ਰੱਬ ਅਸਾਨੂੰ ਫ਼ਤਹਾ ਦਿੱਤੀ, ਨਾਲੇ ਮਤਲਬ ਪਾਇਆ
ਕਲਜ਼ਮ ਛੋੜ ਚਲੋ ਘਰ ਆਪਣੇ, ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ
ਵਿਜੇ ਤੁਰਮ ਤੰਬੂਰ ਨਕਾਰੇ, ਪੁੱਟੇ ਪੈਰ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ
ਗੁਝੇ ਧੌਂਸੇ ਢੋਲ ਤੇ ਸ਼ੁਤਰੀ, ਬੱਧੇ ਲੱਕ ਜਵਾਨਾਂ
ਫੇਰੇ ਹੱਥ ਕੀਤੇ ਮੁੜ ਤਾਜ਼ੇ, ਤਾਜ਼ੀ ਪੰਧ ਕੁਪਨ ਤੇ
ਜ਼ੀਨ ਤੁਰੰਗ ਪਲਾਣ ਅੱਠਾਂ ਤੇ, ਪਾਖਰ ਪਏ ਹਾ ਥਣ ਤੇ
ਕੁਤਬ ਕੁਤਬ ਕਰ ਨਾਦ ਪੁਕਾਰੇ, ਅਲੀ ਅਲੀ ਕਰਤਰੀਆਂ
ਮਸਤ ਕਲੰਦਰ ਬੋਲਣ ਭੀਰਾਂ, ਪਾਅ ਕਹਰੋੜਾਂ ਘਿਰੀਆਂ
ਅੱਗੇ ਕਰਨ ਨਕੀਬ ਆਵਾਜ਼ੇ, ਸ਼ਾਤਰ ਵੱਟਣ ਘਿਰੀਆਂ
ਸਾਧ ਮੁਹਿੰਮ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ੌਜਾਂ, ਚਾਈਂ ਵਾਗਾਂ ਟਰੇਆਂ
ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਮਜ਼ਲੂਮਜ਼ ਲੀ ਟੁਰਦੇ
ਸਿਰ ਪਰ ਛਿੱਤਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸੁਨਹਿਰੀ, ਗਿਰਦੇ ਬਾਜੇ ਘਰਦੇ
ਜੰਗਲ਼ ਜੂਹ ਸੁਹਾਇਆ ਸਾਰਾ, ਰੁੱਤ ਬਹਾਰ ਵਿਸਾਖੀ
ਕਰਨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸਵਾਰ ਪਿਆਦੇ, ਟੁਰਦੇ ਜਾਣ ਹਰ ਬਾਖੀ
ਹਰ ਜੂਹੇ ਹਰ ਜੰਗਲ਼ ਬੇਲੇ, ਐਂਵੇਂ ਤੱਕਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਗੱਲ ਫੁੱਲ ਰੰਗ ਬਰੰਗ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਬੂਟੇ ਵਣ ਵਣਾਂ ਦੇ
ਠੰਢੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਨਹਿਰਾਂ ਵਗਣ, ਜੀਵ ਨੌਕਰ ਪਾਣੀ ਗੁੰਗੀ
ਖ਼ੁਸ਼ ਹਵਾ ਮੁਕਾਮ ਅਜਾਇਬ ,ਹਰ ਹਰ ਜਾਏ ਝੰਗੀ
ਅਚਨਚੇਤ ਇਕ ਝੰਗੀ ਵਿਚੋਂ, ਭੁੱਖੇ ਸ਼ੇਰ ਮਰੀਲੇ
ਮਾਰੀ ਗਜ ਤੇ ਦੁੰਬ ਵਜਾਇਆ, ਹੱਥ ਮੁੱਛਾਂ ਪਰ ਪੀਲੇ
ਭੰਨ ਅਗਵਾੜੀ ਆ ਕੜ ਚਾੜ੍ਹੀ, ਜਿੱਤ ਕੀਤੀ ਜਿਉਂ ਸੂਏ
ਉੱਗੀ ਵਾਂਗਣ ਦੁੰਬ ਮਰੀਨਦਾ, ਤੋਪੇ ਵਾਂਗਰ ਕੋਏ
ਦੇਵ ਅਫ਼ਰੀਤ ਹੋਏ ਉੱਡ ਉੱਚੇ, ਉਹ ਆਹੇ ਸਭ ਨਾਰੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਆਹਾ ਵਿਚ ਖ਼ਾਕੀ, ਆਈ ਉਸ ਦੀ ਵਾਰੀ
ਨਾਲੇ ਸਨ ਹਥਿਆਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ, ਲੋਹੂ ਪੀ ਪੀ ਰੁਝੇ
ਤੁਸੀ ਸੀ ਤਲਵਾਰ ਉਸੇ ਦੀ, ਬਰਮ ਆਹਾ ਹੱਥ ਸੱਜੇ
ਸ਼ੇਰ ਬੱਬਰ ਖ਼ਮ ਮਾਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ, ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਪਰ ਆਇਆ
ਬੱਦਲ਼ ਵਾਂਗਰ ਗਜ ਕੜਕ ਕੇ, ਦੁੰਬ ਸਿਰੇ ਪਰ ਚਾਇਆ
ਕੱਢੇ ਡੰਡ ਘਮੰਡ ਮਚਾਈਵਸ, ਨਾਲੇ ਜਿੱਤ ਖਿਲਾਰੀ
ਮਿਲ ਖੁੱਲਾ ਮੈਦਾਨ ਬਹਾਦਰ, ਫ਼ੌਜ ਗਈ ਡਰ ਸਾਰੀ
ਸ਼ੇਰਾਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾੜ ਨਾ ਖ਼ਾਲੀ, ਡਰਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਢਕੇ
ਹਰ ਕੋਈ ਇਕ ਦੂਏ ਦੇ ਪਿੱਛੇ, ਮਨਾ ਛਪਾਵੇ ਲੁਕੇ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਰੁਸਤਮ ਦਸਤੀ, ਨਾਲੇ ਸੁਨ ਅਜ਼ਮਾਨਦੇ
ਕੈਸਾ ਮਰਦ ਦਲੇਰ ਸਿਪਾਹੀ, ਦੱਸ ਰਹੇਗਾ ਵਾਨਦੇ
ਸ਼ੇਰ ਉਪਰ ਜੇ ਪਿਆ ਇਕੱਲਾ, ਧਨ ਮਾਈ ਜਿਸ ਜਾਇਆ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਐਂਵੇਂ ਮਨਾ ਦਾ ਰੁਸਤਮ, ਮਿਹਰ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ ਬਣਾਇਆ
ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਅਫ਼ਰੀਤ ਬਹਾਦਰ, ਖੁੱਲੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਤੱਕਦੇ
ਪਰ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਹੈਬਤ ਡਾਢੀ, ਨੇੜੇ ਆਇ ਨਾ ਸਕਦੇ
ਵਰਜ ਰਿਹਾ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਬਹਾਦਰ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਤਾਈਂ
ਨਾਲ਼ ਬੱਬਰ ਦੇ ਨਾ ਲੜ ਬੇਟਾ, ਇਹ ਨੀ ਸਖ਼ਤ ਬਲਾਏਂ
ਤਿੰਨ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਤਰਾਣ ਨਾ ਅਗਲਾ, ਕੈਦੋਂ ਨਿਕਲ ਆਈਓਂ
ਪੀਣ ਲੱਗੋਂ ਇਸ ਆਫ਼ਤ ਅਤੇ, ਕਿਸ ਸ਼ਾਮਤ ਨੇ ਚਾਇਯੋਂ
ਹੋ ਲੀਨ ਹੋ ਲੀਨ ਕਰਨ ਮਜ਼ਾਖਾਂ, ਹੋਰ ਸਿਪਾਹੀ ਜੰਗੀ
ਕੰਮ ਪਿਆ ਤਾਂ ਸਰਫ਼ਾ ਕੀਤਾ, ਡਿੱਠੀ ਮਰਦੀ ਚੰਗੀ
ਜਾਂ ਮਰਦੀ ਦਾ ਵੇਲ਼ਾ ਆਇਆ, ਲੱਗੇ ਮੂੰਹ ਛਪਾਵਨ
ਬੇਟੀ ਦੇਣ ਅਤੇ ਦਿਲ ਹੋਇਆ, ਗੱਲੀਂ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਉਣ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਦਲੇਰ ਖਲੋਤਾ, ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ
ਸਾਨੀ ਹਾਰਾਂ ਥੀਂ ਮੁੱਖ ਮੌੜਾਂ, ਸ਼ਰਮ ਮੇਰਾ ਕਦ ਰਹਿੰਦਾ
ਤੋੜੇ ਹਾਂ ਮੈਂ ਲਿੱਸਾ ਮਾੜਾ ,ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਝਕੱੋ
ਸ਼ੇਰ ਮੇਰੇ ਤੱਕ ਆਉਣ ਦੇਹੋ, ਫੇਰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਤਕੱੋ
ਗਾਜਰ ਵਾਂਗ ਕਰਾਂਗਾ ਟੁਕੜੇ, ਜੇ ਚਾਹਿਆ ਰੱਬ ਮੇਰੇ
ਤੁਸੀ ਤੇਗ਼ ਪੀਵੇਗੀ ਲੋਹੂ, ਇੱਲਾਂ ਖਾ ਸਨ ਬੀਰੇ
ਨਸਰ ਸਿਰ ਦੀ ਸਾਰ ਲਏਗਾ, ਸਾਰ ਸਰੂ ਹੀ ਵਾਲਾ
ਖੁੱਲਾ ਵੰਗਾਰੇ ਆਜਾ ਸ਼ੇਰਾ, ਜਾਈਂ ਨਾ ਕਰ ਟਾਲ਼ਾ
ਤੂੰ ਬਾਰੇ ਦਾ ਸ਼ੇਰ ਮਰ ਯੁਲਾ, ਆਦਮ ਖਾਵਣ ਹਾਰਾ
ਮੈਂ ਭੀ ਸ਼ੇਰ ਜਵਾਨ ਮਿਸਰ ਦਾ, ਸ਼ੇਰਾਂ ਉਪਰ ਭਾਰਾ
ਗੁਜਾਂ ਮਾਰ ਹਲਾਈਵਸ ਧਰਤੀ, ਸ਼ੇਰ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੇ ਚਾਇਆ
ਵੱਟ ਦੇਹੀ ਕਰ ਝੱਟ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਸੁੱਟ ਚਲਾਉਣ ਆਇਆ
ਬਾਝ ਵੰਗਾਰੇ ਵਿਲੀਨ ਨਾਹੀਂ, ਸ਼ੇਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਵੇਂ
ਖੇਤ ਵੰਗਾਰੇ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰੇ, ਮਾਰੇ ਜਾਵਣ ਭਾਵੇਂ
ਨਾਲ਼ ਚਲਾਕੀ ਮਾਰ ਪਲਾਕੀ, ਕਰ ਕੇ ਹਮਲਾ ਹਿਲਾ
ਆਨ ਪਿਆ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਅਤੇ, ਡਿਠੀਵਸ ਖੁੱਲਾ ਇਕੱਲਾ
ਨਾਲ਼ ਮੁਸੀਬਤ ਲਾਗ਼ਰ ਲਿੱਸਾ, ਤੋੜੇ ਸੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਪਰ ਉਹ ਜੌਹਰ ਵਿਚ ਦੇਹੀ ਦੇ, ਆਹਾ ਕਿਮੇ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਸ਼ੇਰਾਂ ਬਾਝ ਨਾ ਝੱਲਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਸ਼ੇਰਾਂ ਸੁਣਦਾ ਅੱਗਾ
ਸਾਨੀ ਹਾਰ ਬਰਾਬਰ ਹੋਏ, ਘੋਲ਼ ਪੜੇ ਵਿਚ ਲੱਗਾ
ਜੋਸ਼-ਓ-ਖ਼ਰੋਸ਼ ਕਰੇਂਦਾ ਆਇਆ, ਪੰਜੇ ਚਾਚਾ ਮਾਰੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਤੁਰਤ ਮਿਆਨੋਂ, ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਤਲਵਾਰੇ
