ਧੂੜ ਧਮਾਲਾਂ ਪਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਧੂੜ ਧਮਾਲਾਂ ਪਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ
ਗ਼ੁਰਬਤ ਬੰਦੇ ਖਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਮੇਰੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਹੁੰਦੇ ਰਹੇ ਨੇਂ
ਉਹਨੂੰ ਗਲ ਸਮਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਉਹਨਦਾ ਇੰਜ ਖ਼ਿਆਲ ਏ ਜਿਵੇਂ
ਜੱਟੀ ਦੁੱਧ ਜਮਾ ਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਰੇਸ਼ਮ ਵਰਗੇ ਪੱਟਾਂ ਅਤੇ
ਔਹਨਦੀ ਯਾਦ ਸਮਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਵੀ ਸੁੱਕ ਬਾਬਲ ਦੀ
ਗੱਡੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਖਿਡਾਂਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਰਾਤੀਂ ਪੁੱਤਰ ਘਰ ਨਈਂ ਆਇਆ
ਜਾਂ ਨਿਕਲਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਰਹੀ ਏ

ਨਸੀਰ ਬਲੋਚ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਕੇ ਵਗ ਦਰਿਆ ਦਿਆ ਪਾਣੀਆ
• ⟩  ਬਿਨਾ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਰੋਣੀਆਂ ਨੇਂ
• ⟩  ਭਾਵੇਂ ਜਿਹੜੇ ਹੀਲੇ ਮੱਕੇ ਕਾਲ਼ੀ ਰਾਤ ਮੁਕਾ ਈਏ
• ⟩  ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚੋਰ ਹੁੰਦਾ ਏ
• ⟩  ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਵੇਖਿਆ ਸੀ
• ⟩  ਨਸੀਰ ਬਲੋਚ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