ਸੜੇ ਨਸੀਬ ਅਸਾਡੇ ਬੇਟਾ ,ਦਿਵਸ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਤੀਂ ਨੂੰ
ਲੋੜ ਕਰਾਂ ਹੁਣ ਸੂਰਤ ਵਾਲੀ, ਮੁਹਲਤ ਦੇ ਕੁਝ ਮੈਂ ਨੂੰ
ਕਰਸਾਂ ਲਸ਼ਕਰ ਫ਼ੱਜ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ,ਹਰ ਹਰ ਮੁਲਕ ਰਵਾਨੇ
ਢੂੰਡਣਗੇ ਇਸ ਸੂਰਤ ਤਾਈਂ, ਘਰ ਘਰ ਬਾਦਸ਼ਹਾਨੇ
ਜਿਥੇ ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਹੋਸੀ, ਕ੍ਰਿਸਨ ਨਕਸ਼ ਮਸੱੋਰ
ਮੱਤ ਕੋਈ ਉਸ ਦੀ ਮੂਰਤ ਲੱਭੇ ਆਵੇ ਤੁਧ ਤਸੱਵਰ
ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਕੁਝ ਐਵੇਂ ਕਿਵੇਂ, ਹੋਗ ਖ਼ਿਆਲ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ
ਮੱਤੀਂ ਲੱਗ ਵਿਸਾਰ ਛੱਡੇਗਾ ,ਜਾਂ ਦਿਨ ਹੋਏ ਜ਼ਿਆਦੇ
ਪਰਹਨ ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰ ਸਮਝੇ, ਗੰਢ ਪਈ ਇਹ ਪੱਕੀ
ਦੱਸੀ ਖ਼ਬਰ ਨਜੂਮੀ ਵਾਲੀ, ਸਾਰੀ ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਤੱਕੀ
ਜਿਵੇਂ ਕਿਹਾ ਉਸ ਨੇ ਅੱਗੇ ਸਾਰਾ ਹੋਇਆ ਤੀਵੀਂ
ਇਹ ਭੀ ਉਵੇਂ ਹੋਵਣ ਲੱਗਾ, ਕਿਹਾ ਨਜੂਮੀ ਜਿਵੇਂ
ਗੱਲੀਂ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਤੁਧ ਹੋਣਾ, ਨਾ ਸਬਰ ਕਰ ਬਹਿਣਾ
ਕਾਹਨੂੰ ਭੇਤ ਛੁਪਾਣਵਾਂ ਤੀਂ ਥੀਂ, ਲਾਜ਼ਿਮ ਹੈ ਹੁਣ ਕਹਿਣਾ
ਇਹ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਸੂਰਤ ਵਾਲੇ ,ਜਿਉਂ ਹੱਥ ਲੱਗੇ ਸਾਨੂੰ
ਉਹ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰੀ ਬੇਟਾ ,ਦੱਸਾਂ ਖੋਲ ਜ਼ਬਾਨੋਂ
ਬਾਪ ਮੇਰਾ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਲਕ ਦਾ, ਸ਼ਾਹ ਸਫ਼ਵਾਨ ਬਹਾਦਰ
ਹੱਕ ਦਿਨ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਅੰਦਰ ਬੈਠਾ ,ਬੈਠੇ ਕੋਲ਼ ਅਕਾਬਰ
ਮੈਂ ਭੀ ਕੋਲ਼ ਪਿਓ ਦੇ ਆਹਾ ,ਬੈਠਾ ਨਾਲ਼ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ
ਅਚਨਚੇਤ ਹਨੇਰੀ ਆਈ, ਲਨਗੱਹੀ ਪਾ ਗ਼ਬੁਰੀ
ਬਾਅਦ ਇਸ ਥੀਂ ਦੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਆਏ ਸਨ ,ਕੱਦ ਵੱਡੇ ਰੰਗ ਕਾਲੇ
ਛਿੱਲ ਪੈਂਦਾ ਤਕ ਸ਼ਕਲ ਉਨ੍ਹਾ ਨਦੀ, ਬਹੁਤ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੇ
ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਹੋ ਸਲਾਮੀ, ਚੁੰਮ ਜ਼ਮੀਨ ਅਦਬ ਦੀ
ਕਹਿਣ ਨਸੀਬ ਤੁਸਾਡਾ ਹੋਵੇ ,ਸ਼ਾਹੀ ਅਜਮ ਅਰਬ ਦੀ
ਬਾਅਦ ਦੁਆਈੰ ਥੀਂ ਫਿਰ ਕਹਿੰਦੇ ,ਅਰਜ਼ ਅਹਿਵਾਲ ਤਮਾਮੀ
ਭੇਜੇ ਸ਼ਾਹ ਸੁਲੇਮਾਨ ਪੈਗ਼ੰਬਰ, ਆਏ ਇਸੀ ਸਲਾਮੀ
ਤੁਧ ਕਾਰਨ ਉਸ ਤੁਹਫ਼ੇ ਭੇਜੇ, ਏ ਸਫ਼ਵਾਨ ਬਹਾਦਰ
ਇਹ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਲਿਆਏ ਬਗ਼ਚਾ, ਆਨ ਕੇਤੂ ਨੇਂ ਹਾਜ਼ਰ
ਸ਼ਾਹੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਬਗ਼ਚਾ, ਡਿੱਠਾ ਖੋਲ ਵਜ਼ੀਰਾਂ
ਕੱਪੜ ਥਾਨ ਅਜਾਇਬ ਨਿਕਲੇ, ਨਾਲੇ ਇਹ ਤਸਵੀਰਾਂ
ਮਜਲਿਸ ਚੁੱਪ ਲੱਗੀ ਤਕ ਤੋਹਫ਼ਾ, ਬਹੁਤ ਅਜਾਇਬ ਚੀਜ਼ਾਂ
