سر نامے دا نام سچّے دا، کِیتا کارج جِس نے
کُن اوہدی دا کوئی نہ واقف ،بھیت لبّھے سبھ کِس نے
سبھ خزانے ہتھ اوسے دے ،چابخشے جِس بھاوے
نفروں شاہ کرے تے شاہاں، سفروں اؤکڑ پاوے
راہ پھدّاں نُوں لوک مُسافر ،سبھ غریب بدیسی
ہر ہِک دا خصمانہ اوسے، جو لِکھیا سو دیسی
مُشکل پاون والا آپوں، آپوں ہے حل کردا
عاشق نُوں لا روگ پرم دا ،میل سجن ول کردا
سُکھیاں نُوں اوہ دُکھ سہاوے ،پاوے وخت امیراں
اُڈدے پنکھی قید کرائے ،چھّڈے سخت اسیراں
جانے جیسی دؤلت سچّی، جِس دا مُل نہ پیندا
دیندا مُفت حیواناں تائیں، جاں بھاوے تاں لیندا
خاکوں صُورت سُندر کر کے، پھیر رلائے گھٹّے
پھُل کِھڑائے بُوٹی وِچّوں، پھیر پتّر کھوہ سٹّے
سِپّاں اندر مانک موتی، مُدّت قید کراندا
قیدوں کڈھ نوازے اوہناں، بُہتا مُل تراندا
انٹے وِچّو ں پنکھی کردا، دے کے پر اُڈارے
پتّھر وِچّوں لعل بناوے ،راتوں دینھ کھِلارے
میرے جیسے عاجز بندے ،تخت دیوے سُلطانی
واہ کریم مُحّمدبخشا ،میلے وِچھڑے جانی
اُس تِھیں پچھّے سُن شہزادے ،کر کے فِکر نِہایت
میں فغفُور شہزادہ عالی، والی چین ولایت
کہندا تینُوں سچ دسالیں، کؤن کوئی تُوں بندہ
کِتّھوں آیوں کِتّھے جانا، کیہڑے شہر وسندا
جے تُوں مرد سؤداگر آئیوں ،پاس تیرے کے بھرتی
کِس کم اِتنا لشکر تنبو، مَل لئی جِس دھرتی
جے تُوں کوئی غنیم اساڈا،لین ولایت چڑھیوں
لشکر سنے مِریسیں پل وِچ ،یا سنگل پا کڑیوں
تیغ میرِی تھِیں کوئی نہ بچیا، دُشمن جِس کہایا
تُوں بِھی سِرنذرانہ تارن، پاس میرے لے آیا
جے تُوں کرن لڑائی آیوں، لوڑیں زور ازمایا
جان خمیر تیرا سی ایتھے، لشکر سنے سمایا
سار ہتھیارتیار کرائیں ،چاڑھ سوار مریلے
جان جہان میدان میرے وِچ، کر قُربان سویلے
جے تُوں کوئی شخص سیلانی، سیر کرن نُوں آیا
چین شہر تُوں ڈِٹھّا ناہیں، کے پِھر سیر کمایا
جے تُوں شاہ اِقبالاں والا، کچھّن لگّوں سمندر
آب حیاتی وِی کم ہوسی ،مرسیں وانگ سِکندر
تُوں شہزادہ عظمت والا، سُنیوں بُہت چنگیرا
جے تُدھ طلب مِلن دِی ہووے ،میں بھی بھائی تیرا
نہ کوئی جنگ خصُومت ایویں، ناہیں وَیر قدیمی
دُشمن نال کراں میں زورا، یاراں نال حلیمی
نہ دُشمن نہ دوست ہووے ،ہووے کوئی طرفینی
گھر آئے دِی کراں تواضع ،جاناں دوست عینی
سچّی گل سُنا شہزادے ،کے سبب اِس راہ دا
کیہڑا تخت ولایت تیری ،بیٹا ہیں کِس شاہ دا
