سلواہن دا پُورن نوں راج بھاگ سنبھالن لئی کہنا

5
ج جاؤ وسّو تُسّیں گھر بارِیں،
پُورن آکھدا باپ نوں سُنی راجا
کرے ماں دی سوپنا اوس ویلے،
باہوں پکڑ لے جا توں ہُنی راجا
نالے لُونا نوں جاننا استری تُوں،
سچو سچ نتار کے پُنی راجا
قادریار اس روز دا ذکر کرکے،
قصہ جوڑ بنایا سی گُنی راجا
6
ح حکم کیتا راجے اوس ویلے،
گھر چل میرے آکھے لگ پُتا
کُنجی پھڑ توں دست خزانیاں دی،
پہن بیٹھ توں حکم دی پگّ پُتا
میں تاں شایاں مانساں جگ اندر
میرے دل دی بُجھسی اگ پُتا
قادریار کردا سلواہن ترلے،
میں تاں سوترا سدسی جگ پُتا
7
خ خوشی جہان دی نہیں مینوں،
پُورن آکھدا بنھ کے رکھدے ہو
میرے ولوں تاں راج لٹاء دیوو،
جے کر آپ کماء نہ سکدے ہو
جیہنوں درد میرا سو میں سمجھ لیا،
تُسّیں ترلے کردے مارے نک دے ہو
قادریار میاں سرپر چاو ناہیں،
نہیں پاس رہنا جیہڑی تکدے ہو
8
د دے کے پھیر دعا پُورن،
پھیر ماپیاں نوں اک بچن کہسی
تخت بہے گا ہور بھرا میرا،
جیہڑا ہوگُ تساں گھر راج بیسی
مرد ہوگُ راجا وڈے حوصلے دا،
جتھے پوے مقدمے فتح لیسی
قادریار رسالو نوں بیٹا آکھیں،
پھیر راج راجا تیرا مُلک رہسی
9
ذ ذرا نہ پویں خیال میرے،
پھیر مائی اگے ہتھ بدھیو سُو
آکھے ماؤ نوں نگر نہ تھاؤں میرا،
کہیا باپ دا سبھ چا ردیو سُو
آکھے جوگیاں نوں کرو کوچ ڈیرہ،
پلا حرص دا چائی اُلدّیو سُو
قادریار لگا اوتھوں تُرن پُورن،
مائی اِچھراں نوں پھیر سدّیو سُو
10
ر روئے کے آکھدا ماں تائیں،
جیہڑا کرم لکھیا سو پا لیا میں
اس شہر تھیں باپ تغییر کیتا،
کیہڑی پت دے نال نکالیا میں
کیہنوں کھول کے دِلے دا حال دسّاں،
جیہڑا جفر سریر تے جالیا میں
قادریار میاں پُورن بھگت آکھے،
ونڈ لئے نے آپنے طالیا میں
11
ز زندگانی تد ہوگ میری،
آکھے لگ میرے گھر چل پُتا
چَویہہ برس گزرے آہیں ماردی نوں،
تیرے نال نہ کیتی ہے گلّ پُتا
دور گیاں دے درد فراق بُرے،
سینے رہندے نے سجرے سلّ پُوتا
قادریار کرکے ہتِھیں کال میرا،
ایتھوں پھیر جائیں کِتے ول پُتا