ਰਾਵੀ ਏਸ ਕਿਸੇ ਦਾ ਯਾਰੋ ,ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਸਿਆਣਾਂ
ਜਿਸਦੇ ਸ਼ਾਲਾ ਬਾਗ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ, ਮੈਂ ਗੱਲ ਫੁੱਲ ਚੁਣ ਆਨਾਂ
ਫੁੱਲ ਇਸ ਦੇ ਕੁੱਲ ਰਿਤੂ ਰੰਗੇ, ਹੱਕ ਦੂਜੇ ਥੀਂ ਰੱਤਾ
ਵੇਖਦਿਆਂ ਤਪ ਉਠਦਾ ਸੀਨਾ, ਐਸਾ ਹਰ ਹਰ ਤੱਤਾ
ਅੱਗੋਂ ਇਹ ਗੱਲ ਲਾਲਾ ਦਿੰਦਾ, ਦਾਗ਼ ਜਿਗਰ ਦੇ ਵਾਲਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਰੇ ਤਦਬੀਰਾਂ, ਵੇਖ ਨਦੀ ਦਾ ਚਾਲਾ
ਨਾ ਹੁਣ ਬੀੜੀ ਕੁਸ਼ਤੀ ਕੋਈ, ਨਾ ਮੱਲਾਹ ਮੁਹਾਨਾ
ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਛਕ ਅੰਦਰ ਦੀ ਹੋਵੇ ,ਸਿਰ ਪਰ ਆਉਧਰ ਜਾਣਾ
ਬਾਹੀਂ ਠੱਲ੍ਹ ਪਵਾਂ ਵਿਚ ਹਾ ਹੋ ,ਜੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ਹੱਕਲਾ
ਰਲ਼ ਕੇ ਯਾਰਾਂ ਬਣਾ ਲਿਓ ਨੇਂ ,ਲੱਕੜੀਆਂ ਦਾ ਟਿੱਲਾ
ਕੱਟੇ ਘਾਹ ਵਟਾਏ ਰੱਸੇ, ਮੁਹਕਮ ਕਰਕੇ ਬੱਧਾ
ਜਾਇ ਫ਼ਰਾਖ਼ ਬਣਾਈ ਐਸੀ, ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਵਧਦਾ ਅੱਧਾ
ਸਭ ਅਸਵਾਰ ਟਿੱਲੇ ਤੇ ਹੋਏ ,ਖੋਲ ਨਦੀ ਵਿਚ ਦਿੱਤਾ
ਜਾਂ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਆਇਆ ਟਿੱਲਾ, ਥਰ ਥਰ ਕੁਨਬੇ ਪਤਾ
ਮੇਵੇ ਖਾਣੇ ਸੰਭ ਗਏ, ਜਦ ਜ਼ਾਲਮ ਭੁੱਖ ਉਕਾਏ
ਕੁੰਡੀ ਲਾਅ ਫਸਾਵਨ ਮੱਛੀ, ਮਾਛੀ ਇਸ਼ਕ ਬਣਾਏ
ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇ ਖ਼ਰਚੇ ਜਾਂਦੇ, ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ ਦਿਨ ਚਾਲੀ੍ਹ
ਵੇਖੋ ਹੱਕ ਥੀਂ ਹੱਕ ਚੜ੍ਹਨਦੀ, ਸਖ਼ਤੀ ਇਸ਼ਕ ਦੱਸਾ ਲੀ
ਹੱਕ ਦਿਨ ਦੂਰੋਂ ਬਹੁਤੇ ਬੇੜੇ ,ਆਏ ਨਜ਼ਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਦ ਹੋਇਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਨਾਲੇ ,ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ
ਮੱਤ ਕੋਈ ਇਹ ਸੁਦਾਗਰ ਹੋਸੀ, ਸੰਗ ਅਸੀਂ ਭੀ ਰਲਸਾਂ
ਆਦਮੀਆਂ ਦਏ ਮਨਾ ਤੁਕਾਂਗੇ, ਹੋ ਇਕਟੱਹੇ ਚਲਸਾਂ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਨੇੜੇ ਆਏ ਬੇੜੇ ,ਕੀਤੀ ਨਜ਼ਰ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ
