12
ش شہر آیا گھر مائیاں دے،
پُورن پُچھدا نوکراں چاتراں نوں
جس جایا اوس نوں مان وڈا،
متھا ٹیکنا مائی ماتراں نوں
رانی لُونا دے محل نوں رواں ہویا،
اندر جائی وڑیا پُتر خاطراں نوں
قادریار بہال کے نفر پِچھے،
پوڑی چڑھیا متھا ٹیکن ماتراں نوں
13
ص صفت نہ حسن دی جائے جھلّی،
رانی دیکھ کے پُورن نوں ترت مٹھی
صُورت نظر آئی راجا بُھل گیا،
سر پیر تائیں اگّ بھڑک اٹھی
دِلوں پُتر نوں یار بنا بیٹھی
اس دی ثابتی دی وچوں لجّ ٹُٹّی
قادریار میاں تریمت ہینسیاری،
لگّی آپ وگاونے ندی پُٹّھی
14
ض ضرب تے ضرب دے نال راجا،
اندر لنگھ کے رنگ محل جائے
ہتھ بنّھ کے ساہمنے کھڑا ہُندا،
متھا ٹیکنا ہاں میری دھرم مائے
اگوں دیونا اس پیار سائی،
سگوں دیکھ رانی متّھے وٹ پائے
قادریار کھلوئی کے ویکھ اکِھیں،
چڑھیا قہر چرتر جو ورت جائی
16
ط طالیاں میریاں گھیر آندا،
لُونا اِک دلیل دے فکر بنّھے
میں وی سورگ پراپتی تھیونی ہاں،
پُورن بھگت جو آکھیا اک منّے
لگی دین لنگار اسمان تائیں،
اوہدی ثابتی دے وچوں تھمھ بھنّے
قادریار میاں تریمت ہینسیاری،
بُھنّن لُون لگی وِچ تھال چھنّے
