گورو گورکھ دا پُورن نوں کھوہوں کڈھانا

25
ن نال دے سادھ خموش ہوئے،
گُرو پُچھدا آپ کھلو کے جی،
کون ہیں تُوں کیہ ہے نام تیرا
گُرو پُچھدا کاہلیاں ہو کے جی
بارھیں ورھیں لگا متھے آدمی دے
پُورن بولیا سی وچوں رو کے جی
قادریار میں روپ ہاں آدمی دا،
بھاویں دیکھ لوو آزمو کے جی

26

و واسطہ پا کے کہے پُورن،
نام سائیں دےایہہ سوال میرا
جو ورتی ہے آکھ سُناوساں میں،
جس کارن ہویا ایہہ احوال میرا
اہل ترس ہو سائیں دے روپ تُسیں،
باہر کڈھ کے پُچھ لئو حال میرا
قادریار لکھی وِچوں اِک ناواں
کوئی دس دئے غیر خیال میرا

27

ہ ہس کے ناتھ نے حکم کیتا
ویہنگی بنھ لٹکاوندے تُرت چیلے
پُورن باہر آیا گُرو لوتھ ڈٹھی،
جیونکر وسدا ساونوں مینہہ بیلے
صورتِ سوہنی وچ نہ فرق کوئی،
ہتھ پیر میلے گُرو اوس ویلے
قادریار بھگوان نوں یاد کیتا،
سچّا سائیں جے اس دے زخم میلے

28

ل لوتھ چکا کے گُرو ہوراں،
پُورن بھگت نوں آندا ہے نال ڈیرے
بیٹھ نال تاکید دے پُچھیو نیں،
کیہڑے شہر نیں لڑکیا گھر تیرے
کیہ نام تیرا کیہندا پُت ہیں تُوں،
کس کُھوہ پایا وڈھ ہتھ تیرے
قادریار سُناوندا گراں تائیں،
رب جاندا ورتی جو نال میرے

29

ا آکھدا شہر اوجین ساڈا،
راجا بُکرم جیت دی ول ہاں جی
اس مُلک آیا ساڈا باپ دادا،
سیالکوٹ بیٹھے ہُن مَلّ ہاں جی
پُورن ناؤں تے پُتر سلواہن دا میں،
جس وڈھّ کے سُٹیا ڈل ہاں جی
قادریار جے آپنا آپ دسو،
اگے تُساں سناندا گلّ ہاں جی

30

ی یاد کر چیلیاں کہیا کولوں،
گُرو بال گندائی دا بخش ہارا
کجھ منگ لے بے پروانیا اوئے،
ٹلے والا ہے سائیں دا سنتُ بھارا
ایہدا جوگ درگاہ منظور ہویا
متھا ٹیکدا جگ جہان سارا
قادریار فقیراں دی گلّ سُن کے،
پُورن پیا پیریں ہویا منت دارا