ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਸਨ ਗੱਲ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ,ਬੇਟੇ ਦੀ ਉਦਾਸੀ
ਰੋ ਰੋ ਆਖੇ ਸਿਰ ਪਰ ਸਹਿਣਾ, ਜੋ ਕੁਝ ਰੱਬ ਸੁਹਾਸੀ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਕੋਲੋਂ ਮੰਗ ਮੰਗ ਲਦੱਹੋਂ, ਕਰ ਕਰ ਬਹੁਤ ਦੁਆਈੰ
ਬੁਡ੍ਹੇ ਵਾਰੇ ਆਓਖੇ ਵੇਲੇ ,ਲਾਅ ਫ਼ਰਾਕ ਨਾ ਜਾਈਂ
ਬੱਚਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਪਿਆਰੀ, ਕਰ ਕੁਝ ਹੋਸ਼ ਸਨਭਾਲਾ
ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਸਦਾ ਨਾ ਰਹਿਣਾ, ਹਰ ਕੋਈ ਚੱਲਣ ਵਾਲਾ
ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਉਮਰ ਜਵਾਨੀ, ਕਿਰਲੇ ਐਸ਼ਾਂ ਮਝਾਂ
ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਦਲਿਤ ਦੁਨੀਆ, ਸਦਾ ਨਾ ਲਸ਼ਕਰ ਫੱਜਾਂ
ਨਾ ਤੁਧ ਸੁਖ ਹੰਢਾਈਆਂ ਸੇਜਾਂ ,ਨਾ ਕੁਝ ਖਾਦਾ ਲਾਇਆ
ਨਾ ਤੋਂ ਤਖ਼ਤ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠੋਂ, ਨਾ ਤੁਧ ਰਾਜ ਕਮਾਇਆ
ਨਾ ਤੁਧ ਤਾਜ ਸਿਰੇ ਤੇ ਧਰਿਆ, ਨਾ ਸੁਲਤਾਨ ਕਹਾਇਆ
ਨਾ ਫੱਜਾਂ ਦੀ ਲਈ ਸਲਾਮੀ ,ਨਾ ਦਰਬਾਰ ਲਗਾਇਆ
ਨਾ ਫੱਜਾਂ ਸੰਗ ਤੇਰੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ,ਨਾ ਤੁਧ ਧੁੰਮਾਂ ਪਾਈਆਂ
ਨਾ ਰੱਜ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਮਨਾ ਡਿੱਠਾ, ਨਾ ਰੱਜ ਡਿਟੱਹੋਂ ਮਾਈਆਂ
ਨਾ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਸਹੁਰਾ ਡਿੱਠਾ, ਨਾ ਹੱਥ ਬੱਧਾ ਗਾਣਾ
ਨਾ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਜੰਞ ਚੜ੍ਹਾਈ, ਨਾ ਵੱਜਿਆ ਸ਼ੁੱਦ ਯਾਨਾ
ਮੈਂ ਹਾਂ ਅੱਜ ਕਬਰ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ,ਕੋਈ ਦਿਹਾੜਾ ਰਹੱਸਾਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਅੱਗੇ ਹੋਸੇਂ, ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲੈ ਬਹਿਸਾਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਸੁੱਟ ਗਿਓਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀਂ, ਮਰਸਾਂ ਤੇਰੇ ਹਾਵੇ
