صاف جواب پیو نُوں دے کے، دھوکے ہتھ مُرادوں
کپڑے پاڑ سؤدائی ہویا، تھکّے نہ فریادوں
لاہ سٹے پوشاکی زیور ،سر مُنہ خاک رلائی
شاہوں مِثل ملنگاں بنیا، بھجدا پھرے سؤدائی
شرم حیا گئے بھج سارے ،عِزت حُرمت نٹّھی
صبر سکُونت سڑی مُحمّد ،عشق تپائی بھٹّھی
سُرت سمبھالا ہوش نہ کوئی، بھُلّےخویش بیگانے
یار اشنا پچھانے ناہیں ،نسّےمِثل دِیوانے
نہ کُجھ کھاوے نہ کُجھ پیوے ،گھڑی آرام نہ کردا
ننگ مننگا وتّے گلئیں ،ککھ لیراں سردھردا
لا یعنی بد ہوائیاں کردا، وٹ تراڑ مریندا
چنگا مندا ویکھے ناہیں، بُریاں گالہیں دیندا
جھلّا کملا خفتی ہویا، گلیاں اندر رُلدا
لکھّیں وال نہ ملدا جِس دا، اج ککھّاں دے مُل دا
عاصم شاہ پُتّر ول تک کے ،مردا ایس ازاروں
سد حکیم طبیب سیانے ،کہے دسّو کوئی داروں
سیف ملُوکے دِی تک حالت، میں تِھیں سہی نہ جاندی
نالے بدناموشی ساری ،دِن دِن دُھمّاں پاندی
سبھناں عرض گُزاری حضرت ،عِشقے نال نہ چارہ
جیؤں جیؤں کرو دوا عقل دِی، تیؤں تیؤں ہوندا بھارا
کوئی عِلاج نہ آوے سانُوں ،ہِک صلاح بھلیری
جے صاحب گُستاخی بخشن ،کہیے نال دلیری؟
عاصم شاہ کہیا ہُن یارو، دسّو جے کُجھ آوے
کے خفگی سر سہنی آئی ،جے کُجھ ربّ سہاوے
تُساں نہ کیتی صاحب کیتی، کے سر دوس کہیندے
بھلی صلاح دسّو کوئی مینُوں ،کیؤں درماندے تِھیندے
کیتی عرض حکیماں شاہا، قید کرو شہزادہ
سنگل پا رکّھو ہِک جائی، ہوئے نہ خوار زِیادہ
سیف ملُوک پُھلّاں دا دستہ، نازاں دا پروردہ
سنگل گھت کرایا قیدی، عِشق سِتم کے کردا
نؤکر سبھ اوہدے وس آہے، تابعدار نمانے
اج اوہ وس اوہناں دے آیا، پاسے وِیکھ ربّانے
لاہو سنگل جے سؤ آکھے ،کر کر مِنّت زارِی
نؤکر کوئی نہ آکھے لگدا ،جھڑکن نال بیزارِی
چِت اُداس سجن نُوں سِکدا، تن وِچ بند قہاری
سِر ورتی تاں معلم ہووِی ،کیڈ مُصیبت بھاری
لِکھّے کؤن مُحمّدبخشا، ظُلم عِشق دِے چنداں
ماپے آپ کراون قیدی، فرزنداں دِلبنداں
باپ زُلیخا قید کرائی، ندی رُڑھائی سسّی
پُنّوں بھائیاں بنھ چلایا، گل نہ جاندِی دسّی