ਆਹੇ ਤੁਰੀਏ ਬੇੜੇ ਸਾਰੇ, ਨਾ ਕੁਝ ਕਮੀ ਜ਼ਿਆਦੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਬੇੜੇ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ,ਸਉ ਸਉ ਜ਼ੰਗੀ ਕਾਲ਼ਾ
ਕਾਲੇ ਰਿੱਛ ਖ਼ੁਨਾਮੀ ਵਾਂਗੂੰ, ਆਦਮ ਖਾਵਣ ਵਾਲਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਕਿਹਾ ਇਹ ਜ਼ਾਲਮ ,ਪਕੜ ਲੇਨ ਮੱਤ ਸਾਨੂੰ
ਕੈਦ ਕਰਨ ਯਾ ਮਾਰ ਗੁਆਉਣ, ਦੇਣ ਜਵਾਬ ਜਹਾਨੋਂ
ਜਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਲਿਨਗੇ, ਪੇਸ਼ ਨਾ ਕੋਈ ਜਾਸੀ
ਯਾਰੋ ਕਰੋ ਲੜਾਈ ਖ਼ਾਸੀ ,ਮੱਤ ਰੱਬ ਜਾਨ ਬਚਾ ਸੀ
ਲੈ ਕੇ ਹੁਕਮ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਕੋਲੋਂ, ਉਟੱਹੇ ਮਰਦ ਸਿਪਾਹੀ
ਆਬ ਸ਼ਿਤਾਬ ਦਿੱਤੀ ਤਲਵਾਰਾਂ, ਧੋਵਨਿ ਲੱਗੇ ਸਿਆਹੀ
ਅੱਠ ਖੁੱਲੇ ਸਿਰ ਸੰਭਲ ਨੇਜ਼ੇ ,ਤੇਰਾਂ ਪਰ ਸੰਵਾਰਦੇ
ਸਖ਼ਤ ਕਮਾਨ ਵੱਟੇ ਭਰਵੱਟੇ, ਚੜ੍ਹਿਆ ਗ਼ਜ਼ਬ ਦੁਬਾਰੇ
ਗਰਜ਼ਾਂ ਕਬਰ ਭਰੇ ਸਿਰ ਚਾਏ, ਕੁਡ੍ਹੇ ਪੇਚ ਕਮੰਦਾਂ
ਜਮਧਰ ਛੁਰੀ ਕਟਾਰ ਤਬਰ ਭੀ ,ਨੱਚ ਖਲੋਤੇ ਚੰਦਾਂ
ਸ਼ੇਰਾਂ ਵਾਂਗਣ ਵੱਟਣ ਦੇਹੀ ,ਜੁੰਬਸ਼ ਚੜ੍ਹੀ ਜਵਾਨਾਂ
ਵਾਰ ਕਰਨ ਲਲਕਾਰ ਗ਼ਨੀਮਾਂ ,ਰੱਖ ਤਲ਼ੀ ਪਰ ਜਾਨਾਂ
ਭਲੇ ਭਲੇ ਮੈਦਾਨ ਬਹਾਦਰ, ਕਿਸ ਕਿਸ ਮਾਰਨ ਭ੍ਭੱਲੇ
ਸਾਂਗਾਂ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਣ ਕਿਹਰੋਂ, ਬਰਛੇ ਕਰਦੇ ਹੱਲੇ
ਨੇਜ਼ੇ ਤੀਰ ਪ੍ਰੋਵਿਨ ਸੀਨੇ, ਕਰਨ ਬਹਾਦਰ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ
ਜ਼ੰਗੀ ਦੇ ਸਿਰ ਢਹਾ ਢਹਾ ਭ੍ਭੱਜਨ ,ਮਿਟ ਜਿਵੇਂ ਰੰਗਰੇਜ਼ਾਂ
ਹਾਏ ਹਾਏ ਦੋ ਤਰਫ਼ੀ ਉਟੱਹੀ, ਗ਼ੁੱਗ਼ਾ ਵੱਧ ਸ਼ਮੁਰੋਂ
ਇਹ ਹਾਏ ਸੀ ਜੁੰਬਸ਼ ਵਾਲੀ ,ਉਹ ਹਾਏ ਸੀ ਮਾਰੂੰ
ਪਿਆ ਹੰਗਾਮਾ ਵਿਚ ਨਦੀ ਦਏ ,ਜੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਹੁੰਦਾ
ਇਸ ਥਰ ਥਲ ਪਿੱਛਲ ਅਦਲ ਥੀਂ, ਟਿੱਲਾ ਭੈਡ਼ਿਆ ਪਿੰਦਾ
ਚੁਸਤੀ ਵੇਖ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦਿਏ ਵਾਲੀ, ਜ਼ੰਗੀ ਭੀ ਅੱਠ ਕੁਨਬੇ
ਗ਼ੁੱਸਾ ਖਾਵਣ ਜ਼ੋਰ ਲੱਗਾਉਣ ,ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਬਲਣ ਅਲਨਬੇ
