ਪੈਰ ਮੇਰਾ ਉਹ ਦਮੜੀ ਵਾਲਾ, ਪੈਰੇ ਸ਼ਾਹ ਕਲੰਦਰ
ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰੇਂਦਾ ,ਦੋਹਾਂ ਜਹਾਨਾਂ ਅੰਦਰ
ਆਸਿਮ ਬਿਨ ਸਫ਼ਵਾਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ,ਵਾਲੀ ਤਖ਼ਤ ਮਿਸਰ ਦਾ
ਆਹਾ ਸ਼ਾਹ ਸਲੀਮਾਂ ਦੂਜਾ, ਸਾਹਿਬ ਦੌਲਤ ਜ਼ਰਦਾ
ਰੂਮੀ ਸ਼ਾਮੀ ਚੀਨ ਮਚੀਨੀ ,ਗ਼ਜ਼ਨੀ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ
ਜ਼ੰਗੀ ਰੂਸੀ ਹੋਰ ਫ਼ਰੰਗੀ, ਯੂਨਾਨੀ ਈਰਾਨੀ
ਸੱਤਰ ਸ਼ਾਹ ਤਖ਼ਤਾਂ ਦਏ ਸਾਈਂ, ਚਾਕਰ ਸਾਨ ਉਸ ਸੁਣਦੇ
ਖ਼ਿਦਮਤ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣ ਖਲੋਤੇ, ਹੱਥੀਂ ਬੱਧੀਂ ਬਣਦੇ
ਸੱਤ ਵਲਾਇਤ ਜ਼ਿਮੀਂ ਆਬਾਦੀ, ਸੁੱਤੇ ਤਖ਼ਤ ਅਸਲਿਆ
ਚਾਰ ਤਖ਼ਤ ਦੀ ਹੱਦ ਸਫ਼ਵਾਨੀ, ਅਮਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਲਈ ਆ
ਫੱਜਾਂ ਲਸ਼ਕਰ ਕਟਕ ਕਰੋੜਾਂ, ਗਿਨਤਰ ਵਿਚ ਨਾ ਆਉਣ
ਜੇ ਸਉ ਮੁਨਸ਼ੀ ਲੱਖ ਮੁਸੱਦੀ ,ਲੱਖ ਲੱਖ ਕਲਮ ਘਸਾਉਣ
ਜ਼ੂਵਾਲਕਰਨੀਨ ਸਿਕੰਦਰ ਵਾਲਾ ,ਸ਼ਕਤਿ ਸ਼ਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਘਰ ਉਸ ਦੇ ਦਾਇਮ ,ਆਦੀ ਦਾ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਕੋਟ ਕਲਿਅਏ ਦਰ ਬੰਦ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ,ਛਾਉਣੀਆਂ ਹਰ ਦੇਸੀ
ਸਦਾ ਬਰਤ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਬਣਾਏ ,ਰਸਤ ਖਾਵਣ ਪਰਦੇਸੀ
ਆਦਿਲ ਸਖ਼ੀ ਸਿਕੰਦਰ ਜੈਸਾ ,ਜਿਉਂ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਮਝਾਂ
ਜ਼ੋਰਾਵਰੀ ਉਹਦੀ ਸੁਣ ਕੰਬਣ, ਦਿਓ ਦਾਨਵਾਂ ਦੀਆਂ ਫੱਜਾਂ
ਰਾਖਸ਼ ਆਦਮ ਖਾਵਣ ਵਾਲੇ ,ਤੇਗ਼ ਉਹਦੀ ਥੀਂ ਡਰਦੇ
ਕੋਹ ਕਾਫ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਾਰਾਂ ਅੰਦਰ, ਜਾ ਗੁਜ਼ਰ ਉਨਾਂ ਕਰਦੇ
ਝੰਡੇ ਚੁਹੱਤਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਲੱਖ ਕੋਈ ਸਿਰ ਕਰਦੇ
ਸਿਰ ਕਰਦੇ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਤਾਈਂ ,ਆ ਕਦਮੀਂ ਸਿਰ ਧਰਦੇ
ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਿਮੀਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਡਰਦੇ, ਸਾਨੀ ਕੋਈ ਨਾ ਆਹਾ
ਅੱਗੇ ਆ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਨਜ਼ਰਾਂ ,ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਪਾਵੇ ਰਾਹਾ
ਹੱਕ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦਾ ਖ਼ਫ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ, ਦਹਿਸ਼ਤ ਹੋਰ ਨਾ ਕਾਈ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਭ ਤਾ ਤੇਗ਼ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਆਲਮ ਵਿਚ ਦੁਹਾਈ
ਐਸ਼ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਜੋ ਦੁਨੀਆ ਵਾਲੀ ,ਸਬੱਹੋ ਸੀ ਹੱਥ ਆਈ
ਸਭ ਮੁਰਾਦਾਂ ਚਾਹਾਂ ਪਾਇਆਂ, ਕਰਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਖ਼ੁਦਾਈ
ਹੱਕ ਮੁਰਾਦ ਰਹੀ ਦਿਲ ਅੰਦਰ, ਘਰ ਆਓਲਾਦ ਨਾ ਹੋਈ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਉਹ ਨਾ ਹਾਸਲ ਹੋਵੇ, ਹੋਰ ਨਾ ਸਜਦੀ ਕੋਈ
ਆਸਿਮ ਇਸ ਅੰਦੇਸ਼ੇ ਅੰਦਰ ,ਰਾਤ ਦਿਨ੍ਹਾਂ ਦਿਲਗੀਰੀ
ਰੱਬਾ ਇਹ ਮੇਰੀ ਸੁਲਤਾਨੀ ,ਦਲਿਤ ਫ਼ੱਜ ਘਨੇਰੀ
ਬਣ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਮੇਰੇ ਕਿਸ ਕਾਰੀ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਅਸਰ ਗੇ
ਜਾਂ ਉਸ ਫ਼ਿਕਰ ਅੰਦਰ ਜੀਵ ਜਾਵੇ, ਅੱਗ ਅੰਦਰ ਵਿਚ ਲੱਗੇ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਉਮਰ ਜਵਾਨੀ ਆਹੀ ,ਲੰਘੀ ਆਸਾ ਆਸਾ
ਮਜਲਿਸ ਲਾਵੇ ਮਝਾਂ ਮਾਣੇ, ਗ਼ਮ ਨਾ ਆਹਾ ਮਾਸਾ
ਬਾਹਠ ਵਰ੍ਹੇ ਜਦ ਉਮਰ ਵਹਾਨੀ ,ਚਲੀ ਬਹਾਰ ਜਵਾਨੀ
ਸ਼ਾਖ਼ ਹਰੀ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਹੋਇਆ ,ਆਈ ਰੁੱਤ ਖ਼ਿਜ਼ਾਨੀ
ਸਰਵ ਆਜ਼ਾਦ ਲੱਗਾ ਖ਼ਮ ਖਾਵਣ ,ਚੰਬੇ ਕਲੀਆਂ ਕਰਿਆਂ
ਲਾਲੇ ਥੀਂ ਫੁਲ ਕੇਸਰ ਹੋਏ, ਹੋਰ ਬਹਾਰਾਂ ਫਿਰਿਆਂ
ਸੁਨਬਲ ਫ਼ਸਲ ਪਿਆ ਆ ਘਾਟੇ ,ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਰਾਂ
ਨੀਂਦਰ ਮਸਤ ਦਿੱਤੀ ਛੱਡ ਨਰਗਿਸ, ਬੈਠਾ ਵਾਂਗ ਬੇਦਾਰਾਂ
ਕਸਤੂਰੀ ਆ ਪਾਤੀ ਓਥੇ, ਕਸਤੂਰੀ ਸੰਗ ਬੋਰੀ
ਵਿਚ ਵਿਚ ਆਨ ਵਿਖਾਲੀ ਦਿੱਤੀ, ਕਾਫ਼ਵੁਰੀ ਰੰਗ ਨੂਰੀ
ਉਹ ਸਬਜ਼ਾ ਖ਼ਤ ਛਾਪੇ ਵਾਲਾ, ਕਿਰਨ ਲੱਗਾ ਈ ਚੰਬਾ
ਲੱਗਾ ਵੇਖ ਚਨਾਰੇ ਪੰਜੇ ,ਬੇਦ ਵਾਲਾ ਥਰ ਕੁਨਬਾ
ਸਰਦ ਹੋਇਆ ਦਿਲ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਵੱਲੋਂ, ਦੁਨੀਆ ਝੂਠ ਕਕਾਰਾ
ਜੇ ਸੇ ਬਰਸ ਕੀਤੀ ਮੈਂ ਸ਼ਾਹੀ, ਓੜਕ ਚੱਲਣ ਹਾਰਾ
ਦਲਿਤ ਮਾਲ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਲਸ਼ਕਰ ,ਤਖ਼ਤ ਵਲਾਇਤ ਸ਼ਾਹੀ
ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲਏਗਾ, ਮੈਂ ਹਾਂ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਹੀ
ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ, ਤਾਹਈਂ ਇਹ ਪਸਾਰਾ
ਜੇ ਅੱਜ ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦਾ, ਹੱਕ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਪਿਆਰਾ
ਮੈਂ ਕੇ ਅਜਬ ਬੇ ਅਕਲੀ ਕਰਦਾ ,ਜਿਲਾਂ ਮੁਫ਼ਤ ਕੁਕਾਰੇ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ ,ਇਹ ਅੰਦੇਸ਼ੇ ਧਾਰੇ
ਟਰਾਂ ਮਹਿਮੇ ਸਖ਼ਤੀ ਝਾਗਾਂ, ਸੋਧ ਕਰਾਂ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ
ਸੇ ਅੰਦੇਸ਼ੇ ਰਾਤ ਦੇਹਾਂ ਵਿਚ, ਉਮਰ ਐਂਵੇਂ ਗੁਜ਼ਰਾਨਾ
ਆਓਤਰ ਨਾਮ ਪਿਆਂ ਕੇ ਕਰਨਾ ,ਮਾਲ ਮਤਾਅ ਘਨੇਰੀ
ਗੋਸ਼ੇ ਬੈਠਾਂ ਹੋ ਚੁਪੀਤਾ ,ਰੱਖ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਢੇਰੀ
ਜੇ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੱਕ ਲਾਇਕ, ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋਸੀ ਬੇਟਾ ,ਤਖ਼ਤ ਮੁਲਕ ਦਾ ਵਾਲੀ
ਇਹ ਅੰਦੇਸ਼ੇ ਕਰ ਕੇ ਆਸਿਮ, ਜਾ ਗੋਸ਼ੇ ਵਿਚ ਵੜਿਆ
ਬੈਠ ਮਹਿਲ ਇਕੱਲੇ ਇੰਦਰ ,ਬੂਹੇ ਸੰਗਲ ਜੁੜਿਆ
