موت نوں

جس نے ہتھاں میریاں تے رنگ جمانا،
اوہ مہندی دا بوٹڑا ہے اجے انجانا،
جس دے چِٹے دند دا میں چُوڑا پانا،
اوہ ہتھنی وچ بیلیاں وتے البیلی،
ساہ لے موتے کاہلیئے میں اجے نہ ویہلی

اجے نہ اپنے وِیر دی میں گھوڑی گائی،
جُوں چروائی لئی نہ، نہ واگ پھڑائی،
اجے نہ بھابی اپنی نوں جھات بلائی،
نہ میں پِینگھاں جُھوٹیاں نہ ساویں کھیلی،
ساہ لے موتے کاہلیئے میں اجے نہ ویہلی

ہنجُو میرے راکھویں، ان ونڈیاں آہیں،
سہکن میرے دیویاں تائیں خنگاہیں،
اکھاں اجے نہ میریاں لگیاں نے راہیں،
نہ میں اپنے ہان دا کوئی چُنیا بیلی،
ساہ لے موتے کاہلیئے میں اجے نہ ویہلی