ਦੋਂਹ ਤਰਫ਼ਾਂ ਥੀਂ ਜੁੜੀ ਲੜਾਈ, ਉਠਿਆ ਸ਼ੋਰ ਕਕਾਰਾ
ਨਾ ਉਹ ਨੱਸਣ ਨਾ ਇਹ ਛੱਡਣ, ਹੋਇਆ ਦੂਰ ਸਹਾਰਾ
ਸ਼ੇਰ ਜਵਾਨ ਦਲੇਰ ਚੱਠ ਫੇਰੂੰ, ਘੇਰ ਰਕੱਹਨ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ
ਫੇਰ ਉਟੱਹੇ ਝੱਟ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਏ, ਕਰਦਾ ਜ਼ੇਰ ਜ਼ਿਆ ਦੇ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਨਾ ਸੈਫ਼ ਚਲਾਵੇ ,ਨੇਜ਼ੇ ਮਾਰ ਪਰੋਂਦਾ
ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਮਨਾ ਕਰੇ ਫਿਰ ਅੱਗੇ ,ਨਾ ਸੀ ਕੋਈ ਖਲੋਂਦਾ
ਜਦੱਹਰ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਧਾਏ, ਛੱਡ ਜਾਵਣ ਤਣ ਜਾਣੀ
ਕੁਝ ਫ੍ਫੱਟੇ ਕੁਝ ਮਾਰੇ ਬਹੁਤੇ, ਡੁੱਬ ਮਰ ਦਏ ਵਿਚ ਪਾਣੀ
ਮਰਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਏ ਹੱਥ ਕੁਡ੍ਹੇ ,ਸਖ਼ਤ ਕਮਾਨ ਕੜਾਕੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਤੀਰ ਅੰਧੇਰ ਨਿਕਲਦਾ, ਚੀਰ ਸਰੀਰ ਲੜਾਕੇ
ਰਾਬੇ ਉੱਪਰ ਰਾਬਾ ਹੁੰਦਾ ,ਫ਼ੱਜ ਦੋ ਪਾਸੇ ਤਕੜੀ
ਪੀਣ ਹਜ਼ਾਰ ਉਡਾਰ ਤੇਰਾਂ ਦਏ, ਜਿਉਂ ਤਿਲੀਰ ਵਿਚ ਮਕੜੀ
ਬਰਛੇ ਵਾਂਗ ਸਿਆਰੀ ਸਿਲੇ ,ਉਹ ਆਬਨੂਸੀ ਤਖ਼ਤੇ
ਤੇਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਸੁਨਬੇ ਭ੍ਭੱਜਨ ,ਲਾਵਣ ਕੋਕੇ ਸੱਖ਼ਤੇ
ਖ਼ਤਮ ਅੰਦਾਜ਼ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਮਾਰੇ ,ਛਮ ਛਮ ਤੀਰ ਖ਼ੁਦ ਨਗੀ
ਰਿਤੂ ਨੀਰ ਕੀਤਾ ਸਭ ਰੱਤਾ, ਕੋਹ ਕੋਹ ਸਿੱਟੇ ਜ਼ੰਗੀ
ਕੋਹ ਕੋਹ ਜੇਡਾ ਬਦਨ ਜ਼ੋਰਾਵਰ, ਕੋਹ ਕੋਹ ਲਾਏ ਤੋਦੇ
ਜੁੱਸੇ ਜਾਮੇ ਬੇੜੇ ਸਾਰੇ ,ਹੋਏ ਖ਼ੂਨ ਉੱਲੂ ਦੇ
ਵਾਲੋਂ ਤੁਰ ਕਹੇ ਸਿਰ ਸਾਂਗਾਂ ,ਦੇ ਵਾਲਵ ਵਾਲ਼ ਨਿਖੇੜਨ
ਹੱਕ ਥੀਂ ਹੱਕ ਦੋ ਚੰਦ ਮੁਹੰਮਦ, ਬਿੰਦੂ ਬੰਦ ਉਖੇੜਨ
ਲਹੂ ਦੇ ਤ੍ਰਿਹਾਏ ਨੇਜ਼ੇ ,ਪੀ ਪੀ ਰੁੱਤ ਨਾ ਰੱਜਦੇ
ਕਾਲੇ ਰਿੱਛ ਅਰੜਾਉਣ ਨਾਲੇ ,ਸ਼ੇਰ ਲੋਹੇ ਭੀ ਗੱਜਦੇ
ਕੀਤਾ ਜੰਗ ਨਿਸੰਗ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ,ਤੰਗ ਪਏ ਸਭ ਜ਼ੰਗੀ
ਤੱਕ ਕੇ ਕਾਰਨ ਆਪ ਪੁਕਾਰਨ, ਵਾਹ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਜੰਗੀ
ਆਨ ਗੱਡਾ ਵੱਡ ਹੋਈ ਲੜਾਈ, ਹਥੜਈਂ ਆ ਢਕੇ
ਸੈਫ਼ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਵੀ ਕਈ ਜ਼ੰਗੀ, ਗਾਜਰ ਵਾਂਗਣ ਟਿਕੇ
ਸਾਹਮੇ ਹੋ ਕੇ ਆਣਾ ਸਕਦੇ ,ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਅੱਗੇ
ਡਾਹਵਾਂ ਤਰਏ ਬਣਾਈਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ, ਦਾਅ ਕਿਵੇਂ ਮੱਤ ਲੱਗੇ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦਾ ਹਿਕੋ ਟਿੱਲਾ ,ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਰਏ ਬੇੜੇ
ਇਸ ਟਿੱਲੇ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਕਾਰਨ, ਬੇੜੇ ਚਾਅ ਨਿਖੇੜੇ
ਘੇਰਾ ਕਰਕੇ ਹਰ ਹਰ ਪਾਸੋਂ, ਘੇਰ ਲਿਆ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਟਿੱਲੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਅ ਲਿਓ ਨੇਂ, ਕਰਕੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਚਲਾਈਆਂ ਸੈਫ਼ਾਂ ,ਬਹੁਤ ਕੀਤੇ ਪੜਹਤੱਹੇ
ਭੀੜ ਪਿਆ ਹੱਥ ਰਿਹਾ ਨਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ, ਜੁੜੇ ਮਤੱਹੇ ਸੰਗ ਮਤੱਹੇ
ਜੇ ਮੈਦਾਨ ਲੜਾਈ ਪੈਂਦੀ, ਹਮਲਾ ਤੱਕਦੇ ਜ਼ਨਗੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਹੱਲੇ ਵਿਚ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ, ਸੀਕੜੀਆਂ ਨੂੰ ਰੰਗੇ
ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਨਾ ਭਜਨ ਹੋਵੇ ,ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਕੋਈ ਚਲਦਾ
ਜਿਹੜਾ ਪੰਜੇ ਅੰਦਰ ਆਵੇ ,ਸ਼ੇਰਾਂ ਵਾਂਗਰ ਦਲਦਾ
ਜ਼ੰਗੀ ਮਾਰ ਗਵਾਏ ਜਾਨੋਂ ,ਚਾਆਂ ਉੱਪਰ ਚਾਲੀ੍ਹ
ਸੁੱਟੀਂ ਫ੍ਫੱਟੀਂ ਕਈਂ ਤੁਰ ਵੜੇ ,ਕੀਤੇ ਹੁਣੇ ਖ਼ਾਲੀ
ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਲਸ਼ਕਰ ਵਿੱਚੋਂ ,ਉੱਠ ਬੰਦੇ ਨੁਕਸਾਨੇ
ਬਾਕੀ ਦੇ ਰੱਬ ਸਾਬਤ ਰਕੱਹੇ, ਆਪਣੀ ਵਿਚ ਅਮਾਨੇ
ਜਿਉਂ ਅਰਮਾਨ ਰਿਹਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ, ਹਾਏ ਮੈਦਾਨ ਨਾ ਲੱਧਾ
ਸਭ ਹਥਿਆਰ ਨਾ ਮਾਰੇ ਰੱਜ ਕੇ, ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਫਬਿਆ ਅੱਧਾ