ਆਉਣ ਜਾਵਣ ਲੋਕਾਂ ਵਾਲਾ, ਸਾਰਾ ਬੰਦ ਕਰਾਇਆ
ਨਾ ਕੁਝ ਖਾਵੇ ਨਾ ਕੁਝ ਪੀਵੇ, ਨੀਂਦ ਆਰਾਮ ਗਵਾਇਆ
ਨਾ ਉਹ ਕੋਲ਼ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੱਦੇ, ਗੱਲ ਕਲਾਮ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਗਿਰਿਆ ਜ਼ਾਰੀ ਕੰਮ ਹਮੇਸ਼ਾ, ਘੜੀ ਤਮਾਮ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਚਾਲੀ੍ਹ ਰੋਜ਼ ਹੋਏ ਇਸ ਐਂਵੇਂ, ਮਿਲਾ ਅੱਗੇ ਰੋਂਦਾ
ਉਸਰੋਂ ਯੁਸਰ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ ,ਓੜਕ ਹਿਕਦਿਨ ਹੁੰਦਾ
ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਉਮਰਾ-ਏ-ਵਡੇਰੇ, ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਰਲ਼ ਸਾਰੇ
ਕਹੀ ਮੁਹਿੰਮ ਇਹ ਡਾਹਢੀ ਆਈ, ਸ਼ਾਹਨਸ਼ਾਹ ਹਮਾਰੇ
ਕਰ ਮਸਲਾ ਹਿੱਤ ਕਰੋ ਤਦ ਅਰਕ ,ਕੁਝ ਤਦਬੀਰ ਬਣਾਓ
ਦੋ ਵਜ਼ੀਰ ਪੀਆਰਏ ਸ਼ਾਹ ਦਏ ,ਬੂਹਾ ਜਾ ਖੁਲਾਉ
ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਅਰਜ਼ ਕਰੋ ਸ਼ਾਹ ਅੱਗੇ, ਪੁਚੱਹੋ ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ
ਕਿਸ ਸਬੱਬੋਂ ਗੋਸ਼ੇ ਬੈਠਾ ,ਉਸ ਵੱਲ ਕੇ ਮੁਸੀਬਤ
ਮੱਤ ਸੁਲਤਾਨ ਅਸਾਡਾ ਯਾਰੋ, ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ ਦੱਸੇ
ਕੀਜੇ ਕੁਝ ਤਦ ਅਰਕ ਚਾਰਾ ,ਮੱਤ ਫਿਰ ਹਿੱਸੇ ਰੱਸੇ
ਚਹਿਲ ਵਜ਼ੀਰ ਆਸਿਮ ਦੇ ਆਹੇ, ਹੱਕ ਥੀਂ ਹੱਕ ਚੰਗੇਰੇ
ਪਰ ਦੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ਆਹੇ ,ਮਹਿਰਮ ਖ਼ਾਸ ਅਗੇਰੇ
ਸਾਲਿਹ ਇਬਨ ਹਮੀਦ ਹੱਕੀ ਦਾ ,ਰਾਵੀ ਨਾਮ ਬਿਤਾਂਦਾ
ਮਾਦਰ ਪੋਸ਼ ਹਾ ਮਾਨ ਦਾ ਬੇਟਾ ,ਦੂਜਾ ਆਖ ਸੁਣਾਂਦਾ
ਇਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੂਏ ਅੱਠ ਵਗੇ ,ਖੋਲ ਵੜੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ
ਸ਼ਾਹ ਪਿਆ ਬੇਹਾਲ ਡਿਟੱਹੋ ਨੇਂ, ਲਿੱਸਾ ਬੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ
ਮਰਦੇ ਵੰਨੀ ਰੰਗ ਜੁੱਸੇ ਤੇ ,ਜ਼ਰਦ ਹੋਇਆ ਮਨਾ ਪੀਲਾ
ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਨਹਿਰਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇਵਨ ,ਸਰਵ ਹੋਇਆ ਫੁਰਤੀਲਾ
ਨਾ ਇਸ ਤਾਕਤ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ, ਨਾ ਸੀ ਹੋਸ਼ ਟਿਕਨੇ
ਚਾ ਉਠਾਲ ਬਹਾਲ ਕਰਾਉਣ, ਗੱਲਾਂ ਜ਼ੋਰ ਧਗਾਨੇ
ਅੱਵਲ ਕਰ ਤਆਜ਼ੀਮ ਸਲਾਮਾਂ, ਕਰਦੇ ਫੇਰ ਸੁਣਾਈਂ
ਸਾਨੀ ਤੇਰਾ ਨਾਹੀਂ ਸ਼ਾਹਾ ,ਮਸ਼ਰਿਕ ਮਗ਼ਰਿਬ ਤਾਈਂ
ਅਦਨਾ ਹਿੱਸਾ ਮੁਲਕ ਤੇਰੇ ਦਾ, ਸ਼ਾਹ ਸਲੀਮਾਂ ਪਾਇਆ
ਹੁਕਮ ਇਕਬਾਲ ਤੁਸਾਡਾ ਹਜ਼ਰਤ ,ਦਮ ਦਮ ਹੋਏ ਸਵਾਇਆ
ਕਈਂ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਤਖ਼ਤਾਂ ਵਾਲੇ, ਚਾਕਰ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ
ਆਲਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਕਰਨ ਦੁਆਈੰ, ਤੱਤੀ ਵਾਅ ਨਾ ਲੱਗੇ
ਅਸੀਂ ਵਜ਼ੀਰ ਸਲਾਹਾਂ ਜੋਗੇ ,ਤੇਰੇ ਹਤੱਹੀਂ ਪਾਲੇ
ਫੱਜਾਂ ਕਟਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਕਾਰਨ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ
ਅਸੀਂ ਕਮੀਨੇ ਬੰਦੇ ਤੇਰੇ ,ਤੁਧ ਤੋਂ ਘੋਲ਼ ਘੁੰਮਾਏ
ਕਿਸੀ ਇਹ ਦਿਲਗੀਰੀ ਤੈਨੂੰ, ਪੁਚੱਹਨ ਕਾਰਨ ਆਏ
ਮਹਿਰਮ ਖ਼ਾਸ ਤੁਸੀਂ ਮਨਿ ਭਾਣੇ, ਕਹਿੰਦਾ ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰਾਂ
ਅਫ਼ਲਾਤੂਨ ਅਰਸਤੂ ਮੇਰੇ ,ਅਜਬ ਕਰੋ ਤਦਬੀਰਾਂ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਦਾ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਸਿਆਣਾ ,ਪੈਰ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਧਰਿਆ
ਇੱਜ਼ਤ ਦਲਿਤ ਨਾਲ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ, ਰਹੀਉਸ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ
ਕੀਤਾ ਕਰਮ ਇਲਾਹੀ ਮੈਂ ਤੇ ,ਬਹੁਤੇ ਤਖ਼ਤ ਸੰਭਾਲੇ
ਚਾਲੀ੍ਹ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨਿੱਤ ਮੇਰੀ, ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਰਨ ਸੁਖਾਲੇ
ਆਸੇ ਆਸੇ ਗਈ ਜਵਾਨੀ, ਫ਼ਿਕਰ ਪਿਆ ਹਨ ਈਹਾ
ਕਾਲੀਆਂ ਰੰਗ ਵਟਾਇਆ ਗੋਰਾ, ਆਇਆ ਮੱਤ ਸੁਨੇਹਾ
ਨਾਹੀਂ ਮੈਂ ਘਰ ਬੇਟਾ ਸਾਲਿਹ , ਦੀਨ ਦਿਨੀ ਦਾ ਗਹਿਣਾ
ਇਹੋ ਦਾਗ਼ ਲੱਗਾ ਵਿਚ ਸੀਨੇ, ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਰਹਿਣਾ
ਏਸ ਅੰਦੇਸ਼ੇ ਤਖ਼ਤੋਂ ਲਾਹਿਆ, ਰਾਜ ਵੱਲੋਂ ਚਿੱਤ ਚਾਇਆ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਅੱਗੇ, ਵੇਦਨ ਖੋਲ ਸੁਣਾਇਆ
ਸ਼ਾਹ ਅੱਗੇ ਫਿਰ ਅਰਜ਼ ਵਜ਼ੀਰਾਂ, ਕੀਤੀ ਹੋ ਦਰ ਮਾਣਦੇ
ਦਸ ਅਸਾਨੂੰ ਹੈ ਕੇ ਚਾਰਾ ,ਜਿਹੜਾ ਵੱਸ ਅਸਾਂ ਦੇ
ਸ਼ਾਹ ਕਿਹਾ ਬਿੱਨ ਸਬਰੋਂ ਉਥੇ, ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਚਾਰਾ
ਲੇਕਿਨ ਤੁਸੀਂ ਵਜ਼ੀਰ ਵਡੇਰੇ ,ਕਰ ਵੇਖੋ ਇਹ ਕਾਰਾ
ਜੋ ਉਲਮਾ ਹਕੀਮ ਸਿਆਣੇ, ਰਮਲੀ ਹੋਰ ਨਜੂਮੀ
ਕਰ ਹਕਿਟੱਹੇ ਪੁਚੱਹੋ ਹੋਵੇ ,ਕਿਸੇ ਮਤੇ ਮਾਲੋਮੀ
ਜੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇਣਾ ਹੋਵੇ ,ਬੇਟਾ ਆਪ ਇਲਾਹੀ
ਤਾਂ ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਸੰਭਾਲਾਂ ,ਤਖ਼ਤ ਵਲਾਇਤ ਸ਼ਾਹੀ
ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਗੋਸ਼ੇ ਅੰਦਰ ,ਐਵੇਂ ਛਪਿਆ ਰਹੱਸਾਂ
ਸ਼ੋਰ ਕਕਾਰਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਭਾਰਾ ,ਗ਼ਮ ਵਿਚ ਕਿਉਂਕਰ ਸਹਸਾਂ
ਇਹ ਜਵਾਬ ਆਸਿਮ ਦਾ ਸਿੰਕ-ਏ-, ਲੱਗੀ ਚੁੱਪ ਵਜ਼ੀਰਾਂ
ਬਾਹਰ ਆਇ ਰਲ਼ ਬੈਠੇ ਸਾਰੇ ,ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤਦਬੀਰਾਂ
ਸੱਦ ਨਜੂਮੀ ਆਲਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ,ਰਮਲੀ ਹੋਰ ਸਿਆਣੇ
ਦਿੱਤੀ ਲੱਖ ਮੁਆਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ,ਵੰਡੇ ਹੋਰ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ
ਕੀਤੀ ਅਰਜ਼ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਅਸਾਂ ਬਣੀ ਇਹ ਭਾਰੀ
ਸ਼ਾਹ ਅਸਾਡੇ ਦੇ ਘਰ ਦੱਸੋ, ਹੋਸੀ ਇੰਸ ਪਿਆਰੀ?
