میں جو شاعر بنیا پھرناں
نِکے نِکے دعوے گھڑ کے
اُچیاں اُچیاں گلاں کرناں
میں تے ایہہ وی جان نہ سکیا
میری ساری عمراں دے دُکھ
میری ساری عمراں دی بُھکھ
میرے اتھرُو میرے ہاسے
سوچ دے پرتے ہوئے پاسے
میرے پیدا ہون توں پہلاں
اس دنیا وِچ آن توں پہلاں
کیکن اس دھرتی تے آ گئے
کیکن کوئی گیت بنا گئے
میں تے ایہہ وی جان نہ سکیا
میرے سارے آنڈھی گوانڈھی
باؤ، سیٹھ، تے کمی پانڈھی
موچی، دھوبی، نائی، بیرے
ایرے غیرے نتھو خیرے
کون نیں کیہ نیں کی کردے نیں
کد پر نہیندے کد مردے نیں
دنیا کولوں کیہ منگدے نیں
لوکی میرے کی لگدے نیں
میں تے ایہہ وی جان نہ سکیا
٭
میں تے ایہہ وی جان نہ سکیا
شادو لمیاں والاں والی
منہوں گوری اکھیوں کالی
ہاری قسمت دے جُوئے چوں
شادو دی ماں دے بُوہے توں
جس ویلے جنج پرت گئی سی
شادو تے کیہ ورت گئی سی
شادو دی ماں کیوں روئی سی
شادو ڈُب کے کیوں موئی سی
میں تے ایہہ وی جان نہ سکیا
میں جو شاعر بنیا پھرناں
نِکے نِکے دعوے گھڑ کے
اُچیاں اُچیاں گلاں کر کے
