ਮਹਿਰਮ ਕੋਈ ਰਿਹਾ ਨਾ ਓਥੇ, ਸੰਗ ਸਿਆਂ ਤੇ ਦਾਇਆਂ
ਚਾਰੇ ਰਲ਼ ਮਸਲਾ ਹਿੱਤ ਬੈਠੇ, ਪਰੀ ਪਿੱਛੇ ਹੈ ਮਾਤਾਂ
ਏ ਮਲਿਕਾ ,ਏ ਬਦਰਾ ਖ਼ਾਤੋਂ ,ਤੁਸਾਂ ਸੁਣਾ ਕੇ ਬਾਤਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਮਿਲਾਇਆ
ਸੂਰਤ ਸੀਰਤ ਜ਼ਾਤ ਸਫ਼ਾ ਤੋਂ, ਬਹੁਤ ਪਸਨਦੇ ਆਇਆ
ਅਕਲੋਂ, ਇਲਮੋਂ ,ਹਰ ਹਰ ਹੁਨਰੋਂ, ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਜ਼ਮਾਇਆ
ਇਸ਼ਕ ਵਫ਼ਾ ਸ਼ਰਾਫ਼ਤ ਤੱਕ ਕੇ, ਨਿਉਂ ਇਹਦਾ ਮੈਂ ਲਾਇਆ
ਰਾਤ ਦਿਹਾੜ ਇਕੱਠੀਆਂ ਗੁਜ਼ਰੀ ,ਜੀ ਐਸਾ ਹਨ ਰਲਿਆ
ਮੁੱਤੋਂ ਬੁਰਾ ਵਿਛੋੜਾ ਸਿਜਦਾ, ਕੀਕਰ ਜਾਸੀ ਝੱਲਿਆ
ਮੇਰੇ ਆਨ ਹੋਏ ਦਿਨ ਪੂਰੇ, ਕੋਚ ਕਰੇਸਾਂ ਇਥੋਂ
ਛਾਤੀ ਦਾਗ਼ ਸੱਜਣ ਦਾ ਲਗਸੀ ਪੋਸਣ ਲੰਮੀਆਂ ਵਿਥੋਂ
ਇਸ਼ਕੇ ਜੋੜ ਦੂਏ ਦਿਲ ਸੀਤੇ ਲੈ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸੂਈ
ਇਕੋ ਜਿੰਦ ਇਕੋ ਦਲ ਬਣਿਆ ,ਦੂਰ ਹੋਈ ਸਭ ਦੂਈ
ਇਕ ਪਲ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਬਾਝੋਂ, ਜੀਵਨ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋਇਆ
ਐਧਰੋਂ ਧੌਂਸੇ ਮਾਰ ਵਿਛੋੜਾ, ਸਿਰ ਪਰ ਆਨ ਖਲੋਇਆ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਜਾਵਣ ਇਸ ਦਾ, ਨਹੀਂ ਛੁਪਾ ਯਾ ਪਚਦਾ
ਕਿਵੇਂ ਮੀਲ ਅਸਾਡੇ ਹੁੰਦੇ ,ਜੀਓ ਅਜ਼ਾਬੋਂ ਬਚਦਾ
ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਲਗਾਈ ਯਾਰੀ, ਕਰ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤ ਪਿਆਰੀ
ਫ਼ੌਜ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਬਣ ਤਣ ਆਈ, ਮਾਰੀ ਜਾਣ ਬੀਚਾਰੀ
ਸੱਤ ਦਿਹਾੜੇ ਇਥੇ ਗੁਜ਼ਰੇ, ਉਹ ਭੀ ਮੌਜ ਨਾ ਮਾਨੀ
ਦਰਦਾਂ ਆਨ ਵਿਖਾਲੀ ਦਿੱਤੀ, ਵਿਛੜਨ ਲੱਗਾ ਹਾਣੀ
ਇਤਨੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਘਰ ਵਿਚ ਵੁਠ੍ਠੱੇ, ਸੀਨੇ ਲਾਅ ਨਾ ਸੁੱਤੀ
ਯਾਰ ਨਿਖੇੜ ਪਿਆ ਹੁਣ ਜਾਣਾ, ਕਾਹਨੂੰ ਆਇ ਬੁਗਤੀ
ਲਾਵਣ ਸੁਖੀ ਪਾਲਣ ਔਖੀ, ਆ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਜਿੰਦ ਘਿਰੀ
ਮਿਲਣੇ ਸਾਥ ਵਿਛੜਨਾ ਆਇਆ ,ਹੋਈ ਤਿਆਰੀ ਮੇਰੀ
ਅਕਲ ਫ਼ਿਕਰ ਦੇ ਲਸ਼ਕਰ ਨੱਠੇ, ਮਾਰੇ ਢੋਲ ਵਿਛੋੜੇ
ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਕਰਾਰ ਰਹਿਣ ਦਾ ,ਕੌਣ ਛੱਡੇ ਦਿਨ ਥੋੜੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਬਾਝੋਂ ਮੈਨੂੰ, ਦੋਜ਼ਖ਼ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦਾ
ਇਥੇ ਭੀ ਕੋਈ ਰਹਿਣ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ,ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਬਣੀ ਮੁਹੰਮਦਾ
ਕਿਉਂਕਰ ਪੈਰ ਅਗੇਰੇ ਰੁੱਖਾਂ, ਛੋੜ ਵਿਛੋੜ ਪਿਆਰਾ
ਮੁੜ ਆਉਣ ਵਿਚ ਵਿੱਥ ਮਹੀਨਾ, ਏਡਾ ਨਹੀਂ ਸਹਾਰਾ
ਤੂੰ ਮਾਈ ਇਹ ਭੈਣਾਂ ਦੂਏ, ਸੱਜਣ ਕੌਣ ਅਜਿਹਾ
ਬਿਨੁ ਤਬੀਬ ਕਰੋ ਕੋਈ ਕਾਰੀ, ਰੋਗ ਅਪਣਾ ਮੈਂ ਕਿਹਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਬਾਝ ਨਾ ਲੰਘਦੀ, ਸਾਇਤ ਇਕ ਸੁਖੱਲੀ
ਪਿਆ ਵਿਛੋੜਾ ਦਿਲ ਦਾ ਚੌੜਾ ,ਮੈਂ ਹੁਣ ਘਰ ਨੂੰ ਚਲੀ
ਕਰੋ ਕੋਈ ਤਦਬੀਰ ਅਜਿਹੀ, ਮਿਲੇ ਅਸਾਡਾ ਜੋੜਾ
ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਇਕੱਠੇ ਰਹੀਏ, ਮੂਲ ਨਾ ਪਵੇ ਵਿਛੋੜਾ
ਸਭਨਾਂ ਹੱਥ ਕੰਨਾਂ ਪਰ ਰੱਖੇ, ਕੇ ਮਕਦੂਰ ਅਸਾਡਾ
ਇਸ ਤਦ ਬੀਰੋਂ ਅਕਲ ਬੇਚਾਰਾ, ਹੈਗਾ ਦੂਰ ਅਸਾਡਾ ਸ
ਤੇਰੀ ਕੁੱਝ ਸਲਾਹ ਟੁਰੇਗੀ, ਤੋਂ ਵਾਕਫ਼ ਇਸਰਾ ਰੂੰ
ਦੇਵ ਪਰੀਆਂ ਦੀ ਮਿਰਜ਼ੇ ਅਤੇ, ਤੁਧ ਮਾਲਮ ਕੋਈ ਦਾ ਰੂੰ
ਖ਼ੋ ਮਿਜ਼ਾਜ਼ ਤਰੀਕਾ ਚਾਲਾ, ਭਾਖਾ ਤੁਧ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ
ਅਕਲ ਹੁਨਰ ਕੁੱਝ ਆ ਦੁਮਿਆਨ ਦਾ, ਇੱਥੇ ਪੇਸ਼ ਨਾ ਜਾਂਦਾ
ਜੇ ਕੁੱਝ ਅਕਲ ਤੇਰੀ ਵਿਚ ਆਵੇ, ਖੋਲ ਦਸਾਲ ਅਸਾਨੂੰ
ਜੋ ਕੰਮ ਸਾਡੇ ਵਸਾ ਹੋਸੀ, ਕਰਸਾਂ ਦੇਣ ਇਮਾਨੋਂ
ਤੋੜੇ ਕੰਮ ਤੁਸਾਡੇ ਲਗਣ ,ਜਾਨੀ ਸਿਰ ਘਰ ਸਾਡੇ
ਵਾਲੇ ਜਿਤਨਾ ਉਜ਼ਰ ਨਾ ਕਰਦੇ, ਮਤਲਬ ਹੋਣ ਤੁਸਾਡੇ
ਇਹ ਸਲਾਹ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਆਈ, ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਫ਼ੁਰਮਾਂਦੀ
ਕਰਸਾਂ ਅਮਲ ਇਸੇ ਪਰ ਜੇਕਰ, ਤੁਸਾਂ ਪਸੰਦ ਲਿਆਂਦੀ
ਸੇਮੇਂ ਸ਼ਾਰ ਸਤਾਨੇ ਅੰਦਰ, ਰਹਿੰਦੀ ਦਾਦੀ ਮੇਰੀ
ਸ਼ਫ਼ਕਤ ਅਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਮੈਂ ਪਰ, ਕਰਦੀ ਬਹੁਤ ਵਧੇਰੀ
ਪਾਸ ਉਹਦੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਜਾਏ, ਕਰ ਹਿੰਮਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ
ਮੈਂ ਦਾਦੀ ਵੱਲ ਅਰਜ਼ੀ ਲਖਸਾਂ, ਕਰ ਕਰ ਮਿੰਨਤ ਜ਼ਾਰੀ
ਅਰਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਮਾਲਮ ਕੁਰਸੀ, ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ
ਨਾਲੇ ਸੂਰਤ ਸੀਰਤ ਉਸ ਦੀ, ਲਗਸੀ ਵੇਖ ਪਿਆਰੀ
ਹੈ ਉਮੀਦ ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ ਸੱਚਾ ,ਮਿਹਰ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਪਾਏ
ਬਾਪ ਮੇਰਾ ਗੱਲ ਮੰਨਦਾ ਇਸ ਦੀ, ਜੋ ਮੂੰਹੋਂ ਫ਼ਰਮਾਏ
ਦਾਦੀ ਵੱਲ ਫ਼ਰਿਆਦੀ ਘੱਲਾਂ, ਦਾਦ ਮੁਰਾਦ ਪੁਚਾਏ
ਆਸ਼ਿਕ ਤੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ,ਜੋੜੀ ਰਾਸ ਬਣਾਏ
ਹੈ ਤਵੱਕੋ ਬਹੁਤੀ ਸਾਰੀ, ਆਖ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਸਕਦੀ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਭਾਵੇ ਆਹਰ ਕਰੇਗੀ, ਅਰਜ਼ੀ ਮੇਰੀ ਤੱਕਦੀ
ਈਤ ਸਬੱਬ ਹੋਵੇਗਾ ਮਤਲਬ, ਹੋਰ ਸਲਾਹ ਨਾ ਫੱਬਦੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਰਵਾਨਾ ਕਰੀਏ, ਆਸ ਪੱਕੀ ਕਰ ਰੱਬ ਦੀ
ਇਕ ਅਫ਼ਰੀਤ ਇਤਬਾਰੀ ਅਪਣਾ, ਨਿਯਤ ਜਿਸਦੀ ਭਲੀ
ਹੁਕਮ ਉਹਦੇ ਦੀ ਤਾਬਿ ਕਰਸਾਂ, ਲੈ ਕੇ ਕਿਸਮ ਤਸੱਲੀ
ਇਥੋਂ ਚਾ ਓਥੇ ਖਿੜ ਲਹਸੀ, ਅਮਨ ਈਮਾਨ ਸੁਖਾਲ਼ਾ
ਅੱਗੋਂ ਭੀ ਉਹ ਮੌਲਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼, ਪਿੱਛੋਂ ਆਨਨ ਵਾਲਾ
ਰੁੱਖ ਤਵੱਕਲ ਆਸ ਰਬੇ ਦੀ, ਭੇਜ ਦੀਏ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਅੱਗੋਂ ਕਿਸਮਤ ਵਿਹਾ ਮਿਲੇਗੀ ,ਜੇ ਕੁੱਝ ਰੱਬ ਇਰਾਦਾ
ਇਹ ਸਲਾਹ ਪਸੰਦੀ ਆਈ, ਸਭਨਾਂ ਜੀਆਂ ਤਾਈਂ
ਇਸੇ ਉੱਤੇ ਖ਼ਤਮ ਕੇਤੂ ਨੇਂ, ਕਹਿ ਕੇ ਖ਼ੈਰ ਦੁਆਏਂ
ਫੇਰ ਪਰੀ ਫ਼ਰਮਾਉਣ ਲੱਗੀ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸਨਮ ਨੂੰ
ਲੈ ਸੱਜਣਾ! ਮੈਂ ਵਿਦਾ ਮੰਗਦੀ, ਚਲੀ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਨੂੰ
ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਸੁਖਾਲ਼ਾ ਰੱਖੇ, ਰੋਗ ਮੇਰੇ ਤਿੰਨ ਲਾਈਵ
ਅਚਨਚੇਤ ਪਰਮ ਦਾ ਭਾਂਬੜ, ਸੀਨੇ ਬਾਲ ਜਲਾਈਵ
ਘੜੀ ਅਰਾਮ ਨਾ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ, ਰੋਂਦੀ ਧੋਂਦੀ ਰਹੱਸਾਂ
ਵਾਂਗ ਜ਼ਲੈਖ਼ਾ ਤਲਬ ਯੂਸੁਫ਼ ਦੀ, ਹੋ ਸੋ ਵਾਇਅਨ ਬਹਿਸਾਂ
ਪਲ ਪਲ ਦੇ ਵਿਚ ਸੇ ਬਰਸਾਂ ਦੇ, ਲਨਘਸਨ ਆਹੀਂ ਢਾਈਂ
ਤੂੰ ਭੀ ਯਾਦ ਅਸਾਨੂੰ ਰੱਖੀਂ, ਮਨੂੰ ਦੱਸਾ ਰੀਂ ਨਾਹੀਂ
ਦਮ ਦਮ ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਲੀਸਾਂ, ਸੂਰਤ ਹਾਜ਼ਰ ਕਰ ਕੇ
ਕਰਕੇ ਸਾਂਗ ਹਿਜਰ ਦੀ ਸੀਨੇ, ਤੁਰੀ ਨਿਮਾਣੀ ਮਰਕੇ
ਉੱਚੇ ਚੜ੍ਹ ਕਰ ਵਿਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਰਹੀਂ ਮੈਦਾਨ ਖਲੋਇਆ
ਪਿੱਛੋਂ ਮੁੜ ਮੁੜ ਤੱਕਦੀ ਜਾਸਾਂ ,ਜੇ ਦਮ ਬਾਕੀ ਹੋਇਆ
ਏ ਜਾਨੀ ਰੂਹਾਨੀ ਮੇਰੇ, ਅੱਖੀਂ ਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ
ਨਾਲ਼ ਜ਼ਰੂਰਤ ਅਸਾਂ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚ, ਲੱਗੀ ਪੌਣ ਜੁਦਾਈ
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਅੱਲ੍ਹਾ ਬੈਲੀ ,ਸੌਂਪ ਦਤੂੰ ਇਸ ਤਾਈਂ
ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਮੈਨੂੰ ਤੈਨੂੰ, ਫੇਰ ਮਿਲਾਵੇ ਸਾਈਂ
ਰੁੱਖ ਦਲੇਰੀ ਕਰੀਂ ਨਾ ਝੋਰਾ, ਮੱਤ ਕੁੱਵਤ ਘੱਟ ਜਾਏ
ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਬਣਨ ਕਜ਼ੀੱੇ, ਓੜਕ ਪਹਚਨ ਜਾਏ
ਝੋਰਾ ਫ਼ਿਕਰ ਘਟਾ ਨਦਾ ਕੁੱਵਤ, ਨਾਲੇ ਨੂਰ ਅਕਲ ਦਾ
ਤੁਧ ਪਰ ਕੰਮ ਅਜੇ ਕਈ ਭਾਰੇ, ਹਾਰ ਨਾ ਜਾਵੇਂ ਚਲਦਾ
ਬਾਜ਼ ਹਵਾਏ ਉਡਣ ਵਾਲਾ ,ਜਦੋਂ ਪੱਟੀ ਵਿਚ ਅੜਦਾ
ਸੇ ਕੋਹਾਂ ਦੀ ਤਾਰੀ ਕਰਦਾ, ਆਨ ਮੰਜੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ
ਬਾਹਾਂ ਜੰਘਾਂ ਬੰਨ੍ਹਣ ਨਾਲੇ, ਸ਼ਾਹਪੁਰ ਸਾਰੇ ਸੀੜਨ
ਸੀੜ ਅੱਖੀਂ ਗੱਲ ਪਾਨ ਜਗੋਲੀ, ਭੁੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਨਿਪੀੜਨ
ਦੇ ਜਿਗਰ ਅਤੇ ਨੋ ਦਸ ਸਾਤੇ, ਪਲਕ ਨਾ ਲਾਵਣ ਦਿੰਦੇ
ਕੱਢਣ ਤੋਰਾ ਨਿਗਾਹ ਨਾ ਆਉਣ, ਹੱਕਾਂ ਸਖ਼ਤ ਮਰੀਂਦੇ
ਰਹੇ ਦਲੇਰ ਨਾ ਹਿੰਮਤ ਹਾਰੇ, ਨਾਬਰ ਨਹੀਂ ਸ਼ਕਾਰੋਂ
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਪਰ ਬਹਿੰਦਾ, ਬਾਅਦ ਰਨਜੋਂ ਬੱਸੀਆ ਰੂੰ
ਪੈਰੀਂ ਘੁੰਗਰੂ ਗੱਲ ਹਮਾਇਲ, ਸਿਰ ਪਰ ਤਾਜ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਗੋਸ਼ਤ ਖਾਵੇ ਪੱਟ ਹਨਡਾਵੇ, ਬੈਠ ਕਰੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ
ਮਰਦਾਂ ਦਾ ਕਰ ਜਿਗਰਾ ਦਾਈਆ, ਹੁੱਸੜ ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਈਂ
ਇਸ਼ਕੋਂ ਲੱਖ ਬਲਾਏਂ ਪਿਆਰੇ, ਹਰ ਗਜ਼ ਖ਼ੌਫ਼ ਨਾ ਖਾਈਂ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਰੁਕੇ, ਅੱਵਲ ਤੋਰੋ ਮੈਨੂੰ
ਪਿੱਛੋਂ ਆਪ ਤਰੋ ਨਹੀਂ ਵੇਖਾਂ, ਮੈਂ ਤੁਰ ਜਾਂਦੀ ਤੈਨੂੰ
ਹੋਰ ਬਲਾਏਂ ਸਿਰ ਪਰ ਸਹੀਆਂ, ਖ਼ਤਰਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ
ਇਕ ਵਿਛੋੜਾ ਝੱਲਣ ਔਖਾ, ਦਾਇਮ ਖ਼ੌਫ਼ ਇਸੇ ਦਾ
ਜਿਸਦਾ ਖ਼ੌਫ਼ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਆਹਾ, ਉਹੋ ਦੁਸ਼ਮਣ ਆਇਆ
ਕਰਮ ਕਰੀਂ ਤੇ ਫੇਰ ਮਿਲਾਵੇਂ, ਰੱਖੀਂ ਸ਼ਰਮ ਖ਼ੁਦਾਇਆ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਬਾਬਲ ਸ਼ਾਹ ਨਗਰ ਦਾ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਟੁਰਨ ਲੱਗੇ, ਕਰ ਸਾਮਾਨ ਸਫ਼ਰ ਦਾ
ਸਾਇਦ ਦੀ ਫੜ ਬਾਂਹ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ, ਹੱਥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਈ
ਕੀਤੀ ਬਹੁਤ ਸਪੁਰਦ ਤੁਸਾਨੂੰ, ਹੈ ਇਹ ਮੇਰੀ ਜਾਈ
ਅੱਖੀਂ ਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ ਵਾਂਗਰ, ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ
ਖ਼ਸਖ਼ਸ ਜਿਤਨੀ ਖ਼ਾਰ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ, ਤਾਂ ਅਹਿਸਾਨ ਤੁਮਹਾਰਾ
ਇਹ ਵਜ਼ੀਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜਾਨੀ, ਦੋਸਤ ਭਾਈਚਾਰਾ
ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਦਿਲਗੀਰ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮੁਦਾਰਾ
ਬਹੁਤ ਅਸੀਲ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਸਿਆਣਾ, ਸਾਹਿਬ ਇਲਮ ਦਾਨਾਈ
ਅੱਵਲ ਰੱਬ ਕਰ ਉਸ ਨਾਹੀਂ, ਇਸ ਥੀਂ ਐਬ ਖ਼ਤਾਈ
ਪਰ ਵੇਖੋ ਬੇਐਬ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ, ਬੰਦਾ ਔਗੁਣਹਾਰਾ
ਜੇ ਕੋਈ ਐਬ ਤੱਕੋ ਤਾਂ ਫਿਰ ਬੀ, ਕਰਨਾ ਲੁਤਫ਼ ਸਹਾਰਾ
ਮੇਰੇ ਥੀਂ ਕੁੱਝ ਘੱਟ ਨਾ ਜਾਣੂ, ਹੈ ਇਹ ਮੇਰਾ ਭਾਈ
ਖ਼ਾਤਰਦਾਰੀ ਖ਼ਿਦਮਤ ਉਸ ਦੀ, ਕਰਨੀ ਮੇਰੀ ਜਾਈ
ਮਾਲ ਅਸਬਾਬ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਸਾਰੇ, ਨਕਦ ਜਿਣਸ ਜੋ ਆਹੀ
