ترِکھے ترِکھے دؤڑے آون ،وانگن کُتّے ہلکے
دیکھ شاہزادہ کہندا یاراں، سبھ کھلوّورل کے
ایہہ سگسار اسانُوں پکڑن، آئے نال چلاکی
مارو تیر اُڈارو اِنہاں ،نسّن ویکھ ہلاکی
سبھ اکٹّھے ہوکھلوتے ،کرکے راس ہتھیاراں
چِھک کمان جوان توانے، آن پئے سگساراں
مارن تیر سریر پروون ،چیر کلیجہ دیندے
پھیر ہتّھاں شمشیر چلاون، وار دلیر کریندے
دونہہ طرفاں تھیں جُڑی لڑائی، چمک کڈھی تلواراں
چھم چھم تیر شُوکار اُٹھایا، جیؤں ساون دِیاں باراں
سیف ملُوک شہزادہ گجے، وانگن شینھ مرِیلے
پھِرے چؤپھیرے دئے دلیری، مارن رن وِچ سیلے
نیزہ مار کرے تن ریزہ، سانگاں بھنّن سانگاں
ڈھالیں اُپّروج وج بھجن، سگساراں دِیاں ڈانگاں
سگساراں نے غؤغا کیتا، آئے کرکے ھلّا
یار شہزادے دے سبھ کنبے، آپ دلیر ہِکلّا
شاہزادے نُوں جُنبش چڑھیا، یاراں نُوں للکارے
پِڑ وِچ رہو کھلوتے دُشمن، ایہہ مارے کہ مارے
سیف ملُوک بہادر ایسا، دیوتیاں سنگ لڑدا
دے مروڑ اروڑ جیہاں نُوں ،کوئی نہ اگّے چڑھدا
حملے ویکھ شہزادے والے، بہمن بہہ من مارے
رُستم رسم غُلامی پھڑکے ،آن سلام پُکارے
سرسامے دِی ہوش نہ رہندی، جیؤں سرسامے والے
زال زوال ہزیمت کولوں، دھؤلے کردا کالے
اسفند یار بناوے ڈھاہ کے ،اسفند یار جیہاں نُوں
پھیر اِیدوں مُکھ موڑ فریدُوں، رکھّے جان جہانوں
چھڈ لالچ لُند ہور شتابی، شان لندھور نہ کردا
شاہزادے دی رکھ شیرینی، بنے شاگرد ہُنردا
شاہزادے کر زور دلیری ،بھن دِتّا سگساراں
کھس لئے ہتھیار پؤشاکاں ،خُوب کرائیاں ماراں
کرکے زِیر اوہناں نُوں اوتھوں، آپ ہوئے پھر راہی
جنگل باراں بہتے لنگھدے ،شیر جوان سپاہی
کئیں کوہاں دا پینڈا کرکے ،پُہتے ندی کنارے
ایسی ندی ڈونگھیری چیڑی، ویکھدیاں بھؤمارے
ساقی کاسہ پُور شرابوں، آن پلاشتابی
عاشق سُکھیا چنگا ناہیں، دم دم بھلی خرابی
پی شراب ہوواں مستانہ ،ٹھِلہاں ندی پرم دی
جھلّاں ظُلم اغیاراں والے، خاطر یار صنم دی
