بے پرواہی منزل ناہیں، جِس وِچ سُود سؤداگر
بے نیازے دِی چکھ اگّے، دو جگ ککھ برابر
ست دریا اوتھے ہِک قطرہ، ست دوزخ چنگاری
اٹھ بہشت ہوئے گُم سارے ،تاں ہِک پھُل بہاری
باغ بِہشت وِیرانے دِسدے، دوزخ سارے بُجھے
کِیڑے دے مُنہ سؤ سؤ ہاتھی، خسخس وانگر سُجُھّے
جِس جنگل دے کیڑے دے مُنہ، سؤ سؤ ہاتھی واہندا
کالا کاگ جدوں رج کھاوے ،پھیر کے باقی راہندا
لاکھ ملائک نُوری غم تھیں، وانگ پتنگاں جلیا
تاں ہِک آدم خاکی والا، رؤشن دیوا بلیا
لاکھ جُثّہ طُوفانے اندر ڈُب، بے رُوح ہویا سی
اُس درگاہ اندر مقبُولی، تاں ہِک نُوح ہویا سی
سئے لشکر ہِک مچّھر مارے، ہِک خلِیلِ اعظم توں
لکھ معصُوم شہِید ہوئے سن، ہِک مُوسیٰ دے دم توں
لکھ خلقت گل جنجُو پائے، خارج ہوئے اِیمانوں
تاں ہِک مِہتر عِیسیٰ ہویا، محرم سِرّ حقانوں
لکھ جانی لکھ چِت وِکائے، سنے چِتاں دِے سائیں
تاں معراج ہویا ہِک راتیں ،ختم نبیاؐں تائیں
نویں پرانے چنگے مندے، ایتھے قدر نہ کائی
خواہے گرِیہ زارِی کیِجے، خواہے کرو نہ بھائی
جے کر سبھ جہان مُحمّد، بھُجّن مِثل کبابے
اُس منزل وِچ معلم ہوندا، وانگ خیالے خوابے
جے لکھ جانی صدقے ہوون ،جھل کے تیغ پرم دی
کُجھ پرواہ نہیں دریاوے، ہِک قطرے شبنم دِی
جے لکھ سِیس رُلّن وِچ خاکو، کرکے عِشق پیارا
جِیؤں سُورج دے نُوروں چُھپیا، ذرّہ ہِک نِکارا
سبھ اسمان جھڑن تاں جاپے ،پت درختوں جھڑیا
چؤداں طبق ڈُبّن تاں جِیویں ،ککھ باروں ہِک کھڑیا
دوئے جہان مُحمّدبخشا ،جے سبھ ہوّن نبُو دِے
گھٹ ہویا ہِک ریتوں دانہ، وِچ تھلّاں دے تودے
آدم جِن ہوون قُربانی، کنی ہِکّو بارانی
جیؤ جامے جل جاون سارِے، کُھتّھا وال حیوانی
جے سبھ عالم فانی ہوون، اوتھے کُجھ نہ خطرہ
کے ہویا کے گھاٹا وادھا ،گیا سمُندروں قطرہ
کِتّھے آدم کِتّھے پریاں، کِتّھے حُور فرِشتے
کِتّھے شاہ امیر سؤداگر، کِتّھے ہور سرِشتے
کِتّھے نیں اوہ بدن نُورانی ،کِتّھے جانیں پاکاں
ہے کے تھاں مُحمّدبخشا، واء پانی اگ خاکاں
جو ہویاں جو ہوسن اگّوں ،کیا نیکی کیا بدیاں
بے پرواہی دے وِچ نِیرے ،کد قطرے تِھیں ودھیاں
سہل نہیں ایہ وادی بھائی ،سہل تکیندے جاہل
عملاں دا ایہہ حال مُحمّد، پر ہو بَہؤ نہ کاہل
جے نِت کریں جہان ہِک پینڈا ،مت جانیں کُجھ ٹُریا
پرت تکیّں تاں اوہنیں پیریں، دو تِن قدم نہ ہُریا
کِس سالک اُس رستے ٹُرکے، اوڑک انت لیاسی
اُس در دے دا دارُو بھائی ،کِس دے ہتھ پیاسی
جے ٹُر نوں دِق ہو کھلوویں، مار سجن دِی وگّے
جے دؤڑیں تاں کیڑ تلِی دِی ،سدا اگّے ہی اگّے
نہیں کھلونا لائق تینُوں ،نہ ٹُریاں پندھ مُکدا
مُشکل کم پیا سِر تیرے ،کوئی علِاج نہ ڈُھکدا
نہ سرمار اتے سرماریں ،تُرتے بیٹھ چُپیتا
چھڈ دے کم اتے کم کر کھاں، یاد نہ آنی کیتا
نالے ترک کمّوں کر بندے ،نالے کم کمائیں
اپنا ہئی کم کریں نہ تھوڑا ،زور بتیرا لائیں
جیکر کار تیری ہے کاری، رہیں لگّانِت کارے
جیکر کار نہ کارِی آوے، بُہت اوتھے بیکارے
ترک کریں اِس سارے کمّوں، جو کُجھ کیتوئی اگّے
کرنا تے نہ کرنا تیرا، ایہو چنگا لگّے
اوّل سِکھ شناس مُحمّد ،لائق کار کرن دِی
جب لگ کار بِیکار نہ پرکھیں ،کرنی ہے کد بندِی
لاکھ کروڑ اساں تِھیں چنگے ،خاک ہوئے اِس جائی
جے جگ ہوئے نہ ہووے ایتھے، ہے پرواہ نہ کائی
کار کریں جو کہے کریگر ،کریں ہنکارنہ کاروں
عملاں تے دھر آس نہ ذرّہ ،فضل منگیں سرکاروں
