دُکھاں دے وچ صبر کری دا ٹھنڈا ہوکا نہیں بھری دا جھاڑ گئیاں نیں تیز ہواواں پتا پتا شاخ ہری دا عشق دی ونگ تڑنگی راہ تے سوچ سمجھ کے پیر دھری دا ساہ لئے تے انج لگدا اے زہر دا جیوویں گُھٹ بھری دا پیڑاں دے گانڈھے لگے نیں سُچا جوڑا ویکھ زری دا اوہدی دَکھ کیہ دساں تہانوں سگواں جیویں رُوپ پری دا پیار نوں میلا ہون نہ دیویں مُل پیندا اے چیز کھری دا کیہ نیں شاہد لیکھ اساڈے روز جیوی دا، روز مری دا
