ਬਹੁਤ ਮੁਸੀਬਤ ਸੂਹਾ ਕੇ ਲੱਥਾ ,ਉਸ ਕੋਹ ਕਾਫ਼ ਬੁਰੇ ਤੋਂ
ਅੱਗੋਂ ਸਖ਼ਤ ਉਜਾੜੀਂ ਆਈਆ, ਕਿਸ ਭਰੇ ਤੇ ਰੀਤੋਂ
ਮੇਵੇ ਖਾਂਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦਾ, ਕਰਦਾ ਯਾਦ ਅਲ੍ਹੀ
ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ਹਿਰ ਗੁਰਾਂ ਨਾ ਆਦਮ ,ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਕੋਈ ਰਾਹੀ
ਹੋਰ ਦਰਿੰਦੇ ਅਤੇ ਚਰਨਦੇ ,ਮਿਲਦੇ ਵੱਧ ਹਿਸਾਬੋਂ
ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਨਾ ਰੱਤੀ ਡਰਦਾ, ਮਸਤ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼ਰਾਬੋਂ
ਗੋਰੇ ਪੀ ਸ਼ਰਾਬ ਬਰਾਂਡੀ, ਤੋ ਪੌਂ ਮੂਲ ਨਾ ਡਰਦੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕ ਸੁਰਾਹੀ ਪੀਤੀ , ਭੁੱਕ-ਏ-ਸ ਥੀਂ ਉਹ ਕਰਦੇ
ਹਤੱਹੋਂ ਡਰਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਕੋਲੋਂ ,ਆਦਮ ਸ਼ੇਰ ਬਲਾਏਂ
ਝਾਲ ਇਕਬਾਲ ਕਮਾਲ ਉਹਦੇ ਦੀ, ਨਾਹੀ ਹਾਏਂ ਮਾਈਂ
ਆਸ਼ਿਕ ਆਲਮ ਮਰਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ, ਨਾਲੇ ਸੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ
ਖ਼ੁਸ਼ ਆਵਾਜ਼ੀ ਬਰਕ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ,ਨਾਲੇ ਹੁਸਨ ਜ਼ਿਆਦਾ
ਨਯਾ ਜਵਾਨ ਸ਼ੁਜਾਅਤ ਭਰਿਆ, ਹੱਥ ਸਖ਼ਾਵਤ ਵਾਲਾ
ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਪਸ਼ਾਕੇ ਵੱਲੋਂ, ਦੱਸਦਾ ਮਰਦ ਉਜਾਲਾ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੇਕਰ, ਹੱਕ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਹੋਵੇ
ਇਸ ਤੇ ਭੀ ਕੋਈ ਪੇ ਨਾ ਸਕਦਾ, ਦਿਲ ਕਰ ਜਦੋਂ ਖਲੋਵੇ
ਹੱਕ ਹੱਕ ਸਿਫ਼ਤ ਇਨ੍ਹਾਂ ਥੀਂ ਇਥੇ, ਖ਼ਾਸੇ ਸਾਏ ਵਾਲੀ
ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਤਮਾਮੀ ਹੋਵਣ, ਉਸ ਦਾ ਸਾਇਆ ਆਲੀ
ਆਸ਼ਿਕ ਅੱਗੇ ਤਾਬਿ ਹੋਵਣ ,ਜੀਓ ਜੰਤਰ ਸਹਿਰ ਆਈਂ
ਤੋੜੇ ਕਰ ਅ ਕਟਹਿਆਂ ਰਕੱਹੇ, ਬੱਕਰੀਆਂ ਸ਼ੀਂਹ ਗਾਈਂ
ਮਜਨੂੰ ਕੋਲ਼ ਪਹਾੜੇ ਅਤੇ, ਹਰਦਮ ਬੈਠੇ ਸੁੱਤੇ
ਸ਼ੀਂਹ ਬਘਿਆੜ ਬਰਡੇ ਗਿੱਦੜ ,ਰਹਿੰਦੇ ਆਹੇ ਕਿਤੇ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਖੇ ਆਉਣ ਦੇਵਨ ,ਕੋਲ਼ ਉਹਦੇ ਬਹਿ ਜਾਵੇ
ਦੂਰੋਂ ਮੋੜ ਹਟਾਵਨ ਪਚੱਹੇ ,ਜਿਹੜਾ ਇਸ ਨਾ ਭਾਵੇ
ਤਾਹੀਂ ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਤਾਈਂ, ਆਫ਼ਤ ਕੋਈ ਨਾ ਮਾਰੇ
ਸਰਨੀਵਾਂ ਕਰ ਚੱਲਣ ਅੱਗੋਂ, ਜਿਸ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਾਰੇ
ਇਸ ਜੰਗਲ਼ ਵਿਚ ਟੁਰਦੇ ਟੁਰਦੇ ,ਕਿਤਨੇ ਰੋਜ਼ ਲੰਘਾਏ
ਹੱਕ ਦਿਨ ਫ਼ਜਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚੁਬਾਰੇ ,ਦੂਰੋਂ ਨਜ਼ਰੀ ਆਏ
ਨਾਲੇ ਸ਼ੁਕਰ ਬਜਾ ਲਿਆਵੇ ,ਨਾਲੇ ਸੀ ਭੱਠ ਖਾਂਦਾ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਮਿਲਸੀ ,ਹੋਗ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ
ਤੁਰਦਾ ਤੁਰਦਾ ਨੇੜੇ ਆਇਆ, ਆ ਪਹੁਤਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ
ਡਿੱਠਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਡਾ ਬੇਹੁਦਾ, ਬਾਗ਼ ਚੱਠ ਫੇਰੇ ਤਾਜ਼ੇ
ਹਰ ਹਰ ਜਾਈ ਨਹਿਰਾਂ ਵਗਣ, ਫੁੱਲੇ ਫਲ਼ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਡਾਲ਼ ਅੜਾ ਜ਼ਿਮੀਂ ਪਰ ਆਂਦੇ ,ਮੇਵੇ ਸੇਬ ਅਨਾਰਾਂ
ਖ਼ੂਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੰਕ ਬਾਗ਼ੀਂ, ਜ਼ੀਨਤ ਜ਼ੇਬ ਤਮਾਮੀ
ਚੁੱਕ ਇਰਾਕ ਬਣੇ ਵਿਚ ਉਮਦੇ ,ਖ਼ਾਸੇ ਹੁਜਰੇ ਆਮੀ
ਸਭਨੀਂ ਗੱਲੀਂ ਬਾਗ਼ ਚੰਗੇਰੇ ,ਆਦਮ ਵਿਚ ਨਾ ਕੋਈ
ਫ਼ਿਕਰ ਪਿਆ ਜੋ ਸਜਦੀ ਆਹੀ, ਸ਼ਾਈਤ ਉਹੋ ਹੋਈ
ਆਦਮ ਬਾਝੋਂ ਧਰਤ ਨਾ ਸੋ ਭੈ, ਜ਼ੇਬ ਜ਼ਿਮੀਂ ਦਾ ਈਹਾ
ਜਿਸ ਬਾਗ਼ੇ ਵਿਚ ਜਿਣਸ ਨਾ ਦੱਸੇ, ਓਥੇ ਬਹਿਣਾ ਕਿਹਾ
ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਲੰਘ ਗਿਆ ਅਗੇਰੇ ,ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਅੜਿਆ
ਸ਼ਹਰੇ ਦਏ ਦਰਵਾਜ਼ਿਏ ਪਹੁਤਾ, ਲੋੜੇ ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ
