اگ بجھی نہیں اندر ولای ہنجو بن گئے ہاواں سارے اوہدا ہاسا ویکھن کنھوں زخم وکھاواں منزل ساڈے سامنے ہے سی سانوں روکیا راہواں کجھ وی نئیں سی اپنے وس وچ سُتیاں رہ گئیاں بانہواں تھاں تھاں دھکے پیندے اوہنوں جیہڑا ملدا تھانواں ربّا ہر در پھر آئے آں سانوں ملن پناہواں