ਲੱਗੇ ਕਰਨ ਹਿਸਾਬ ਨਜੂਮੀ, ਹੋ ਇਕਟੱਹੇ ਸਾਰਿਏ
ਬੁਰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੜ ਵੜ ਨਿਕਲਣ ,ਗੰਦੇ ਰਾਸ ਸਤਾਰਿਏ
ਆਸਿਮ ਤੇ ਸਫ਼ਵਾਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ,ਨਾਲੇ ਹਰਮ ਦੋਹਾਂ ਦਏ
ਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਹਰਫ਼ ਇਕਟੱਹੇ, ਲਿਖਦੇ ਨਾਮ ਚਾਆਂ ਦਏ
ਗੁਣ ਕੇ ਅਦਦ ਸਭੇ ਹਰਫ਼ਾਂ ਦੇ ,ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਚਾਬਾਹਰਾਂ
ਬਾਕੀ ਅਤੇ ਲੇਖਾ ਪਾਵਨ ,ਕਰ ਕਰ ਸਮਝ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਸ਼ਾਹ ਆਸਿਮ ਦੇ ਤਾਲਾ ਜਾਗੇ ,ਅੱਗੋਂ ਕੇ ਕੁਝ ਹੋਸੀ
ਆਸ ਮੁਰਾਦ ਉਹਦੀ ਰੱਬ ਦੇਸੀ, ਯਾ ਐਂਵੇਂ ਨਿੱਤ ਰੂਸੀ
ਕਰ ਕੇ ਸਮਝ ਨਜੂਮੀ ਕਹਿੰਦੇ ,ਚੰਗੀ ਫ਼ਾਲ ਵਜ਼ੀਰੋ
ਦੇਹੋ ਮੁਬਾਰਕ ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ, ਤਕੜੇ ਹੋਊ ਅਮੀਰੋ
ਸ਼ਾਹ ਬਦਖ਼ਸ਼ਾਂ ਦੇ ਦੀ ਬੇਟੀ, ਜੇ ਆਸਿਮ ਨੂੰ ਲੱਭੇ
ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਰੱਬ ਬੇਟਾ ਦੇਸੀ, ਹੋਸਨ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਸਭੇ
ਆਦਿਲ ਆਲਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਹੋਸੀ, ਮੁਲਕਾਂ ਵਿਚ ਉਜਾਗਰ
ਹਿਲਮ ਹੀਆ-ਏ-ਹਿਦਾਇਤ ਵਾਲਾ, ਸੋਹਣਾ ਸਖ਼ੀ ਬਹਾਦਰ
ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਹਯਾਤੀ ਵਾਲਾ, ਰਹਿਸੀ ਨਾਲ਼ ਇਕਬਾਲਾਂ
ਐਂਵੇਂ ਆਇਆ ਨਜ਼ਰ ਵਜ਼ੀਰੋ, ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰ ਫ਼ਾਲਾਂ
ਜਾਂ ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਗਈ ਸੁਲਤਾਨੇ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ
ਗੋਸ਼ੇ ਥੀਂ ਉਠ ਆਇਆ, ਬੈਠਾ ਤਖ਼ਤੇ ਅਤੇ ਜਲਦੀ
ਸ਼ੁਕਰ ਹਜ਼ਾਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ,ਕੀਤੀ ਆਨ ਸਲਾਮੀ
ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਦਿੱਤੇ ਸਿਰ ਸਦਕੇ ,ਲੇਨ ਇਨਾਮ ਇਨਾਮੀ
ਲਾ ਦਰਬਾਰ ਬੈਠਾ ਸ਼ਾਹ ਆਸਿਮ, ਵਿਚ ਅਮੀਰ ਵਜ਼ੀਰਾਂ
ਆਲਮ ਰਮਲੀ ਰੁਖ਼ਸਤ ਕੀਤੇ, ਦੇ ਧਨ ਅਰਥ ਜਗੀਰਾਂ
ਸਾਲਿਹ ਇੱਬਣ-ਏ-ਹਮੀਦ ਵਜ਼ੀਰਿਏ ,ਨਾਲ਼ ਲਾਏ ਸਿਰ ਕਰ ਦਏ
ਚਾਲੀ੍ਹ ਹੋਰ ਵਜ਼ੀਰ ਸਿਆਣੇ ,ਸਾਹਿਬ ਅਕਲ ਹੁਨਰ ਦਏ
ਕਈ ਹਕੀਮ ਅਫ਼ਲਾਤੂਂ ਜਿਹੇ, ਕਾਰ ਰਵਾ ਜੱਗ ਦੇਦੇ
ਸਭਨਾਂ ਅਤੇ ਅਫ਼ਸਰ ਕੀਤਾ, ਸਾਲਿਹ ਇੱਬਣ-ਏ-ਹਮੀਦਿਏ
ਡਾਲ਼ੀ ਤੁਹਫ਼ੇ ਬਹੁਤ ਅਜਾਇਬ ,ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਸੁਗ਼ਾਤਾਂ
ਸਾਲਿਹ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤੀਆਂ, ਘੱਲਿਆ ਕਾਰਨ ਬਾਤਾਂ
ਕਹਿਓਸ ਜੇਕਰ ਆ ਯੂੰ ਫ਼ਤਹਿਆ, ਹੋਰ ਬਹੁੰ ਤੁਧ ਬਖ਼ਸ਼ਾਂ
ਸਾਲਿਹ ਨਾਲ਼ ਇਕਬਾਲ ਰਵਾਨਾ , ਹੋਇਆ ਤਰਫ਼ ਬਦਖ਼ਸ਼ਾਂ
ਸ਼ਾਹ ਬਦਖ਼ਸ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਅੱਗੇ, ਤੁਹਫ਼ੇ ਜਾ ਗੁਜ਼ਰ ਇੰਨੇ
ਨਾਲੇ ਸਾਲਿਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਕੇ, ਖੋਲ ਦੱਸੇ ਪਰਵਾਨੇ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਸ਼ਾਹ ਬਦਖ਼ਸ਼ਾਂ ਵਾਲੇ, ਸਮਝੀ ਗੱਲ ਤਮਾਮੀ
ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਵਕੀਲਾਂ ਤਾਈਂ, ਖ਼ਿਲਅਤ ਦੇ ਗਰਾਮੀ
ਬਹੁਤੀ ਇੱਜ਼ਤ ਖ਼ਿਦਮਤ ਕੀਤੀ, ਦਿੱਤੇ ਮਹਿਲੀਂ ਡੇਰੇ
ਰਾਤ ਦਿਨ੍ਹਾਂ ਮਹਿਮਾਨੀ ਦਿੰਦਾ ,ਕਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਫੇਰੇ
ਸੱਤ ਦਿਹਾੜੇ ਖ਼ਾਤਿਰ ਕਰ ਕੇ, ਰਕੱਹੇ ਜ਼ੋਰ ਧਗਾਨੇ
ਰੰਗਾਂ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਨਿੱਤ ਦਿੰਦਾ, ਬਾਦਸ਼ਹਾਨੇ ਖਾਣੇ
ਅੱਠਵੀਂ ਰੋਜ਼ ਤਿਆਰੀ ,ਕੀਤੀ ਬੇਟੀ ਡੋਲੀ ਪਾਈ
ਜੋ ਕੁਝ ਦਾਜ ਸ਼ਹਾਨਾ ਦਿੱਤਾ, ਕੰਨ ਹਿਸਾਬ ਸੁਣਾਈ
ਘੋੜੇ ਖ਼ੱਚਰ ਅੱਠ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ,ਮੋਤੀ ਲਾਅਲ ਜਵਾਹਰ
ਲੱਖਾਂ ਥਾਨ ਦਿੱਤੇ ਜ਼ਰਬਫ਼ਤੋਂ ,ਦਲਿਤ ਉਂਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਗੋਲੀਆਂ ਗੋਲੇ ਸੋਹਣੇ ਸੁੰਦਰ, ਜ਼ੇਵਰ ਲਾਅ ਸਨਿਘਾਰੇ
ਡੋਲੀ ਦਾ ਸਿਰ ਸਦਕਾ ਕਰ ਕੇ, ਦਿੱਤੇ ਬਾਪ ਬੇਚਾਰੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰ ਬੇਟੀ ਦਾ, ਸੰਗ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦਾਈਆਂ
ਲਾਈਆਂ ਨਾਲ਼ ਰਕੱਹੋ ਖ਼ੁਸ਼ ਉਸਨੂੰ, ਵਾਂਗਣ ਭੈਣਾਂ ਮਾਈਆਂ
ਲਸ਼ਕਰ ਸੁਣੇ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਤਾਈਂ ,ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜੌੜੇ ਘੋੜੇ
ਦੇ ਹਥਿਆਰ ਭਲੀਰੇ ਟੁਰੇ, ਨਾਲੇ ਕਲਗ਼ੀ ਤੋੜੇ
ਤਰਫ਼ ਮਿਸਰ ਦੇ ਹੋਏ ਰਵਾਨੇ ,ਜਾਂ ਫਿਰ ਨੇੜੇ ਆਏ
ਦੇ ਖ਼ੂਸ਼ਖ਼ਬਰ ਵਜ਼ੀਰੇ ਕਾਸਦ, ਆਸਿਮ ਤਰਫ਼ ਵਗਾਏ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਸੁਲਤਾਨ ਉਚੇਰੇ, ਤੰਬੂ ਬਾਹਰ ਲਵਾਏ
ਸ਼ਾਦੀ ਦੇ ਅਸਬਾਬ ਤਮਾਮੀ, ਓਥੇ ਆਨ ਸਹਾਏ
ਤੰਬੂ ਖ਼ੇਮੇ ਜੜਤ ਜੜਾਊ, ਮੋਤੀ ਤੇ ਜ਼ਰ ਕਾਰੀ
ਸੂਰਜ ਨਾਲ਼ ਰਲਾਵਨ ਰਸਮਾਂ, ਲੱਗੇ ਫੁੱਲ ਕਿਨਾਰੀ
ਪੱਲੇ ਸੇਵਨ ਸਭ ਜ਼ਰਦੋਜ਼ੀ ,ਤਲੇ ਜਾਈ ਧਾਗੇ
ਸੇਜ ਵਿਚਹੀ ਵਿਚ ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ,ਕੋਹੀਂ ਝਿਲਮਿਲ ਲਾਗੇ
