چپّ کر منڈیا، نہ منگ روٹیاں
کھائیں گا زمانے ہتھوں نہیں تے سوٹیاں
دڑ وٹّ کے توں کٹّ ایتھے دن چار
صدیاں توں بُھکھے لوکیں کھاندے آئے مار
اک مکی چکّ لے، دوسری تیار
دِلاں وچ جنہاں دے محبتاں دا نور
جان ٹھکرائے بِناں کیتیاں قصور
رہن سکھی واجداں ولیکیاں دے یار
صدیاں توں بُھکھے لوکیں کھاندے آئے مار
