ਅੰਦਰ ਦੀ ਤੇ ਅੱਗ ਨਦੀਦੀ ਠਾਰੀ ਗਈ

ਅੰਦਰ ਦੀ ਤੇ ਅੱਗ ਨਦੀਦੀ ਠਾਰੀ ਗਈ
ਭੁੱਖ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੀ ਨਈਂ ਮਾਰੀ ਗਈ

ਰੁੱਖ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਵੀ ਹੋ ਅੱਜ ਬੇਇਤਬਾਰੀ ਗਈ
ਸੰਘਣੀ ਛਾਂ ਚੋਂ ਤਿੱਖੜ ਧੁੱਪ ਨਿਤਾਰੀ ਗਈ

ਦੇਕੇ ਧੌਂਸ ਡਰਾਵਾ ਡੰਡੇ ਬੂਟਾਂ ਦਾ
ਕੌਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਂਗੂ ਚਾਰੀ ਗਈ

ਪੈਰੋਂ ਉਠਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਭਖ ਉਠਦੀ ਏ
ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਵੀ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਓਹ ਨਾਰੀ ਗਈ

ਚੰਨ, ਤਾਰੇ, ਜੁਗਨੂੰ,ਹਾਸਾ, ਤੂੰ, ਮੈਂ, ਅੱਥਰੂ
ਅਨਵਰ ਪੁੱਜਕੇ ਵਿਛੜਨ ਰਾਤ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ ਗਈ

ਮੁਸਤਫ਼ਾ ਅਨਵਰ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਐਸੀ ਮਛਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਪੀੜ ਪੁਰਾਣੀ ਰਾਤ
• ⟩  ਕੈਂਦਾ ਸੀ ਨਾ ਤੇਰੇ ਬਾਹਜੋਂ ਜੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ
• ⟩  ਦੇਖ ਰਿਹਾਂ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੋਂ ਮੱਥੇ ਘੂਰੀ ਪੈਂਦੀ
• ⟩  ਧੁੱਪ ਦਾ ਕੁੱਝ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਈਏ
• ⟩  ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਨਜ਼ਰ
• ⟩  ਮੁਸਤਫ਼ਾ ਅਨਵਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