ਆਇ ਦਰਬਾਰ ਸ਼ਹਾਨਾ ਲੱਗਾ ,ਖ਼ਲਕਤ ਕਟਹਿ ਹੋਈ
ਜ਼ਿਮੀਂ ਜ਼ਮਨ ਵਿਚ ਆਦਮ ਦੱਸਦਾ, ਅੰਤ ਨਾ ਆਵੇ ਕੋਈ
ਦੇਬਾ ਤੇ ਜ਼ਰਬਫ਼ਤ ਹਰੀਰੋਂ, ਅਤਲਸ ਖ਼ੇਮੇ ਲਾਏ
ਸ਼ਾਲਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਹੋਰ ਗ਼ਲੀਚੇ, ਫ਼ਰਸ਼ ਫ਼ਰੋਸ਼ ਵਿਛਾਏ
ਅੱਗੇ ਛਤਰ ਸੁਨਹਿਰੀ ਲਾਏ, ਚਮਕ ਦੱਸਣ ਅਸਮਾਨਾਂ
ਕੀਤੀ ਛਾਂ ਜਹਾਨੇ ਅਤੇ, ਉੱਚੀਆਂ ਸਾਇਬਾਨਾਂ
ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਜ਼ਰਬਫ਼ਤ ਵਿਛਾਈ ,ਫੁੱਲਾਂ ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ
ਕੁਰਸੀ ਹੋਰ ਜੜਾਵੁ ਸੋਹਣੀ, ਹਰ ਸਿਰ ਕਰਦੇ ਪਾਈ
ਚਾਰੇ ਤਾਕ ਮਹਿਲ ਸੁਹਾਇਆ, ਅੰਬਰ ਤੇ ਸਰਿਤਾ ਕਾਂ
ਹਰ ਤਾਕੇ ਵਿਚ ਸੋਹਣੇ ਖੇਡਣ, ਉਲਫ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਇਤਫ਼ਾਕਾਂ
ਸਾਇਬਾਨਾਂ ਹੇਠ ਹਰ ਜਾਏ ਬੈਠੀ, ਖ਼ਲਕਤ ਚਾਰ ਚੱਠ ਫੇਰੇ
ਹੋਰਾਂ ਵੇਖ ਹੋਵਣ ਦਿਲ ਘਾਇਲ, ਕੰਜਰੀਆਂ ਦੇ ਫੇਰੇ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਤੱਕ ਮਜਲਿਸ ਰੱਸੀ, ਜਸ਼ਨ ਨਵ ਰੋਜ਼ ਬਣਾਏ
ਖ਼ਵੀਸ਼ ਕਬੀਲੇ ਮਹਿਰਮ ਖ਼ਾਸੇ, ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਸਦਾਏ
ਅਜਬ ਅਜਾਇਬ ਚੀਜ਼ ਨਾਮਤ, ਖਾਣੇ ਬਹੁਤ ਮੰਗਾਏ
ਧੁਕੱਹਨ ਊਦ ਗਈ ਬੋਅ ਕੋਹੀਂ, ਇਤਰ ਅੰਬੇਰ ਡੂ ਹਿਲਾਏ
ਖਾਣੇ ਖਾ ਹੋਏ ਆਸੂ ਦੇ ,ਮੁਸ਼ਕੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਿਮਾਗ਼ਾਂ
ਪੀ ਸ਼ਰਾਬ ਹੋਵਣ ਰੰਗ ਤਾਜ਼ੇ ,ਜਿਉਂਕਰ ਲਾਟ ਚਿਰਾਗ਼ਾਂ
ਸ਼ਾਹ ਬਦ ਖ਼ਸ਼ਾਂ ਦੇ ਦੀ ਬੇਟੀ, ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਵਿਆਹੀ
ਆਸ ਲੱਗੀ ਮੱਤ ਬੇਟਾ ਦੇਸੀ ,ਕੁਰਸੀ ਕਰਮ ਇਲਾਹੀ
ਬੇਗਮ ਨਾਲ਼ ਕਰੇਂਦਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ,ਚੈਨ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਤਾਜ਼ਾ
ਮਾਰੇ ਤਾਕ ਫ਼ਿਕਰ ਦੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ,ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ
ਬੇਗਮ ਨਾਲ਼ ਸਹੇਲੀ ਜਿਹੜੀ , ਸ਼ਾਹ ਬਦ ਖ਼ਸ਼ਾਂ ਟੋਰੀ
ਸਾਲਿਹ ਇੱਬਣ-ਏ-ਹਮੀਦੇ ਹਿਕਦਨ, ਡਿਟੱਹੀ ਸੀ ਉਹ ਗੋਰੀ
ਵੇਖਣ ਸਾਤ ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਵਿਕਿਆ ,ਸਾਲਿਹ ਰੱਬ ਧਿਆਵੇ
ਬੇਗਮ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਕਿਵੇਂ, ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਹੱਥ ਆਵੇ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਇਸ ਵਜ਼ੀਰੇ, ਦਿੱਤੀ ਇਸ਼ਕ ਜ਼ਹਿਰੀ
ਸਬਰ ਕਰਾਰ ਆਰਾਮ ਨਾ ਰਹੀਉਸ, ਰਾਤ ਦੇਹਾਂ ਦਿਲਗੀਰੀ
ਜਿਉਂ ਪਿੰਜਰ ਵਿਚ ਪੰਖੀ ਹੁੰਦਾ, ਤੀਵੀਂ ਵਕਤ ਲੰਘਾਈ
ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ ਤਦਬੀਰਾਂ ਹੋਸ਼ਾਂ ,ਦਾਨਿਸ਼ ਅਕਲ ਦਾਨਾਈ
ਹੋਈ ਖ਼ਬਰ ਅਮੀਰਾਂ ਤਾਈਂ, ਅਸ਼ਕੇ ਦੇ ਇਕਬਾਲੋਂ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਵਾਕਫ਼ ਕੀਤਾ, ਸਾਲਿਹ ਦੇ ਇਹੋ ਅੱਲੋਂ
ਚਾ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਸੁਲਤਾਨੇ ਉਸ ਨੂੰ, ਉਹ ਮਾਸ਼ੂਕ ਪਿਆਰੀ
ਅਕਦ ਕੀਤਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਵੱਸਣ ਲੱਗੇ, ਭਲੀ ਖ਼ਫ਼ਗੀ ਸਾਰੀ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੋਹਾਂ ਤੇ ਹੋਇਆ, ਕਰਮ ਸੱਚਾਵਾਂ ਜ਼ਾਤੀ
ਬੇਗਮ ਅਤੇ ਸਹੇਲੀ ਉਸ ਦੀ ,ਹਮਲ ਹੋਇਆ ਹੱਕ ਰਾਤੀ
ਨੰ ਮਹੀਨੇ ਨੰ ਦਿਹਾੜੇ ,ਨੰ ਸਾਇਤ ਥੀਂ ਪਿੱਛੇ
ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬੇਟੇ ਦਿੱਤੇ, ਆਏ ਨੀ ਦਿਨ ਭਿਚੱਹੇ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਸੀ ਲਾਅਲ ਚਮਕਦਾ, ਸੂਰਜ ਸ਼ਕਲ ਪਿਆਰਾ
ਨਗ ਮੋਤੀ ਸਾਲਿਹ ਦਾ ਬੇਟਾ, ਚੰਨ ਜਿਹਾ ਚਮਕਾਰਾ
ਦਾਈ ਵੇਖ ਹੋਈ ਸੁਦਾਈ, ਹਰ ਦੇ ਰੂਪ ਉਤਾਰੇ
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਚਮਕਾਰੇ ਮਾਰਨ, ਇਕਬਾਲਾਂ ਦੇ ਤਾਰੇ
ਸੂਰਜ ਵੇਖ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਸੂਰਤ ,ਛੁਪ ਬਦਲੇ ਦਿਨ ਕੱਟਦਾ
ਵੇਖ ਵਜ਼ੀਰੇ ਦੇ ਫ਼ਰ ਜ਼ਿੰਦੇ, ਚੱਠ ਧਵੀਂ ਦਾ ਚੰਨ ਘਟਦਾ
ਕਹਾਂ ਬਦਖ਼ਸ਼ਾਂ ਦੋਹਾਂ ,ਆਹੀ ਜੰਮੇ ਲਾਅਲ ਬਦ ਖ਼ਸ਼ਾਂ
ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਆਈ, ਵੇਖ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨਕਸ਼ਾਂ
ਮੋਤੀ ਵੇਖ ਸਮੁੰਦਰ ਅੰਦਰ, ਬੇ ਆਬੀ ਵਿਚ ਮਰਦੇ
ਮਾਣਕ ਹੀਰੇ ਹਾਰ ਸਫ਼ਾਇਯੋਂ ,ਸਿਰ ਧੜ ਸਦਕੇ ਕਰਦੇ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਬਾਗ਼ੀਂ, ਅਜਬ ਸ਼ਗੂਫ਼ੇ ਜੰਮੇ
ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਰਹੋ ਮੁਹੰਮਦ, ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਲੰਮੇ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਕੀਤੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ, ਜ਼ਰ ਦਿੱਤੀ ਫਿਕਰਾਵਾਂ
ਕਈ ਮੁਆਸ਼ ਜਗੀਰਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ,ਰਮਲੀ ਤੇ ਉਲਮਾਵਾਂ
ਸਦਾ ਬਰਤ ਹਰ ਰਸਤੇ ਉੱਤੇ, ਲਾਈਆਂ ਹੋਰ ਸਬੀਲਾਂ
ਦੇ ਸਰੋਪਾ ਨਵਾਜ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਆਦੀ ਦਿਆਂ ਅਸੀਲਾਂ !