ਸੈਫ਼ ਬਹਾਦਰ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ, ਐਸੀ ਨਾਲ਼ ਸਫ਼ਾਈ
ਸਿਰ ਸ਼ੇਰੇ ਦੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹੈਂ, ਅਕੱੋ ਵਾਰ ਚਲਾਈ
ਨਾਅਰਾ ਮਾਰ ਲਗਾਇਆ ਕਾਰੀ, ਫੁੱਟ ਐਸਾ ਤਲਵਾਰੋਂ
ਮਿੱਥੇ ਥੀਂ ਲੈ ਦੁੰਬੇ ਤੋੜੀ, ਦਿਲ ਸੁੱਟਿਆ ਵਿਚਕਾਰੋਂ
ਸ਼ੇਰ ਮਰ ਯੁਲਾ ਆਦਮ ਖਾਇਆ, ਲਸ਼ਕਰ ਜਿਸ ਡਰਾਇਆ
ਉਕਿਸੇ ਹੱਥੋਂ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ, ਖ਼ਾਕੋ ਨਾਲ਼ ਰਲਾਇਆ
ਨੱਚਦਾ ਟੱਪਦਾ ਗਜਦਾ ਆਇਆ, ਕਰਦਾ ਸ਼ੋਰ ਕਕਾਰਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਬਹਾਦਰ ਅੱਗੇ, ਢਹਠਾ ਹੋ ਬੇਚਾਰਾ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਮਰਦੀ ਤੱਕ ਕੇ, ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਹੱਥ ਫੇਰੇ
ਸ਼ਾਬਸ਼ ਆਫ਼ਰੀਨ ਪੁਕਾਰੇ, ਵਾਹ ਡਿਠੇ ਹੱਥ ਤੇਰੇ
ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਰੁਸਤਮ ਦਸਤੀ, ਸਿਰ ਮਿੱਥੇ ਪਰ ਮੰਨੀ
ਇਸ ਥੀਂ ਬਿਹਤਰ ਡਿੱਠਾ ਅੱਖੀਂ, ਜੈਸਾ ਸੁਣੀਆਂ ਕੁਨੀਨ
ਅੱਠ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਪੈਰ ਪਿਆਦਾ, ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਜ਼ੀਮਾਂ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਵੱਲ ਹੋਇਆ ਸਲਾਮੀ ,ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਤਸਲੀਮਾਂ
ਘੋੜਾ ਹੋਰ ਮੰਗਾਇਆ ਸ਼ਾਹੇ, ਸੋਨੇ ਮੋਤੀਂ ਜੁੜਿਆ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਿਆ, ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਫਿਰ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਕਾਠੀ ਤੇ ਖ਼ਲਗੀਰ ਸੁਨਹਿਰੀ, ਲਾਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਜੜਾਏ
ਜ਼ਰ ਤਾਰਾਂ ਲਮਕਾਰਾਂ ਸੱਚੀਆਂ, ਜ਼ਰ ਲਗਾਮ ਚੜ੍ਹਾਏ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਉਸ ਘੋੜੇ ਚੜ੍ਹਿਆ, ਟੁਰਦਾ ਚਾਲ ਗੁਮਾਨੀ
ਤੱਕ ਤਕ ਪਰੀਆਂ ਦਿਓ ਪੁਕਾਰਨ, ਵਾਹ ਸੂਰਤ ਇਨਸਾਨੀ
ਇਸੇ ਡੋਲੇ ਖ਼ੋਸ਼ਯਯਂ ਖ਼ੋਸ਼ਯਯਂ,ਟੁਰਦੇ ਟੁਰਦੇ ਆਏ
ਇਸੇ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਵਿਚ ਮੁੜ ਕੇ, ਆਨ ਨਿਸ਼ਾਨ ਲਗਾਏ
ਸ਼ਾਰ ਸਤਾਨ ਅੰਦਰ ਸਨ ਖ਼ਬਰਾਂ, ਹਰਗਿਜ਼ ਰਿਹਾ ਨਾ ਕਾਈ
ਇਸਤਕ਼ਬਾਲ ਸ਼ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਆਈ ਬਾਹਰ ਲੋਕਾਈ
ਸਰੂ ਬਾਨੋ ਤੇ ਮਿਹਰ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ਾ, ਪਰੀਆਂ ਦਿਓ ਤਮਾਮੀ
ਨਿੱਕੇ ਵੱਡੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਲੈ ਕੇ, ਆਏ ਫੇਰ ਸਲਾਮੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਤਮਾਮਾਂ ਡਿੱਠਾ, ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਤਸ਼ਰੀਫ਼ਾਂ
ਬਾਦਸ਼ਹਾਨੇ ਤੁਹਫ਼ੇ ਦਿੱਤੇ, ਕੇ ਦੱਸਾਂ ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ
ਰੰਗ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਤਾਜ ਸੁਨਹਿਰੀ, ਚੀਰੇ ਕਲਗ਼ੀ ਤੋੜੇ
ਵਣ ਵਣਾਂ ਦੇ ਖੇਸ ਦੋਸ਼ਾਲੇ, ਚੋਗ਼ੇ ਫ਼ਰ ਗੱਲ ਜੌੜੇ
ਫੇਰ ਨਵੇਂ ਸਿਰ ਤਾਜ਼ਾ ਕੀਤਾ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਜ਼ਾਦਾ
ਖ਼ਾਤਿਰ ਤੇ ਦਿਲਦਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਹੱਦੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਗ਼ੌਰ ਦਿਲਾਸੇ ਹੋਰ ਖ਼ੁਸ਼ਾਮਦ, ਲੁਤਫ਼ ਅਹਿਸਾਨ ਨਿਹਾਇਤ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਨਾਲ਼ ਕੇਤੂ ਨੇਂ, ਚਾਹ ਪਿਆਰ ਇਨਾਇਤ
ਬਾਂਹ ਉਹਦੀ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫੜ ਕੇ, ਮਾਈ ਦੇ ਹੱਥ ਪਾਈ
ਇਹ ਲੈ ਚੀਜ਼ ਖੜਾਈ ਮਾਏ, ਸ਼ੁਕਰ ਮੇਰੀ ਰਹਿ ਆਈ
ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਰਜ਼ ਤੇਰਾ ਫ਼ਰਮਾਨਾ, ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੱਥਾ ਭਾਰਾ
ਰਾਜ਼ੀ ਰਹੀਂ ਅਸਾਡੇ ਉਤੇ, ਮੈਂ ਹਾਂ ਚਾਕ ਤੁਮਹਾਰਾ
ਮਾਂ ਮੰਨੀ ਤਾਂ ਰੱਬ ਮਨਾਇਆ, ਪਹਿਲਾ ਮੁਰਸ਼ਦ ਮਾਈ
ਸ਼ੁਕਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਜੇ ਤੋਂ ਰਾਜ਼ੀ, ਨਾਲੇ ਪੱਤਰਾ ਆਈ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਪਰ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਈ, ਮਾਈ ਦਿਲੋਂ ਬਜਾ ਨੂੰ
ਦੇ ਦੁਆਏਂ ਕੀਤੋਈ ਮੈਨੂੰ, ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਜਹਾਨੋਂ
ਅਸਾਂ ਤੁਸਾਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਜੀਵ ਨੌਕਰ, ਤੋੜੋਂ ਹੁੰਦੀ ਆਈ
ਧਰਮ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਛਟਪਟਾ ਕੇ
ਮਰਦੀ ਕੋਲੋਂ ਰਹਿੰਦਾ ਜੱਗ ਵਿਚ, ਮਰਦਾਂ ਸਨ ਦਾ ਨਾਵਾਂ
ਮਰਦੀ ਕਰਦੇ ਮਰਦ ਮੁਹੰਮਦ, ਧੰਨ ਕਹਾਉਣ ਮਾਵਾਂ
ਮਿਹਰ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੇ ਬਾਹੋਂ ਫੜਿਆ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਜ਼ਾਦਾ
ਸਿਰ ਚੁੰਮੇ ਮੂੰਹ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮੇ, ਕਰੇ ਪਿਆਰ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਮਿਹਰ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੇ ਉਜ਼ਰ ਕਰੇਂਦੀ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਅੱਗੇ
ਏ ਬੇਟਾ ਕਦ ਮਿਟਦੀ ਜਿਹੜੀ, ਕਲਮ ਧੁਰਾ ਹੂੰ ਵਗੇ
ਇਹ ਮੁਸੀਬਤ ਕੈਦੇ ਵਾਲੀ, ਤੁਧ ਪਰ ਲਿਖੀ ਆਹੀ
ਪਰ ਇਹ ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਜ਼ਿੰਮੇ ਮੇਰੇ, ਹੋ ਗਈ ਕੋਤਾਹੀ
ਫਿਰ ਬੀ ਲੱਖ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਪੜ੍ਹੀਏ, ਖ਼ੀਰੀ ਮੁੜ ਘਰ ਆ ਯੂੰ
ਜਾਗੇ ਭਾਗ ਅਸਾਡੇ ਬੇਟਾ, ਅੱਖੀਂ ਰੱਬ ਵਿਖਾਯੋਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਿਹਾ ਏ ਮਾਏ, ਪਰੀਆਂ ਦੀ ਸਿਰ ਕਰਦੀ
ਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਸਰਫ਼ਾ ਮੈਨੂੰ, ਨਹੀਂ ਗ਼ਮੋਂ ਜਿੰਦ ਡਰਦੀ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਕਦਮ ਇਰਾਦਤ ਵਾਲਾ, ਰਾਹ ਤਲਬ ਦੀ ਰੱਖਿਆ
