ਦਾਨਿਸ਼ਮਨਦੋ ਸੁਣੋ ਤਮਾਮੀ ,ਅਰਜ਼ ਫ਼ਕੀਰ ਕਰੇਂਦਾ
ਆਪੋ ਚੰਗਾ ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇ, ਹਰ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਤਕੀਨਦਾ
ਤੱਕ ਤਕ ਐਬ ਨਾ ਕਰਦੇ ਵਾਨਦੇ, ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਕਦਾਹੀਂ
ਨੁਕਤਾ ਚੀਨੀ ਫ਼ਿਤਨਾ ਦੁਜ਼ੀ ,ਭੋਲੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਾਹੀਂ
ਈਬੋਂ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪੋਂ, ਕੰਨ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਖੇ
ਕਾਹਨੂੰ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਰਨੀ, ਮੈਂ ਭੀ ਸ਼ਾ ਅਰ ਭਾਖੇ
ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਬਿਹਤਰ ,ਮੈਂ ਹੀ ਨੀਚ ਇਆਣਾ
ਥੋੜਾ ਬਹੁਤਾ ਸ਼ਿਅਰ ਸੁਖ਼ਨ ਦਾ ,ਘਾਟਾ ਵਾਧਾ ਜਾਨਾਂ
ਜਿਥੇ ਜਿਥੇ ਘਾਟਾ ਵਾਧਾ, ਜੇ ਮੈਂ ਉਂਗਲ਼ ਧਰਦਾ
ਅਹਿਮਦ ਯਾਰ ਮੁਸੱਨਫ਼ ਵਾਂਗਰ ,ਤਾਂ ਕੋਈ ਮਾਲਮ ਕਰਦਾ
ਥੋੜੀ ਬਹੁਤੀ ਤੋਹਮਤ ਕੋਲੋਂ, ਕੰਨ ਕੋਈ ਬਚ ਰਹਿੰਦਾ
ਪਰ ਮੈਂ ਆਪੋਂ ਆਓਗਨ ਹਾਰਾ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ
ਪੜਦਾ ਪੋਸ਼ੀ ਕੰਮ ਫ਼ਕ਼ਰ ਦਾ ,ਮੈਂ ਤਾਲਿਬ ਫਿਕਰਾਵਾਂ
ਐਬ ਕਿਸੇ ਦਏ ਫੋਲ ਨਾ ਸਕਾਂ, ਹਰ ਹੱਕ ਥੀਂ ਸ਼ਰਮਾਵਾਂ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਤਿਸ ਦਏ ਐਬ ਨਾ ਦਿਸਦਿਏ
ਸੁੱਖ਼ਣਾਂ ਦਏ ਜੋ ਆਸ਼ਿਕ ਬੰਦੇ, ਐਬ ਨਾ ਢੂੰਡਣ ਉਸ ਦਏ
ਕਰਮ ਕਰੋ ਤੇ ਐਬ ਛੁਪਾਓ, ਪੜ੍ਹੋ ਸਨਭਾਲਾ ਕਰ ਕੇ
ਡੂਹੰਗੀ ਨਜ਼ਰੇ ਮੁੜ ਮੁੜ ਸਮਝੋ, ਲੰਘ ਨਾ ਜਾਓ ਤੁਰਕੇ
ਨਾ ਸ਼ੇਖ਼ੀ ਵਡਿਆਈ ਕੋਈ ,ਝੋਲ ਅੱਡੀ ਕੁਝ ਪਾਉ
ਜੇ ਕੋਈ ਸਹੁ ਖ਼ਤਾਈ ਹੋਵੇ, ਬਖ਼ਸ਼ੋ ਤੇ ਬਖ਼ਸ਼ਾਓ
ਮੈਂ ਭੱਲਾ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਸਮਝ ਬਣਾਓ ਮਾਅਨੇ
ਚਲਦੇ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਮੱਤ ਮਾਰੋ ,ਚਾਬਕ ਮਿਹਣੇ ਤਾਣੇ
ਸੁਣਿਆ ਮੈਂ ਜਦ ਹਸ਼ਰ ਦਿਹਾੜੇ, ਨਿੱਕਾ ਲੇਖਾ ਪਿੜ ਸੀ
ਬੁਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇਕਾਂ ਪਿੱਛੇ ,ਬਖ਼ਸ਼ ਜੰਨਤ ਵਿਚ ਖਿੜ ਸੀ
ਸੁੱਖ਼ਣਾਂ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਜੇ ਕਰ, ਵੇਖੋ ਸੁਖ਼ਨ ਉੱਲਾ
ਖ਼ਲਕ ਖ਼ੁਦਾਈ ਕਰ ਕੇ ਕੱਜੋ ,ਘੱਤ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਪੱਲਾ
ਸੀਕੜੀਆਂ ਥੀਂ ਜੇ ਹੱਕ ਆਵੇ ,ਬੀਤ ਪਸੰਦ ਤੁਸਾਨੂੰ
ਇਸ ਹੱਕ ਚੰਗੇ ਪਿੱਛੇ ਬਖ਼ਸ਼ੋ, ਸਾਰੇ ਮੰਦ ਅਸਾਨੂੰ
ਸ਼ਿਅਰ ਮੇਰੇ ਇਸ ਮੁਲਕ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ,ਮੂਲ ਨਾ ਪਾਂਦੇ ਕੀਮਤ
ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਬੱਹਨ, ਜਾਣੇ ਬਹੁਤ ਗ਼ਨੀਮਤ
ਕੇਸਰ ਸਸਤਾ ਹੈ ਕਸ਼ਮੀਰੇ, ਪੁਚੱਹੋ ਮਿਲ ਲਹੌਰੋਂ
ਮੇਵਾ ਤੇ ਬਾਦਾਮ ਮੁਹੰਮਦ ,ਸਸਤੇ ਮਿਲਣ ਪਸ਼ਰੋਂ
ਕਰੇ ਸਵਾਲ ਫ਼ਕੀਰ ਮੁਹੰਮਦ, ਪੜ੍ਹਨੇ ਵਾਲੇ ਤਾਈਂ
ਰੰਕ ਖੜੇਂ ਨਾ ਸ਼ਿਅਰ ਮੀਰਿਏ ਦੀ, ਨਾਲ਼ ਅਦਾ ਸੁਣਾਈਂ
ਬਾਝ ਅਦਾ ਆਵਾਜ਼ ਰਸੀਲੇ, ਲਗਦਾ ਸ਼ਿਅਰ ਅਲੂਣਾ
ਦੁੱਧ ਅੰਦਰ ਜੇ ਖੰਡ ਰੁਲਾਈਏ, ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਦੋਨਾ
ਸੱਟ ਪਸੁੱਟਾ ਕਰ ਕੇ ਪੜ੍ਹੀਆਂ, ਲੱਜ਼ਤ ਕੁਝ ਨਾ ਰਹਿੰਦੀ
ਜਿਸ ਦਏ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਾਰੇ, ਕਦ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦ ਸਹਿੰਦੀ
ਜਿਉਂਕਰ ਬੇਟੇ ਤੁਸਾਂ ਪਿਆਰੇ ,ਤੀਵੀਂ ਬੀਤ ਅਸਾਨੂੰ
ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਉਂਗਲ ਲਾਏ ,ਲਗਦੇ ਬੀਤ ਤੁਸਾਨੂੰ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਵਾਂਗ ਦੱਸੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ, ਜੇ ਕੋਈ ਬੀਤ ਤੁਰ ਵੜੇ
ਬੇਟੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਲਾਲ਼ ਸੁੰਦਰ ਦੇ, ਐਵੇਂ ਕਣ ਮਰੋੜੇ
ਰੱਬਾ ਦੇਈਂ ਪਨਾਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥੀਂ, ਜੋ ਇਸੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ
ਸੇਮ ਸੱਚੇ ਦਾ ਸਿਤਮ ਬਣਾਉਣ, ਉਮਦਾ ਨੇਂ ਗ਼ਮ ਕਰਦੇ
ਸ਼ੁਕਰ ਅਲੱਹਮਦ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤਾਈਂ ,ਬਾਹਰ ਹੱਦ ਸ਼ਮੁਰੋਂ
ਇਹ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਪੂਰੀ ਹੋਈ, ਵਿਹਲ ਲਦੱਹੀ ਸਿਰ ਭਾਰੋਂ
ਗਾ ਦੀ ਵਾਲੇ ਦੇ ਨਾਮ ਅਤੇ, ਨੁਸਖ਼ਾ ਇਹ ਬਣਾਇਆ
ਸੁਲਾ ਸੁਖ਼ਨ ਦਾ ਪਾਇਆ ਲੋੜਾਂ ,ਹਰ ਕੋਈ ਦਿੰਦਾ ਆਇਆ
ਸ਼ਾ ਅਰ ਉੱਤੇ ਰਹੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ,ਸ਼ਾਹ ਫ਼ਰਮਾ ਯਸ਼ ਕਰਦੇ