ਅੰਨ੍ਹੇ ਲੂ ਹੱਲੇ ਲੋੜ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ,ਦਿੱਤੇ ਘੋੜੇ ਜੌੜੇ
ਕੋਠੀ ਅਤੇ ਰਸਤਾਂ ਲਾਈਆਂ ,ਆਇਆਂ ਕੋਈ ਨਾ ਮੁੜੇ
ਜ਼ਰ ਦਿੱਤੀ ਕੰਗਾਲਾਂ ਤਾਈਂ, ਦਰਵੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੰਗਰ
ਕੋਈ ਕੰਗਾਲ ਨਾ ਰਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰੀਂ, ਲੈ ਲੈ ਹੋਏ ਤੋ ਨਗਰ
ਸ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸ਼ਦਿਆਨੇ ਵਜੇ, ਪਹਿਰਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਚੋਟਾਂ
ਮੁਲਕਾਂ ਅੰਦਰ ਸ਼ੁਲਕਾਂ ਹੋਈਆਂ, ਹਰ ਥਾਣੇ ਵਿਚ ਕੋਟਾਂ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਉਮਰਾ-ਏ-ਹਜ਼ਾਰਾਂ ,ਮੀਰ ਵਜ਼ੀਰ ਤਮਾਮੀ
ਸਿਰ ਕਰਦੇ ਸਭ ਜੰਗੀ ਮੁਲਕੀ, ਰਾਜੇ ਰਾਏ ਇਨਾਮੀ
ਮਿਹਰ ਮੁਕਦਮ ਤੇ ਪਟਵਾਰੀ, ਦਫ਼ਤਰੀਆਂ ਦੀਵਾਨਾਂ
ਕਦਰ ਬਕਦਰੀ ਸਭ ਨੇ ਆਂਦਾ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਨਜ਼ਰਾਨਾ
ਸ਼ਾਹ ਯਮਨ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ਾ ਕਰ ਕੇ ,ਆਂਦੀ ਸੈਫ਼ ਭਲੇਰੀ
ਜੋ ਜਮਸ਼ੇਦ ਆਹਾ ਲੱਕ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ,ਈਦ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵੈਰੀ
ਉਹ ਮੀਰਾਸ ਯਮਨ ਦੇ ਸ਼ਾਹੇ, ਪਿਓ ਦਾਦੇ ਦੀ ਆਹੀ
ਜੰਮਦਿਆਂ ਲੈ ਲਈ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ,ਵਾਹ ਇਕਬਾਲ ਇਹ ਸ਼ਾਹੀ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਇਹ ਸੈਫ਼ ਲੱਭਣ ਦਾ, ਜਾਤਾ ਸ਼ਗਨ ਭਲੇਰਾ
ਹੈ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਇਕਬਾਲਾਂ ਵਾਲਾ, ਹੋਇਆ ਸ਼ਾਦ ਵਧੇਰਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਧਰਿਆ, ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦਾ ਨਾਂਵਾਂ
ਹੁਣ ਵਜ਼ੀਰ ਉਹਦੇ ਦੀ ਯਾਰੋ ,ਥੋੜੀ ਗੱਲ ਸੁਨਾਣਵਾਂ
ਸੱਯਦ ਅਲੀ ਹੁਮਦਾਨੀ ਮੈਨੂੰ, ਇਹ ਰਵਾਇਤ ਦੱਸੇ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਝੱਗੇ, ਹਿਕਸ ਦਿਹਾੜੇ ਵਸੇ
ਹਕਿਸੇ ਰਾਤ ਨਿੰਮੇ ਤੇ ਜੰਮੇ, ਹਿਕਮਤ ਨਾਲ਼ ਇਲਾਹੀ
ਬੁਰਜ ਸਿਤਾਰਾ ਰਾਤ ਹਿਕੋ ਸੀ, ਕੁਝ ਤਫ਼ਾਵਤ ਨਾਹੀ
ਸਾਲਿਹ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਰੱਖਿਆ, ਸਾਇਦ ਨਾਮ ਪੁੱਤਰ ਦਾ
ਵਿਚ ਹਿਸਾਬ ਹਮਲ ਦੇ ਇਹੋ, ਪੂਰਾ ਸੀ ਉਤਰਦਾ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੋਹਾਂ ਘਰ ਸ਼ਾਦੀ ,ਮਿਲੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦੀ
ਲੈ ਲੈ ਜਾਵਣ ਦਾਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਜੋ ਕੋਈ ਮੰਗਤ ਆਦੀ
ਕੰਜਰ ਅਤੇ ਕਲਾਓਨਤ ਮਿਰਾਸੀ, ਸ਼ਰਨਾਈ ਰਸ ਧਾਰੀ
ਬਾਜ਼ੀਗਰ ਹਜ਼ਾਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ,ਭਗਤੀ ਨਟ ਮਦਾਰੀ
ਛੁਰੀ ਮਾਰ ਤੇ ਖ਼ੁਸਰੇ ਪੀਰਨ, ਨਾ ੜੇ ਚੜ੍ਹਨ ਧਗਾਨੇ
ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਕਰ ਕੇ, ਲੁੱਟਣ ਬਹੁਤ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ
ਤਿਰਮਾਂ ਤੇ ਕਰ ਨਾਈਂ ਵਾਲੇ, ਮਾਰਨ ਢੋਲ ਭਰਾਈ
ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਗਿਣੇ ਮੁਹੰਮਦ, ਕਟਹਿ ਹੋਈ ਲੋਕਾਈ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਤੇ ਸਾਇਦ ਕਾਰਨ ,ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕਿਨਾਰੇ
ਪੱਕਾ ਬਾਗ਼ ਸੁਹਾਇਆ ਬਹੁਤਾ, ਲਾਏ ਵਿਚ ਫ਼ਵਾਰੇ
ਚੀਕਣ ਖੂਹ ਸਰਾਂ ਕਰ ਬੋਲਣ, ਵਾਂਗਣ ਛਤਰੀ ਰਾਗੇ
ਪਰ ਹੱਕ ਦੀਪਕ ਗਾਣ ਨਾ ਡਰਦੇ ,ਸ਼ਾਲਾ ਅੱਗ ਨਾ ਲਾਗੇ
ਸ਼ੋਅ ਕੂੰ ਤੱਕ ਪਿਆ ਗੱਲ ਕੁਮਰੀ, ਕੋਕੋ ਕੋਕੇ ਬੋਲੇ
ਕੋਇਲ ਤਾਣ ਲਈ ਹੋ ਉੱਚੀ, ਕਰਦੇ ਨਾਚ ਮੰਮੂ ਲੈ
ਬੁਲਬੁਲ ਤੋਤੇ ਸੋਹਲੇ ਗਾਵਣ, ਹਾਲ ਪਏ ਹੈਵਾਨਾਂ
ਖੂਹ ਦਾ ਕੁੱਤਾ ਚੁਟਕੀ ਮਾਰੇ, ਬੇਲ ਫਿਰੇ ਦੀਵਾਨਾ
ਟਿੰਡਾਂ ਹੰਝੂ ਭਰਭੁਰ ਡੋਹਲਨ, ਜਾਨ ਅੰਦਰ ਕਰ ਖ਼ਾਲੀ
ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਇਸ ਰੰਕ ਰਹਿਣਾ, ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀ
ਬਿਨਾ ਕਤਾਰ ਚਨਾਰ ਸਫ਼ੈਦੇ ,ਸਰੂ ਆਜ਼ਾਦ ਖਲੋਤੇ
ਸਿਦੱਹੇ ਸਾਫ਼ ਬਰਾਬਰ ਦੱਸਣ, ਤਾਰ ਪ੍ਰੀਤ ਪਰੋਤੇ
ਹਰ ਹਰ ਪਾਸੇ ਨਹਿਰਾਂ ਵਗਣ ,ਚੁੱਕ ਇਰਾਕ ਉਚੇਰੇ
ਸ਼ੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਚੁਬਾਰੇ ਗੋਸ਼ੇ, ਭਲੇ ਭਲੀਰੇ ਡੇਰੇ
ਸ਼ਾਹ ਕਿਹਾ ਇਹ ਮੋਤੀ ਸੱਚੇ, ਆਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਾ ਲੌ
ਸਾਇਦ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ, ਬਾਗ਼ ਅੰਦਰ ਖਿੜ ਪਾਲੋ
ਆਮਦ ਸੁਣ ਸ਼ਜ਼ਾਦਿਏ ਵਾਲੀ, ਬਾਗ਼ੀਂ ਰੰਕ ਹੋਈ
ਖ਼ਿਦਮਤਗਾਰ ਗਏ ਅਠ ਅੱਗੇ, ਲੋੜੀਦਾ ਜੋ ਕੋਈ
ਝਾੜੂ ਦੇ ਛਣਕਾ ਕਿਰਾਏ ,ਗਰਦ ਕੰਧਾਂ ਤੋਂ ਧੋਈ
ਪਰ ਕਰ ਮਸ਼ਕਾਂ ਡੂ ਹਿੱਲਣ ਮੁਸ਼ਕਾਂ, ਧੁੰਮ ਘ੍ਘੱਤੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲਾ, ਸੁਣਿਆ ਬਾਗ਼ ਅਵਾਜ਼ਾ
ਸੁੱਕੇ ੁਰਖ ਹੋਏ ਫਿਰ ਨੀਲੇ, ਗੁਲ ਫੁੱਲ ਖਿੜਿਆ ਤਾਜ਼ਾ
ਪੁੱਤ ਹਰੇ ਫੁੱਲ ਚਿੱਟੇ ,ਚੰਬਾ ਹੱਸ ਹੱਸ ਧਰਤੀ ਲੇਟੇ
ਪਿਛਲਾ ਦਾਗ਼ ਗ਼ਮਾਂ ਦਾ ਲਾਲਾ, ਦੇ ਦੇ ਵਰਕ ਲਪੇਟੇ
ਗੁੱਲੂ ਇਸੀ ਆਵਾਸੀ ਮਾਰੇ ,ਸੁਰਖ਼ ਦਹਾਨਿ ਖਿਲਾਰੀ
ਆਇਆ ਵਕਤ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਨੇੜੇ, ਹੋਈ ਤੁਮ ਖ਼ੁਮਾਰੀ
ਸੱਤ ਬ੍ਰਿਗੇ ਫੁੱਲ ਪੀਲੇ ਕੁਡ੍ਹੇ,ਮਲ ਮਿਲ ਰਕੱਹੇ ਪਾਸਾਂ
ਅਜਬ ਬਸੰਤ ਬਣਾ ਖਲੋਤਾ, ਕੰਤ ਆਇਆ ਤਾਂ ਲਾਸਾਂ
ਹੱਸਦੀ ਦਿੰਦੇਂ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰੇ, ਨਾਜ਼ੁਕ ਸਨਹਗ ਦਾਊਦੀ