ਆਬਿਹਯਾਤ ਪੁਰੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕੋਂ ,ਇੱਕ ਘੁੱਟ ਭਰ ਕੇ ਚੱਖਿਆ
ਹਰ ਸਖ਼ਤੀ ਹਰ ਰੰਜ ਮੁਸੀਬਤ, ਜ਼ੁਲਮਤ ਕੈਦ ਕੁਹਾਰੀ
ਚਾਅ ਲਈ ਸਿਰ ਅਤੇ ਆਪੋਂ ,ਭਰ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਖਾਰੀ
ਸਭ ਕਜ਼ੀਏ ਸਹਲ ਬੰਦੇ ਨੂੰ, ਕੋਈ ਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦੱਸਦੇ
ਇਕ ਵਿਛੋੜੇ ਜ਼ਾਲਮ ਕੋਲੋਂ ,ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਭਰ ਫਸਦੇ
ਖ਼ਰਚੀ ਰਾਹ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਤਾਣੇ ਰੰਜ ਮਲਾਮਤ
ਨਾਹੀਂ ਇਸ਼ਕ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਜਾਇ ਆਰਾਮ ਸਲਾਮਤ
ਲੁਤਫ਼ ਇਨਾਇਤ ਰੱਬ ਦੀ ਅਤੇ, ਆਸ ਆਹੀ ਹਨ ਪੱਕੀ
ਦੇਸੀ ਆਪ ਮੁਰਾਦਾਂ ਤੋੜੇ, ਸੌ ਸੌ ਸਖ਼ਤੀ ਤੱਕੀ
ਮਿਹਰ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੇ ਉਂਗਲ ਫੜ ਕੇ, ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਸੰਗ ਖਿੜਿਆ
ਜਾ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲਪੁਰੀ ਦੇ, ਮਹਿਲ ਚਬਾ ਰੀਂ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਵਣਜ ਮਿਲਿਆ ਮਹਿਬੂਬ ਪਿਆਰੇ, ਰੂਪ ਡਿੱਠਾ ਦਿਲਬਰ ਦਾ
ਹੋਰ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਥੀਂ ਦਸ ਹਿੱਸੇ, ਰੌਸ਼ਨ ਨੂਰ ਕਮਰ ਦਾ
ਸੂਰਜ ਨਾਲ਼ ਬਰਾਬਰ ਰਸਮਾਂ, ਝਾਲ ਨਾ ਝੱਲੀ ਜਾਂਦੀ
ਅੱਖ ਪਰਤ ਤੱਕੇ ਜਿਸ ਪਾਸੇ, ਫੁੱਟ ਕਲੇਜੇ ਲਾਂਦੀ
ਚਸ਼ਮਾ ਆਬਿਹਯਾਤ ਸੱਚੇ ਦਾ, ਵਾਤ ਮਿੱਠੀ ਦਿਲਬਰ ਦੀ
ਸੁਰਖ਼ ਲਬਾਂ ਯਾਕੋਤੋਂ ਖਰੀਆਂ, ਯਾ ਉਹ ਖੰਡ ਮਿਸਰ ਦੀ
ਨਾਜ਼ੁਕ ਕੱਦ ਚੰਬੇ ਦੀ ਡਾਲ਼ੀ, ਵਾਹ ਵਾਹ ਸਰੂ ਲਟਕਦਾ
ਗੱਲ ਵਿਚ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਨਾਗ ਇਆਨੇ, ਵੱਸ ਚੜ੍ਹੇ ਜੋ ਤੱਕਦਾ
ਠੋਡੀ ਸਿਉ ਬਾਗ਼ ਬਹਿਸ਼ਤੀ, ਰੰਗੀ ਗੂਹੜੇ ਰੰਗੇ
ਹੰਸਾਂ ਵਾਲੀ ਟੂਰ ਲਟਕਦੀ, ਗਰਦਨ ਮਿਸਲ ਕਲਨਗੇ
ਯਾਰੋ ਸਿਫ਼ਤ ਪੁਰੀ ਦੀ ਨਾਹੀਂ, ਹਰ ਜਾਈ ਹੋ ਸਕਦੀ
ਤਾਜ਼ੀ ਤੇਜ਼ ਤਬੀਅਤ ਵਾਲੇ, ਹੈਰਤ ਅੱਗੋਂ ਡੱਕਦੀ
ਗੁੰਗੀ ਹੋਈ ਜ਼ਬਾਨ ਕਲਮ ਦੀ, ਨਾਲੇ ਕਲਮ ਜ਼ਬਾਨੀ
ਖ਼ੌਫ਼ ਲੱਗੇ ਮੱਤ ਜਲਵਾ ਜਾਲੇ, ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਮਸਵਾਣੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਿਆ ਜਦ ਨਜ਼ਰੀਂ, ਅਜਬ ਜਮਾਲਪੁਰੀ ਨੂੰ
ਗ਼ਸ਼ ਪਈ ਕੁੱਝ ਹੋਸ਼ ਨਾ ਰਹੀਉਸ, ਤਾਬਿਸ਼ ਨਾਲ਼ ਪੁਰੀ ਨੂੰ
ਇਸ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਕਹਿੰਦੀ ਆਹੀ, ਨਾਲ਼ ਜ਼ੁਬਾਨੇ ਹਾਲੀ
ਹਮਦ ਸਨਾਹ ਰਬੇ ਨੂੰ ਲਾਇਕ, ਕਰਮ ਕੁਨਿੰਦਾ ਵਾਲੀ
ਦੌਲਤ ਦੋਹਾਂ ਜਹਾਨਾਂ ਵਾਲੀ, ਰੱਬ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਦਿੱਤੀ
ਖੁੱਲੇ ਦਰ ਮੁਰਾਦ ਮੇਰੀ ਦੇ, ਮਾਰ ਗ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਭਿੱਤੀ
ਸ਼ੁੱਧ ਹੋਇਆ ਅੱਜ ਬੁਰਜ ਸਿਤਾਰਾ, ਗਈ ਨਹੂਸਤ ਰਾਸੋਂ
ਜਾਗੇ ਭਾਗ ਸਆਦਤ ਵਾਲੇ, ਫ਼ਜ਼ਲ ਹੋਇਆ ਰੱਬ ਪਾਸੋਂ
ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕ ਆਜ਼ਾਰ ਪੁਰਾਣਾ, ਦੂਰ ਹੋਇਆ ਹੁਣ ਜਾਨੋਂ
ਲੱਥਾ ਤਾਪ ਮਿਲਾਪ ਸੱਜਣ ਦਾ, ਆਪ ਹੋਇਆ ਘਰ ਸਾਨੂੰ
ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਬਹਾਰਾਂ ਆਇਆਂ, ਕੀਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਝੱਲੀ ਵਾਊ ਮੁਰਾਦ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ, ਭੌਰ ਮਿਲੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰਾਂ
ਜਾ ਗੱਦੀਆਂ ਇਹ ਨੇਅਮਤ ਕਿਥੋਂ, ਮੱਤ ਮੈਂ ਸੁੱਤੀ ਹੋਵਾਂ
ਜਾਂ ਜਾਗਾਂ ਤਾਂ ਯਾਰ ਨਾ ਲੱਭੇ, ਤਲੀਆਂ ਮਿਲਦੀ ਰੋਵਾਂ
ਵਾਂਗ ਜ਼ਲੈਖ਼ਾ ਨਿੱਤ ਉਡੀਕਾਂ, ਰੋ ਰੋ ਡੇਕਾਂ ਮਾਰਾਂ
ਘਰ ਬੈਠੀ ਨੂੰ ਯੂਸੁਫ਼ ਮਿਸਰੀ, ਆ ਮਿਲਿਆ ਸਿਰ ਵਰਾਂ
ਜਾਣ ਪਈ ਤਣ ਮਰਦੇ ਤਾਈਂ, ਮਿਲਿਆ ਯਾਰ ਯਗਾਨਾ
ਲੱਖ ਖ਼ੈਰਾਇਤ ਸਦਕੇ ਦਿੰਦੀ, ਪੜ੍ਹਦੀ ਨਫ਼ਲ ਦੋਗਾਣਾ
ਜਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਸੱਜਣ ਦੇ ਵਾਲੋਂ, ਮਗ਼ਜ਼ ਅੰਦਰ ਵਣਜ ਪਹਤੀ
ਆਈ ਹੋਸ਼ ਟਿਕਾਣੇ ਮੁੜਕੇ, ਵੇਖ ਹੋਈ ਖ਼ੁਸ਼ ਬਹੁਤੀ
ਸੁੱਕੀ ਬੇਲ ਜਵਾਨੀ ਜੋਬਨ, ਹਰੀ ਨਵੇਂ ਸਿਰ ਹੋਈ
ਉਂਗਲ ਪਕੜ ਮਹਿਲੀਂ ਖਿੜਿਆ ,ਕੋਲ਼ ਨਾ ਰੱਖਿਆ ਕੋਈ
ਸੀਨੇ ਲਾਅ ਮਿਲੇ ਦਲ ਦਲ ਨੂੰ, ਮਨਾ ਮਿਲੇ ਸਨ ਮੂੰਹਾਂ
ਹਾਰ ਹਮੇਲ ਗਏ ਹਟ ਪਿੱਛੇ, ਛਪਦੇ ਲੋੜਣ ਲੋਹਾਂ
ਸਕਦੇ ਦਿਲ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ, ਜਿਸ ਦਮ ਕਰ ਕਰ ਧਾਈ
ਵਿਚ ਹਿਜਾਬ ਨਾ ਭਾਵੇ ਤਣ ਦਾ, ਜ਼ੇਵਰ ਕਿਸ ਦੀ ਜਾਈ
ਖ਼ਾਰ ਲਗਣ ਤਦ ਹਾਰ ਹਮੇਲਾਂ, ਮਿਲਣ ਨਾ ਦਿੰਦੇ ਛਾਤੀ
ਨੱਥ ਬਲਾਕ ਪਿਆ ਰੂੰ ਚੁਭਨ, ਚਾਹੀਏ ਰਮਜ਼ ਪਛਾਤੀ
ਬਾਂਹ ਸਿਰ ਹਾ ਨਦੀ ਧਰਨ ਨਾ ਦਿੰਦੇ, ਛੱਲੇ ਕਣ ਦਿਖਾਂਦੇ
ਲਾਏ ਸਾਨ ਪਿਆ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ, ਮਿਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸੁਖਾਂਦੇ
ਭਾਵਨ ਨਹੀਂ ਵਿਛੋੜੇ ਅੰਦਰ, ਨਾ ਰੱਜਦੇ ਗਲ ਲੱਗੀਆਂ
ਕਿੱਸਾ ਦਸ ਵਨਝੇਂਗਾ ਕਿੱਥੇ, ਇਸ ਰਸਤੇ ਅੱਠ ਵਗੀਆਂ
ਜਿਸ ਦਮ ਕੰਤ ਪੁਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਮਰਹਮ ਲਗਾਈ ਫੱਟੇ
ਲਾਅਲ ਜਵਾਹਰ ਹੀਰੇ ਮੋਤੀਂ, ਸਿਰ ਸਦਕੇ ਕਰ ਸਿੱਟੇ
ਸਦਕੇ ਹੋਣ ਜਿਥੇ ਦਿਲ ਜਾਨੀ, ਜ਼ਿਕਰ ਓਥੇ ਕੇ ਜ਼ਰਦਾ
ਪੁੱਜਦੇ ਹੱਥ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ ,ਕਦ ਆਸ਼ਿਕ ਘੱਟ ਕਰਦਾ
ਆਸ਼ਿਕ ਤੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਪਿਆਰੇ, ਰਲ਼ ਬੈਠੇ ਇਕ ਜਾਈ
ਦੁੱਖ ਵੰਡਣ ਤੇ ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ, ਪੁੱਛਣ ਸਭ ਵਹਾਈ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਧਿਆਣ ਕਰੇਂਦਾ, ਵਾਹ ਵਾਹ ਸੱਚਿਆ ਸਾਈਆਂ
ਮੇਰੇ ਜਿਹੇ ਗ਼ਰੀਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ, ਤੁਧ ਦਿੱਤੀਆਂ ਵਡਿਆਯਾਂ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਹੱਥ ਲਗਸੀ ਮੈਨੂੰ, ਕਿਸੇ ਨਾ ਸਜਦੀ ਆਹੀ
ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਥੀਂ ਸਾਹ ਨਾ ਵਸਦੀ, ਹੋਇਆ ਕਰਮ ਇਲਾਹੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਲਿਖ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਹੋਵਣ, ਲੱਖ ਲੱਖ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ
ਲੱਖੋਂ ਇਕ ਅਹਿਸਾਨ ਨਾ ਮੁਕਦਾ, ਤੋੜੇ ਸੋ ਸਿਰ ਵਾਰਾਂ
ਜਿਸਦੀ ਦੱਸ ਨਾ ਪੁਣਦੀ ਆਹੀ, ਵਿਚ ਜ਼ਿਮੀਆਂ ਅਸਮਾਨਾਂ
ਨਾ ਕੋਈ ਥਾਂ ਟਿਕਾਣਾ ਆਹਾ, ਮਾਲਮ ਵਿਚ ਜਹਾਨਾਂ
ਜੀਂਦੀ ਵਾਊ ਨਾ ਲੱਭਦੀ ਆਹੀ, ਹਰਗਿਜ਼ ਖ਼ਾਬ ਖ਼ਿਆਲੋਂ
ਅੱਜ ਵਿਸਾਲ ਮਯੱਸਰ ਹੋਇਆ, ਉਸ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲੋਂ
ਮੈਂ ਆਜ਼ਿਜ਼ ਪਰ ਰੱਬ ਤਰਠਾ, ਪਾਈਓਸ ਬੂੰਦ ਕਰਮ ਦੀ
ਲੂਂ ਲੂਂ ਅੰਦਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸਮਾਈ, ਬੋਅ ਨਾ ਲੱਭਦੀ ਗ਼ਮ ਦੀ
ਦੂਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਕੋਈ ਨਾ ਰਿਹਾ, ਨਾ ਕੋਈ ਦੋਖੀ ਵੈਰੀ
ਬੈਠਾ ਸੇਜ ਸੱਜਣ ਦੀ ਅਤੇ, ਐਸ਼ ਕਰਾਂ ਅੱਜ ਖ਼ੀਰੀ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਇਸ ਦਾ ਉਹ ਮੇਰਾ
ਗ਼ੈਰ ਨਾ ਕੋਲ਼ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਇਕ ਅਸਾਡਾ ਡੇਰਾ
ਮੱਤ ਮੈਂ ਜੰਨਤ ਵੜਿਆ ਹੋਵਾਂ, ਛੱਡ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਫ਼ਾਨੀ
ਇਹ ਮਜ਼ਾਜ਼ੀ ਸੂਰਤ ਅੰਦਰ, ਹੋਏ ਲੁਕਾ-ਏ-ਹਕਾਨੀ
ਜੇ ਕੁੱਝ ਹੈ ਸੋ ਵਾਹਵਾ ਵਾਹਵਾ, ਪੰਨਿਆਂ ਸਭ ਮੁਰਾਦਾਂ
ਰੱਬ ਗ਼ਰੀਬ ਨਵਾਜ਼ ਮੁਹੰਮਦ, ਮਨ ਲਿਆਂ ਫ਼ਰਿਆਦਾਂ
ਦੂਏ ਰਲ਼ ਕੇ ਕਰਨ ਦੁਆਏਂ, ਰੱਬ ਗ਼ਰੀਬ ਨਵਾਜ਼ਾ
ਅੱਜ ਅਸਾਂ ਪਰ ਰਹਿਮਤ ਵਾਲਾ, ਖੁੱਲ੍ਹ ਹੈ ਦਰਵਾਜ਼ਾ
ਖੁੱਲ੍ਹ ਵੇਖ ਅਸੀਂ ਭਖਿਆਰੀ, ਮੰਗਣ ਥੀਂ ਕਦ ਰਹਿੰਦੇ
ਅਗਲੀ ਮੁਦਤ ਤੇਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਰਹੇ ਵਿਛੋੜਾ ਸਹਿੰਦੇ
ਆਪੇ ਅੱਜ ਮਿਲਾਪ ਦਿਤੋਈ, ਰਹਿਮਤ ਦੇ ਦਰਬਾਰੋਂ
ਬਾਅਦ ਇਸ ਥੀਂ ਰੱਖ ਕਰਮ ਕਰੀਮਾ, ਯਾਰ ਵਿਛੋੜ ਨਾ ਯਾਰੋਂ
ਕਰ ਐਸਾ ਸਰਬੰਧ ਅਸਾਡਾ, ਰਹੀਏ ਸਦਾ ਇਕੱਠੇ
ਕਾਜ ਸਹਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਾ ਹੋਈਏ, ਆਨ ਤੇਰੇ ਦਰ ਢਹਠੇ
ਵਿੱਤ ਜੁਦਾਈ ਭਾਅ ਨਾ ਪਾਈਂ, ਲੱਜ਼ਤ ਦਸ ਵਸਲ ਦੀ
ਮੇਲ ਅਸਾਡਾ ਮੇਲ਼ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਪਾਲ਼ ਉਮੀਦ ਫ਼ਜ਼ਲ ਦੀ
ਦੇਣ ਵਿਆਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਕਰ ਘਰ ਦੇ, ਪੇਸ਼ ਨਾ ਪਵੇ ਉਧਾਲ਼ਾ
ਆਸ਼ਿਕ ਦਾ ਤੁਧੁ ਬਾਝ ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਕੌਣ ਕਰੇ ਉਪਰਾਲਾ
ਪਈ ਦੁਆ ਕਬੂਲ ਹਜ਼ੂਰੋਂ, ਮਿਹਰ ਹੋਈ ਉਸ ਵੱਲ ਦੀ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਪਾਈਓਸ, ਹਿਰਸ ਹਵਾ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ
ਜਾਂ ਉਹ ਤਖ਼ਤ ਅਤੇ ਵਣਜ ਬੈਠਾ, ਲੱਗੀ ਕੋਲ਼ ਕਚਹਿਰੀ
ਪਰੀਆਂ ਦਿਓ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ, ਕਿਆ ਕਾਫ਼ੀ ਕਿਆ ਸ਼ਹਿਰੀ
ਗੱਲੋਂ ਗੱਲ ਹਲਵਦਾ ਹੋਏ, ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਵੱਲ ਆਏ
ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਕਰ ਕਰ ਰੱਜਦੇ ਨਾਹੀਂ, ਸਭੁ ਕਹਿਣ ਘੁੰਮਾਏ
ਹਕੁਮਤ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕੀਤੀ, ਇਸ਼ਕ ਪਿੱਛੇ ਤਾਸੀਰਾਂ
ਸਭਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਲੱਗਾ ਆਸ਼ਿਕ, ਵਾਂਗਣ ਸਕੀਆਂ ਵੀਰਾਂ
ਠੰਡ ਪਵੇ ਸ਼ਹਪਾਲੇ ਤਾਈਂ, ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਕਰਦੇ
ਦਮਾਂ ਬਾਝ ਸ਼ਜ਼ਾਦੇ ਅੱਗੇ, ਹੋ ਰਹੇ ਸਭ ਬਰਦੇ
ਕੀਤੀ ਸਿਫ਼ਤ ਨਿਹਾਇਤ ਸਭਨਾਂ, ਜਾਣ ਲਿਆ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ
ਮਰਜ਼ੀ ਲੋੜੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ, ਪਿੱਛੇ ਤੇ ਪਿੜ ਤਾਲੇ
ਸੁਣੋ ਦੀਵਾਨੁ ਤੇ ਉਮਰਾਉ, ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਕਬੀਰੂ
ਖ਼ਵੀਸ਼ ਕਬੀਲਾ ਸਭ ਇਕੱਠੇ, ਕਰੋ ਸਲਾਹ ਵਜ਼ੀਰੋ
ਕਿੱਸਾ ਏਸ ਸ਼ਜ਼ਾਦੇ ਵਾਲਾ, ਸਣ ਬੈਠੇ ਹੋ ਸਾਰਾ
ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਵੇਖ ਲਿਆਂ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ, ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਬਣਜਾਰਾ
ਹੁਸਨ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲ ਮੇਰੀ ਦੇ, ਮਿੱਠਾ ਹੈ ਇਜ਼ ਗ਼ੀਬੋਂ
ਨਹਾਤਾ ਨਦੀ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਅੰਦਰ, ਪਾਕ ਹੋਇਆ ਹਰ ਈਬੋਂ
ਬੇਟੀ ਮੇਰੀ ਇਸ਼ਕ ਉਹਦੇ ਨੇ, ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ਼ ਕਮੰਦਾਂ
ਮੈਨੂੰ ਭੀ ਹੈ ਮਿੱਠਾ ਪਿਆਰਾ, ਵਾਂਗ ਪੁੱਤਾਂ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦਾਂ
ਜੇ ਇਹ ਗੱਲ ਤੁਸਾਂ ਦਿਲ ਭਾਵੇ, ਨਾਤਾ ਦੇ ਵਿਆਹਾਂ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਓ ਜਵਾਬ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਘੱਲਾਂ ਪਰਤ ਪਿਛਾਹਾਂ
ਸਭਨਾਂ ਕਿਹਾ ਫ਼ਤਿਹ ਮੁਬਾਰਕ, ਸਨ ਹਜ਼ਰਤ ਸ਼ਹਪਾਲਾ
ਭਲੀ ਗਲੇ ਦਾ ਪੁੱਛਣ ਕਿਹਾ ,ਘੜੀ ਨਾ ਕਰੀਓ ਟਾਲ਼ਾ
ਇਹ ਜਵਾਨ ਸ਼ਜ਼ਾਦਾ ਆਦੀ, ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਅੰਤ ਨਾ ਕਾਈ
ਏਸ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਕੰਤ ਨਾ ਲੱਭੇ, ਲਾਇਕ ਤੇਰੀ ਜਾਈ
ਇਹੋ ਕੰਮ ਮੁਬਾਰਕ ਤੈਨੂੰ, ਰਾਜ਼ੀ ਅਸੀਂ ਤਮਾਮੀ
ਦੇਵ ਪਰੀ ਕੋਈ ਐਬ ਨਾ ਧਿਰ ਸੀ, ਨਾ ਵੱਟਾ ਨਾ ਖ਼ਾਮੀ
ਜੇਕਰ ਅਰਜ਼ ਅਸਾਡੀ ਮੰਨੇਂ, ਸਾਇਤ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਓ
ਇਹ ਜਵਾਨ ਪਸੰਦ ਅਸਾਨੂੰ, ਨਾਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਵਿਆਹੂ
ਸਾਕ ਕਬੀਲਾ ਰਾਜ਼ੀ ਤੱਕ ਕੇ, ਹੋਇਆ ਸ਼ਾਹ ਸਵਾਇਆ
ਮਜਲਿਸ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠ ਸ਼ਿਤਾਬੀ, ਮਹਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਆਇਆ
ਮਾਈ ਭੈਣੋ ਬੇਗਮ ਤਾਈਂ, ਸੱਦ ਕੇ ਕੋਲ਼ ਬਹਾਂਦਾ
ਦਸੱੋ ਕੇ ਤੁਸਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ, ਤੁਰ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਨਦਾ
ਬਿਸਮ ਅਲੱਲਾਆ ਬਿਸਮ ਅਲੱਲਾਆ ਸ਼ਾਹਾ, ਇਹੋ ਸਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ
ਇਸੇ ਮਤਲਬ ਕਾਰਨ ਹੱਥੋਂ, ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਅਰਜ਼ੀ
