انکار

میرے توں آس نہ کریو کہ میں کھیتاں دا پُت ہوکے
تہاڈے چگلے ہوئے سواداں دی گل کراں گا
جیہناں دے ہڑھ چِ رُڑھ جاندی ہے
ساڈے بچیاں دی توتلی کویتا
تے ساڈِیاں دھیاں دا کنجک جیہا ہاسا

میں تاں جد وی کیتی کھا د دے گھاٹے
کسے گریبڑی دی ہِک وانگوں پِچک گئے گنیاں دی گل ہی کراں گا
میں دلان دے کُھونجے چ پئی ساونی دی فصل
تے دلان دے بوہے تے کھڑے سیال دی گل کراں گا
میرے توں آس نہ کریو کہ میں سردی دی رُت کھڑن والے
پھلّاں دیاں قسماں دے ناں تے
پِنڈ دیاں کُڑیاں دے ناں کُناں دھراں گا

میں بینک دے سیکرٹری دیاں کھچریاں مُچھاں
سرپنج دی تھانے تک لمی پُوچھ دی
تے اوس پُورے چڑیا گھر دی
جومیں آپنی ہِِک اُتے پال رکھیا ہے
جاں اوس عجائب گھر دی
جو میں آپنی ہک اندر سانبھ رکھیا ہے
جاں ایداں دی ہی کوئی کرڑ برڑی گل کراں گا
میرے لئی دِل تاں بس اک پان دے پتے ورگا لوتھڑا ہے
میرے لئی حُسن کوئی مکی دی لُون بُھکی ہوئی روٹی جیہی لذت ہے
میرے لئی زندگی گھر دی شراب وانگ
لُک لُک پین دی کوئی شے ہے
میرے توں آس نہ کریو کہ میں خرگوش وانگ
روہیاں دی کُولی مہک نوں پولے جیہے سنگھاں
میں ہر کاسے نوں جوتا لگے ہوئے بلداں وانگ
کُھرلی اُتے سدھا ہوکے ٹکریا واں

میں جٹاں دے سادھ ہوون توں اُرانہہ دا سفر ہاں
میں بڈھے موچی دی گُمی ہوئی اکھاں دی لو ہاں
میں ٹُندے حوالدار دے سجے ہتھ دی یاد ہاں کیول
میں پِنڈے وقت دے، چپہ صدی دا داغ ہاں کیول
تے میری کلپنا، اوس لوہار دے تھاں تھاں توں لُوسے ماس ورگی ہے
جو بے رحم اسمان تے کِھجھیا رہے، اک ہوا دے بُلّے لئی
جیہدے ہتھ وچلا چئُو دا پھالا
کدی تلوار بن جائے، کدی بس پٹھیاں دی پنڈ رہ جائے
میں ہُنے تُہاڈے لئی کسے ہرمونیم دا پکھا نہیں ہوسکدا
میں بھانڈے مانجدی، جھیری دیاں اُنگلاں چوں سِمدا راگ ہاں کیول
میرے کول سُہج دی اوس سُپن سِیما توں ارے
حالاں کرن نوں بہت گلاں ہن
اجے میں دھرت تے چھائے
کسے سِیری دے کالے شاہ بُلاں جیہی رات دی ہی گل کراں گا
اوس اِتہاس دی
جو میرے باپ دے دُھپ نال لُوسے مَوراں اُتے اُکریا ہے
جاں آپنی ماں دے پیریں پاٹیاں بیائیاں دے بُھو گول دی ہی گل کراں گا

میرے توں آس نہ کریو کہ میں کھیتاں دا پُت ہوکے
تُہاڈے چگلے ہوئے سواداں دی گل کراں گا
جیہناں دے ہڑھ چ رُڑھ جاندی ہے
ساڈے بچیاں دی توتلی کویتا
تے ساڈیاں دھیاں دا کنجک جیہا ہاسا