دُکھ ہووے تے تاں چھڈ دے نیں گھر نوں مالک گھر دے ایویں تے نئیں اکھاں وچوں اتھرو ہجرت کردے جیہڑی وا دی شہ تے اُڈیا سی میں ات اُڈاری اوہنو سو سو کر چھڈے نیں ٹوٹے اک اک پر دے دور کھلو کے کنڈھیاں اُتے جان کے مار نہ واجاں بدھیاں ہوئیاں ہتھاں پیراں نال نئیں بندے تر دے کل کہندا سی ریشم ورگی تیرے پنڈ دی مٹی اج کہندا اے پتھریلے نیں رستے تیرے گھر دے ویلیا جے توں جادوگر ایں تے کوئی منتر پڑھ کے اُس نوں موم بنا دے یا پھر مینوں پتھر کر دے جے میں تھکیا ٹٹیا بہ وی جاواں موت دی چھاویں کوئی نئیں ہور نصیر بنا لئیں سنگی ایس سفر دے
