میرے سُفنے وی میرے اپنے نہیں
کسے کولوں اُدھار لئے ہوئے نیں
میریاں سوچاں وی میریاں نہیں
اوہناں تے کسے ہور دا
ناں لکھیا ہویا اے
میرا عقیدا وی میرا نہیں
نِکے ہوندیاں، مینوں جو کجھ دَسیا گیا
میں من لیا، میری تعلیم وی اوہ نہیں
جہڑی انسان دی حیثیت نال
میرا حق بندا سی
حکومتاں تے مذہباں والیاں
اپنے مطلب دے نصاب لکھوائے
جہڑے امتحان پاس کرن لئی
مینوں مجبورن پڑھنے پئے
قانون وی میرا نہیں
کیوں جے میں، اوہنوں خرید نہیں سکدا
اسمبلیاں وی میریاں نہیں
کیوں جے اوتھے جان لئی
جس طبقے دا ہونا ضروری اے
میں اوس طبقے دا نہیں
میری پسند تے ضرورت دا رزق وی
مینوں نصیب نہیں، کیوں جے اوہدے تے
سپاں دا پہرا اے’ہور تے ہور
میرے ساہ وی میرے نہیں
ایہ وی اُدھار دا مال اے
جہنے مینوں ساہ دِتے نیں
اوہ جدوں چاہوے’کھوہ سکدا اے
میرے کول میرا کیہ اے؟
اجے تیکر میں جان نہیں سکیا!