ਧੀ ਅਸਾਡੀ ਲਾਇਕ ਸ਼ਾਹਾ!, ਇਹੋ ਕੰਤ ਰੰਗੀਲਾ
ਕਿਸਮਤ ਜੋੜੀ ਰੱਬ ਮੁਹੰਮਦ ,ਕਰ ਇਸੇ ਦਾ ਹੀਲਾ
ਨੀਯੱਤ ਖ਼ੈਰ ਇਸੇ ਪਰ ਆਖੋ, ਛੱਡੋ ਹੋਰ ਦਲੀਲਾਂ
ਭੋਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇਣ ਅਜੀਹਾਂ, ਮਰਦ ਨਜੀਬ ਅਸੀਲਾਂ
ਫੇਰ ਓਥੋਂ ਸ਼ਾਹ ਉਠ ਖਲੋਤਾ, ਆਖ ਦੁਆਏਂ ਖ਼ੈਰਾਂ
ਜਾ ਦਰਬਾਰ ਤਖ਼ਤ ਪਰ ਬੈਠਾ, ਖ਼ਲਕ ਚਮੀਨਦੀ ਪੈਰਾਂ
ਨਿਯਤ ਖ਼ੈਰ ਦਿਲੋਂ ਉਸ ਆਖੀ, ਕਰ ਛੱਡੀ ਕੁੜਮਾਈ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਬਦੀਅ ਜਮਾ ਲੈ, ਬਾਹਰੋਂ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾਈ
ਬੈਠੇ ਸੇਜ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਅਤੇ, ਇਕ ਇਕੱਲੀ ਜਾਈ
ਬਾਤਾਂ ਕਰਦੇ ਮਨ ਪਰਚਾਨਦੇ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਸ਼ੁਕਰ ਖ਼ੁਦਾਈ
ਘੜੀ ਆਰਾਮ ਕੀਤਾ ਰਲ਼ ਦੋਹਾਂ, ਫੇਰ ਉਠਿਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਰੁਖ਼ਸਤ ਅਜ਼ਨ ਪਰੀ ਥੀਂ ਲੈਂਦਾ, ਕਰ ਕਰ ਉਜ਼ਰ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਮਾਈ ਜੀ ਦੇ ਡੇਰੇ ਜਾਵਾਂ, ਵਣਜ ਖੱਲਵਾਂ ਹਾਜ਼ਰ
ਓਥੇ ਭੀ ਕੋਈ ਝੱਟ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ, ਕਰਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ਾਮਦ ਖ਼ਾਤਿਰ
ਇਹ ਸਲਾਹ ਬਦੀਅ ਜਮਾ ਲੈ, ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਲਿਆਂਦੀ
ਬਿਸਮ ਅਲੱਲਾਆ ਬਿਸਮ ਅਲੱਲਾਆ ਅੱਗੋਂ, ਸ਼ਾਬਸ਼ ਦੇ ਫ਼ੁਰਮਾਂਦੀ
ਮਾਈ ਜੀ ਦੇ ਡੇਰੇ ਆਏ, ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਰਾਤੀਂ ਤੀਕ ਰਹੇ ਇਸ ਜਾਈ, ਉਲਫ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਖ਼ੋਸ਼ਯੀਇਂ ਖ਼ੋਸ਼ਯੀਇਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰੀ, ਇਸੇ ਵਿਚ ਮਕਾਣੇ
ਧੰਮੀ ਸੁਬ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਖ਼ੁਸ਼ ਵੇਲ਼ਾ, ਲੱਗੀ ਲੋਅ ਜਹਾਨੇ
ਕੀਤਾ ਵੁਜ਼ੂ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਉੱਠ ਕੇ, ਆਖੀ ਬਾਂਗ ਫ਼ਜਰ ਦੀ
ਪੜ੍ਹੀ ਨਮਾਜ਼ ਇਬਾਦਤ ਕੀਤੀ, ਆਪਣੇ ਜ਼ੋਰ ਕਦਰ ਦੀ
ਜ਼ਿਕਰ ਵਜ਼ੀਫ਼ੇ ਵਿਰਦ ਕਰੇਂਦਾ, ਬੈਠਾ ਮਿਲ ਮਸਲਾ
ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਰੱਬ ਚਿਤਾਰੇ, ਤੇਰੀ ਜ਼ਾਤ ਮਾਲਾ
ਸਰੂ ਬਾਨੋ ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਠ ਕੇ, ਪਾਸ ਗਈ ਸ਼ਹਪਾਲੇ
ਉਹ ਭੀ ਅੱਗੋਂ ਨਾਲ਼ ਅਦਬ ਦੇ, ਇੱਜ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਬਿਹਾਲੇ
ਬਿਸਮ ਅੱਲ੍ਹਾ ਜੀਓ ਆਈ ਭੇਣਾ, ਕੋਲ਼ ਅਸਾਡੇ ਬਹੁ ਖਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਿੱਥੇ ਕੁਝ ਉਸ ਦੀ, ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ ਕਿਹੋ ਖਾਂ
ਸਰੂ ਬਾਨੋ ਨੇ ਕਿਹਾ ਅੱਗੋਂ, ਹੈ ਉਹ ਮੇਰੇ ਡੇਰੇ
ਥਕਾ ਮਾਣਦਾ ਰਿਹਾ ਉਥਾਈਂ, ਪਾਸ ਨਾ ਪਹੁਤਾ ਤੇਰੇ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਬੀ ਬੀ, ਕਿਉਂ ਤੁਧ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਆਂਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੌਕ ਦੀਦਾਰ ਉਹਦੇ ਦਾ ,ਗ਼ਲਬਾ ਕਰਦਾ ਜਾਂਦਾ
ਸਰੂ ਬਾਨੋ ਨੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ, ਸ਼ਾਹੇ ਅੱਗੇ ਦੂਣੀ
ਆਦਮੀਅਤ ਦੇ ਉਜ਼ਰ ਲਿਆਂਦੇ, ਕੀਤੀ ਸਿਫ਼ਤ ਸਪੌਨੀ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਉਸ ਦੀ, ਸੱਦ ਕਰਾਂ ਮਹਿਮਾਨੀ
ਈਤ ਜ਼ਮਾਨੇ ਆਦਮੀਆਂ ਵਿਚ, ਕੋਈ ਨਾ ਉਸ ਦਾ ਸਾਨੀ
ਸਰੂ ਬਾਨੋ ਭੀ ਕਹਿੰਦੀ ਅੱਗੋਂ, ਏ ਭਾਈ ਇਹ ਸਾਨੂੰ
ਗ਼ੈਬ ਅਲਗ਼ੀਬੋਂ ਤੋਹਫ਼ਾ ਆਇਆ, ਫ਼ਜ਼ਲ ਹੋਇਆ ਸੁਬ੍ਹਾ ਨੂੰ
ਜੇ ਕੁੱਝ ਮੁਫ਼ਤ ਨਾਮਤ ਮੌਲਾ, ਆਪ ਪੁਚਾਏ ਗ਼ੀਬੋਂ
ਕਰੀਏ ਕਦਰ ਸ਼ਨਾਸੀ ਉਸ ਦੀ, ਪਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹਰ ਈਬੋਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਿਆਰਾ ਸ਼ਾਹੇ, ਵਿਚ ਹਜ਼ੂਰ ਬੁਲਾਇਆ
ਚੰਮ ਜ਼ਿਮੀਂ ਸਲਾਮੀ ਹੋਇਆ, ਜਾਂ ਮਜਲਿਸ ਵਿਚ ਆਇਆ
ਘਰ ਬੈਠਕ ਤੇ ਬੰਗਲੇ ਮਜਲਿਸ, ਹੋਰ ਇਮਾਰਤ ਸ਼ਾਹੀ
ਕਰ ਧਿਆਣ ਡਿਠੇ ਜਿਸ ਵੇਲੇ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸਿਪਾਹੀ
ਐਸੀ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਇਮਾਰਤ, ਜੈਸੀ ਜੁਗਤਿ ਨਾ ਸਾਰੇ
ਵੇਖ ਹੋਇਆ ਹੈਰਾਨ ਸ਼ਜ਼ਾਦਾ, ਸੁੰਦਰ ਮਹਿਲ ਚੁਬਾਰੇ
ਗੁੰਬਦ ਛੱਤ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਾਰੇ, ਸਿਰ ਕੱਢਣ ਅਸਮਾਨੋਂ
ਨਕਸ਼ ਨਿਗਾਰ ਨਾ ਗਨਤਰ ਜੋਗੇ, ਆਹੇ ਵੱਧ ਜਹਾਨੋਂ
ਸਫ਼ੇ ਸਹਿਣ ਸਫ਼ਾਈ ਵਾਲੇ, ਧਰਤੀ ਸਭ ਸੁਨਹਿਰੀ
ਮੋਤੀਂ ਹੀਰੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਫੇਰੂ ਜ਼ੇ, ਜਿਥੇ ਬਹੇ ਕਚਹਿਰੀ
ਤਖ਼ਤ ਸੁਨਹਿਰੀ ਲਾਲੇਂ ਜੁੜਿਆ, ਸੱਚੀਆਂ ਹੇਠ ਵਿਛਾਇਆਂ
ਕਦਮਾਂ ਹੇਠ ਤਮਾਮੀ ਮਜਲਿਸ ,ਕਰਦੀ ਸੀਸ ਨੁਮਾਇਆਂ
ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਬਹਾਦਰ ਆਦਿਲ, ਬੈਠਾ ਤਖ਼ਤ ਸੁਹਾਇਆ
ਚੋਰੀਦਾਰ ਖਲੋਤੇ ਝੂਲਣ, ਛਤਰ ਕੋਹਾਂ ਵਿਚ ਲਾਇਆ
ਚੋਟੀ ਤਾਜ ਮੁਬਾਰਕ ਵਾਲੀ, ਚਮਕੇ ਨਾਲ਼ ਅਸਮਾਨਾਂ
ਜ਼ਿਲ ਇਲਾਹੀ ਨਜ਼ਰੀ ਆਵੇ, ਸ਼ੌਕਤ ਸ਼ਾਨ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਜਾਂ ਵੇਖੇ ਤਲਵਾਰੀ ਵੱਲੋਂ,ਕਰਦਾ ਜ਼ਰਾ ਜ਼ਰਾ
ਜ਼ਰੇ ਨੂੰ ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਕਰਮ ਥੀਂ, ਸੂਰਜ ਕਰੇ ਮੁਕੱਰਰਾ
ਮੁਹਰ ਮੁਬਾਰਕ ਹੱਥ ਅੰਗੂਠੀ, ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ(ਅਲੈ.) ਵਾਲੀ
ਮਸ਼ਰਿਕ ,ਮਗ਼ਰਿਬ ਹੁਕਮ ਚਲੀਨਦਾ, ਤੀਕ ਜਨੂਬ ਸ਼ੁਮਾਲੀ
ਜਾਂ ਘੋੜੇ ਪਰ ਕਰੇ ਸਵਾਰੀ, ਪਹਿਨ ਸਭੁ ਸਮਿਆਨਾ
ਅਸਮਾਨਾਂ ਵਿਚ ਪਏ ਤਜ਼ਲਜ਼ਲ, ਤੱਕ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਦਿਲ ਦਾਇਮ ਜ਼ਖ਼ਮੀ, ਡਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਤੀਰੋਂ
ਸੁੰਬਾ ਤੀਰ ਸ਼ਹਾਨੇ ਵਾਲਾ, ਕਲਮ ਸਿੱਧੀ ਤਕਦੀਰੋਂ
ਜਾਂ ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਦੇਹੀ ਦਾ ਲਾਵੇ, ਮਾਰੇ ਹੱਥ ਅਸਮਾਨਾਂ
ਖਿੱਚ ਮਿਲਾਵੇ ਨਾਲ਼ ਜ਼ਿਮੀਂ ਦੇ, ਧਨ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਜਵਾਨਾ!
ਸਭ ਸਿਪਾਹ ਬਹਾਦਰ ਜੰਗੀ, ਵਾਂਗ ਮਰੀਖ਼ ਸਿਪਾਹੀ
ਸੂਰਜ ਝੰਡਾ ਪਕੜ ਸ਼ਹਾਨਾ, ਹੋਏ ਅਗੇਰੇ ਰਾਹੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਨੇ ਜਦ ਡਿੱਠੀ, ਅਜ਼ਮਤ ਸ਼ੌਕਤ ਭਾਰੀ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਦਾ ਜਾਹ ਜਲਾਲਤ, ਫ਼ੌਜ ਬੇ ਅੰਤ ਸ਼ੁਮਾਰੀ
ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈਰਾਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਵੇਖ ਤਜਮਲ ਸ਼ਾਹੀ
ਨਾਲ਼ ਅਜ਼ਮਤ ਤੇ ਕਬਰਿਆਈ, ਕਰਦਾ ਯਾਦ ਇਲਾਹੀ
ਤੂੰ ਬੇ ਅੰਤ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਸਾਇਨਿਆ, ਧਨ ਖ਼ੁਦਾਈ ਤੇਰੀ
ਮੂਲ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੰਤ ਨਾ ਪਾਇਆ, ਐਡ ਲੋਕਾਈ ਤੇਰੀ
ਬਾਪ ਮੇਰਾ ਭੀ ਬਾਦਸ਼ਾਆਂ ਵਿਚ, ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਕਹਾਂਦਾ
ਜੋ ਕੁੱਝ ਇਥੇ ਨਜ਼ਰੀ ਆਇਆ ,ਉਹ ਪਸੰਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ
ਡਠੀਵਸ ਤਖ਼ਤ ਬੁਲੰਦ ਸੁਹਾਇਆ, ਲਾਖਾਂ ਨਕਸ਼ ਨਗਾਰਾਂ
ਜੁੜੇ ਜਵਾਹਰ ਕੀਮਤ ਵਾਲੇ, ਲਾਅਲ ਬਲਣ ਜਿਉਂ ਨਾਰਾਂ
ਹੋਰ ਜ਼ਮੁਰਦ ਖ਼ਾਸ ਯਮਾਨੀ, ਤੇ ਯਾਕੂਤ ਰਮਾਨੀ
ਦੁਰ ਯਤੀਮ ਅਤੇ ਕਈ ਗੌਹਰ, ਸ਼ਬ ਚਿਰਾਗ਼ ਨੂਰਾਨੀ
ਗਿਰਦ ਬਗਰਦ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਲਟਕਣ, ਝਾਂਜਰ ਹਾਰ ਪਰੋਏ
ਸੂਰਜ ਸੁਣਦੀ ਰਿਸ਼ਮ ਨਾ ਲਗਦੀ, ਮੂਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੋਏ
ਸੱਤ ਸੇ ਕੁਰਸੀ ਹੋਰ ਸੁਨਹਿਰੀ, ਸੱਜੇ ਪਾਸ ਟਕਾਈ
ਪੰਜ ਸੇ ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਖੱਬੇ, ਇਕ ਥੀਂ ਇਕ ਸਵਾਈ
ਕਈ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਸ਼ਾਨਾਂ ਵਾਲੇ, ਦੇਵ ਅਫ਼ਰੀਤ ਬਹਾਦਰ
ਹਰ ਹਰ ਕੁਰਸੀ ਉਤੇ ਬੈਠੇ, ਦਾਨਿਸ਼ ਮੰਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਜਦੋਂ ਆ ਵੜਿਆ, ਸਭੇ ਅੱਠ ਖਲੋਏ
ਬੱਧੇ ਹੱਥ ਸ਼ਜ਼ਾਦੇ ਅੱਗੇ, ਆਨ ਸਲਾਮੀ ਹੋਏ
ਸੱਜੇ ਪਾਸ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਕੁਰਸੀ ਖ਼ੂਬ ਸ਼ਹਾਨੀ
ਮਖ਼ਮਲ ਮਸ਼ਕੀਂ ਨਾਲ਼ ਲਪੇਟੀ, ਖ਼ਾਸ ਆਹੀ ਸੁਲੇਮਾਨੀ
ਪਰੀਆਂ ਹੁਕਮ ਸ਼ਹਾਨਾ ਲੈ ਕੇ, ਉਹ ਗ਼ਿਲਾਫ਼ ਉਤਾਰੇ
ਗੁਲਨਾਰੀ ਜ਼ਰਬਫ਼ਤ ਸੁੱਚੇ ਦੇ, ਨਵੇਂ ਉਛਾੜ ਸੰਵਾਰਦੇ
ਨਰਮ ਵਿਛਾਈ ਪਿਰੁ ਕਰ ਪਾਈ, ਗਾਉ ਤਕੀਏ ਪਰ ਕਰ ਕੇ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਰੱਖੇ, ਨਾਲ਼ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਧਰਕੇ
ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਇਸ ਕੁਰਸੀ ਅਤੇ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਬਹਾਇਆ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਤਾਜ਼ੀਮਾਂ ਕਰ ਕੇ, ਬੈਠਾ ਬਹਿ ਸੁਖ ਪਾਇਆ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕੀਤਾ, ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਸਲਤਾਨੇ
ਕਹਿੰਦਾ ਏ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਪਿਆਰੇ, ਦੱਸ ਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਐਮਾਨੇ
ਇਕ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਖ਼ਫ਼ਗੀ ਤੈਨੂੰ, ਦੂਜਾ ਚਾਅ ਵਤਨ ਦਾ
ਮਾਈ ਬਾਬਲ ਦਾ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ,ਹੋਸੀ ਸ਼ੌਕ ਮਿਲਣ ਦਾ
ਮੁਲਕ ਸਿਪਾਹ ਰਈਅਤ ਸੁਣਦੀ, ਚਿੰਤਾ ਹੋਸੀ ਭਾਰੀ
ਨਾਲੇ ਸਿਕ ਅਸ਼ਨਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ,ਨਾਲ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਯਾਰੀ
ਇਤਨੇ ਗ਼ਮ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ, ਹੋਸੇਂ ਦਰਦ ਰਨਜਾਨਾ
ਨਾਲੇ ਦੁੱਖ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਤੈਨੂੰ, ਲੂਂ ਲੂਂ ਅੰਦਰ ਧਾਣਾ
ਪਰਹਨ ਰੱਖ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਨਾਹੀਂ ,ਹਾਮ ਤੇਰੀ ਮੈਂ ਭਰਸਾਂ
ਜੇ ਰੱਬ ਚਾਹਿਆ ਮਤਲਬ ਤੇਰਾ, ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਰਸਾਂ
ਭੇਜਦੀਆਂ ਅਫ਼ਰੀਤਾਂ ਤਾਈਂ, ਮਿਸਰ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਜਾਵਣ
ਖ਼ੈਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਪੁਚਾਉਣ, ਨਾਲੇ ਫੇਰ ਲਿਆਉਣ
ਸੰਨ ਗੱਲਾਂ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਉੱਠ ਕੇ, ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਜ਼ੀਮਾਂ
ਤੂੰ ਹੈਂ ਮਾਈ ਬਾਬਲ ਮੇਰਾ, ਦੀਂ ਦਲਾਹ ਯਤੀਮਾਂ
ਸ਼ਾਹੇ ਫੇਰ ਬਹਾਇਆ ਫੜ ਕੇ, ਬੇਟਾ ਛੱਡ ਦੇ ਝੋਰਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਹੋਈ ਤਸੱਲੀ, ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਰਹੀਉਸ ਭੋਰਾ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫਿਰ ਮਜਲਿਸ ਅੰਦਰ, ਇਸ਼ਰਤ ਐਸ਼ ਮਚਾਈ
ਜੀਵ ਨੌਕਰ ਜਸ਼ਨ ਸ਼ਹਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਸੋ ਤਰਤੀਬ ਬਣਾਈ
ਯਾਕੋਤੀ ਮਿਟ ਆਨ ਟਿਕਾਏ, ਭਰ ਕੇ ਲਾਲ਼ ਸ਼ਰਾਬੋਂ
ਭਰ ਭਰ ਦੇਣ ਪਿਆਲੇ ਪਰੀਆਂ, ਸ਼ਕਲ ਮਿਸਲ ਮਹਿਤਾਬੋਂ
ਇਕ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਹੁਸਨ ਅਜਾਇਬ, ਗੂਹੜੇ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ
ਜ਼ੇਵਰ ਜ਼ੇਬ ਪੋਸ਼ਾਕਾਂ ਸੱਚੀਆਂ, ਨਾਜ਼ੁਕ ਅੰਗ ਹਬਾਬੀ
ਦੇਵਨ ਕਾਸੇ ਹਰ ਹਰ ਪਾਸੇ, ਪੀਣ ਪਿਆਸੇ ਸਾਰੇ
ਤਾਬ ਹੁਸਨ ਦੀ ਆਬ ਦਿਲੇ ਦੀ, ਬਾਬ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ
ਨਸ਼ਾ ਸ਼ਰਾਬੋਂ ਨਕਲ ਕਬਾਬੋਂ, ਸਾਕੀ ਨੈਣ ਸਿੰਗਾਰੇ
ਤਾਰ ਰਬਾਬੋਂ ਬੋਅ ਗਲਾਬੋਂ, ਹੋ ਰਹੇ ਮਤਵਾਰੇ
ਨਗ਼ਮੇ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਵਣ ਲੱਗੀਆਂ, ਨਾਚ ਉਠਾਏ ਪਰੀਆਂ
ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਕਲਾਂ ਅਜਬ ਪੋਸ਼ਾਕਾਂ, ਜ਼ੇਵਰ ਪਹਿਨ ਪਚਰੀਆਂ
ਨੱਚਣ ਗਾਵਣ ਕਰਨ ਤਮਾਸ਼ੇ, ਮੁਜਰੇ ਬਾਦਸ਼ਹਾਨੇ
ਤਾਇਫ਼ਿਆਂ ਨੇ ਬੋਲ ਸੁਣਾਏ, ਧੁਰ ਪੁੱਤ ਨਾਲ਼ ਤਰਾਨੇ
ਅੱਠ ਅੱਠ ਦਿਓ ਮਰੀਂਦੇ ਤਾੜੀ, ਪੀਂਦੇ ਹਾਲ ਜਵਾਨਾਂ
ਪੈਰ ਜ਼ਿਮੀਂ ਪਰ ਮੁਹਕਮ ਕਰ ਕੇ, ਹੱਥ ਘੱਤਣ ਅਸਮਾਨਾਂ
ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਚਾਰੇ ਰਾਤੀਂ, ਰਹੇ ਤਮਾਸ਼ੇ ਹੁੰਦੇ
ਭੁੰਨ ਭੰਨ ਖਾਵਣ ਮੁਰਗ਼ ਬਟੇਰੇ, ਮੱਧ ਪੇਕੇ ਮੁੱਖ ਧੋਂਦੇ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੁਰਮਤ, ਕਰਦੇ ਵੱਧ ਹਿਸਾਬੋਂ
ਦੇਣ ਸ਼ਰਾਬ ਕਬਾਬ ਸੁਣਾਉਣ, ਨਗ਼ਮੇ ਚਿਣਗ ਰਬਾਬੋਂ
ਬਾਅਦ ਇਸ ਥੀਂ ਦਿਨ ਪੰਜਵਾਂ ਆਇਆ, ਮਜਲਿਸ ਚਾਅ ਉਠਾਈ
ਸਬਜ਼ੇ ਜੂਹੇ ਗੱਲ ਫਲ਼ ਵਾਲੀ, ਸੈਰ ਕਰਨ ਦੀ ਆਈ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਸੰਗ ਲਿਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਲੱਗਾ ਸੈਰ ਕਰਾਉਣ