ਸਾਇਦ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤੀ, ਆਪ ਹੋਇਆ ਉੱਠ ਰਾਹੀ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਗੱਲ ਲਾ ਵਿਛੁੰਨੇ, ਸਾਇਦ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਆਹੀਂ ਢਾਈਂ ਰੋਵਣ ਨਾਲੇ, ਹੋਇਆ ਸ਼ੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਰੋਂਦਾ ਵਿਦਾ ਹੋਇਆ ਜਾਨੀ, ਲੈ ਕੇ ਦੇਸ ਨਿਕਾਲੇ
ਗਿਰਿਆ ਜ਼ਾਰੀ ਬੇ ਸ਼ੁਮਾਰੀ, ਛਿੱਟੇ ਆਹੀਂ ਨਾਲੇ
ਸੀਤੇ ਮੂਲ ਨਾ ਸੀਤੇ ਜਾਵਣ, ਘਾਹ ਵਿਛੋੜੇ ਵਾਲੇ
ਸੱਜਣਾਂ ਬਾਝੋਂ ਪੈਣੇ ਆਹੇ, ਭਰ ਭਰ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲੇ
ਇਕ ਵਿਛੋੜਾ ਮਾਂ ਪੀਓ ਵਾਲਾ ,ਹੋਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਵਤਨ ਦਾ
ਪੰਧ ਬੁਰਾ ਇਸ ਦੇਸ ਪਰਾਏ, ਖ਼ਤਰਾ ਰਾਹ ਚੱਲਣ ਦਾ
ਦੂਜਾ ਪਰੀ ਵਿਛੁੰਨੀ ਮਿਲ ਕੇ, ਮਿਲਣੋਂ ਬਾਅਦ ਜੁਦਾਈ
ਜਿਸ ਸਰੂਰ ਤੇ ਸੋਈਵ ਜਾਣੇ, ਸਭ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਮਾਈ
ਵਿਚ ਕਲੇਜੇ ਰੜਕੇ ਸੁੰਬਾ, ਜੁੜੀ ਵਿਛੋੜੇ ਕਾਣੀ
ਫੇਰ ਵਿਛਣਾ ਤੋੜੋਂ ਸਾਥੀ, ਸਾਇਦ ਦਿਲ ਦਾ ਜਾਣੀ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਸਭ ਵਛੁਨੀਆਂ, ਤੁਰਿਆ ਇਕ ਇਕੱਲਾ
ਸੱਥ ਬੇਗਾਨੀ ਕੋਈ ਨਾ ਮਹਿਰਮ, ਨਾ ਕਿਝੁ ਖ਼ਰਚੇ ਏ ਪੱਲਾ
ਲੰਘਣੇ ਪਏ ਪਹਾੜ ਅੱਗੇ ਦੇ, ਚਾਿਆਂ ਸਖ਼ਤ ਮਹਿਮਾਂ
ਆਜ਼ਿਜ਼ ਬੰਦਾ ਵੱਸ ਪਿਆਸੀ, ਰਾਕਸ ਦਿਓ ਗ਼ਨੀਮਾਂ
ਸਭ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਸਿਰ ਪਰ ਚਾਈ, ਆਸ਼ਿਕ ਨੇ ਭਰ ਖਾਰੀ
ਯਾਰ ਮਿਲੇ ਬਣ ਬਹਿਣ ਨਿਚਲੇ, ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯਾਰੀ?
ਇਤਨੇ ਰੋਗ ਮਿਟਾਏ ਜਿਤਨੇ, ਨਾ ਮਿਟਦੇ ਵਿਚ ਤੱਬਾਂ
ਲੂਂ ਲੂਂ ਛਿੱਲਣ ਤੀਰ ਮੁਹੰਮਦ ,ਧਨ ਸਰੀਰ ਮੁਹਿੱਬਾਂ
ਇਸ ਮਿਲਾਪ ਸੱਜਣ ਦੀ ਅਤੇ, ਜ਼ਰਾ ਹਰ ਉਸ ਨਾ ਕਰਦੇ
ਸੱਪਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਅੰਦਰ,ਪੈਰ ਧਗਾਨੇ ਧਰਦੇ
ਸਾਇਦ ਭਾਈ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਨਦਾ ,ਫੇਰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਰੁਕੇ
ਹੱਕ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਕਰੀਂ ਦੁਆਏਂ, ਪੰਜੇ ਵਕਤ ਖਲ਼ੋਕੇ
ਪਰੀਆਂ ਦੇਵਾਂ ਦੇ ਵੱਸ ਪੀਵਸ, ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕੇ ਕ੍ਰਿਸਨ
ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਮੁੜ ਆਉਣ ਦੇਵਨ ਯਾ ,ਕਿਧਰੇ ਖਿੜ ਧਿਰ ਸਨ
ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾਇਮ, ਪਰੀਆਂ ਦਿਓ ਮਰੀਲੇ
ਯਾ ਹੁਣ ਜਾਨ ਗਈ ਇਸ ਮੰਜ਼ਿਲ, ਯਾ ਜਾਨੀ ਰੱਬ ਮਿਲੇ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਰੂਪਟ ਬੈਠੇ, ਆਖ ਦਰ ਦਦ ਦੁਆਏਂ
ਜਿਉਂਦ ੜੇ ਸਾਂ ਆਨ ਮਿਲਾਏ, ਫੇਰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਸਾਈਂ
ਸਾਇਦ ਨਾਲੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਇਆ ,ਜਾਂ ਸਰਦਾਰ ਮਿਸਰ ਦਾ
ਉਹ ਦਿਨ ਦੋਹਾਂ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਸਿਰਤੇ, ਆਇਆ ਰੋਜ਼ ਹਸ਼ਰ ਦਾ
ਸਾਇਦ ਢਾਈਂ ਦੇ ਦੇ ਰਿੰਨ੍ਹ, ਲਾਹ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਪੱਲਾ
ਹਏ ਹਏ ਇਹ ਕੇ ਕੇਤੂ ਸ਼ਾਹਾ, ਟੋਰਿਓਂ ਛੋੜ ਇਕੱਲਾ
ਇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ ਵਤਨ ਵਿਚ ਮੇਰਾ, ਤੁਧ ਬਣ ਕੇ ਕੰਮ ਆਹਾ
ਔਖੀ ਘਾਟੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਅੰਦਰ, ਪਿਉਂ ਇਕੱਲਾ ਸ਼ਾਹਾ
ਮੈਂ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਖ਼ਿਦਮਤ ਵਾਲਾ, ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਖਿੜਦਾ
ਅੱਗ ਫ਼ਿਰਾਕ ਤੇਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਕਚਰਕ ਜਾਲਾਂ ਸੜਦਾ
