ਸੈਫ਼ਾਲ ਮਲੂਕ

ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਦੀਆਂ ਪੱਤਰ ਲਈ ਦੁਆਵਾਂ

ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਦਾ ਪਿਓ ਨਾਲੇ, ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਨਿਮਾਣਾ
ਵਾਂਗ ਨਬੀ ਯਅਕੋਬੇ ਰੋਂਦਾ, ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕ ਰਨਜਾਨਾ

ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਦੁਆਏਂ ਕਰਦਾ, ਸਿਜਦੇ ਅੰਦਰ ਪੇ ਕੇ
ਰੱਬਾ ਖ਼ੀਰੀ ਆਵੇ ਬੇਟਾ, ਨਾਲ਼ ਪੁਰੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ

ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਕਰੀਮ ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਕਰਮ ਕਰੀਂ ਹਰ ਜਾਈ
ਮਾਰ ਲਿਆ ਮੈਂ ਚੋਟ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਤੁਧ ਬਣਾਵਟ ਨਾ ਕਾਈ

ਪੀਰੀ ਵਕਤ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੀਤੀ, ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਤੁਧ ਜਨਾਬੋਂ
ਉੱਤਰ ਥੀਂ ਫਿਰ ਸੂਤਰ ਹੋ ਯਮ, ਵਾਫ਼ਰ ਕਰਮ ਹਿਸਾਬੋਂ

ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਿੱਤਾ, ਬੇਟਾ ਸੂਰਤ ਵਾਲਾ
ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਅਕਾਬਰ ਚੰਗਾ, ਯੂਸੁਫ਼ ਮਿਸਲ ਉਜਾਲ਼ਾ

ਇਸ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਖਿੜਿਆ, ਜਿਉਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਘਿਆੜਾਂ
ਆਸਿਮ ਤੇ ਯਅਕੋਬੇ ਆਪੋਂ, ਅੱਗ ਲਗਾਈ ਵਾੜਾਂ

ਕਾਹਨੂੰ ਮੈਂ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਰੇ ਦੱਸੇ, ਕਾਹਨੂੰ ਇਸ ਤਾਬੀਰਾਂ
ਇਸ ਦਾ ਖਵਾ ਪਿਆ ਤੇ ਮੇਰਾ, ਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰ ਨੀਰਾਂ

ਹਿੱਕ ਗਿਆ ਇਸ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ, ਰੋ ਰੋ ਹੋਇਆ ਨਬੀਨਾ
ਮੇਰਾ ਇਹੋ ਹਿਕੁ ਆਹਾ, ਸੁੱਟ ਗਿਆ ਮਸਕੀਨਾਂ

ਇਸ ਨੂੰ ਭੀ ਤੁਧ ਖ਼ੀਰੀ ਖਿੜਿਆ, ਲੌਂਡਾ ਹੋ ਵਕਾਿਆ
ਫੇਰ ਮਿਸਰ ਦੀ ਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਕੇ, ਬਾਬਲ ਨਾਲ਼ ਮਿਲਾਇਆ

ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕ ਮੇਰੇ ਫ਼ਰ ਜ਼ਿੰਦੇ, ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਰੱਖੀਂ
ਨਾਲ਼ ਮੁਰਾਦ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਉਸ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਭੀ ਵੇਖਾਂ ਅੱਖੀਂ

ਨਾਮੁਰਾਦੀ ਅੰਦਰ ਅੱਗੇ, ਤੁਧ ਮੁਰਾਦ ਪੁਚਾਈ
ਫਿਰ ਭੀ ਆਸ ਤੇਰੇ ਦਰ ਅਤੇ, ਹੋਰ ਪਨਾਹ ਨਾ ਕਾਈ

ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਹਵਾਲੇ ਤੇਰੇ, ਹੈ ਖ਼ਾਲਿਕ ਸੁਬਹਾਨਾ!
ਮੈਂ ਭੀ ਆਜ਼ਿਜ਼ ਉਹ ਭੀ ਆਜ਼ਿਜ਼, ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਖ਼ਸਮਾਨਾ

ਹਜ਼ਰਤ ਖ਼ਤਮ ਨਬੀਆਂ ਕਿਹਾ, ਸੱਚੀ ਖ਼ਬਰ ਕਿਤਾਬੋਂ
ਸੱਲੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਲੀਆ ਵਸੱਲਮ, ਹੋਵਣ ਪਾਕ ਜਨਾਬੋਂ

ਖ਼ਾਸ ਹਦੀਸ ਸ਼ਰੀਫ਼ੇ ਅੰਦਰ, ਆਉਣ ਜਦੋਂ ਕਜ਼ਾਈਂ
ਕੋਈ ਦੁਆ ਨਾ ਚੱਲਦੀ ਓਥੇ, ਨਾ ਉਹ ਟਲਣ ਦਵਾਈਂ

ਮਾਪੇ ਕਰਨ ਦੁਆਏਂ ਜਿਸਦੀ, ਹੁੰਦਾ ਅਸਰ ਦਾਉਂ
ਯਾ ਫਿਰ ਰੱਦ ਬਲਾਏਂ ਕਰਦਾ, ਸਦਕਾ ਪਾਕ ਰਿਆਓਂ

ਆਸਿਮ ਸ਼ਾਹ ਆਹਾ ਨਿੱਤ ਕਰਦਾ, ਬੇਟੇ ਕਾਨ ਦੁਆਏਂ
ਉਹ ਦੁਆਏਂ ਜਾਨ ਬਚਾਈਂ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਤਾਈਂ

ਸੱਚੇ ਮਰਦ ਸਫ਼ਾਈ ਵਾਲੇ ,ਜੇ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣ ਜ਼ਬਾਨੋਂ
ਮੌਲਾ ਪਾਕ ਮਨੀਂਦਾ ਉਹੋ, ਪੱਕੀ ਖ਼ਬਰ ਅਸਾਨੂੰ

ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਇਹ ਅੰਬਰ ਕਰਦਾ, ਸਿਰ ਉਸ ਦੇ ਬਦ ਨਾਹੀਂ
ਸਭ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਮਰਦ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ, ਹੁਕਮ ਕਰੇਂਦਾ ਸਾਈਂ

ਨੀਲ ਨਦੀ ਫ਼ਿਰਔਨ ਨਾ ਖਾਦਾ, ਨਾ ਕਾਰੂਨ ਜ਼ਮੀਨਾਂ
ਮੋਸਿਆਦੀ ਬਦ ਆਏ ਕੀਤਾ, ਗ਼ਰਕ ਦੋਹਾਂ ਬੇ ਦਿਨਾਂ

ਹਿੰਮਤ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਹਰਜਾਈ, ਕਰਦੀ ਕੰਮ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਫੁੱਲਾਂ ਭੌਰਾਂ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਪਤੰਗਾਂ, ਯਾਰ ਮਿਲਾਏ ਯਾਰਾਂ

ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਯਾਰੋ, ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਆਈ
ਮਰਦ ਦੁਆ ਕਰਨ ਜਿਸ ਵੇਲੇ, ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਰਹੇ ਨਾ ਕਾਈ

ਕਲਮ ਰੱਬਾਨੀ ਹੱਥ ਵਲੀ ਦੇ, ਲਿਖੇ ਜੂਮਨ ਭਾਵੇ
ਮਰਦੇ ਨੂੰ ਰੱਬ ਕੁੱਵਤ ਬਖ਼ਸ਼ੀ, ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਮਿਟਾਵੇ

ਮਰਦ ਓ ਨੀਂਦੇ ਮਰਦ ਤਨੀਨਦੇ, ਕਰਦੇ ਮਰਦ ਲਵੀਰਾਂ
ਸਿਓਣ ਮਰਦ ਪੋਸ਼ਾਕ ਬਣਾਉਣ, ਸ਼ਾਦ ਕਰਨ ਦਿਲਗੀਰਾਂ

ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਕਾਰਜ ਸਾਰੇ, ਆਪ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸਿੱਟੇ
ਦੁਨੀਆ ਬਾਗ਼ ਵਲੀ ਵਿਚ ਮਾਲੀ, ਬੂਟੇ ਲਾਵੇ ਪੁੱਟੇ

ਕਿਧਰੇ ਪਤਲਾ ਬੀਜ ਰਲਾਵੇ, ਕਿਧਰੇ ਕਰੇ ਘਣੇਰਾ
ਕਿਧਰੇ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਲਾਵੇ, ਕਿਧਰੇ ਦੀਏ ਵਧੇਰਾ

ਡਾਲ਼ੀ ਕਲਮ ਕਰੇ ਹਿੱਕ ਰੱਖੋਂ, ਜਾ ਦੂਏ ਪਰ ਜੌੜੇ
ਪਿਓਂਦ ਲਾਅ ਬਣਾਵੇ ਮੇਵਾ, ਆਪੇ ਫੇਰ ਤੁਰ ਵੜੇ

ਹਰ ਹਰ ਪੱਖੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰੇ, ਹਰ ਆਡੇ ਹਰ ਬਣੇ
ਹਿੱਕਣਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਰਾਸ ਕਰੇਂਦਾ, ਗੁਲ ਹਿੱਕਣਾਂ ਦੇ ਭੁਨੇ

ਦੁਨੀਆ ਬਾਗ਼ ਅੰਬਰ ਖੂਹ ਵਹਿੰਦਾ, ਦੇਣਾ ਚੰਨ ਵਾਂਗਣ ਬਿੱਲਾਂ
ਮਾਲੀ ਮਰਦ ਅਤੇ ਰੱਬ ਮਾਲਿਕ, ਭੌਰ ਆਸ਼ਿਕ ਵਿਚ ਸੈੱਲਾਂ

ਇਤਨੇ ਭੇਤ ਫਰੋਲਣ ਜੋਗੀ, ਵਿਹਲ ਨਾ ਦੇ ਕਮਤਾ ਲੀ
ਗੱਲ ਸੁਣਾ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ਾ, ਸੈਫ਼ ਮਲੂਕੇ ਵਾਲੀ