ہر کوئی اپنی مستی دے وچ
ٹریا جاوے وستی دے وچ
اسماناں تے اَپڑن والے
ڈِگدے جاندے پستی دے وچ
سِر توں چُنّی لہندی جاندی
موسم دی بد مستی دے وچ
کجھ ہاواں کجھ ساہواں باقی
رہ گئیاں نیں ہستی دے وچ
تینوں سوچ کے آ جاندا اے
خون رگاں دا مستی دے وچ
حوالہ: قیدی سُفنے؛ سانجھ 2010؛ صفحہ 26 ( ویکھو )