ਜੰਮੇ ਪੱਲੇ ਇਕੱਠੇ ਆਹੇ, ਮਸਰੋਂ ਟੁਰੇ ਇਕੱਠੇ
ਕਿਵੇਂ ਮੌਤ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੁੰਦੀ, ਛੋੜ ਤੁਸੀ ਕਿਉਂ ਨੱਠੇ
ਮੈਂ ਹੁਣ ਮਜਲਿਸ ਕਿਸ ਦੀ ਬਹਿਸਾਂ, ਸੰਗ ਕਿਸਦੇ ਮੱਧ ਪੀਸਾਂ
ਤੁਧ ਬਿਨ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਿਆਰੇ, ਕਿਸ ਨੂੰ ਤੱਕ ਤਕ ਜਿਸਾਂ
ਕੌਣ ਮੇਰੀ ਦਿਲਦਾਰੀ ਕੁਰਸੀ, ਕੌਣ ਲਏਗਾ ਖ਼ਬਰਾਂ
ਕਿਸ ਨੂੰ ਦੁੱਖੜੇ ਫੋਲ ਸੁਨਾਸਾਂ, ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਜ਼ੇਰਾਂ ਜ਼ਬਰਾਂ
ਕਿਸ ਦੀ ਉਂਗਲ ਫੜ ਕੇ ਟਰੱਸਾਂ, ਕੌਣ ਸੁੰਨਾ ਸੀ ਬਾਤਾਂ
ਰੋਜ਼ ਕਿਆਮਤ ਨਾਲੋਂ ਮੈਨੂੰ, ਆਇਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਰਾਤਾਂ
ਕਿਸ ਅੱਗੇ ਅਹਿਵਾਲ ਕਹਾਂਗਾ ,ਕੌਣ ਕਰੇ ਗ਼ਮ ਖ਼ਵਾਰੀ
ਕੌਣ ਕ੍ਰੇਸੀ ਸਰਫ਼ੇ ਮੇਰੇ, ਸ਼ਫ਼ਕਤ ਖ਼ਿਦਮਤ ਗਾਰੀ
ਜੋੜੀ ਸਾਡੀ ਰੱਬ ਤੁਰ ਵੜੀ, ਦਿਵਸ ਦੀਆਂ ਸਰਕਸ ਦੇ
ਟੁਰਿਆ ਘੱਤ ਫ਼ਿਰਾਕ ਉਮਰ ਦਾ, ਜਿਸ ਬਿਨ ਘੜੀ ਨਾ ਵਸਦੇ
ਅੱਖੀਂ ਵਿਚ ਬਨਬੋਲ ਹਿਜਰ ਦੇ, ਸੂਈਆਂ ਵਾਂਗਰ ਪੁੜ ਸਨ
ਚਿੱਤ ਉਦਾਸ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਰਹਿਸੀ, ਪਲਕਾਂ ਪਲਕ ਨਾ ਜੁੜ ਸਨ
ਕੇ ਅਹਿਵਾਲ ਬੰਦੇ ਦਾ ਹੋਸੀ, ਬਾਝ ਤੇਰੇ ਦਿਲਦਾਰਾ
ਰੱਖੀਂ ਯਾਦ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਚਲਿਓਂ ਛੋੜ ਬੇਚਾਰਾ
ਸੰਗ ਬਿਨਾਂ ਦਿਲ ਤੰਗ ਹੋਵੇਗਾ, ਵਾਂਗ ਕਿਲਿੰਗ ਇਕੱਲੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਨਾ ਕੂਕ ਸਣੇਗਾ, ਫਾਥੀ ਜਾਨ ਕੋਲੇ
ਕਿਸ ਪੈਗ਼ਾਮ ਅਸਾਡੇ ਖੜਨੇ, ਕੌਣ ਲਿਆਸੀ ਤੇਰੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਿਆਰਾ ਟੁਰਿਆ, ਭਾਗ ਡੱਬੇ ਅੱਜ ਮੇਰੇ
ਸਾਇਦ ਦੇ ਸਨ ਹਾੜੇ ਤਰਲੇ, ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦਿਲ ਸੜਿਆ
ਦੋਹਾਂ ਵਲਾਂ ਥੀਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਢੱਕੀ, ਜੀਓ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੂੰ ਫੜਿਆ
ਟੁਰਨਾ ਖ਼ਾਹ ਮਖ਼ਵਾਹ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ,ਹਰਗਿਜ਼ ਰਹਿਣ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਲੂਂ ਲੂਂ ਲੰਬ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਲੱਗੀ, ਵੇਖ ਪਿਆਰਾ ਰੋਂਦਾ
ਸਾਇਦ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਨਦਾ ਭਾਈ, ਜਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਜਾਲੀਂ
ਛੁਰਈਂ ਛਲੀਂ ਘਾ-ਏ-ਅੰਦਰ ਦੇ, ਲੋਨ ਫੱਟਾਂ ਪਰ ਡਾਲੀਂ
ਇਕ ਮੈਨੂੰ ਭਾ ਪਿਆ ਵਿਛੋੜਾ, ਦੂਜਾ ਸਫ਼ਰ ਅਵੱਲਾ
ਤ੍ਰੀਜਾ ਰੋ ਰੋ ਤੁਸੀਂ ਸਤਾਓ, ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਕਿਉਂ ਝੱਲਾ
ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਖ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਆਈ, ਸਫ਼ਰ ਪਿਆ ਜਿਸ ਭਾਰਾ
ਨਾ ਹਮਰਾਹ ਨਾ ਮਹਿਰਮ ਅੱਗੇ, ਟੁਰਿਆ ਇੱਕ ਅਕਾਰਾ
ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਦਾ ਵੈਰੀ, ਕੋਈ ਨਾ ਚਾਹੁਣ ਹਾਰਾ
ਦੁਖੀਏ ਲੱਖ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਸਾਜਨ ਇਕ ਪਿਆਰਾ
ਇਕ ਸਜਨੋਤ ਉਸੇ ਦੀ ਅਤੇ, ਟਰੈਵਿਸ ਰੱਖ ਦਲੇਰੀ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਸ ਮਕਾਨ ਪੁੱਜਣ ਦੀ, ਕੇ ਹੈ ਕੁਦਰਤ ਮੇਰੀ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਰੋ ਰੋ ਦੇਵਨ, ਰੌਣਕ ਚਲੀ ਅਸਾਡੀ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਬਣ ਸੁੰਜੀ ਦੱਸ ਸੀ, ਕੂਚਾ ਗਲੀ ਅਸਾਡੀ
ਕੌਣ ਰਹੁਲ ਅਸਾਡੀ ਹੋਸੀ, ਕਿਸ ਸੰਗ ਜਿਉਂ ਭਲਾ ਸਾਂ
ਕਿਸ ਆਸੇ ਤੇ ਬਾਗ਼ੇ ਅੰਦਰ, ਖ਼ੋਸ਼ਈਂ ਖ਼ੋਸ਼ਈਂ ਜਾਸਾਂ