ਜੇ ਰੱਬ ਖ਼ੀਰੀਂ ਫੇਰ ਲਿਆਨਦੋਂ ,ਇਹ ਅਫ਼ਸੋਸ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਮਹਿਲ ਚਬੁਰੇ ਛੋੜ ਪਿਆਰੇ, ਚਲਿਓਂ ਵਿਚ ਉਜਾੜਾਂ
ਲਹਿਰ ਬਹਾਰਾਂ ਸੁੱਟ ਕੇ ਟੁਰਿਉਂ ,ਤੱਕਣ ਕਹਿਰ ਪਹਾੜਾਂ
ਮਾਗਰ ਮੁੱਛ ਸਮੁੰਦਰ ਅੰਦਰ ,ਬਾਸ਼ਕ ਨਾਗ ਮਰੀਲੇ
ਖਾ ਸੰਸਾਰ ਸੰਸਾਰ ਨਾ ਰੱਜਦੇ ,ਅਜ਼ਬ ਇਲਾਹੀ ਪੀਲੇ
ਜਾਂ ਤੋਂ ਹੋ ਹੱਕਲਾ ਜਾਸੇਂ, ਵਿਚ ਉਜਾੜ ਪਹਾੜਾਂ
ਚਿਤਰੇ ਸ਼ੇਰ ਚੱਠ ਫੇਰ ਫਿਰਨਗੇ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਸੀ ਬਘਿਆੜਾਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਜਿਗਰ ਦਾ ਟੋਟਾ, ਪੱਸੀ ਵੱਸ ਗ਼ਨੀਮਾਂ
ਬਾਝ ਰਬੇ ਥੀਂ ਕੰਨ ਉਸ ਵੇਲੇ, ਹੋਸੀ ਯਾਰ ਯਤੀਮਾਂ
ਤੋੜੇ ਕਿਤੇ ਬਣ ਕੇ ਰਹੀਏ, ਵਿਚ ਵਤਨ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ
ਦਰ ਦਰ ਝਿੜਕਾਂ ਸੁਹੀਏ ਤਾਂ ਬੀ, ਫਿਰ ਪ੍ਰਦੇਸੋਂ ਭੋਲੀਆਂ
ਮੂਰਤ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜ ਭੱਜ ਮਰ ਸੀਂ ,ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਜੇ ਮਿਲਸੀ
ਬਿਜਲੀ ਮਰਗ ਜਲਾ ਸੀ ਬੂਟਾ, ਯਾ ਬਾਗ਼ੀਚਾ ਖਿਲਸੀ
ਤੋੜੇ ਰੁਸਤਮ ਜੈਸਾ ਹੋਸੇਂ ,ਸਖ਼ਤ ਜਵਾਨ ਹਸ਼ਤਹਾਤੀ
ਏਸ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਅੰਦਰ, ਸੜ ਸੀਂ ਵਾਂਗਰ ਬਾਤੀ
ਨਾ ਕਰ ਤੱਤੀ ਤਾਅ ਅਜਿਹੇ ,ਠੰਡਾ ਹੋ ਦਿਨ ਕੱਟ ਖਾਂ
ਸੜ ਚਲਿਆ ਜੀਵ ਜਾਮਾ ਤੇਰਾ ,ਇਸ ਕੱਚਿਆਓਂ ਹਟ ਖਾਂ
ਲਿਕੱਹੀ ਮੂਰਤ ਵੇਖ ਕਦੇ ਵੀ, ਭੁੱਲ ਨਾ ਬੇਟਾ ਭੋਲ਼ਾ
ਸਾਬਰ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਨਿਚਲਾ, ਭੱਜ ਭੱਜ ਹੋ ਨਾ ਹਿਲਾ
ਲਹਿੰਦਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਦੱਖਣ ਪਰਬਤ ,ਫਿਰ ਸੀਂ ਚਾਰੇ ਤਰਫ਼ਾਂ
ਕਿਧਰੇ ਗਰਮੀ ਧੁੱਪਾਂ ਵਾਲੀ, ਕਿਧਰੇ ਸਾੜਨ ਬਰਫ਼ਾਂ
ਪਰੀਆਂ ਢੂੰਡੇ ਕਦ ਹੱਥ ਆਉਣ ,ਮੂਰਤ ਤੱਕ ਤੱਕ ਜੀ ਖਾਂ
ਮੱਤ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਘ੍ਘੱਲੇ ਰੱਬ ਕਿਧਰੋਂ, ਸਬਰ ਪਿਆਲਾ ਪੀ ਖਾਂ
ਇਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਜੋ ਘਰ ਵਿਚ ਤੈਨੂੰ ,ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਰੱਜੀਂ
ਲੋੜੀਂ ਐਸ਼ਾਂ ਨਾਲ਼ ਪੁਰੀ ਦੇ ,ਇਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੱਲ ਭ੍ਭੱਜੀਂ
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਾਨ ਨਾ ਹੋਇਆ ਬੰਦਾ, ਕਰਨ ਇਬਾਦਤ ਆਇਆ
ਵਕਤ ਪਛਾਤਾ ਚਾਹੀਏ ਬੇਟਾ, ਲਭਸੀ ਨਹੀਂ ਖਿੜ ਈਆ
ਵੇਲ਼ਾ ਅੱਜ ਭਲੇਰਾ ਤੇਰਾ, ਨਾਲੇ ਉਮਰ ਜਵਾਨੀ
ਕਰੋ ਅਦਾਲਤ ਹੋਰ ਇਬਾਦਤ, ਓੜਕ ਹੋਣਾ ਫ਼ਾਨੀ
ਭਲਕੇ ਮੱਤ ਆਈ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ,ਸੁਏ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰੇਂਗਾ
ਅਮਲਾਂ ਬਾਝ ਨਾ ਤਲਾ ਸ਼ਨਾਹੀਂ, ਕਿਵੇਂ ਸਮੁੰਦ ਤਰੀਂਗਾ
ਨਾ ਕੋਈ ਰਉਓ ਮੁਲਾਹਜ਼ਾ ਓਥੇ, ਨਾ ਕੋਈ ਉਜ਼ਰ ਬਹਾਨਾ
ਜੋ ਕੁਝ ਕਰ ਸੀਂ ਸਵੀਵ ਮਿਲਸੀ, ਡਾਹਡਾ ਅਦਲ ਸ਼ਹਾਨਾ
ਇੱਰਤ ਕਤਸੀ ਤਾਹੀਯਂ ਲਾਸੀ ,ਕੁੜਤਾ ਸੁੱਥਣ ਸਲਾਰੀ
ਮਰਦ ਕੁੱਪੇਗਾ ਸਵੀਵ ਖੇਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਬੀਜ ਖਿਲਾਰੀ
ਜਿਤਨਾ ਤੋਂ ਪੁਰੀ ਵੱਲ ਭਜਸੀਂ, ਇਤਨਾ ਰੱਬ ਵੱਲ ਡਹ ਖਾਂ
ਜੇ ਤੁਧ ਐਸ਼ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਈਂ ਭਾਵੇ ,ਕਰਨ ਇਬਾਦਤ ਬਹ ਖਾਂ
ਜੇ ਅੱਜ ਖ਼ਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇਊਂ ਸੜ ਸੀਂ, ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਸੇਂ ਹਰਿਆ
ਮਤੇ ਦਾ ਕੁਝ ਖ਼ਫ਼ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ, ਜੀਓ ਨਿੱਦੜਾ ਜੋ ਮਰਿਆ
ਮੋ ਤਵਾ ਕਬਲ ਅੰਤ ਮੂਤੋ,ਅਮਲ ਇਸੇ ਤੇ ਕਰਨਾ
ਮਰਨੋਂ ਅੱਗੇ ਜੋ ਕੋਈ ਮੋਇਆ ,ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਇਸ ਮਰਨਾ
ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਸੱਜਣ, ਪੱਟ ਪਿੱਟ ਕਰਨ ਉਸ਼ਾ ਰੁੱਤ
ਆਪੋਂ ਅਪਣਾ ਮਨਾ ਸਿਰ ਭ੍ਭੱਨਨ, ਦੱਸਣ ਇਹ ਬੁਝਾਰਤ
ਯਾਨੀ ਆਪ ਆਪੇ ਨੂੰ ਮਾਰੇਂ, ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਿਉਂ ਮਰੀਵੀਂ
ਆਪ ਮਵਿਓਂ ਜੇ ਆਪ ਨਾ ਮਵਿਓਂ ,ਆਪ ਮਰੇਂ ਅੱਜ ਜਿਵੇਂ
ਉਹ ਸਫ਼ਰ ਨਈਂ ਸਿਜਦਾ ਤੈਨੂੰ ,ਚੱਲੀਂ ਏਸ ਸਫ਼ਰ ਦਾ
ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਖ਼ਰਚ ਬਣਾਈਂ, ਗ਼ਨੀ ਸਫ਼ਰ ਸਿਰ ਕਰਦਾ
ਲੰਮਾ ਪੰਧ ਨਾ ਸਨਭਸੀ ਬੇਟਾ, ਬਹੁ ਖਾਂ ਹੋ ਨਿਚਲਾ
ਜੋਸ਼-ਓ-ਖ਼ਰੋਸ਼ ਮਿਟਾ ਪਿਆਰੇ ,ਜਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਿਲਾ
ਘਰ ਸੁੱਟਣ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਾ ਚੰਗਾ, ਆ ਹਿੱਲਣਾ ਹੈ ਹਰਦਮ ਦਾ
ਨਾ ਗ਼ਮ ਕਰ ਗ਼ਮ ਜਾਸੀ ਓੜਕ, ਓੜਕ ਹੈ ਹਰ ਕੰਮ ਦਾ
ਚੂਹਾ ਚਿੜਾ ਤੇ ਕੁੱਤਾ ਬਿੱਲਾ, ਹਰ ਕੋਈ ਵਤਨ ਧੁਰਾ ਨਦਾ
ਤੂੰ ਆਦਮ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਹੋ ਕੇ, ਛੱਡੀਂ ਵੱਸਣ ਘਰਾਂ ਦਾ
ਆਦਮੀ ਹੈਂ ਤਾਂ ਆਦਮ ਬਣ ਖਾਂ ,ਜਿਨ੍ਹੀਂ ਤਾਂ ਹੋ ਉਹਲੇ
ਐਸਾ ਸੁਗੱਹੜਸ਼ਹਜ਼ਾਦਾ ਹੋ ਕੇ ,ਪਿਉਂ ਗ਼ੋਲਾਂ ਦੇ ਰੌਲੇ
ਮੈਂ ਬੁਡ੍ਹਾ ਮਹਿਮਾਨ ਘੜੀ ਦਾ ,ਪਾਸ ਤੇਰੇ ਕੋਈ ਦਿਨ ਹਾਂ
ਕੋਲ਼ ਮੇਰੇ ਰਹੋ ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਰ ਕੇ ,ਅਜਰਜਨਾਬੋਂ ਘੁਣ ਖਾਂ
ਜਿਨਸ ਤੇਰੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹਾਂ ਲਾਇਕ, ਕੰਨ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਭ੍ਭੱਲਾ
ਦਿਲ ਬੇਤਾਬ ਜ਼ਗ਼ੀਫ਼ ਮੇਰੇ ਨੂੰ, ਦੇ ਖਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤਸਲਾ
ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਟੁਰਿਉਂ ਆਪੋਂ, ਮੋਇਆਂ ਗਈਆਂ ਜੇ ਲੋੜੀਂ
ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਮਿਲਣਾ ਬੇਟਾ, ਬੈਠਾ ਹੱਥ ਮਰੋੜੀਂ
ਅੱਜ ਨਸੀਹਤ ਮੇਰੀ ਤੈਨੂੰ ,ਲਗਦੀ ਮਨ ਦੀ ਕਾਣੀ
ਇਹ ਭੀ ਦਿਵਸ ਨਈਂ ਕੁਝ ਤੈਨੂੰ ਵਓੜ੍ਹੀ ਕਜ਼ਾ-ਏ-ਅਸਮਾਨੀ
ਵਕਤ ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਡੀਗਰ ਹੋਇਆ, ਏਸ ਜ਼ਵਾਲ ਗਵਾਇਆ
ਪੇਸ਼ੀ ਆਨ ਕੀਤੀ ਹੁਣ ਮਗ਼ਰਿਬ ,ਖ਼ੁਫ਼ਤੀਂ ਸੁਫ਼ਨਾ ਆਇਆ
ਸ਼ਾਲਾ ਤੇਰੀ ਫ਼ਜਰ ਮੁਬਾਰਕ ,ਵਕਤ ਕਜ਼ਾ-ਏ-ਨਾ ਹੋਵੇ
ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਸਿਤਾਰਾ ਰਸ਼ਨ, ਸਿਰਤੇ ਆਨ ਖਲੋਵੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਫ਼ਰ ਆਇਆ ਤੋਂ ਰਹ ਖਾਂ ,ਵਿਚ ਈਮਾਨ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ
ਗ਼ਮ ਹਨ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ ਮੈਨੂੰ ,ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਛੋੜੀਂ ਸ਼ਾਦੀ
ਹੈ ਬੇਟਾ ਤੂੰ ਮਾਉ ਪਿਓ ਥੀਂ, ਕਿਉਂ ਕੁਵੇਲੇ ਨੱਸਦਾ
ਜਾਂ ਜਾਂ ਜਾਣ ਮੇਰੇ ਤਿੰਨ ਅੰਦਰ, ਰਹੋ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਵਸਦਾ
ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੱਤ ਮੇਰੀ ਜਦ ਆਸੀ, ਮਰਸਾਂ ਜਿਸ ਦਿਹਾੜੇ
ਮਤੇ ਦਾ ਗ਼ਮ ਹੋਗ, ਨਾ ਹੋਸਨ ,ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਸਾੜੇ
ਸੱਜਣ ਦੁਸ਼ਮਣ ਕਿਸੇ ਨਾ ਭਾਵੇ ,ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਸ ਪਸਨਦਾ
ਮੈਂ ਮਰਸਾਂ ਤੂੰ ਕੋਲ਼ ਨਾ ਹੋਸੇਂ ,ਕਹਸਨ ਵਾਹ ਫ਼ਰ ਜ਼ਿੰਦਾ
ਦਲਿਤ ਦੁਨੀਆ ਮੇਰੀ ਜੋੜੀ ,ਖਿੜ ਸਨ ਲੋਕ ਬੇਗਾਨੇ
ਮੁਲਕ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲਏਗਾ, ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਸਮਿਆਨੇ
ਜੇ ਕੁਝ ਪਚੱਹੇ ਰਹਿਸੀ ਮੇਰਾ, ਲਸ਼ਕਰ ਮੁਲਕ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ
ਜੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਕਾਰੀ ਆਏ ,ਕਰਸਾਂ ਤਾਂ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ
ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਕੂਚ ਨਕਾਰਾ, ਸੁਣ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ ਪਿਆਰਾ
ਜੇ ਤੂੰ ਇਸ ਦਮ ਕੋਲ਼ ਨਾ ਹੋਵਿਉਂ, ਬਰਮ ਰਹੇਗਾ ਭਾਰਾ
ਜੇ ਰੱਬ ਖ਼ੀਰੀ ਆਂਦਾ ਤੈਨੂੰ, ਰੋਸੀਂ ਨਾਲ਼ ਅਫ਼ਸੋਸਾਂ
ਇਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਰੱੋਨ ਤੇਰੇ ਥੀਂ, ਮੈਂ ਦਿਲਸ਼ਾਦ ਨਾ ਹਵਸਾਂ
ਇਸ ਦਿਨ ਦੇ ਇਸ ਰੋਵਣ ਕੋਲੋਂ, ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਤੇਰੇ
ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਅੱਗੋਂ ਜਾ ਨਾ ਬੇਟਾ, ਅਉਸਰ ਵੇਖ ਘਨੇਰੇ