ਜੰਗਲ਼ ਜੂਹ ਜੋ ਹੀਰੇ ਅੰਦਰ, ਹਰ ਵੱਲ ਫੇਰਾ ਪਾਵਨ
ਮਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਡਿੱਠਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ, ਕੇ ਗੱਲ ਆਖ ਸੁਣਾਈਂ
ਸੁੱਚਾ ਨੀਲਾ ਵਾਂਗ ਅਸਮਾਨੇ, ਖ਼ੁਸ਼ ਹਵਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਜਾਈਂ
ਸੁਮਨ ਬਨਫ਼ਸ਼ਾ ਗਿੱਲ ਦੇ ਗੁਰਦੇ, ਸਬਜ਼ਾ ਆਈਓਂ ਸੁਹਾਵੇ
ਮਹਿਬੂਬਾਂ ਮੁੱਖ ਦਾੜ੍ਹੀ ਜਿਉਂ ,ਕਰ ਖ਼ਤ ਨਵਾਂ ਲੈ ਆਵੇ
ਗੱਲ ਲਾਲੇ ਦਿਲ ਤਾਜ਼ੇ ਲਾਲੀ, ਜਿਉਂ ਰਖ਼ਸਾਰੇ ਯਾਰੇ
ਸ਼ੁਕਰ ਲਬ ਮਾਸ਼ੂਕਾਂ ਵਾਲੇ, ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਨ ਅਨਧਾਰੇ
ਦਿਲਕਸ਼ ਬਹੁਤ ਲਤੀਫ਼ ਅਜਾਇਬ, ਵਾਹ ਹਵਾ ਸੁਖਾਂਦੀ
ਹਰ ਹਰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਨੇਕ ਮੁਬਾਰਕ, ਜ਼ੋਰੀ ਚਿੱਤ ਲਗਾਂਦੀ
ਹਰ ਹਰ ਪਾਸੇ ਨਹਿਰਾਂ ਕੱਠੇ, ਫਲੇਂ ਭਰੇ ਕਿਨਾਰੇ
ਨਾਲ਼ ਤਰੇਲੇ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋਕੇ, ਮੋਤੀਂ ਪਹਿਨ ਸਿੰਗਾਰੇ
ਹਰ ਡਾਲ਼ੀ ਤੇ ਪੰਖੀ ਬੋਲਣ, ਖ਼ੁਸ਼ ਆਵਾਜ਼ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਅਰਗ਼ਨੋਨ ਸਹੀ ਸਿਰ ਕਰ ਕੇ, ਖ਼ੂਬ ਵਜਾਵਣ ਤਾਰਾਂ
ਚਕਵੀ ਚਕਵਾ ਬਿਤਾ ਮਰ ਗਏਆਂ, ਮਾਰਨ ਸਿਰ ਵਿਚ ਗ਼ੋਤੇ
ਪੀਲੇ ਅੰਬ ਚੋਅ ਨੂੰ ਨੀਲੇ ,ਚੋਆ ਚੋਆ ਕਰਦੇ ਤੋਤੇ
ਉੱਚੇ ਰੱਖਦੀ ਚੋਟੀ ਉੱਤੇ, ਜਿਕਰ ਕਰੇਂਦੇ ਬੋਜ਼ੇ
ਹੱਦ ਹੱਦ ਮਸਤ ਮੁਹੱਬਤ ਫਿਰਦੀ, ਜ਼ਿਕਰ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ਰੋਜ਼ੇ
ਸੋਹਣੇ ਸਰੂ ਆਜ਼ਾਦ ਖਲੋਤੇ, ਰੌਣਕ ਜੰਨਤ ਵਾਲੀ
ਕਮਰੀ ਅਤੇ ਤਦਰੋ ਬੋ ਲੈਂਦੇ, ਹਰ ਪੱਤਰ ਹਰ ਡਾਲ਼ੀ
ਉੱਚੇ ਕੱਦ ਦਰਖ਼ਤ ਖਲੋਤੇ, ਮਹਿਬੂਬਾਂ ਦਾ ਬਾਣਾ
ਸੱਚੇ ਸਬਜ਼ ਜ਼ਮੁਰਦ ਨਾਲੋਂ, ਪੁੱਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਾਨਾਂ
ਐਸਾ ਮਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਖਲੋਤਾ ,ਵਾਊ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਬਾਸੋਂ
ਬਾਗ਼ ਬਹਿਸ਼ਤ ਮੁਅੱਤਰ ਹੁੰਦਾ ,ਜਾਂ ਝੱਲਦੀ ਉਸ ਪਾਸੋਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਖ਼ੂਬੀ ਕੋਲੋਂ, ਅੰਬਰ ਨੂਰ ਸੰਵਾਰਦੇ
ਹਰ ਗਲਬਨ ਦੀ ਡਾਲ਼ੀ ਅਤੇ, ਫਲ ਮਾਨਿੰਦ ਸਿਤਾਰੇ
ਉਹ ਸਬਜ਼ੇ ਉਹ ਫੁੱਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਉਹ ਹਵਾ ਨੂਰਾਨੀ
ਗ਼ੈਰਤ ਕੋਲੋਂ ਵਾਂਗ ਅਸਮਾਨਾਂ, ਚਾਈ ਸਿਰ ਗੁਰਦਾਨੀ
ਸਬਜ਼ੇ ਅੰਦਰ ਪਾਣੀ ਵਗਣ, ਹਰ ਕੋਈ ਕਰੇ ਨਜ਼ਾਰਾ
ਲਾਜਵਰਦ ਦੇ ਨਾਲੇ ਅੰਦਰ, ਜਿਉਂ ਕਰ ਚਲੇ ਪਾਰਾ
ਹਰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਦਿੰਦੇ, ਖ਼ੂਬ ਬਣੀ ਫੁੱਲ ਖ਼ੀਲੀ
ਗੁਲਦਾਊਦੀ ਗੁਲ ਅੱਬਾਸੀ, ਗੁਲ ਰਿਹਾਂ ਚੰਬੇਲੀ
ਦਿਲ ਫ਼ਰੇਬ ਕਿੱਸੇ ਦੇ ਸਨੀਅਰ, ਫ਼ਿਕਰ ਦੋੜਾਓ ਭਾਈ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਜਿਸ ਨਾਮ ਸਦਾਇਆ, ਇਸ ਵਿਚ ਕਦ ਖ਼ਤਾਈ
ਐਸਾ ਖ਼ੂਬ ਮਕਾਨ ਢੋਨਡੀਨਦਾ, ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋਵੇ
ਬਾਗ਼ ਬਹਿਸ਼ਤ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਜੇ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਹੋਵੇ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਮਕਬੂਲ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ, ਮਾਈ ਤੇ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ
ਤਾਂ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਉਹਦੀ ਫੜ ਉਂਗਲ, ਕਰ ਕਰ ਸੈਰ ਦੁਸਾਲੇ
ਸੈਰ ਕਰਿੰਦਿਆਂ ਸ਼ਾਹੇ ਕਿਹਾ, ਏ ਬੇਟਾ ਦਲਬਨਦਾ
ਇਤਨੇ ਸਾਲ ਹੋਏ ਤੁਧ ਚਾਇਆ, ਇਸ਼ਕ ਸੱਚੇ ਦਾ ਧੰਦਾ
ਬਰਕਤ ਸਿਦਕ ਯਕੀਨ ਤੇਰੇ ਦੀ, ਮੌਲਾ ਖ਼ੈਰ ਗੁਜ਼ਾਰੀ
ਘੁੰਮਣ ਘੇਰ ਬੁਲਾਈਂ ਵਿਚੋਂ, ਕੱਢਿਓਂ ਕਰ ਕੇ ਯਾਰੀ
ਹੁਣ ਤੋਂ ਆਨ ਮੇਰੇ ਘਰ ਪਹਤੋਂ, ਹੋਏ ਜਮਾਲ ਅਸਾਡੇ
ਦਸ ਸਲਾਹ ਕਰਾਂ ਅੱਜ ਕੀਕਰ, ਜੋ ਕੰਮ ਨਾਲ਼ ਅਸਾਡੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਨਾ ਬੋਲਣ ਦਿੱਤਾ ', ਮਾਈ ਅੱਗੋਂ ਬੋਲੀ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗੀ, ਏ ਸ਼ਾਹਾ ਮੈਂ ਘੌਲ਼ੀ
ਤੁਧ ਜਿਹੇ ਇੰਸਾ ਫੇ ਵਾਲੇ, ਸ਼ਾ ਹਨਿਸ਼ਾ ਹੈ ਅੱਗੇ
ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਹਾਜਤ ਨਾਹੀਂ, ਜੋ ਤੁਧ ਮਰਜ਼ੀ ਲੱਗੇ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਮਾਈ, ਤੁਧ ਮਾਲਮ ਗੱਲ ਸਾਰੀ
ਦਹੀਆਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਸਭ ਕੰਮਾਂ ਦੀ, ਤੈਨੂੰ ਹੈ ਮੁਖ਼ਤਾਰੀ
ਜਿਉਂਕਰ ਭਾਵੇ ਤੀਵੀਂ ਕਰ ਖਾਂ, ਹੋੜ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਤੈਨੂੰ
ਮੈਂ ਧੀ ਤੇਰੀ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਈ, ਹੋਰ ਕਹੀਂ ਕੇ ਮੈਨੂੰ
ਲੈ ਕੇ ਅਜ਼ਨ ਸ਼ਹਾਨਾ ਬੀ ਬੀ, ਕਾਜ ਵਿਆਹ ਰਚਾਇਆ
ਜੋ ਹੁਕਮਾ-ਏ-ਉਲਮਾ ਓਹਨਾਂ ਦਾ, ਸਭੁ ਚਾਅ ਸਦਾਇਆ
ਪਰੀਆਂ ਜਿੰਨ ਅਫ਼ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਨੂੰ, ਸੱਦਿਆ ਨੇੜੇ ਦੂਰੋਂ
ਸ਼ਾਰ ਸਤਾਨ ਸੁਨਹਿਰੀ ਅੰਦਰ, ਕੱਠੇ ਹੋਏ ਜ਼ੱਰੋ ਰੂੰ
ਚੁੰਨ੍ਹਾ ਗੱਠਾਂ ਥੀਂ ਢੱਕੀ ਖ਼ਲਕਤ, ਕੱਠੀ ਹੋਈ ਨਾ ਥੋੜੀ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੀ ਧਰਤੀ ਮਿਲੀ ,ਕੋਹ ਚੋਰਨਜਾਂ ਤੋੜੀ
ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਬਹਾਦਰ, ਕਾਰ ਰਵਾਵਾਂ ਤਾਈਂ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦਾ ਗਿਰਦਾ ਸਾਰਾ, ਖ਼ੂਬ ਸਹਾਉ ਜਾਈਂ
ਬਾਗ਼ੀਂ ਬੰਤ ਬਿਨਾ ਬਣਾਓ, ਚੋਕ ਇਰਾਕ ਫੁਹਾਰੇ
ਜ਼ੀਨਤ ਜ਼ੇਵਰ ਨਾਲ਼ ਬਣਾਓ, ਜ਼ੇਬ ਚਮਨ ਦੇ ਸਾਰੇ
ਜੂੰ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਤੀਵੀਂ ਹੋਇਆ, ਵਾਹ ਦੌਲਤ ਸੁਲਤਾਨੀ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦਾ ਬਣਿਆ ਯਾਰੋ, ਜੰਨਤ ਆਲਾ ਸਾਨੀ
ਮਲਿਕਾ ਬਦਰਾ ਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਸੁਣੇ ਕਬੀਲੇ ਬਾਲੇ
ਸਿਰ ਅਨਦੀਪ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਵਾਲੀ, ਸੱਦਿਆ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ
ਹੋਰ ਹਕੂਮਤ ਵਾਸਤ ਵਾਲਾ, ਤਾਜ ਮਲੂਕ ਸ਼ਜ਼ਾਦਾ
ਏਲਚੀ ਭੇਜ ਮੰਗਾਏ ਸਾਰੇ, ਕਰ ਕੇ ਚਾਹ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਸਾਇਦ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤੇ, ਦੇ ਕੇ ਖ਼ਤ ਰਸੂਲਾਂ
ਦੇਵਾਂ ਚਾਲੀ੍ਹ ਨਦਾ ਉਹ ਭੀ, ਵਾਂਗ ਸੱਜਣ ਮਕਬੂਲਾਂ
ਸਾਇਦ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਦੂਏ, ਯਾਰ ਮਿਲੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ
ਪੈਰਾਂ ਤੀਕ ਗਏ ਸਨ ਨਾਲੇ, ਨੀਰ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਗ ਕੇ
