حمد باری تعالی

نہ توں گورکھ دھندا ربا
نہ توں ساتھوں دور
چونہاں پاسے تیرا جلوہ
چونہاں پاسے نور
بُھکھے، رَجے روندے ہسدے
تیرے سبھ سوالی
توئیوں سبھ نوں پیدا کیتا
توئیوں سبھ دا والی
آدم، جن تے پنکھ پکھیرو
تیرے کلمے پڑھدے
تیرے حکموں لہندے سورج
تیرے حکموں چڑھدے
نہ توں ویکھیں عقلاں شکلاں
نہ توں ویکھیں ذاتاں
جنھوں چاہویں چانن ونڈیں
جنھوں چاہویں راتاں
توں چاہویں تے چڑیاں ہتھوں
مر جان باز شکاری
دریاواں نوں چیرن والے
بُھل جاندے نیں تاری
بِن بانساں دے دھرتی اُتے
تنبو کِنج کھلارے
بھخدا سورج ٹھر جاندا اے
تیرے اِک اشارے
دھرتی دے ہتھ رنگن خاطر
کِنّے رنگ اُتارے
کالی رات نوں جگ مگ کردے
تیرے چن ستارے
اوہدے کولوں دنیا ڈر دی
جیہڑا تیتھوں ڈر دا
دریا اوہنوں رستہ دیندے
نُوری سجدے کردا
پتھراں کولوں منگو تے اوہ
اگوں نہ پرتاون
بندیاں کولوں منگو تے اوہ
متھے گُھنڈیاں پاون
تیرے کولوں جناں منگاں
اوناں سینے لاویں
پچھلی راتیں دھرتی اُتے
سُتّے بھاگ جگاویں
تیرے باجھوں ہور بھلا میں
کیہدے در تے جاواں
توئیوں سبھ دا مالک ربا
تیرے ڈھولے گاواں