سُن متّاں جوگی

دل دی گل میں دساں دھیے! دل تے لکھدی جاویں
اوہو جیہڑی مینوں ماں نے ورہیاں پہلے دسی سی
جیہڑی گل تے ویرا ہسّے
باپو نوں وی چنگی لگے
توں اُس گل تے ہسناں نئیں اے
کنّاں دے وچ انگلاں پا کے

چُلھّے دے وچ لکڑاں ڈا کے
پاسے بیہہ کے بھانبڑ ویکھیں
کیوں جے توں پردیسن مٹی، اج اِتھے، کل اُتھّے
مَرداں دی کوئی گل کدی وی تیرے پلے پینی نی

گھر دی اِٹ وی تیرے ہتھیں باپو ویرے دینی نی
دو ورہیاں دی کنک تے منگی
تیرے اُتے لا کے ویراں
تینوں مگروں لاونا اے

دل دی گل میں دسّاں دھیے، دل تے لکھدی جاویں
اوہو جیہڑی مینوں ماں نے ورہیاں پہلے دسّی سی
تیرا ٹھنڈا پنڈ ویراں سورج ہتھ نپاونا اے
اوہنے تیرے مونہہ تے اپنی اگ دا چانن پاونا اے
تینوں چن بناونا اے

چن دا اپنا چانن کتھے؟
چن دی اپنی مرضی کیہڑی
ڈھلے پیریں ہولے ہولے سورج پچھے ٹُردا جاندا
اپنے اتھرو پیندا ریہدا
ہو کے ہانواں بھردا جاندا