پُورن دا سندراں توں خیر لیاؤنا

13
ش شہر بھلا رانی سُندراں دا،
پُورن چلیا خاک رمائی کے جی
کہیا جوگیاں جے توں اج آویں،
رانی سُندراں تے فتح پائی کے جی
اگے کئی جوگی اوتھے ہو آئے،
محلاں بیٹھ الکھ جگائی کے جی
قادریار تیری سانوں خبر تاہیں،
رجوع کریں جے اوس نوں جاء کے جی
14
ص صاحب دا نام دھیائی کے جی،
پُورن آکھیا حُکم دی ڈِھل کائی
گُرو ناتھ پھڑا کے ہتھ تُونبا،
تھاپی پُشت پناہ دی مگر لائی
گُرو آکھیا بچہ جی مت ساڈی،
ہر کسے نوں سمجھنا بھین مائی
قادریار سمھال کے ملکھ پھرنا،
مت داغ نہ صورت نوں لگ جائی
15
ض ضرورت جے کسے دی ہوندی مینوں،
کاہنوں آپنا آپ کُہاوندا میں
تدوں لُونا دا آکھیا منّ لیندا،
کُھوہے پے کیوں ہتھ وڈھاوندا میں
ہُن پھیر رہے تُسیں آکھ مینوں،
حرص ہوندی تے ملکھ نوں جاوندا میں
قادریار جے خوشی دی گل ہوندی،
گھر کئیں ویاہ کراوندا میں
16
ط طالیا وند فقیر پُورن،
پہلے روز گدا نوں چلّیا ای
شہر جا وڑیا رانی سُندراں دے،
بُوہا رنگ محل دا ملّیا ای
سوہنے مُکھ تھیں اِک آواز کیتی،
رانی خیر گولی ہتھ گھلیا ای
قادریار غلام بیتاب ہوئی،
صورت ویکھ سینہ تھرتھلیا ای
17
ظ ظاہرا گولی نوں کہے پُورن،
گھل رانی نوں آ کے خیر پائے
اسِّیں خیر لینا رانی سُندراں توں،
تُساں گولیاں توں نہیں لین آئے
پُورن کیہا تاں گولی نہ عذر کیتا،
پِچھاں پرت کے رانی دے کول جائے
قادریار میاں رانی سُندراں نوں،
پاس آکے طعن دی کرد لائے
18
ع عرض منّ رانیے کہے گولی،
تینوں صورتَ دا وڈڑا مان موئیے
آیا اِک ہے کوئی فقیرایتھے،
ویکھ ہوئی ہاں میں حیران موئیے
تیرے کولوں ہے سوہنا دس حصے،
بھاویں غیرتاں دل وچ جان موئیے
قادریار میتھوں نہیں خیر لیندا،
تیرے دیکھنے نوں کھڑا آن موئیے