ਕੁਝ ਬਿਆਨ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਸੇ ,ਕਰ ਕਰ ਰਹੇ ਤਮੀਜ਼ਾਂ
ਇਹ ਜਾਮੇ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਡਿਟੱਹੇ, ਜਾਂ ਹਜ਼ਰਤ ਸਫ਼ੋ ਇੰਨੇ
ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਇਹ ਕਸਬ ਜਨਹਾਨਦੇ, ਧੰਨ ਉਹ ਕਸਬੀ ਦਾਣੇ
ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਨੂਰਾਨੀ ਤੱਕ ਕੇ, ਆਈ ਸ਼ਾਹ ਹੈਰਾਨੀ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਰੀਆਂ ਤੋਹਫ਼ਾ ਆਂਦਾ ,ਪੁੱਛਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਇਹ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਸੂਰਤ ਜ਼ਹਿਰੇ ,ਦੱਸੋ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ
ਕਿਸ ਕਿਸ ਸੂਰਤ ਦੀ ਹੈ ਮੂਰਤ ,ਕਿਸ ਉਸਤਾਦ ਬਣਾਏ
ਐਸੀ ਸੂਰਤ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ,ਸੁਜੱਹੀ ਨਹੀਂ ਅਸਾਨੂੰ
ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ ਦੱਸੋ ਯਾਰੋ ,ਆਂਦੀ ਕਿਸ ਜਹਾਨੋਂ
ਸਭ ਹਕੀਕਤ ਦੱਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ, ਹਿੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ਾਹ ਸਲੀਮਾਂ
ਬੈਠਾ ਮਜਲਿਸ ਖ਼ੂਬ ਸੁਹਾਕੇ, ਰੰਕ ਗਹਿਮਾਂ ਗਹਿਮਾਂ
ਜੋ ਕੁਝ ਤਾਬਿ ਉਸ ਦੀ ਅੰਦਰ ,ਆਦਮ ਜਿੰਨ ਹੈਵਾਨਾਂ
ਹਰ ਕਿਮੇ ਦੇ ਅਫ਼ਸਰ ਹਾਜ਼ਰ ,ਮਜਲਿਸ ਭਰੀ ਦੀਵਾਨਾਂ
ਬੈਠੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੁਣਦੇ ਕਿੱਸਾ ,ਮਹੱਤਰ ਯੂਸੁਫ਼ ਵਾਲਾ
ਸੰਨ ਸੁਣ ਹੁਸਨ ਉਹਦੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ, ਘਿਨਦਾ ਸ਼ਾਹ ਉਜਾਲ਼ਾ
ਮਹੱਤਰ ਯੂਸੁਫ਼ ਜੈਸੀ ਸੂਰਤ ,ਅੰਦਰ ਜਨ ਇਨਸਾਨਾਂ
ਹੋਰ ਕੋਈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਯਾਰੋ ,ਪੁੱਛਦਾ ਸ਼ਾਹ ਦੀਵਾਨਾਂ
ਸਭਨਾਂ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਹਜ਼ਰਤ ,ਕਦ ਹੋਸੀ ਕੋਈ ਐਸਾ
ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਨਾ ਹੋਇਆ ਸੋਹਣਾ, ਮਹੱਤਰ ਯੂਸੁਫ਼ ਜੈਸਾ
ਹੱਕ ਪਰੀ ਸੀ ਨਾਮ ਅਜਾਇਜ਼, ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਅਕਾਬਰ
ਸਭਨਾਂ ਇਲਮਾਂ ਅੰਦਰ ਆਲਮ, ਸਭ ਹੁਨਰਾਂ ਵਿਚ ਨਾਦਰ
ਕਸਬਾਂ ਇਲਮਾਂ ਅਕਲਾਂ ਵੱਲੋਂ, ਸਾਨੀ ਇਸ ਦਾ ਨਾ ਹਾ
ਇਸ ਨੇ ਅਰਜ਼ ਨਬੀ ਵੱਲ ਕੀਤੀ ,ਸੰਨ ਤੋਂ ਸ਼ਾ ਹਨਿਸ਼ਾ ਹਾ
ਜੋ ਜ਼ਬੂਰ ਦਾਊਦ ਨਬੀ ਦੀ, ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਉਸ ਅੰਦਰ
ਨਸਲ ਤੇਰੀ ਥੀਂ ਲੜਕੀ ਹੋਸੀ, ਰਸ਼ਨ ਵਾਂਗੂੰ ਚੰਦਰ
ਸੋਹਣੇ ਨਕਸ਼ ਤੇ ਹੁਸਨ ਬੇਹੁਦਾ ,ਖ਼ੂਬੀ ਬਹੁਤ ਲਤਾਫ਼ਤ
ਰੰਗ ਨੂਰਾਨੀ ਅੰਗ ਸੁਹੇਲਾ ,ਬੇਹਿਸਾਬ ਮਿਲਾ ਹਿੱਤ
ਮਹੱਤਰ ਯੂਸੁਫ਼ ਨਾਲ਼ ਬਰਾਬਰ, ਹੋਸੀ ਹੁਸਨ ਅਦਾਓਂ
ਜੇ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ ਉਹੋ ਹੋਸੀ, ਨਾਹੀਂ ਝੂਠ ਖ਼ੁਦਾਉਂ
ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਉਹਦੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ, ਮੁਲਕਾਂ ਅੰਦਰ ਜਾਸਨ
ਸਾਰੇ ਸੋਹਣੇ ਉਸ ਵਕਤ ਦੇ, ਇਸ ਦੁਰਸੀਸ ਨਿਵਾਸਨ
ਸੱਚ ਕਲਾਮ ਇਲਾਹੀ ਅੰਦਰ ,ਹੋਸੀ ਯੂਸੁਫ਼ ਸਾਨੀ
ਨਾਮ ਬਦੀਅ ਅਲਜਮਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ,ਕਿਸਮੋਂ ਪਰੀ ਜ਼ਨਾਨੀ
ਹੋਗ ਬੇਟੀ ਸ਼ਾਹਪਾਲ ਸ਼ਾਹੇ ਦੀ, ਉਹ ਸ਼ਾਹਰੁਖ਼ ਦਾ ਬੇਟਾ
ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ ਨੂੰ ਅਜਾਇਜ਼, ਦੱਸਿਆ ਤਾਣਾ ਪੇਟਾ
ਇਹ ਜੋ ਦੇਸ ਤੁਸਾਡਾ ਹਜ਼ਰਤ ,ਸ਼ਾਰ ਸਤਾਨ ਸੁਨਹਿਰੀ
ਇਸ ਵਿਚ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਹਿੱਕ ਲਾਸੀ, ਉਸ ਮਕਾਨ ਕਚਹਿਰੀ
ਜੋਬਨ ਉਸ ਦੇ ਦੀ ਧੁੰਮ ਪੇਸੀ, ਆਦਮ ਤੀਕ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਕਿਮੇ ਵਿੱਚੋਂ ,ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਸ਼ਕਲ ਉਹਦੀ ਦਾ ਆਸ਼ਿਕ ਹੋ ਕੇ, ਦੇਸ ਵਤਨ ਛੱਡ ਜਾਈਂ
ਗਾਹ ਕੋਹ ਕਾਫ਼ ਸਮੁੰਦਰ ਬਾਰੀਂ ,ਜਾ ਮਿਲਸੀ ਉਸ ਤਾਈਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਆਸਿਮ ਦਾ ਬੇਟਾ, ਆਸਿਮ ਪੁੱਤ ਸਫ਼ੋ ਇੰਨੇ
ਤਖ਼ਤ ਮਿਸਰ ਦੇ ਵਾਲੀ ਹੋਸਨ, ਹਰ ਹਿੱਕ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਮਾਨੇ
ਕੁਦਰਤ ਸਿਫ਼ਤ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਵਾਲੀ, ਜਾਂ ਇਹ ਸੁਣੀ ਪੈਗ਼ੰਬਰ
ਕਹਿੰਦਾ ਉਸ ਅਜਾਇਜ਼ ਤਾਈਂ, ਤੂੰ ਹੈਂ ਬਹੁਤ ਅਕਾਬਰ
ਹੁਸਨ ਬਦੀਅ ਅਲਜਮਾਲ ਪੁਰੀ ਦਾ ,ਨਾਲੇ ਰੂਪ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ
ਜਾਮੇ ਤੇ ਕਰ ਨਕਸ਼ ਦੱਸਾ ਲੀਨ, ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਵਾਂ ਜ਼ਿਆਦੇ
ਹੋ ਬਹੂ ਅਤਾ ਰੀਂ ਮੂਰਤ ,ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਸ਼ਕਲ ਓਹਨਾਂ ਦੀ
ਵਾਲੇ ਜਿਤਨਾ ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਆਵੇ ,ਦੇਹੀ ਵਿਚ ਦੋਹਾਂ ਦੀ
ਬੈਠ ਅਜਾਇਜ਼ ਕਰ ਬਿਸਮ ਅੱਲ੍ਹਾ, ਪਕੜੀ ਕਲਮ ਹੁਨਰ ਦੀ
ਖ਼ਾਸਾ ਰੱਖ ਧਿਆਣ ਅਕਲ ਦਾ, ਕਰ ਕੇ ਲੋੜ ਅੰਦਰ ਦੀ
ਜੋ ਜੋ ਸਿਫ਼ਤ ਕਿਤਾਬੋਂ ਡਿਟੱਹੀ, ਹਰ ਨਕਸ਼ੋਂ ਹਰ ਵਾਲੋਂ
ਹੋ ਬਹੂ ਉਤਾਰੀ ਮੂਰਤ ,ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਸੂਰਤ ਨਾਲੋਂ
ਜਾਣ ਇਸ ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ ਅੱਗੇ, ਇਹ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਤਾਰੇ
ਵੇਖ ਹੋਇਆ ਹੈਰਾਨ ਪੈਗ਼ੰਬਰ, ਸੂਰਤ ਉਪਨ ਉਪਾਰੇ
ਮੁਹਰੇ ਤੱਕ ਕੇ ਮਿਹਰੀਂ ਆਇਆ, ਕਹਿਓਸ ਸੂਰਤ ਗੁਰ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਬਸ਼ ਆਫ਼ਰੀਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ,ਤੇਰੀ ਅਕਲ ਹੁਨਰ ਨੂੰ
ਕਾਜ਼ੀ ਤੇ ਉਮਰਾ-ਏ-ਬਨਾਈਵਸ ,ਪਰੀਆਂ ਵਿਚ ਅਜਾਇਜ਼
