روز سویرے نویں سِریوں
تینوں تکنا ہاں
توں نِت نویں
تینوں بھاگ لگے
جیہڑے راکھی کردے تیری
روز سویرے نویں سریوں
اک لٹونی جیہی
گھمدی اپنے آل دوال
آل دوال اک گھمن گھیری
لیکھے لکھدی جیہڑی
ہر گھیرے دی اپنی گھمن گھیری
نہ ہتھ پوے نہ پیر
چھنڈ کے سُٹدی پُٹھے سِدھے
بس وچوں وچ ای
سار گوا کے
گھمن گھیری
حوالہ: جگنی کہندی اے، مدثر پنوں؛ سانجھ لاہور 2005؛ صفحہ 9 ( ویکھو )
