آ سجنا! منہ دس کدائیں، جان تیرے توں واری
توں ہیں جان ایمان دلے دا، تُدھ بِن میں کس کاری
حوراں تے غلمان بہشتی، چاہے خلقت ساری
تیرے باجھ محمد مینوں، نہ کوئی چیز پیاری
سرو برابر قد تیرے دے، مُول کھلو نہ سکدا
پھُل گلاب تے باغ ارم دا، صورت تک تک جھکدا
یاسمین ہووے شرمندہ، بدن صفائی تکدا
ارغوان ڈُبا وچ لوہو، چہرہ ویکھ چمکدا
کستوری نے زلف تیری تھیں، بو عجائب پائی
منہ تیرے تھیں پھُل گلاباں، لدھا رنگ صفائی
مہر تیری دی گرمی کولوں، سورج تریلی آئی
لِسّا ہویا چن محمد، حسن محبت لائی
دم دم جان لباں پر آوے، چھوڑ حویلی تن دی
کھلی اُڈیکے مت ہن آوے، کدھروں واؤ سجن دی
آویں آویں نہ چر لاویں، دسیں جھات حُسن دی
آئے بھور محمدبخشا، کرکے آس چمن دی
طلب تیری تھیں مُڑساں ناہیں، جب لگ مطلب ہوندا
یاتن نال تساڈے ملسی، یا روح ٹُرسی روندا
قبر میری پٹ ویکھیں سجنا!، جاں مر چُکوس بھوندا
کولے ہوسی کفن محمد، عشق ہوسی اگ دھوندا
لمیّ رات وچھوڑے والی، عاشق دُکھیے بھانے
قیمت جانن نین اساڈے، سُکھیا قدر نہ جانے
جے ہن دلبر نظری آوے، دھمیں صبح دھگانے
وچھڑے یار محمدبخشا، رب کویں اج آنے
ہے محبوب میرے مطلوبا توں سردار کہایا
میں فریادی تیں تے آیا، درد فراق ستایا
اک دیدار تیرے نوں سِکدا، رُوح لباں پر آیا
آ مِل یار محمد تائیں، جاندا وقت وہایا
اک تگادا عشق تیرے دا، دوجی بُری جدائی
دور وسیندیاں سجناں مینوں، سخت مصیبت پائی
وس نہیں ہُن رہیا جیوڑا، درداں ہوش بھلائی
ہتھوں چھٹی ڈورمحمد، گُڈی واؤ اُڈائی
درد فراق تیرے دا مینوں، تاپ رہے نت چڑھیا
اوہو درد دوا اساڈا، ہور نہیں کوئی اڑیا
منجی نامرادی والی، جس دن دا میں چڑھیا
شربت تیرا نام محمد، پیتا جاں جی سڑیا
گل میری ہتھ تیرے سجنا!، اُچاّ ساہ نہ بھرناں
جو کجھ چاہیں سویو چنگا، جو آکھیں سو کرناں
نہ مصلاحت اپنی کوئی، نہ کوئی تکیہ پرنا
دین عشق دے کفر محمد، آپے نُوں چِت دھرنا
سدا نہ روپ گلاباں اُتے، سدا نہ باغ بہاراں
سدا نہ بھج بھج پھیرے کرسن، طوطے بھور ' ہزاراں
چار دہاڑے حسن جوانی، مان کہیا دلداراں
سکدے اسیں محمد بخشا، کیوں پرواہ نہ یاراں
ربّا کس نوں پھول سناواں، درد دلے دا سارا
کون ہووے اج ساتھی میرا، دُکھ ونڈاون ہارا
جس دے نال محبت لائی، چالیا غم کھارا
سو منہ دسدا نہیں محمد، کے میرا ہن چارہ