ਪਰ ਜਾਂ ਵਾਰ ਸਿਲੇ ਦੀ ਆਵੇ, ਦੇ ਦਲਿਤ ਘਰ ਭਰ ਦੇ
ਅਗਲੇ ਸ਼ਿਅਰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ,ਆਹੇ ਮਰਦ ਆਜ਼ਾਦੇ
ਸੁਲਾ ਸੁਖ਼ਨ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨਾ ਸੁੱਟਿਆ ,ਜੋ ਬਖ਼ਸ਼ਣ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਸੁਖ਼ਨ ਮੇਰੇ ਦੀ ਕੀਮਤ, ਪਾਉ ਨਾਲ਼ ਇੰਸਾ ਫੇ
ਦੇਉ ਦੁਆਈੰ ਜੇ ਮੈਂ ਖੋਟਾ, ਤਰਾਂ ਅੱਗੇ ਸਿਰਾ ਫੇ
ਉੱਮਤ ਆਪਣੀ ਵਿਚ ਰਲਾਏ, ਪਾਕ ਰਸੂਲ ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਹਜ਼ਰਤ ਮੁਰਸ਼ਦ ਦਮੜੀ ਵਾਲਾ ,ਕਰੇ ਕਬੂਲ ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਸੰਨ ਮੁਕੱਦਸ ਹਿਜਰੀ ਦਸਾਂ, ਬਾਰਾਂ ਸੁਏ ਸੱਤ ਦਾ ਹੈ
ਸੱਤ ਅਤੇ ਦੋ ਹੋਰ ਮੁਹੰਮਦ ,ਉੱਪਰ ਇਸ ਥੀਂ ਆਹੇ
ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ਅੰਦਰ, ਵਕਤ ਬਹਾਰ ਗੁਲਾਬੀ
ਸਫ਼ਰੁ ਅਲਇਸ਼ਕ ਮੁਕਾਈ ਮਿਲਾ, ਹੋਇਆ ਫ਼ਜ਼ਲ ਜਨਾਬੀ
ਉਮਰ ਮੁਸੱਨਫ਼ ਦੀ ਤਦ ਆਹੀ-ਏ-,ਤਿੰਨ ਦਾਹੇ ਤਿੰਨ ਯੱਕੇ
ਭੈਣ ਵੱਡੀ ਫ਼ੁਰਮਾਂਦੀ ਇਹੋ ,ਪੱਤੇ ਰਬੇ ਨੂੰ ਪੱਕੇ
ਜਿਹਲਮ ਘਾਟੋਂ ਪਰਬਤ ਪਾਸੇ ,ਮੇਰ ਪੂਰੇ ਥੀਂ ਦੱਖਣ
ਖੜੀ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਲੋੜਣ ਜਿਹੜੇ, ਤਲਬ ਬੰਦੇ ਦੀ ਰਕੱਹਨ
ਪੜ੍ਹਨੇ ਸੁਣਨੇ ਵਾਲੇ ਭਾਈ ,ਸ਼ੱਕ ਦੀਏ ਰੱਬ ਸਾਈਂ
ਬੁਰਾ ਖ਼ੁਦਾਈ ਮੈਂ ਪਰ ਆਖੋ, ਫ਼ਾਤਿਹਾ ਖ਼ੈਰ ਦੁਆਈੰ !
ਹਰ ਵਿਚ ਹਰ ਦਾ ਸਿਰ ਨਿਆਰਾ ,ਮਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੰਨੇ
ਬੇੜੇ ਚਾੜ੍ਹ ਨਬੀ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ,ਤਾਰ ਲਗਾਵੇ ਬਣੇ
ਮੈਂ ਸ਼ੋਹਦਾ ਮਰ ਖ਼ਾਕ ਰੁਲੀਸਾਂ, ਝੱਲ ਹਿਜਰ ਦੀ ਕਾਣੀ
ਜੇ ਰੱਬ ਸੱਚੇ ਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ, ਰਹਿਸਨ ਸੁਖ਼ਨ ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਜੀਵਨ ਪੁੱਤ ਤੁਸਾਡੇ ਭਾਈ, ਦਿਸਣ ਜੇ ਕੁਝ ਸਿਰ ਸਨ
ਮਾਉ ਪਿਓ ਦੀ ਕਬਰੇ ਅਤੇ ,ਹੱਥ ਖੁੱਲੇ ਵਣਜ ਕਰ ਸਨ
ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਵਿਰਸੇ ਅਤੇ, ਕਦਮ ਅਗੇਰੇ ਧਿਰ ਸਨ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸੁਖ਼ਨ ਮੁਹੰਮਦ, ਤਰਸਣ ਯਾ ਨਾ ਤਰਸਣ
