ہن کیوں رونا ایں لے لے ناں
ایسے لئے تینوں آہندے ساں
ہر کوئی ایتھے پیا پکارے
دسو ہن میں کتھے جاں
ہر کوئی کہے پردیس نوں جانا
ٹھنڈی دھپ تے تتی چھاں
دل دے وچ نیں کھڈے کھائیاں
کڈے کڈے بنجر تھاں
گھٹ صبر دے پین نمانے
ملا نے فیر کھا لئے کاں
خواب نمانے قبروں اٹھے
لچ پنے دی مر گئی ماں
حوالہ: مچ فقیراں؛ سانجھ؛ صفحہ 105