ਖ਼ਾਰੋ ਖ਼ਾਰ ਤੁਸਾਂ ਬਣ ਹੋਈ, ਅੱਜ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਅਸਾਡੀ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਲੱਖ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਚਲੀ ਬਹਾਰ ਅਸਾਡੀ
ਨਾਲ਼ ਤੁਸਾਡੇ ਦਹੀਂ ਐਦਾਂ, ਰਾਤੀਂ ਸਨ ਸ਼ਬ ਕਦਰਾਂ
ਲਾਅ ਅਫ਼ਸੋਸ ਚਲੇ ਲੱਦ ਸੋਹਣੇ, ਮੂਲ ਨਾ ਲੱਥੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਚਲੇ, ਸਾਨੂੰ ਛੋੜ ਇਕੱਲਿਆਂ
ਹਏ ਹਏ ਐਸ਼ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਜਾਈਂ, ਆਨ ਗ਼ਮਾਂ ਹਨ ਮਿਲੀਆਂ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਮਾਉ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਨਾਲੇ ਸ਼ਾਹ ਨਗਰ ਦਾ
ਰੁੱਖ ਰੁਮਾਲ ਅੱਖੀਂ ਪਰ ਰੋਵਣ, ਭਾਂਡਾ ਭੰਨ ਸਬਰ ਦਾ
ਜਾਣ ਤੋਂ ਆਈਓਂ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕਾ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਕੀਤੋਈ ਆ ਕੇ
ਅੱਜ ਅਸਾਂ ਥੀਂ ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਛਦਾ, ਟੁਰਿਉਂ ਬਰਮ ਲੱਗਾ ਕੇ
ਸਿਰ ਅਨਦੀਪ ਹੋਇਆ ਤੁਧ ਆਇਆਂ, ਸਾਰਾ ਗਹਿਮਾਂ ਗਹਿਮਾਂ
ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਉਜਾੜ ਦੱਸੇਗਾ, ਸੁੱਟ ਚਲਿਓਂ ਬੇ ਰਹਮਾ!
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਮਿਸਰ ਦੇ ਤਾਈਂ, ਆਈਓਂ ਤਖ਼ਤ ਛੁਡਾ ਕੇ
ਸਾਨੂੰ ਭੀ ਹਨ ਉਹੋ ਜਿਹਾ, ਟੋਰਿਓਂ ਦਾਗ਼ ਲੱਗਾ ਕੇ
ਉਹਲੇ ਬੈਠ ਬਦੀਅ ਜਮਾ ਲੈ ,ਰੋ ਰੋ ਨੈਣ ਸਜਾ ਉਏ
ਕਾਂਗ ਲਹੂ ਦੀ ਅੰਦਰ ਡੱਬੇ, ਉਹ ਮਾਸੂਮ ਸਜਾਏ
ਟੁਰਿਆ ਸ਼ਾਹ ਸੱਜਣ ਦੇ ਆਖੇ, ਸੰਗ ਵਿਸਾਰ ਤਮਾਮੀ
ਖ਼ਾਸ ਸੱਜਣ ਦੇ ਖ਼ਾਨੇ ਅੰਦਰ, ਨਾਲ਼ ਨਾ ਜਾਂਦੇ ਆਮੀ
ਸੰਗ ਵਸੀਲੇ ਰਹਿਣ ਉਰੀਰੇ, ਜਾਂ ਨਜ਼ਦੀਕ ਬੁਲਾਂਦਾ
ਸਾਇਦ ਜੈਸਾ ਮਹਿਰਮ ਜਾਨੀ, ਸੋ ਭੀ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਜਾਂਦਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਬਦੀਅ ਜਮਾ ਲੈ, ਬਾਰ ਦੂਈ ਗਲ ਲਾਇਆ
ਲਏ ਪਿਆਰ ਮੂਹੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ, ਅਲਵਿਦਾ ਬੁਲਾਇਆ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਨੇ ਸਿਰ ਆਪਣੇ ਦੇ, ਵਾਲ਼ ਪੁੱਟੇ ਕੁੱਝ ਕਾਲੇ
ਨਾਲੇ ਜੇਬੋਂ ਮਣਕੇ ਕੱਢੇ, ਦੋਹਾਂ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਤੇ, ਪੁਹੰਚੀ ਵਾਂਗਰ ਕਰ ਕੇ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਡੋਲੇ ਬੱਧੇ, ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਧਰਕੇ
ਤਾਂ ਅਫ਼ਰੀਤ ਤੇ ਗ਼ੋਲ ਕਿਸੇ ਦੇ, ਸ਼੍ਰ ਮੁੱਕਰ ਨੂੰ ਟਾਲੇ
ਏ ਸ਼ਾਹਾ ਇਹ ਪੁਹੰਚੀ ਮੇਰੀ, ਰੱਖੀਂ ਨਾਲ਼ ਸੰਭਾਲੇ
ਫਿਰ ਇਕ ਕਿਸਮ ਦੇਵਾਂ ਦੀ ਵਿਚੋਂ, ਸੱਦ ਅਫ਼ਰੀਤ ਵਡੇਰਾ
ਦੇ ਇਨਾਮ ਉਸ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਇਆ, ਕੰਮ ਕਰੀਂ ਇਕ ਮੇਰਾ
ਬਹੁਤੀ ਦੌਲਤ ਦੁਨੀਆ ਦਿੱਤੀ ,ਖ਼ਿਲਅਤ ਤੇ ਵਡਿਆਈ
ਨਾਲੇ ਅੱਗੋਂ ਹੋਰ ਦੇਵਨ ਦੀ, ਆਸ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਲਾਈ
ਅਫ਼ਰੀਤੇ ਹੱਥ ਬੱਧੇ ਕਰਦਾ, ਬੰਦਗੀਆਂ ਤਾਜ਼ੀਮਾਂ
ਅਰਜ਼ ਕਰੇ ਫ਼ਰਮਾਓ ਖ਼ਿਦਮਤ ,ਕਰਸਾਂ ਸਿਰ ਮਹਿਮਾਂ
ਜੇ ਕਰ ਹੁਕਮ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਹੋਇਆ, ਨਬੀਆਂ ਮਦਦ ਪਹੁੰਚਾਈ
ਮਸ਼ਰਿਕ ਮਗ਼ਰਿਬ ਤੋੜੀ ਪਜਸਾਂ ,ਆਖੋ ਜਿਹੜੀ ਜਾਈ
ਸ਼ਾਹ ਪੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਸ ਨੂੰ, ਸੁਣ ਫ਼ਰਮਾਨ ਅਸਾਡਾ
ਬਹੁਤ ਮਿੱਠਾ ਇਹ ਆਦਮ ਜ਼ਾਦਾ, ਹੈ ਮਹਿਮਾਨ ਅਸਾਡਾ
ਹਰ ਹਰ ਵਾਲ਼ ਉਹਦੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ, ਹੈ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਪਰੋਈ
ਦਰਸਨ ਉਸ ਦੇ ਜਿਹੀ ਮੇਰੇ, ਦਿਲ ਹੋਰ ਮੁਰਾਦ ਨਾ ਕੋਈ