ਸ਼ੁਕਰ ਬਜਾ ਲਿਆਂਦਾ ਰੱਬ ਦਾ, ਬੈਠੇ ਕਰ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
ਜੀਊਂਦਿਆਂ ਜਿਸ ਯਾਰ ਮਿਲਾਏ, ਧਨ ਅਸਾਡਾ ਵਾਲੀ
ਕਲਜ਼ਮ ਦੇ ਦਰਿਆਵੇ ਵਾਲਾ, ਹਾਸ਼ਿਮ ਸ਼ਾਹ ਸਦਾਇਆ
ਸਣੇ ਕਬੀਲੇ ਤੇ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦਾਂ, ਪਰੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਲਿਆਇਆ
ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਆਹੇ ਜੋ ਖ਼ਾਸੇ, ਸਭ ਸ਼ਾਹਾਂ ਸੰਗ ਆਏ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਵਿਚ ਮੇਲ ਇਕੱਠਾ, ਵੱਖ ਵੱਖ ਝੰਡੇ ਲਾਏ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦੇ ਦਿਲ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ, ਤੱਕ ਤਕ ਕਾਜ ਸੁਹਾਇਆ
ਇਕ ਥੀਂ ਚਾਰ ਹੋਇਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਰੱਬ ਇਹ ਰੋਜ਼ ਵਿਖਾਇਆ
ਇਕ ਦਿਲਗੀਰੀ ਅੰਦਰ ਵ ਅੰਦਰ, ਘਾ-ਏ-ਕਲੇਜੇ ਕਰਦੀ
ਮਾਈ ਬਾਬਲ ਸ਼ਾਦੀ ਤੱਕਦੇ, ਸੰਗਤ ਹੋਰ ਮਿਸਰ ਦੀ
ਸਾਕ ਕਬੀਲੇ ਭੇਣਾ ਭਾਈ, ਹਾਣੀ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ
ਸਿਹਰੇ ਗਾਣੇ ਕਾਜ ਅਜਿਹਾ, ਤੱਕ ਹੁੰਦੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਸਾਰੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਦਲੀਲ ਗੁਜ਼ਾਰੀ, ਸਮਝ ਲਈ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ
ਕਹਿੰਦਾ ਏ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਦਿਲ ਥੀਂ, ਕਢੀਂ ਫ਼ਿਕਰ ਮਹਾ ਲੈ
ਮਾਂ ਪੀਓ ਯਾਰ ਮਿਸਰ ਦੇ, ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਪਏ ਉਸ ਵੇਲੇ
ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਸਾਹਿਬ ਅੱਗੇ, ਜੇ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਮਿਲੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਕਿਹਾ ਹਜ਼ਰਤ, ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਹੈ ਵੱਲ ਤੇਰਾ
ਕੇ ਹਾਜਤ ਜੇ ਮੂਹੋਂ ਆਖਾਂ, ਜਾਣੇ ਮਤਲਬ ਮੇਰਾ
ਮਾਈ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਉਣ ਲੱਗਾ, ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਬਹਾਦਰ
ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼ ਮੇਰੀ ਮਾ ਪੀਓ ਉਸ ਦੇ, ਹੋਵਣ ਉਥੇ ਹਾਜ਼ਰ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਭੈਣਾਂ ਭਾਈ, ਵਤਨੀ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ
ਇਸ ਮਜਲਿਸ ਵਿਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਵਣ, ਸਾਕ ਕਬੀਲੇ ਸਾਰੇ
ਮਾਈ ਉਸ ਮਸਲਾ ਹਿੱਤ ਤਾਈਂ, ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਲਿਆਈ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗੀ, ਨੇਕ ਇਹੋ ਗੱਲ ਆਹੀ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਥੀਂ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ, ਦਸ ਸਲਾਹ ਪਿਆਰੇ
ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਪਿਓ ਤੇਰੇ, ਆਉਣ ਬਣੇ ਸਿੰਗਾਰੇ
ਸਿਹਰੇ ਗਾਣੇ ਸ਼ਾਦੀ ਤੇਰੀ, ਵੇਖ ਬਹੁੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਵਣ
ਕੁੜਮਾਂ ਚਾਰੀ ਸਾਡੀ ਵੇਖਣ, ਕਾਜੇ ਵਿਚ ਖਲੋਵਨ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਅੱਗੋਂ, ਸਨ ਹਜ਼ਰਤ ਸੁਲਤਾਨਾ
ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ ਚਾਕਰ ਤੇਰੇ, ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਖ਼ਸਮਾਨਾ
ਦੋਹੀਂ ਜਹਾਨੀਂ ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ, ਸਿਰ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ
ਕੌਣ ਤੁਸਾਂ ਬਣ ਇਹ ਗ਼ਮਖ਼ੁਆਰੀ, ਕਰੇ ਅਸਾਂ ਦਰਵੇਸ਼ਾਂ
ਮਾਈ ਤੇ ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਤਾਈਂ, ਇਹ ਜਵਾਬ ਯਗਾਨਾ
ਬਹੁਤਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਪਸਨਦੇ ਆਇਆ, ਸ਼ਾਬਸ਼ ਕਹਿਣ ਜਵਾਨਾ!
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਸਿਰੇ ਤੇ, ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਲਿਆਏ
ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਏ ਫ਼ਰ ਜ਼ਿੰਦਾ, ਤੋਂ ਸੱਚ ਸੁਖ਼ਨ ਸੁਣਾਏ
ਪਰ ਦਿਲ ਸਾਡਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਐਂਵੇਂ, ਬੁੱਢਾ ਬਾਬਲ ਤੇਰਾ
ਦਰਦਾਂ ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਉਂ ਸੇਖ਼ੇ ਮੂੰਹ ਬੀਰਾ
ਮਾਇ ਫ਼ਿਰਾਕ ਤੇਰੇ ਦੀ ਸਾੜੀ, ਹੋਸੀ ਦਰਦ ਰਨਜਾਨੀ
ਸ਼ਾਦੀ ਤੇਰੀ ਵੇਖਣ ਦੂਏ, ਪਵੇ ਅੱਗੇ ਪਰ ਪਾਣੀ
ਨਾਲੇ ਸੀਨ ਦਹਾੜੀਂ ਸਾਨੂੰ, ਤਾਨ੍ਹਾ ਮੂਲ ਨਾ ਮਾਰਨ
ਤੁਸਾਂ ਅਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਨਾ ਕੀਤਾ ,ਵਿਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਕਾਰਨ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨਦਾ ਅੱਗੋਂ, ਸੰਨ ਤੋਂ ਸਾਹਿਬ ਮੇਰਾ
ਜੇ ਕੁਝ ਹੱਕ ਬੰਦੇ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਕਹਿੰਦਾ ਸ਼ਾਹ ਉਚੇਰਾ
ਐਨ ਸਵਾਬ ਅਸਾਡੇ ਵੰਡੇ, ਮਹਿਜ਼ ਲੁਤਫ਼ ਤੇ ਰਹਿਮਤ
ਹਰ ਗ਼ਮ ਮੇਰਾ ਖਿੜਿਆ ਲੋੜੋ, ਦੂਰ ਕਰੋ ਸਭ ਜ਼ਹਿਮਤ
ਬਾਬਲ ਵੱਲ ਲੱਖਾਂ ਮੈਂ ਅਰਜ਼ੀ, ਪਰਚੇ ਵੇਖ ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਨਾਲੇ ਨਾਲ਼ ਘੱਲਾਂ ਇਸ ਪਾਸੇ, ਸਾਇਦ ਦਿਲ ਦਾ ਜਾਣੀ
ਖ਼ੀਰੀ ਦਾ ਖ਼ਤ ਮੇਰਾ ਪਹੁੰਚੇ, ਨਾਲੇ ਯਾਰ ਹਮਰਾਹੀ
ਮਿਸਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਹੋਵਣ, ਵਸੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਇਲਾਹੀ
ਵੇਖਣ ਸਾਤ ਇਤਬਾਰ ਲਿਆਉਣ, ਅੱਠ ਤਰਨ ਇਸ ਪਾਸੇ
ਯਾ ਮਹਿਰਮੀਆ ਲਿਖੇ ਬਾਝੋਂ, ਰਹਿਸਨ ਵਿਚ ਵਿਸਵ ਉਸੇ
ਸ਼ਾਹਪਾਲੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਬੇਟਾ, ਲੱਖ ਪੀਓ ਵੱਲ ਅਰਜ਼ੀ
ਰੁੱਖ ਤਸੱਲੀ ਸੋਈਵ ਕਿਰਸਾਨ, ਜਿਉਂ ਕਰ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਬੈਠਾ, ਲੈ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਮਸਵਾਣੀ
ਹੱਥ ਵਿਚ ਕਾਣੀ ਸੀਨੇ ਕਾਣੀ, ਸੁਖ਼ਨ ਸਿੱਧੇ ਜਿਉਂ ਕਾਣੀ
ਡੱਲ ਡੱਲ ਰੁੱਤ ਅੱਖੀਂ ਵਿਚ ਆਈ, ਵਗ ਟੁਰੇ ਪਰਨਾਲੇ
ਕਾਗ਼ਜ਼ ਉੱਤੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਲਗਦੀ, ਕਲਮ ਛੰਡੇ ਪਰਨਾਲੇ
ਨੈਣਾਂ ਅੱਗੇ ਪਾਣੀ ਆਇਆ, ਇਸ ਥੀਂ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਟਿਕਦੀ
ਕੰਬਣ ਹੱਥ ਅੰਦਰ ਦੇ ਜੋਸ਼ੋਂ, ਤਾਹੀਂ ਕਲਮ ਧੜਕਦੀ