ਹੁਕਮ ਉਹਦਾ ਸਭ ਸਿਰ ਪਰ ਮੰਨਣ, ਮੁੜਨ ਕਿਸੇ ਨਾ ਜ਼ਾਇਜ਼
ਇਸ ਵੇਲੇ ਇਹ ਤੁਹਫ਼ੇ ਦੇ ਕੇ ,ਕੇਤੂਸ ਅਸੀਂ ਰਵਾਨੇ
ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਜੇ ਆਨ ਪੁਚਾਏ, ਤੇਰੇ ਦਲਿਤ ਖ਼ਾਨੇ
ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਬੀ ਤੁਹਫ਼ੇ ਬਹੁਤੇ ,ਜੋ ਕਮਿਆਬ ਨਾ ਲੱਭਦੇ
ਘ੍ਘੱਲੇ ਨਬੀ ਸਲੀਮਾਂ(ਅਲੈ.) ਤਾਈਂ ,ਹੱਥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਝਬਦੇ
ਸ਼ਾਹ ਸਫ਼ੋ ਇੰਨੇ ਨਾਲ਼ ਮੁਹੱਬਤ, ਸਾਂਭੀ ਰਕੱਹੇ ਦੋਵੇਂ
ਇਸ ਥੀਂ ਪਚੱਹੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਭੇ ,ਮੈਂ ਭੀ ਰਕੱਹੇ ਉਵੇਂ
ਇਹ ਮੀਰਾਸ ਪੀਓ ਦੀ ਆਹੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ
ਇਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਇਸ ਥੀਂ ਚੰਗੀ, ਨਾਹੀਂ ਚੀਜ਼ ਨਿਆਰੀ
ਦੁਨੀਆ ਅਤੇ ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ, ਨਾ ਹਾ ਕੋਈ ਪਿਆਰਾ
ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਫ਼ੇ ਤੈਨੂੰ ਘ੍ਘੱਲੇ ,ਹਤੱਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਾਰਾ
ਆਪਣੇ ਭਾਣੇ ਕਰ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ,ਕੀਤੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਇਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਜਾਏ ਹੋਇਆ, ਦਰਦਾਂ ਦਰ ਕੁਸ਼ਾਦਾ
ਜੇ ਮੈਂ ਜਾਨਾਂ ਏਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ, ਬਿਨਸਨ ਗ਼ਮ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਇਹ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰ, ਡੁੱਬਾਂ ਸੁਣੇ ਪਟਾਰਾਂ
ਹੁਣ ਕੁਝ ਵੱਸ ਨਾ ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ, ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸ ਹੋਣਾ
ਪੱਤਰ ਬਾਪ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਟਾ, ਭਾਅ ਪਿਆ ਨਿੱਤ ਰੌਣਾ
ਉਹ ਦੂਏ ਸ਼ਾਹ ਗਏ ਜਹਾਨੋਂ ,ਤਾਂ ਕੰਮ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਇਆ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਅੱਗੇ ਇਹ ਕਿੱਸਾ ,ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਸੁਣਾਇਆ
ਅਯੱਪਾ ਹਕੀਕਤ ਸੁਣ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਕਰਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਬੇਚਾਰਾ
ਇਸੇ ਦੁਨੀਆ ਉਤੇ ਵਸਦਾ, ਕਿਧਰੇ ਯਾਰ ਪਿਆਰਾ
ਦੇਸ ਬਦੇਸੀ ਫਿਰਦਾ ਰਹੱਸਾਂ, ਜਾਂ ਤਕ ਹੋਗ ਹਯਾਤੀ
ਮੱਤ ਸਬੱਬ ਬਿਨਾਸੀ ਮੌਲਾ, ਲਭਸੀ ਵਸਤ ਖੜ੍ਹਾਤੀ
ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਕੁਝ ਹੋਈ ਤਸੱਲੀ, ਨਾਲੇ ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹੇ
ਫੱਜਾਂ ਕੱਢ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ, ਦਿੱਤਾ ਹੁਕਮ ਸਪਾ ਹੈ
ਸੱਤ ਹਜ਼ਾਰ ਜਵਾਨ ਬਹਾਦਰ ,ਜੰਗੀ ਲਾਟ ਮਰੀਲੇ
ਧੱਪਾ ਖਾ-ਏ-ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨੱਸਣ ,ਖ਼ੂਨੀ ਹਾਥੀ ਪੀਲੇ
ਥੁੱਕਣ ਨਹੀਂ ਲੜਾਈ ਕਰਦੇ ,ਦਮ ਦਮ ਹੋਣ ਸਿਵਾਏ
ਹਮਲਾ ਵੇਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਾਰੋਂ, ਸ਼ੇਰ ਬੱਬਰ ਨੱਸ ਜਾਏ
ਸਭ ਕਵਾਇਦ ਜੰਗ ਕਰਨ ਦੇ ,ਜਾਨਣ ਹਰ ਹਥਿਆ ਰੂੰ
ਜ਼ਰਾ ਖ਼ੁਦ ਫੁਲਾ ਦੀ ਲਾਵਣ, ਲਾਹੁਣ ਡਰ ਤਲਵਾਰੋਂ
ਕਰ ਕਰ ਭੀੜ ਲੜਾਈਆਂ ਅੱਗੇ, ਆਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਲੇਰੀ
ਸੰਨ ਕੇ ਖ਼ਬਰ ਲੜਾਈ ਵਾਲੀ ,ਕਰਦੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਧੇਰੀ
ਮੁੱਤੋਂ ਖ਼ਫ਼ ਨਾ ਖਾਵਣ ,ਜੱਰਾ ਬਹੁਤ ਦਲੇਰ ਦਿਲਾਂ ਦੇ
ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਲੜਾਈ ਵਾਲੇ, ਪਾਉਂ ਸੈਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
ਨੇਜ਼ਾ ਫਿਰਨ ਦੁਸ਼ਮਣ ਘੇਰਨ ,ਧੜ ਤੋਂ ਸੀਸ ਉਧੇੜਨ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਕੰਨ ਫ਼ਲਕ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ,ਟੋਪੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਗਿਰਨ
ਇਸੇ ਮਰਦ ਜ਼ੋਰ ਆਵਰ ਚੁਣ ਕੇ ,ਕੀਤੇ ਚਾਅ ਰਵਾਨੇ
ਮਾਨੀ ਤੇ ਅਰਜ਼़ਨਗ ਬਰਾਬਰ, ਹੋਰ ਮਸੱੋਰ ਦਾਣੇ
ਲਿਖ ਦਿੱਤੇ ਕਰ ਅਹਿਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ,ਅਮਲਕ ਮੁਆਸ਼ ਜਗੀਰਾਂ
ਦੇਸਾਂ ਜੇਕਰ ਆਂਵ ਮਤਲਬ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇ ਦਿਲਗੀਰਾਂ
ਹਰ ਹਰ ਤਰਫ਼ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤੇ, ਕਿਹਾ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਸੰਗੋ
ਖ਼ਰਚ ਕਰੋ ਖਿੜ ਨਾਲ਼ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਹੋਰ ਘੱਲਾਂ ਜੋ ਮੰਗੂ
ਹਰ ਹਰ ਮੁਲਕ ਆਦਮ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਵੇਖ ਆਓ ਸਭ ਸ਼ਹਿਰਾਂ
ਜਿਸ ਜਾਏ ਕੋਈ ਸੋਹਣਾ ਹੋਵੇ ,ਵਿਚ ਹੁਸਨ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ
ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੀ ਸੋਹਣੀ, ਹਰ ਗਜ਼ ਨਜ਼ਰਨਾ ਆਵੇ
ਸੂਰਤ ਉਸ ਦੀ ਲਿਕੱਹੋ ਸਾਰੀ ,ਜਿਉਂ ਮਹਿਰਮ ਦਸ ਪਾਵੇ
ਜੋ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਵੇ ਵਿਚ ਸ਼ਹਿਰਾਂ, ਆਫ਼ਤ ਹੁਸਨ ਅਦਾਓਂ
ਫ਼ਿਤਨਾ ਦੋਜ਼ ਜਗਤ ਦੀ ਜ਼ਾਲਮ, ਚਿੱਤ ਖੜੇ ਹਰ ਦਾਉਂ
ਅਸ਼ਵੇ ਨਾਜ਼ ਫ਼ਰੇਬ ਜ਼ਨਾਨੇ, ਕਰ ਕੇ ਜੀਓ ਭੁਲਾਏ
ਟੁਰ ਲਟਕਦੀ ਅੱਖ ਮਟਕਦੀ ,ਗੱਲੀਂ ਦਿਲ ਪਰਚਾਏ
ਐਸੀ ਸੂਰਤ ਦੀ ਜਿਸ ਪਾਸੇ, ਦਿਸ ਪਵੇ ਇਸ ਲੋੜੋ
ਕੰਨੀਂ ਸੁਣ ਕੇ ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਤੱਕ ਕੇ, ਮੂਰਤ ਲਿਕੱਹੋ ਨਾ ਛੋੜੋ
