ویلے دے اتھرے گھوڑے تے، پکّیاں ہو کے بیہن لئی
میرے دور دے وسنیکاں نے، افراتفری پہن لئی
وڈیاں ہو کے وی اوہناں دا، ذرا وطیرہ بدلیا نہ،
نکیاں ہندیاں لڑدے رہے نے، جیہڑے اک اک ٹہن لئی
شہراں دی وسوں دے مصلے، پہلاں توں کجھ ودھ گئے نے،
راہ نہیں لبھدا لنگھن دے لئی، گھر نہیں لبھدا ریہن لئی
جو بنیا اے اوہ ٹُٹیا اے، ایہو رِیت اے دنیاں دی،
بھانڈا گھڑیا بھجن دے لئی، کندھ اُساری ڈھیہن لئی
قسمت وچّ لکھی اے بھاجڑ، یا پیراں وچّ چکر نے،
یا پھر مینوں تھاں نہیں لبھی، اپنے گھر وچّ ریہن لئی
اکھیاں نے تصویراں کھچیاں، کنّاں حرف سمبھالے نے،
چِپاں نے کھولے نے دفتر، کجھ بچیا نہیں کیہن لئی
ایہدے وچّ بیٹھن دی خاطر، کی کی پاپڑ ویلے نہیں ؟
'رؤف' میں ترلے پاؤندا پھرناں، جس گڈی توں لیہن لئی
