ਚਾਰ ਚਿਰਾਗ਼ ਤੇਰੇ ਬਲਣ ਹਮੇਸ਼ਾਂ

ਚਿੰਨ
ਉਹ ਪੰਜਵਾਂ ਚਿਰਾਗ਼ ਏ
ਜਿਹੜਾ ਮੈਂ ਬਾਲਿਆ ਹਾ
ਆਨਧੇ ਨੇਂ ਬਈ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ
ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਰੇ ਖਣਿਜਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਸ਼ਾਹ ਹਾਇਨ
ਹਿੱਕ ਦੇਣਾ ਮੈਨੂੰ ਨਿੰਦਰ ਆ ਗਈ
ਨਿਗੱਹੀ ਨਿੰਦਰ
ਤੇ ਕਿਸੇ ਮੇਰਾ ਚਿਰਾਗ਼ ਚਾ ਕੇ ਅਤਿਆਂ ਚਾ ਰੱਖਿਆ
ਜਿਥੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਨਾਹ ਅੱਪੜਦਾ
ਮੈਂ ਰਿੰਨ੍ਹ
ਤੇ ਇਤਨਾ ਰਿੰਨ੍ਹ
ਬਈ ਮੇਰੇ ਮੁੱਖ ਤੇ ਦੋਈਂ ਇੱਕ੍ਹੀਂ ਬਣ ਗਿਆਂ