ਜੇ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਪੁਰੀ ਦੀ ਆਨੇ, ਯਾ ਉਸ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੀ
ਦਸ ਅੱਠ ਸੋਨੇ ਦੇ ਭਰਦੀਵਾਂ, ਲੋੜ ਨਾ ਰਹੱਸ ਦਰਹਮ ਦੀ
ਕਰਸਾਂ ਖ਼ਾਸ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਖ਼ਿਲਅਤ ਸਿਰਤੇ ਧਰਸਾਂ
ਹੋਰ ਵਲਈਇਤ ਮੰਗੇ ਜਿਹੜੀ ,ਦੇਸਾਂ ਉਜ਼ਰ ਨਾ ਕਰਸਾਂ
ਲਸ਼ਕਰੀਆਂ ਦਿਲ ਤਾਜ਼ਾ ਹੋਇਆ, ਅਹਿਦ ਲਿਖਿਆਏ ਸ਼ਾਹੀ
ਜ਼ਰਦਾ ਤਮਾ ਬੁਰਾ ਉਸ ਉੱਤੇ, ਦੇਵਨ ਸਿਰ ਸਿਪਾਹੀ
ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਈ ਅਮੀਰਾਂ ਤਾਈਂ, ਮਲਕੋ ਮੁਲਕੀ ਚਲੇ
ਕੋਈ ਮਦੀਨਾ ਪਾਕੇ ਕੋਈ, ਹਜ਼ਰਤ ਮੱਕੇ ਘ੍ਘੱਲੇ
ਕੋਈ ਅਦਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਅਰਬ ਨੂੰ, ਕੋਈ ਰੋਮੇ ਕੋਈ ਸ਼ਾਮੇ
ਬਾਅਜ਼ੇ ਇਸਕੰਦਰ ਯੇ ਜਾ ਲੋੜਣ, ਬਾਅਜ਼ੇ ਯਮਨ ਮੁਕਾਮੇ
ਬਾਅਜ਼ੇ ਹਿੰਦ ਜਨੂਬੀ ਫਿਰਦੇ ,ਦੇਹਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਨਾਦਨਾਂ
ਹਿੱਕਣਾਂ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਜ਼ਿਮੀਂ ਦੇ ,ਸਭਨੀਂ ਸ਼ਹਿਰੀਂ ਭਿੰਨਾ
ਕੋਈ ਮਸ਼ਰਿਕ ਕੋਈ ਮਗ਼ਰਿਬ ਦੱਖਣ ,ਕੋਈ ਗਿੱਠ ਸ਼ਮੁਲੀ
ਕੋਈ ਲੋੜੇ ਕਸ਼ਮੀਰੇ ਕੋਈ, ਕੰਢੀ ਜੰਮੂ ਵਾਲੀ
ਕੋਈ ਜ਼ਜ਼ੀਰੇ ਟਾਪੋਂ ਲੋੜਣ, ਕੋਈ ਤਿੱਬਤਾਂ ਲੱਦਾਖਾਂ
ਸਮਰਕੰਦ ਸੇ ਚੰਦ ਅਜਿਹੇ, ਲੋੜ ਰਹੇ ਕੇ ਆਖਾਂ
ਹੱਕ ਮਹਿਤ ਸਵਾ ਹੱਲ ਭਾਲਣ, ਹੱਕ ਕੁਲਜ਼ਮ ਅਫ਼ਰਨਜੇ
ਹੱਕ ਤਾਤਾਰ ਹੱਕ ਗਏ ਅਰ ਇਕੇ, ਹਿੱਕ ਮੁਬਾਰਕ ਗੰਜੇ
ਹੱਕ ਕਾਬਲ ਕੰਧਾਰ ਖ਼ਰਾਸਾਂ, ਹੱਕ ਹਰਾਤ ਬੁਖ਼ਾਰੇ
ਹੱਕ ਲੰਦਨ ਹੱਕ ਕੇਰ ਫ਼ਿਰਨਗੇ, ਹੱਕ ਗਏ ਜ਼ਨਗਬਾਰੇ
ਕੁਝ ਰੋਸੇ ਕੁਝ ਚੈਨ ਮਚੀਨੇ, ਕੁਝ ਆਏ ਤੁਰਕਾਂ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਨਕਸ਼ ਚਗਲ਼ ਦੇ ਤੱਕਣ ,ਕੁਝ ਲੋੜਣ ਕਿੰਨਾ ਨੂੰ
ਖ਼ਵਾਰਜ਼ਮ ਸ਼ੀਰਾਜ਼ ਮਸਲੇ ,ਗ਼ਜ਼ਨੀ ਗ਼ੁਰ ਤੇ ਲਾਰੇ
ਜਾਮ ਭਨਭੋਰ ਤੇ ਬਾਬਲ ਤਬਰਜ਼, ਮਾਵਰਣਲਨਹਰ ਕਿਨਾਰੇ
ਕੋਈ ਬਰੂਆ ਇਜ਼ਾਜ਼ ਢੋਨਡੀਨਦੇ, ਕੋਈ ਗਏ ਸਨ ਹਏ ਨੂੰ
ਤਏ ਕੀਤੀ ਸਭ ਧਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ,ਕਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਤਏ ਨੂੰ
ਹੱਕ ਬਗ਼ਦਾਦ ਜੀਲਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ,ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਾਦ ਸੱਦ ਹਾਏ
ਵਾਹ ਮੁਹੰਮਦ ਭਾਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ, ਜੋ ਇਸ ਪਾਸੇ ਆਏ
ਢੂੰਡ ਥੱਕੇ ਹਰ ਦੇਸ ਵਲਾਇਤ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤਾਈਂ ਪੁੰਨਿਆ
ਬਦੀਅ ਅਲਜਮਾਲ ਤੇ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ,ਦਾ ਕਿਧਰੋਂ ਨਾਮ ਨਾ ਸੁਣਿਆ
ਨਾਮ ਬਦੀਅ ਅਲਜਮਾਲ ਪੁਰੀ ,ਦਾ ਅਰਬੀ ਰਸਮੇ ਵਾਲਾ
ਹਿੰਦੀ ਬੈਤਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਮੇਵੇ ,ਕੀਤਾ ਬਹੁਤ ਸਨਭਾਲਾ