ਖ਼ੈਰ ਖ਼ਵਾਹੀ ਦਾ ਜ਼ਨ ਤੇਰੇ, ਤੇ ਤੋਂ ਜਾ ਤੂੰ ਇਤਬਾਰੀ
ਤਾਂ ਇਹ ਕੰਮ ਤੇਰੇ ਪਰ ਸੁੱਟਿਆ, ਛੋੜ ਲੋਕਾਈ ਸਾਰੀ
ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ ਜੀ ਦੀ ਤੈਨੂੰ, ਕਿਸਮ ਘੱਤਾਂ ਸੌ ਵਾਰੀ
ਦਗ਼ਾ ਫ਼ਰੇਬ ਨਾ ਕਰਨਾ ਕੋਈ, ਕਰਨੀ ਖ਼ਿਦਮਤਦਾਰੀ
ਵਾਲੇ ਜਿਤਨਾ ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਕਰਨਾ, ਮੈਂ ਜੇ ਕੁੱਝ ਫ਼ਰ ਮਾਵਾਂ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਜਾਨੈਂ, ਸੁੱਕੀਆਂ ਵਾਂਗ ਭਰਾਵਾਂ
ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ, ਵਾਂਗ ਗ਼ੁਲਾਮ ਹਲਾਲੀ
ਆਪੋਂ ਔਖਾ ਹੋ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ,ਉਸ ਦੀ ਜਾਨ ਸੁਖਾਲੀ
ਸੇਮੇਂ ਸ਼ਾਰਸਤਾਨੇ ਅੰਦਰ, ਚਾ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਜਾਣਾ
ਦਾਦੀ ਮੇਰੀ ਕੋਲ਼ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਅਮਨ ਈਮਾਨ ਪਚਾਣਾ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਤੱਕ ਪੁੱਜਦਾ, ਇਹ ਆਦਮ ਦਾ ਜਾਇਆ
ਖ਼ਿਦਮਤ ਉਸ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹਿਣਾ, ਬਣ ਕੇ ਗੋਲਾ ਦਾਇਆ
ਬੱਧਾ ਲੱਕ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ, ਦਰਦ ਉਸ ਦਾ ਬਹੁੰ ਕਰਨਾ
ਦਿਉਂ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਰਾਂ ਕੋਲੋਂ, ਰਾਖੀ ਕਰਨੀ ਡਰਨਾ
ਜਾਂ ਇਹ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਮਿਲਿਆ, ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਖ਼ੀਰੀ
ਇਸ ਖ਼ਿਦਮਤ ਦਾ ਬਦਲਾ ਤੇਰੇ, ਦੂਰ ਕਰੇਸਾਂ ਵੈਰੀ
ਜਿਸ ਪਰੀ ਪਰ ਤੂੰ ਹੈਂ ਆਸ਼ਿਕ, ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਹੱਥ ਲਗਦੀ
ਉਹ ਹਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ਕਰਸਾਂ, ਜਲਦੀ ਵਹਿੰਦੀ ਵਗਦੀ
ਇਹੋ ਸ਼ਰਤ ਅਸਾਡੀ ਤੇਰੀ, ਇਹੋ ਅਹਿਦ ਮੁਸਲਿਮ
ਆਨੀਂ ਖੜੇਂ ਸੁਖੱਲਾ ਰੱਖੀਂ, ਇਹ ਅਸਾਡਾ ਆਦਮ
ਅਫ਼ਰੀਤੇ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ, ਲੱਗੀ ਆਸ ਮਰ ਉਦੋਂ
ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਬਲਿ ਬਲਿ ਪਾਉਂਦਾ ,ਖ਼ੁਸ਼ਿਓਂ ਤੇ ਦਿਲਸ਼ਾ ਦੂੰ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਵੱਲ ਸੀਸ ਨਿੰਮਾਵੇ, ਆਖੇ'' ਹੁਕਮ ਕਬੂਲੇ''
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਖ਼ਿਦਮਤ ਅੰਦਰ, ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਕਰਸਾਂ ਮੂਲੇ
ਸਾਹ ਵਸਾਹ ਨਾ ਭੰਨਾਂ ਬੀ ਬੀ, ਕੀਤੇ ਕੱਲ ਨਾ ਹਾਰਾਂ
ਇੱਕ ਇਕ ਵਾਲ਼ ਉਹਦੇ ਦੀ ਜਾਈ, ਤੋੜੇ ਸਰਦ ਹੜ ਵਾਰਾਂ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਸਾਸ ਬਦਨ ਵਿਚ ਹੋਸਨ, ਖ਼ਾਸ ਗ਼ੁਲਾਮ ਰਹਾਂਗਾ
ਜੇ ਇਹ ਖੁੱਲਾ ਸੁਕਾਏ ਸਿਕਸਾਂ, ਹੁਕਮੇ ਨਾਲ਼ ਬਹਾਂ ਗਾ
ਦੀਵੇ ਕਿਸਮ ਤਸੱਲੀ ਦੇ ਕੇ, ਕੀਤੀ ਦਲ ਜਮਾਈ
ਇਸ ਵੇਲੇ ਫਿਰ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਨੇ, ਕਾਗ਼ਜ਼ ਕਲਮ ਮੰਗਾਈ
ਆਮਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੈਠ ਕਿਨਾਰੇ, ਖ਼ਤ ਦਾਦੀ ਵੱਲ ਕੀਤਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦੇ ਹੱਥ ਦਿੱਤਾ ,ਦੇਵੀਂ ਜਾ ਚੁਪੀਤਾ
ਆਹੋ ਖ਼ਾਤਫ਼ ਨਾਮ ਦੀਵੇ ਦਾ ,ਨਾਲ਼ ਕੀਤਾ ਹਮਰਾਹੀ
ਅਫ਼ਰਤਿਆਂ ਪਰ ਕਰੇ ਸਵਾਰੀ, ਇਸ਼ਕ ਦਲੇਰ ਸਿਪਾਹੀ
ਦੀਵੇ ਸ਼ਾਹ ਕੰਧਾੜੇ ਚਾਇਆ, ਕਹਿਓਸ ਮੇਟ ਦੋ ਅੱਖੀਂ
ਸਿਰ ਮੇਰੇ ਦੇ ਵਾਲ਼ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ, ਮੁਹਕਮ ਕਰ ਫੜ ਰੱਖੀਂ
ਪੱਕ ਤਵੱਕਲ ਰੱਬ ਦੀ ਰੱਖੀਂ, ਸਵਰੀਂ ਨਾਮ ਇਲਾਹੀ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੇ ਉਹੋ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਉਸ ਦੱਸੀ ਆਹੀ
