پُورن دا ہیرے جواہر موڑن آؤنا

25
ن نہیں ایہہ دولتاں کم ساڈے،
گُرو آکھدا موڑ لے جاء پُتا
مایہ لوبھ فقیراں دا کم ناہیں،
بھوجن بِھکھیا منگ لے آ پُتا
فقر جہیی نہ دولت ہور کوئی،
سانوں دِتّی ہے آپ الہٰ پُتا
قادریار جواہراں روڑ جانو،
دنیا خاک ہے اتےہوا پُتا
26
و ونجن لگا اگلی بھلک پُورن،
موتی موڑنے نوں شہر ولّ اُتے
رانی سُندراں اوس دا راہ تکے،
کھڑی دیکھدی رنگ محل اُتے
جانی جان فقیراں دا ربّ والی،
پُورن آ پھریا گھڑی پل اُتے
قادریار ایس گل دا گاہک ناہیں،
رانی پُوجدی سی جیہڑی گل اُتے
27
ہ ہسّ کے آن سلام کیتا،
رانی سُندراںنے پُورن بھگت تائیں
پُورن بھگت اُلد کے ڈھیر کردا،
موتی سانبھ رانی ساڈے کم ناہیں
پکے بھوجن دی بھچھیاپا سانوں،
اِچھیا ہے تاں تُرت پکا لیاہیں
قادریار میرا گُرو خفا ہوندا،
لال موتیاں ہیرے نہ چتّ لائیں
28
ل لیاوندی تُرت پکا رانی
چھتی بھوجن گرم کرائیکے جی
چلی سِریں چُکا کے گولیاں دے
آپ نذر لیندی جھولی چائیکے جی
ہتھ بنھ کے آکھدی چل سائیاں
متھا ٹیک آواں میں وی جائیکے جی
قادر یار لے چلیا سُندراں نوں
پُورن حُسن دی انگلی لائیکے جی