ਨਰਗਿਸ ਸੁਣ ਮਸਤਾਨਾ ਹੋਇਆ, ਆਮਦ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਨੂਦੀ
ਗਲਮਾ ਪਾੜ ਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਦਾਵਾ , ਦਿੱਤਾ ਛੋੜ ਗੁਲਾਬਾਂ
ਸਰਨੀਵਾਂ ਕਰ ਖ਼ਿਦਮਤ ਅੰਦਰ, ਬੈਠੇ ਵਾਂਗ ਨਵਾਬਾਂ
ਗੁਲਖ਼ੀਰੇ ਪਹਿਲ ਕਰਨ ਦੁਆਈੰ, ਖ਼ੀਰੀਂ ਆ ਸੁਲਤਾਨਾ
ਲਹਰਈਏ ਲੈ ਰੇਹਾਨ ਖਲੋਤੇ, ਜ਼ੇਵਰ ਪਹਿਨ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਸਬਜ਼ੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਵਿਛਾਇਆ ਸੋਹਣਾ, ਸਾਫ਼ ਜ਼ਮੁਰਦ ਨਾਲੋਂ
ਦੂਰ ਖਿਲਾਰੇ ਛਿੱਤਰ ਛੁਹਾਰੇ, ਨਸਰੀਂ ਤਾਣੇ ਸਾਲੋਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਅਜੇ ਮੁਹੰਮਦ, ਤਬਾ ਨਾ ਤੇਰੀ ਮਿਟੇ
ਕਿੱਸਾ ਸਿਰੇ ਪੁਚਾ ਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ,ਜੇ ਬਹਿ ਰਹਿਓਂ ਗਿੱਟੇ
ਦੱਸਦਾ ਸਫ਼ਰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਵਾਲਾ, ਅੱਗੇ ਬਹੁਤਾ ਸਾਰਾ
ਜ਼ੋਰ ਤਬੀਅਤ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦਿੱਤਾ ,ਕਰਦੀ ਹੋਰ ਪਸਾਰਾ
ਦਾਈਆਂ ਲੈ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦਿਏ ਆਈਆਂ , ਬਾਗ਼ ਅੰਦਰ ਕਰ ਡੇਰੇ
ਨਾਲ਼ ਪਿਆਰਾਂ ਪਾਲਣ ਦੋਹਾਂ , ਹੋਏ ਆਨ ਵਡੇਰੇ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਚੁੰਨ੍ਹਾ ਬਰਸਾਂ ਦੇ ਹੋਏ, ਵਾਂਗ ਫੁਲਾਨਦੇ ਫੁੱਲੇ
ਆਈ ਰਾਸ ਜ਼ਬਾਨ ਗੱਲਾਂ ਤੇ , ਦੱਸਿਆ ਸੁਖ਼ਨ ਨਾ ਭਲੇ
ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ,ਚਾਰੇ ਸਾਲ ਤੇ ਸਾਇਤ
ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਤਾਂ ਸੱਦ ਬਹਾਏ, ਅਹਿਲ ਨਜੂਮ ਜਮਾਤ
ਲੱਗੇ ਕਰਨ ਹਿਸਾਬ ਨਜੂਮੀ, ਜੋੜ ਸਿਤਾਰੇ ਰਾਸਾਂ
ਖ਼ਫ਼ਗੀ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਨਾ ਸਕਣ, ਫਾਥੇ ਵਿਚ ਵਿਸਵਾਸਾਂ
ਹਰ ਹਰ ਪਾਸੋਂ ਬਖ਼ਤ ਸੱੋਲੇ ,ਦਲਿਤ ਇਲਮ ਇਕਬਾਲੋਂ
ਹੱਕ ਗਰਦਿਸ਼ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦੱਸਦੇ ,ਇਸ਼ਕੋਂ ਸਫ਼ਰ ਵ ਬਾਲੋਂ
ਆਖ਼ਿਰ ਸ਼ਾਹ ਕਿਹਾ ਚੁੱਪ ਕਿਸੀ, ਤੁਸਾਂ ਵੱਸ ਨਾ ਕੋਈ
ਜੇ ਕੁਝ ਰੋਜ਼ ਅੱਵਲ ਦੀ ਲਿਕੱਹੀ ,ਓੜਕ ਹੋਣੀ ਸੋਈ
ਦਸ ਦਿਓ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਵਾਲੀ, ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰੀ
ਕਰਦੇ ਅਰਜ਼ ਨਜੂਮੀ ਕਿਬਲਾ, ਬਖ਼ਸ਼ੇਂ ਜਾਨ ਹਮਾਰੀ
ਤਾਲਾ ਵਕਤ ਡਿਟੱਹੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ, ਇਹ ਕੁਝ ਨਜ਼ਰੀ ਆਇਆ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਹੋਸੀ, ਤੁਧ ਥੀਂ ਸ਼ਾਨ ਸਵਾਇਆ
ਸ਼ਕਤਿ ਹੈਬਤ ਜ਼ੋਰ ਸ਼ੁਜਾਅਤ ,ਹਿਲਮ ਹੀਆ-ਏ-ਹਲੀਮੀ
ਇਲਮ ਸਖ਼ਾਵਤ ਅਕਲ ਤਵਾਜ਼ਿ, ਹੋਸੀ ਖ਼ੋ-ਏ-ਕ੍ਰੀਮੀ
ਸੂਰਜ ਹਾਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੁਰਸੀ ਨਿੱਤ, ਦਿਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਰ ਬਖ਼ਸ਼ੀ
ਚੰਨ ਵਾਂਗਣ ਕਈ ਰਾਤੀਂ ਚਾਂਦੀ ,ਐਂਵੇਂ ਹਰ ਹਰ ਬਖ਼ਸ਼ੀ
ਪਰ ਹੱਕ ਉਸ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਉਮਰੇ ,ਗਰਦਿਸ਼ ਦਏ ਸਿਤਾਰਾ
ਚਟਕ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਨਾਲ਼ ਇਸ ਦੇਸੋਂ ,ਸਫ਼ਰ ਕ੍ਰੇਸੀ ਭਾਰਾ
ਜੰਗਲ਼ ਤੇ ਕੋਹ ਕਾਫ਼ ਸਮੁੰਦਰ, ਫਿਰ ਸੀ ਕਈਂ ਜਾਈਂ
ਕਿਤਨੇ ਸਾਲ ਹੱਕਲਾ ਤਕਸੀ, ਰਾਕਸ਼ ਦਿਓ ਬਲਾਏਂ
ਮਾਰਨ ਤੇ ਕਈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਢੁਕਸਨ ,ਮਿਲਾ ਏਸ ਬਚਾ ਸੀ
ਬਹੁਤੇ ਸਖ਼ਤ ਕਜ਼ੀਏ ਦੱਸ ਕੇ, ਅੱਲ੍ਹਾ ਆਸ ਪਚਾਸੀ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ, ਆਨ ਪਿਆ ਵਿਚ ਫ਼ਿਕਰੇ
ਹੋ ਗ਼ਮਨਾਕ ਤਹੱਮਲ ਕਰਦਾ ਧਨ, ਸ਼ਾਹਾਂ ਦਏ ਜਿਗਰੇ
ਜੇ ਸੌ ਸਖ਼ਤ ਮੁਸੀਬਤ ਅਗੁਏ, ਦਰਦਾਂ ਵਾਲੀ ਦੱਸੇ
ਸਿਰ ਵਰਤੀ ਬਿਨ ਹਰ ਗਜ਼ ਯਾਰੋ, ਕਦਰ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਸੇ
ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣੇ ਸੜੀ ਸਾਮੀ, ਅੱਗੇ ਕਬਰ ਹਨ੍ਹੇਰਾ
ਹੱਕ ਹਿਕੱਲੇ ਵਿਚ ਉਜਾੜੇ ,ਦਾਇਮ ਹੋਸੀ ਡੇਰਾ
ਜਾਣ ਕੁੰਦਨ ਦੀ ਤਲਖ਼ੀ ਡਾਹਢੀ, ਸੁਣ ਗੱਲਾਂ ਤਣ ਕੁਨਬੇ
ਪੱਕ ਕਿਤਾਬੇਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅੱਗੇ, ਦੋਜ਼ਖ਼ ਭਾਅ ਅਲਨਬੇ
ਇਸ ਸੁਣਨੇ ਥੀਂ ਕਦ ਅਸਾਨੂੰ, ਖ਼ਫ਼ ਪਿਆ ਦਿਲ ਝੜਿਆ
ਜਾਂ ਉਹ ਘੜੀ ਸਿਰੇ ਤੇ ਆਈ, ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਅੜਿਆ
ਆਸਿਮ ਨੂੰ ਤਦ ਮਾਲਮ ਹੋਸੀ, ਜਾਂ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਵਿਛੁੰਨਾ
ਕੇ ਹੋਇਆ ਅੱਜ ਕਰੇ ਤਹੱਮਲ ,ਸੁਣ ਕੇ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਰਿੰਨ੍ਹ
ਕਹਿੰਦਾ ਲਿਕੱਹੇ ਲੇਖ ਅਜ਼ਲ ਦੇ ,ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਂਦੇ ਮੀਟੇ
ਦਿੱਤਾ ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਝਲਸਾਂ ,ਜੇ ਰੱਬ ਖਿੜ ਸੀ ਬੇਟੇ
ਕਰਨਾ ਸਬਰ ਅਸਾਨੂੰ ਚੰਗਾ, ਜੇ ਉਹ ਦੀਏ ਬਲਾਏਂ
ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਜਿਲਾਂ ਚਾਰਾ, ਨਾਹੀਂ ਨਾਲ਼ ਕਜ਼ਾਈਂ
ਸ਼ਾਹ ਬੈਠਾ ਕਰ ਸਬਰ ਤਹੱਮਲ ,ਦਿਲ ਤੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਗਵਾਏ
ਸੱਦ ਮੁਅੱਲਿਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਆਲਮ, ਲੜਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਬਹਾਏ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਿਏ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਲਾਸਾ ,ਹੱਥ ਸਿਰੇ ਤੇ ਫੇਰੇ
ਕਹਿੰਦਾ ਬੇਟਾ ਇਲਮ ਪੜ੍ਹੀਂ ਤਾਂ, ਵਾਹ ਨਸੀਬੇ ਤੇਰੇ
ਪੜ੍ਹਨਾ ਇਲਮ ਜ਼ਰੂਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ, ਕੀਤਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਇਲਾਹੀ
ਕਰਦਾ ਇਲਮ ਦਿਲੇ ਨੂੰ ਰਸ਼ਨ, ਹੁੰਦੀ ਦੂਰ ਸਿਆਹੀ
ਜਿਉਂ ਸੂਰਜ ਵਿਚ ਨੂਰ ਤਿਵੇਂ ਹੈ, ਇਲਮ ਰੂਹੇ ਵਿਚ ਜਾਣੇ
ਨੂਰੇ ਬਾਝੋਂ ਸੂਰਜ ਪੱਥਰ, ਆਦਮ ਜਿਨਸ ਹੈਵ ਇੰਨੇ
ਇਲਮੇ ਕਾਰਨ ਦੁਨੀਆ ਅਤੇ, ਆਉਣ ਹੈ ਇਨਸਾਨਾਂ
ਸਮਝੇ ਇਲਮ ਵਜੂਦ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ,ਨਈਂ ਤਾਂ ਵਾਂਗ ਹੈਵਾਨਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਿਓ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ, ਨਿਓਂ ਕੇ ਹੋ ਸਲਾਮੀ
ਜੋ ਫ਼ਰਮਾਓ ਸਿਰ ਪਰ ਬੰਦਾ, ਮੁਨਸਾਂ ਹੁਕਮ ਤਮਾਮੀ
ਜਿਹੜਾ ਕੰਮ ਤੁਸਾਂ ਫ਼ਰਮਾਇਆ, ਐਨ ਸਵਾਬ ਅਸਾਨੂੰ
ਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਨਜੂਮੀ ਸੱਦ ਕੇ, ਪੁੱਛਿਆ ਹਰ ਯਕਸਾਂ ਨੂੰ
ਸਾਇਤ ਨੇਕ ਹੋਈ ਜਦ ਹਾਸਲ, ਲੜਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਬਹਾਏ
ਉਹ ਉਸਤਾਦ ਲਿਆਂਦਾ ਜਿਹੜਾ, ਹਰ ਹੱਕ ਇਲਮ ਪੜ੍ਹਾਏ
ਕਾਤਿਬ ਜ਼ਰੀਂ ਰਕਮ ਉਸ ਅੱਗੇ, ਜਾ ਸ਼ੇਰੀਨੀ ਧਰਦੇ
ਲੈ ਸਲਾਹ ਪੱਕਾਉਣ ਬੈਠੇ, ਹੋ ਸ਼ਾਗਿਰਦ ਹੁਨਰ ਦੇ
ਅਫ਼ਲਾਤੂਨ ਅਰਸਤੂ ਸਲੱਮਾਂ , ਸਾਰੇ ਕਰਨ ਤਿਆਰੀ
ਪੁੱਛੀਏ ਉਸ ਉਸਤਾ ਦਏ ਕੋਲੋਂ ,ਜੋ ਗੱਲ ਮੁਸ਼ਕਲ ਭਾਰੀ
ਸੁਹਬਾਨੇ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਜ਼ੁਬਾਨੇ, ਦੱਸੇ ਖੋਲ ਬਿਆਨਾਂ
ਉਹ ਸ਼ਾਗਿਰਦ ਅਕਾਬਰ ਦੂਏ, ਉਹ ਉਸਤਾਦ ਯਗਾਨਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਅੰਦਰ ਰੱਬ ਪਾਇਆ, ਬਹੁਤਾ ਅਸਰ ਦਾਨਾਈ
ਤੇਜ਼ ਤਬੀਅਤ ਹੋਸ਼ ਵਦੀਅਤ, ਫ਼ਹਿਮ ਅਕਲ ਚਤੁਰਾਈ
ਸਾਇਦ ਭੀ ਸੀ ਵੱਧ ਅੱਲਾਮਾ ,ਫ਼ਹਿਮ ਅਕਲ ਉਦਰ ਇਕੋਂ
ਵਾਹ ਖ਼ਾਲਿਕ ਜਿਸ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ,ਭਲੇ ਭਲੀਰੇ ਖਾ ਕੌਂ
ਦਸ ਬਰਸ ਵਿਚ ਹਰ ਹਰ ਇਲਮੋਂ, ਦੂਏ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਹੋਏ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਜਾਂ ਕਰੇ ਕਲਾਮਾਂ ,ਮੋਤੀ ਲਾਅਲ ਪਰੋਏ
ਜੋ ਖ਼ਤ ਦੁਨੀਆ ਅਤੇ ਲਿਖਦੇ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਪਕਾਏ
ਖ਼ੁਸ਼ਖ਼ਤ ਉਸ ਦਾ ਵੇਖ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ, ਹੈਰਾਨੀ ਵਿਚ ਜਾਏ
ਅਰਬੀ ਅਜਮੀ ਅਬਰੀ ਕੌਫ਼ੀ, ਖ਼ੁਸ਼ਖ਼ਤ ਫ਼ਾਰਸੀਆਂ ਦਾ
ਬੇਦ, ਇਛਰੇ ,ਗੁਰਮੁੱਖੀ, ਹੁੰਦੀ, ਹਰਫ਼ ਸ਼ਨਾਸੀਆਂ ਦਾ
ਡੋਗਰੀ ਅੱਖਰ ਖ਼ਤ ਫ਼ਰੰਗੀ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹੋਰ ਦੂਜੇ
ਉਰਦੂ ਖ਼ਤ ਬੰਗਾਲੀ, ਦੱਖਣੀ, ਸਾਰੇ ਲਿਕੱਹੇ ਬੁਝ੍ਹੇ
ਸਰੀਆਨੀ, ਈਰਾਨੀ, ਤੁਰਕੀ, ਯੂਨਾਨੀ, ਅ ਇਰਾਕੀ
ਸਿਕੱਹੇ ਖ਼ਤ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਸਬੱਹੋ, ਕੁਝ ਨਾ ਰਕੱਹੇ ਬਾਕੀ
ਵੇਖ ਇਲਮ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨਬੀ ਦੇ ,ਪਾਈ ਭਾਖਿਆ ਗ਼ਲੀ
ਦੇਵਾਂ ,ਪਰੀਆਂ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ, ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ
ਔਸਤ ਮੁਲਕ ਸਮੁੰਦਰ ਟਾਪੂ, ਸਿਰ ਅਨਦੀਪ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸਲੀਮਾਂ ਵਾਂਗਣ, ਸਮਝੇ ਗੱਲ ਹਰ ਹਰ ਦੀ
ਇਸ ਹੁਦੇ ਉਹ ਆਲਮ ਹੋਇਆ, ਕਾਜ਼ੀ ਸਭ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ
ਜੇ ਮਸਲੇ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਪਿੰਦੀ, ਇਸ ਥੀਂ ਪੁਚੱਹਨ ਜਾਂਦੇ
ਸਭ ਦਕੀਕੇ ਖੋਲ ਦੁਸਾਲੇ, ਕਰੇ ਬਿਆਨ ਚੰਗੇਰਾ
ਆਲਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਸੁਣ ਸੁਣ ਆਖਣ, ਧੰਨ ਉਹ ਖ਼ਾਲਿਕ ਤੇਰਾ
ਮਿਸਲ ਦਾਊਦ ਨਬੀ ਦੇ ਆਹਾ, ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਿਏ ਅਵਾਜ਼ਾ
ਜਦੋਂ ਕਲਾਮ ਕਰੇ ਸਨ ਹੁੰਦਾ, ਸ਼ੱਕ ਇਲਾਹੀ ਤਾਜ਼ਾ
ਜੇ ਸਉ ਹੋਵਣ ਸੁਣਨੇ ਵਾਲੇ, ਆਲਮ ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਦਾਣੇ
ਨਾਲ਼ ਆਵਾਜ਼ ਉਹਦੀ ਦੀ ਲੱਜ਼ਤ ,ਹੁੰਦੇ ਮਸਤ ਦੀਵਾਨੇ
ਹੁਸਨ ਰਸੀਲਾ ਖ਼ੁਅ ਹਲੀਮੀ, ਸਾਦਾ ਮੁੱਖ ਸਫ਼ਾਈ
ਸੋਹਣੇ ਵੇਖ ਹੋਵਣ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ,ਝਾਲ ਨਾ ਝੱਲਦਾ ਕਾਈ
ਰਸ਼ਨ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਨੂਰਾਨੀ ਚਿਹਰਾ, ਬੁਝ੍ਹੇ ਲਾਟ ਅਸਮਾਨੀ
ਵਾਂਗ ਪਤੰਗਾਂ ਸੜਨ ਚੱਠ ਫੇਰੇ ,ਆਸ਼ਿਕ ਮਰਦ ਜ਼ਨਾਨੀ
ਜੇ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਕਰੇ ਵੱਲ ਅੰਬਰ, ਚਮਕ ਨਾ ਝੱਲਣ ਤਾਰਿਏ
ਤਾਰੇ ਜਿਸ ਵੱਲ ਮਿਹਰੀਂ ਆਵੇ ,ਕਰਦਾ ਪਾਰ ਉਤਾਰਿਏ
ਨੀਵਾਂ ਤੱਕੇ ਧਰਤੀ ਲਗਣ ,ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਚਮਕਾਰੇ
ਇਸੇ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਕਰਮ ਦੇ ,ਸਿਫ਼ਤ ਕਰੇਂਦੇ ਵਾਰਿਏ
ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੁਹੰਮਦ, ਲਿਖਦਾ ਚੱਲ ਹਰ ਜਾਈ
ਨਰਮੀ ਫੜ ਮੱਤ ਹੱਸਣੋਂ ਗਰਮੀ, ਕਾਗ਼ਜ਼ ਕਲਮ ਜੁਲਾਈ
ਜੇ ਲਿਖ ਸਿਫ਼ਤ ਸੁਣਾ-ਏ-ਸੁਣਾਈਂ ,ਅਲਖ ਅਲਖ ਵਰਕ ਬਤੀਰੇ
ਲਕੱਹੋਂ ਹੱਕ ਨਾ ਮੁੱਕਦੀ ਮੂਲੇ, ਕਿੱਸਾ ਟੂਰ ਅਗੇਰੇ
ਚਦਹਾਂ ਬਰਸਾਂ ਦੇ ਜਦ ਹੋਏ, ਸਾਇਦ ਤੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਸਭਨੀਂ ਸਿਫ਼ਤੀਂ ਇਕੋ ਜਿਹੇ, ਪਰ ਕੁਝ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਕਰਨਾ ਰੱਬ ਦਾ ਐਂਵੇਂ ਹੋਇਆ ,ਖਾਂਦਾ ਫੇਰ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਬੈਠਾ, ਕਰਦਾ ਜਸ਼ਨ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਬੁਲਾ ਪੀਆਰਏ ,ਮਜਲਿਸ ਖ਼ੂਬ ਸਹਾਈ
ਸੱਚੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਫ਼ਰੋਸ਼ ਵਿਛਾਏ ,ਇਤਰਾਂ ਬੋ-ਏ-ਮਚਾਈ
ਲਿਆਓ ਸੁਰਖ਼ ਸ਼ਰਾਬ ਪੁਰਾਣਾ, ਹੋਇਆ ਹੁਕਮ ਕਲਾਲਾਂ
ਪੀ ਕੇ ਮੱਧ ਹੋਏ ਮਤਵਾਰੇ ,ਚਮਕਣ ਵਾਂਗ ਮਸ਼ਾਲਾਂ
ਹਰ ਜਾਏ ਕਾਫ਼ੂਰੀ ਸ਼ਮਾਂ ,ਅਜਬ ਸੰਵਾਂ ਬਣਾਇਆ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਜ਼ੇਵਰ ਵਾਲੇ ,ਦੱਸੇ ਰੂਪ ਸਵਾਇਆ
ਲੈ ਲੈ ਤਾਣ ਕਲੱੋਨਤ ਉਤਾਰਨ, ਜ਼ਹਰਾ ਨੂੰ ਅਸਮਾਨੋਂ
ਤਾਰ ਤੰਬੂਰ ਘੋ ਕਾਰ ਮਚਾਇਆ, ਕਰੇ ਬਿਆਨ ਹੱਕਾ ਨੂੰ
ਦਾਇਰਿਆਂ ਸਿਰ ਪੈਰ ਰਲਾਏ, ਬੈਠੇ ਹਲਕਾ ਕਰ ਕੇ
ਕਰਦੇ ਯਾਦ ਪਿਆਰੇ ਤਾਈਂ, ਜਿਕਰ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਕਰ ਕੇ
ਕਈ ਕਾਨੂੰਨ ਸਿਰਾਂ ਦੇ ਕੁਡ੍ਹਨ ,ਕਾਨੂੰ ਉੱਤੇਸਰਨਦੇ
ਹੋਵਣ ਨਾਚ ਖੁਮਾਚ ਵਜਾਵਣ, ਵਾਚ ਖ਼ਿਆਲ ਹੁਸਨ ਦੇ
ਸੰਨ ਸਨ ਰਾਗ ਹੋਵਣ ਮਸਤਾਨੇ, ਮਾਰਨ ਚੁਟਕੀ ਤਾੜੀ
ਚੁਟਕੀ ਤਾੜੀ ਦਾ ਅਵਾਜ਼ਾ ,ਜ਼ਹਰਾ ਅੰਬਰ ਤਾੜੀ
ਸੁੰਦਰ ਬਾਂਕੇ ਨਫ਼ਰ ਗ਼ੁਲਾਮਾਂ, ਭਰ ਭਰ ਦੇਣ ਪਿਆਲੇ
ਮਹਿਬੂਬਾਂ ਦੇ ਹੁਸਨ ਅਜਾਇਬ ,ਖਿੜਦੇ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲੇ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਕਰ ਬੈਠਾ ,ਖਿੜਦਾ ਵਾਂਗ ਗੁਲਾਬਾਂ
ਬੇਟੇ ਤਰਫ਼ ਪੁਚਾਏ ਤੁਹਫ਼ੇ, ਬਹੁਤੇ ਹੱਥ ਨਵਾਬਾਂ
ਹਰ ਹਰ ਕਿਸਮ ਹਜ਼ਾਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਭਲਿਓਂ ਭੋਲੀਆਂ ਵਸਤੋਂ
ਗਿਨਤਰ ਹੁੰਦੀ ਕਦ ਮੁਹੰਮਦ, ਕਿੱਸਾ ਅੱਗੋਂ ਦਸ ਤੋਂ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਜਾਂ ਤਕੜਾ ਹੋਇਆ, ਆਇਆ ਜ਼ੋਰ ਹੰਗਾਵਾਂ!
ਕਿਹਾ ਸ਼ਾਹ ਸਿਪਾਹ ਗਿਰੀ ਦਾ ,ਉਸ ਨੂੰ ਕਸਬ ਸੁਖਾਂਵਾਂ
ਮੁਲਕਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਫੱਜਾਂ ਅੰਦਰ ,ਜੋ ਸਨ ਰੁਸਤਮ ਸਾਨੀ
ਲਾਵਣ ਕਾਣੀ ਤੀਰ ਅਸਮਾਨੀ, ਦੱਸਣ ਹੁਨਰ ਕਮਾਨੀ
ਨੇਜ਼ਾ ਮਾਰ ਉਤਾਰ ਲਿਆਉਣ ,ਚੁੱਕੀਦਾਰ ਅੰਬਰ ਦੇ
ਸੈਫ਼ਾਂ ਨਾਲ਼ ਕਰੇਂਦੇ ਟੋਟੇ ,ਸਿਮਰ ਗ਼ਾਂ ਦੇ ਪਰਦੇ
ਬਰਛੀ ਤੁਪਕ ਤੇ ਸੈਫ਼ ਤਮਾਚੇ, ਖ਼ੰਜਰ ਛੁਰਾ ਕਟਾਰੀ
ਨੇਜ਼ਾ ਬਾਜ਼ੀ ਤੀਰ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ,ਖ਼ਤਮ ਕੀਤੀ ਇਸ ਸਾਰੀ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਸਾਇਦ, ਤਾਕ ਹੋਏ ਹਰ ਕਸਬੋਂ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਸ਼ਾਹਾਨੇ ਕੰਮੋਂ ,ਇਹ ਵਜ਼ੀਰੀ ਵੱਸਬੋਂ
ਹੋ ਅਸਵਾਰ ਪਿਆਦ ਕੋਹ ਉਦ ,ਕਰਦਾ ਹਰ ਹਥਿਆ ਰੂੰ
ਰੁਸਤਮ ਬਹਿਮਣ ਅਸਫ਼ਨਦ ਯਾਰੋਂ ,ਧਨੀ ਹੋਇਆ ਤਲਵਾਰੋਂ
ਥੋੜੀ ਮੁੱਦਤ ਵਿਚ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਹੋਇਆ ਸਿਕੰਦਰ ਸਾਨੀ
ਇਲਮੋਂ ਅਕਲੋਂ ਜ਼ੋਰੋਂ ਸ਼ਕਲੋਂ ,ਜੋ ਆਓਸਾਫ਼ ਇਨਸਾਨੀ
ਨੌਨਿਹਾਲ ਹੁਸਨ ਦੇ ਬਾਗ਼ੋਂ ,ਬਏ ਨਜ਼ੀਰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਗੁਲਬਦਨ ਤੇ ਬਦਰ ਮੁਨੀਰੋਂ, ਚਿਹਰੇ ਰੂਪ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਨਵਾਂ ਜਵਾਨ ਤੇ ਆਨ ਹੁਸਨ ਦੀ, ਆਨ ਹੋਇਆ ਕੱਦ ਉੱਚਾ
ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਉਹ ਸਰੂ ਲਟਕਦਾ, ਸੂਹੇ ਗਲੀ ਤੇ ਕੂਚਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਹਿਕਦਿਨ ,ਨਾਲ਼ ਕਜ਼ਾ-ਏ-ਖ਼ੁਦਾਈ
ਖ਼ੂਸ਼ਈਂ ਖ਼ੂਸ਼ਈਂ ਡੇਰੇ ਆਪਣੇ, ਮਜਲਿਸ ਖ਼ੂਬ ਸਹਾਈ
ਜਿਉਂਕਰ ਰਸਮ ਸ਼ਹਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ, ਪਹਿਲਾ ਜਸ਼ਨ ਬਣਾਇਆ
ਬਾਪ ਆਪਣੇ ਦੀ ਕਰ ਮਹਿਮਾਨੀ, ਉਹ ਭੀ ਕੋਲ਼ ਸਦਾਇਆ
ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਦਿੱਤੀ, ਮੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਉਮਰਾਵਾਂ
ਕਦਰ ਬਕਦਰੀ ਖ਼ਿਲਾਤ ਬਖ਼ਸ਼ੀ, ਕੇ ਕੁਝ ਆਖ ਸੁਣਾਵਾਂ
ਬਾਪ ਅੱਗੇ ਨਜ਼ਰਾਨੇ ਰਕੱਹੇ ,ਬੇਟਾ ਹੋਇਆ ਸਲਾਮੀ
ਰਾਜੇ ਰਾਏ ਮੁਬਾਰਕ ਦਿੰਦੇ, ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮੁਲਕ ਤਮਾਮੀ
ਲੱਖ ਲੱਖ ਲੋਕ ਪੜ੍ਹਨ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ, ਫੱਜਾਂ ਤੇ ਮੁਲਕਿਆ
ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਵੱਲ ਸ਼ਾਦੀ ਹੋਈ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੈਬਤ ਪਈ ਆ
ਮੀਰ ਵਜ਼ੀਰ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਨਜ਼ਰਾਂ ,ਖਿੜਿਆ ਫੁਲ ਬਹਾਰਾਂ
ਪਾਈ ਆਬ ਗੁਲਾਬ ਸ਼ਾਹੇ ਦੇ ,ਹੋਇਆ ਚੀਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਆਸਿਮ ਤਕ ਬੇਟੇ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ, ਨਜ਼ਰਾਂ ਥੀਂ ਭੌ ਖਾਂਦਾ
ਸੋ ਸੌ ਵਾਰ ਵੰਡੇ ਸਿਰ ਸਦਕੇ, ਜੇ ਰੱਬ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਪੁਚਾਂਦਾ
ਪੀ ਸ਼ਰਾਬ ਹੋਇਆ ਖ਼ੁਸ਼ ਵਕਤੀ, ਕੰਮ ਤੱਕੋ ਤਕਦੀਰੀ
ਦਿਲਗੀਰੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਦੀ ਆਵੇ ,ਸ਼ਾਦੀ ਥੀਂ ਦਿਲਗੀਰੀ
ਸਾਕੀ ਬਖ਼ਸ਼ ਸ਼ਰਾਬ ਪਿਆਲਾ, ਤੋੜ ਤਬਾ ਦੀ ਸੁਸਤੀ
ਆਇਆ ਹਾਲ ਮੁਹਾਲ ਇਸ਼ਕ ਦਾ, ਦੱਸੇ ਨਾਲ਼ ਦਰੁਸਤੀ
ਮੁੱਖ ਦਸਾਲ ਪਿਆਲ ਪਿਆਲਾ, ਹੋਵਾਂ ਮਸਤ ਖ਼ਮੁਰੋਂ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦਏ ਵਾਂਗ ਮੁਹੰਮਦ ,ਸੂਰਤ ਦੇ ਝੁਲਕਾ ਰੂੰ