ਅੱਡ ਪਿਆ ਦਿਓ ਆਹੋ ਖ਼ਾਤਫ਼, ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਚਾਕੇ
ਨਜ਼ਰੋਂ ਉਹਲੇ ਹੋਇਆ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਜ਼ੋਰ ਪਰਾਂ ਦਾ ਲਾਕੇ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਪਹੁੰਚ ਨਜ਼ਰਦਾ ਆਹਾ, ਨੈਣ ਰਹੇ ਸਨ ਲਟਕੇ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਦੇ ਅਤਿ ਵੱਲ ਅਟਕੇ ,ਮੂਲ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਹਟਕੇ
ਕੂਕਣ ਕੂੰਜਾਂ ਵਾਂਗ ਖਲੋਤੇ, ਪਿੱਛੇ ਸਭ ਪਿਆਰੇ
ਗਰਦਨ ਉੱਚੀ ਕਰ ਕਰ ਵੇਖਣ, ਦਰਦ ਵਿਛੋੜੇ ਮਾਰੇ
ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਾਜ਼ ਕਜ਼ਾ ਕਦਰ ਦੇ, ਉਜਲੀ ਕੂੰਜ ਅੱਡਾ ਰੂੰ
ਅਚਨਚੇਤ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਪਕੜ ਖੜੀ ਵਿਚਕਾਰੋਂ
ਜਦੋਂ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਉਹਲੇ ਹੋਇਆ, ਪਰੀ ਗਈ ਮੁੜ ਡੇਰੇ
ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਵੇਖੇ ਯਾਰ ਨਾ ਦੱਸੇ, ਪਿਆ ਗ਼ੁਬਾਰ ਚੁਫੇਰੇ
ਮਹਿਲ ਚੁਬਾਰੇ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਦੱਸਣ, ਗਹਿਣੇ ਡੰਗਣ ਵਾਲੇ
ਸੱਪ ਅਠੋਈਂ ਹਾਰ ਹਮੇਲਾਂ, ਕਣ ਕਰਲਾਂ ਜਿਉਂ ਵਾਲੇ
ਬਾਗ਼ ਹੋਏ ਸਭ ਦਾਗ਼ ਬਰਾਬਰ, ਚਸ਼ਮ ਚਿਰਾਗ਼ ਨਾ ਦਿਸਦਾ
ਜਿਸ ਬਾਗ਼ੋਂ ਦਿਲਦਾਰ ਸਿੱਧਾਉਣ, ਚਿੱਤ ਲੱਗੇ ਫਿਰ ਕਿਸ ਦਾ
ਦਾ ਰੂੰ ਉਪਰ ਪੈਣ ਮਹੋਟੇ, ਤੱਕ ਤੱਕ ਥਾਂ ਟਿਕਾਣੇ
ਸੇਜਾਂ ਸੀਖ਼ਾਂ ਹੋਣ ਮੁਹੰਮਦ, ਦਰਦਮੰਦਾਂ ਦੇ ਭਾਣੇ
ਬੁਲਬੁਲ ਭੌਰ ਉਦਾਸੀ ਹੋਏ, ਫਲ ਗਏ ਜਦ ਬਾਗ਼ੋਂ
ਕਦ ਪਤੰਗ ਰਹੇ ਫਿਰ ਜਿਥੋਂ, ਬੁਝੀ ਲਾਟ ਚਿਰ ਅੱਗੋਂ
ਕੋਈ ਦਿਨ ਮੌਜਾਂ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਾਰੇ, ਕਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਜਿਸ ਜਾਈ
ਉਹ ਜਾਈਂ ਹਨ ਦਿਲਬਰ ਬਾਝੋਂ, ਖਾਵਣ ਆਉਣ ਭਾਈ
ਜਿਹਨਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਐਸ਼ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਰਲ਼ ਕੇ ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰੇ
ਉਹ ਘਰ ਖ਼ਾਲੀ ਕਿਉਂਕਰ ਭਾਵਨ, ਖਾਵਣ ਤਰਫ਼ਾਂ ਚਾਰੇ
ਜਿਥੋਂ ਕੋਚ ਕਰੇਂਦੇ ਸੋਹਣੇ, ਲੱਗੀਆਂ ਛੋੜ ਸਰਾਏਂ
ਆਸ਼ਿਕ ਤਾਈਂ ਨਜ਼ਰੀ ਆਉਣ, ਭਰੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਬਲਾਏਂ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਪਿਆ ਵਿਛੋੜਾ, ਜ਼ੇਰ ਕੀਤੀ ਰਲ਼ ਦੁੱਖਾਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਪਿਆਰੇ ਤਾਈਂ, ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੇ ਪੰਧ ਮਖਾਂ
ਜਿਹਨੀਂ ਜਾਈਂ ਦੱਸਦਾ ਆਹਾ, ਫਿਰਦਾ ਸੈਰ ਕਰੇਂਦਾ
ਜਾਂ ਉਹ ਜਾਈਂ ਸਨਜੀਆਂ ਦੱਸਣ, ਗ਼ਮ ਉਬਾਲ਼ ਮਰੀਨਦਾ
ਤਖ਼ਤ ਤੱਕੇ ਗ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ਮਰੀਨਦਾ, ਉਲਟੀ ਰਖ਼ਤ ਸਬਰ ਦੀ
ਡੇਰਾ ਵੇਖ ਹਨੇਰਾ ਅੱਖੀਂ, ਤਾਬ ਨਾ ਰਹੱਸ ਨਜ਼ਰ ਦੀ
ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਵੇਖੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ, ਮਹਿਰਮ ਯਾਰ ਯਗਾਨਾ
ਸਿਰ ਅਨਦੀਪ ਪੁਰੀ ਦੇ ਭਾਣੇ, ਹੋਇਆ ਬਣਦੀ ਖ਼ਾਨਾ
ਸੰਗ ਸਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਭਾਵੇ, ਤੰਗ ਪਈ ਘਬਰਾਏ
ਖ਼ਫ਼ਾ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ, ਲੋੜੇ ਗੱਲ ਕਰਾਏ
ਚਿੱਤ ਧਿਆਣ ਆਰਾਮ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨੂੰ, ਘੱਲਿਆ ਮਗਰ ਸੱਜਣ ਦੇ
ਲੈ ਕੇ ਦਾਗ਼ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਆਈ ਵਿਚ ਵਤਨ ਦੇ