ਤਾਂ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲ ਬਣਾਇਆ, ਫ਼ਾਰਸੀਆਂ ਦੀ ਡੋਲੇ
ਉਹ ਭੀ ਬਾਅਜ਼ੇ ਬੀਤ ਤੁਰ ਵੜੇ ,ਜੇ ਕੋਈ ਪਰਦਾ ਫੋਲੇ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਨਾਮ ਪੁਰੀ ਦੇ ਰੱਖਾਂ ,ਸਮਝੋ ਹਰ ਸਿਆਣਾ
ਜਿਥੇ ਜਾਇ ਬੁਲਾਨੇ ਵਾਲੀ ,ਅਕਸਰ ਨਾਮ ਬੁਲਾਣਾ
ਕਿਧਰੇ ਅਜਬ ਜਮਾਲ ਕਹਾਂਗਾ, ਕਿਧਰੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਕਰ
ਨਾਂਂ ਬਹੁਤੇ ਨਾਂਵਾਂ ਵਾਲਾ ਹਿਕੋ ,ਸਮਝੋ ਗੱਲ ਖਰੀ ਕਰ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਭੇਜੇ ਬੰਦੇ ,ਲੋੜ ਥੱਕੇ ਹਰ ਜਾਈ
ਅਜਬ ਜਮਾਲ ਤੇ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੀ ,ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਪਾਈ
ਬਰਸ ਦੁਹਾਂ ਦੇ ਕਰ ਕਰ ਧਾਵੇ, ਫੇਰ ਮਿਸਰ ਨੂੰ ਆਏ
ਚਾਰ ਹੱਕ ਸੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਵਾਲੇ, ਸੂਰਤ ਨਕਸ਼ ਬਣਾਏ
ਕਰ ਤਸਵੀਰਾਂ ਬਾ ਤਦਬੀਰਾਂ ,ਆਨ ਅਮੀਰਾਂ ਧਰੀਆਂ
ਹੱਕ ਥੀਂ ਹੱਕ ਚੜ੍ਹੀਂਦੀ ਸੂਰਤ ,ਵਾਂਗਣ ਹੋਰਾਂ ਪਰੀਆਂ
ਜੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਮਨ ਭਾਵਨ ,ਤਾਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਬਣਾਵਾਂ
ਕਾਹਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਵਾਂਗਰ, ਮੈਂ ਭੀ ਕਲਮ ਘਸਾਵਾਂ
ਤੋੜੇ ਹੋਵਣ ਸੁਣਾ ਮੋਤੀ, ਜੇ ਦਿਲਬਰ ਨਹੀਂ ਤੱਕੇ
ਮੋਤੀ ਰੋੜ ਦੱਸਣ ਭੁਸ ਸੁਣਾ, ਕਿਹਾ ਮਰਦੇ ਪੱਕੇ
ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਕਹੇ ਸਭ ਯਾਰਾਂ ,ਭੇਤ ਨਾ ਦੱਸੋ ਕਾਈ
ਮੱਤ ਨਾਉਮੀਦ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ,ਬਣੇ ਸ਼ਿਤਾਬ ਸੁਦਾਈ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਪਰ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਥੀਂ ਕੰਨ ਛਪਾਏ
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਤੇ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੀ ,ਨਾਹੀਂ ਖ਼ਬਰ ਲਿਆਏ
ਜੇ ਕਰ ਕੋਲ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿੰਦੀ, ਖ਼ਬਰ ਕੋਈ ਦਿਲਬਰ ਦੀ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਖੁਸ਼ਬੋਈਓਂ ਲੱਭਦਾ, ਜਿਉਂ ਯਾਕੂਬ(ਅਲੈ.) ਮਿਸਰ ਦੀ
ਖ਼ਬਰ ਹੋਈ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਤਾਈਂ, ਸਭ ਭੇਜੇ ਮੁੜ ਆਏ
ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਤੇ ਬਦੀਅ ਉਜਮਾਲੋਂ, ਨਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਲਿਆਏ
ਪਾੜ ਪੁਸ਼ਾਕ ਸਿਟੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ,ਹੰਝੂ ਨੀਰ ਚਲਾਵੇ
ਹੋ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੱਦ ਈਆਂ ਵਾਂਗਰ, ਰਾਗ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਗਾਵੈ
ਪਿਆ ਹਨੇਰ ਗ਼ਬੁਰ ਜਹਾਨਾਂ ,ਯਾਰ ਨਹੀਂ ਹੱਥ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਲੰਮੀ ਰਾਤ ਵਿਛੋੜੇ ਵਾਲੀ, ਜੀਓ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੂੰ ਫੜਿਆ
ਕਿਸ ਸੰਗ ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਦੁੱਖ ਸੱਜਣ ਦੇ, ਸਿਵਲ ਹੱਡਾਂ ਵਿਚ ਵੜਿਆ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਯਾਰ ਮੁਹੰਮਦ ਕਾਹਨੂੰ, ਔਰਾਂ ਪਿੱਛਾਂ ਅੜਿਆ
ਜੇ ਕਰ ਬਦੀਅ ਜਮਾਲ ਮੇਰੇ ਥੀਂ, ਮੰਗ ਘ੍ਘੱਲੇ ਦਿਲ ਜਾਣੀ
ਦਿਲ ਤੇ ਜਾਣ ਕਰਾਂ ਨਜ਼ਰਾਨਾ, ਧੜ ਹੋਵੇ ਕੁਰਬਾਨੀ
ਜੇ ਅੱਜ ਉਸ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਅਰਮ ਦੀ, ਵਾਊ ਇਸ ਪਾਸੇ ਵਗੇ
ਇਸੇ ਦਮ ਦਮ ਛੋੜ ਦੇਹੀ ਨੂੰ ਮਗਰ ਵਾਊ ਦੇ ਲੱਗੇ
ਨਾ ਦਿਲ ਵੱਸ ਨਾ ਦੱਸ ਸੱਜਣ ਦੀ ,ਝੁਲ਼ਸ ਲਿਆ ਇਸ ਅੱਗੇ
ਤਾਹੰਗ ਬੁਰੀ ਜਿਉਂ ਸਾਂਗ ਕਲੇਜੇ, ਟਾਂਗ ਨਹੀਂ ਹੱਥ ਲੱਗੇ
ਦਰਦਾਂ ਮਾਰ ਨਿਮਾਣਾ ਕੀਤਾ, ਕੂੰਜ ਵਾਂਗਰ ਕੁਰਲਾਂਦਾ
ਪੱਟ ਪਿੱਟ ਸੁੱਟਦਾ ਵਾਲ਼ ਸਿਰੇ ਦਏ ,ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਸ਼ਰਮਾ ਨਦਾ
ਖ਼ਬਰ ਹੋਈ ਜਦ ਬਾਪ ਬੇਚਾਰੇ, ਬੇਟੇ ਦੇ ਇਹੋ ਅੱਲੋਂ
ਆਸਿਮ ਨੂੰ ਗ਼ਮ ਲੱਗਾ ਬਹੁਤਾ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਨਾਲੋਂ
ਜੇ ਕੋਈ ਸ਼ਾਹ ਮੁਲਕਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇ , ਮਾਇਆ ਦਲਿਤ ਵਾਲਾ
ਇਸ ਘਰ ਇੱਕੋ ਹੋਵੇ ਬੇਟਾ, ਸੋਹਣਾ ਰੂਪ ਨਿਰਾਲਾ
ਇਸ ਨੂੰ ਮਰਜ਼ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਭਾਰੀ ,ਲਾਦਵਾ ਇਲਾਜੋਂ
ਅਚਨਚੇਤ ਨੱਸੇ ਹੋ ਜਿਲਾ ,ਮੁਲਕੋਂ ਦੇਸੋਂ ਰਾਜੋਂ
ਬੁਡ੍ਹਾ ਹੋਵੇ ਬਾਪ ਨਿਮਾਣਾ , ਉਹ ਜਵਾਨ ਰੰਗੀਲਾ
ਤਾਂ ਫਿਰ ਬਾਪ ਸ਼ੋਹਦੇ ਦਾ ਯਾਰੋ,ਕੇ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੀਲਾ
ਰੋਰੋ ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਪੁਕਾਰੇ ,ਗ਼ਮ ਦੇ ਲਸ਼ਕਰ ਭਾਰੇ
ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਿੱਤ ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਆਉਣ ,ਹੱਕ ਥੀਂ ਹੱਕ ਨਿਆਰੇ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਘਰ ਆਓਲਾਦ ਨਾ ਆਹੀ , ਹਿੱਸਾਂ ਦਰਦ ਵਿਹੂਣਾ
ਜਾਂ ਆਓਲਾਦ ਲਦੱਹੀ ਗ਼ਮ ਮੈਨੂੰ, ਦੇਣਾ ਆਇਆ ਦੋਨਾ
ਹੁਣ ਬੇਟੇ ਦੀ ਵੇਖ ਮੁਸੀਬਤ ,ਲੱਗਾ ਬੁਰਾ ਅੰਦੇਸ਼ਾ
ਫ਼ਰਜ਼ੰਦਾਂ ਦਏ ਫਿੱਟ ਨਾ ਮੌਲਣ, ਦਿਨ ਦਿਨ ਪਿੰਦਾ ਅਰੀਸ਼ਾ
ਗ਼ੁਰ ਦਿਲਾਸੇ ਕਰ ਕਰ ਥਕਾ ,ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਬਹੁਤੇਰੇ
ਬੇਟੇ ਦਾ ਖ਼ਫ਼ਕਾਨ ਨਾ ਜਾਂਦਾ, ਦਮ ਦਮ ਹੋਏ ਅਗੇਰੇ
ਓੜਕ ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ,ਆਪਣੇ ਕੋਲ਼ ਮੰਗਾ ਨਦਾ
ਪੰਦ ਨਸੀਹਤ ਹਾਲ ਹਕੀਕਤ, ਅਚੱਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਨਾਨਦ
