محنت کش دا بچہ

میں اک محنت کش دا بچہ، من دا صاف تے دل دا سچا
ماں دا پیتا دودھ نہ پورا ،رہِ گیا میرا جسم ادھورا

تھوڑھے دودھ وچ پتی پاوے، لوریاں دے دے آپ پلاوے
اوہ وی سی مجبور وچاری، فاقے تنگیاں بھکھاں ماری

جد اپنا سی دودھ پلاندی، میں ودھدا اوہ گھٹدی جاندی
چار گھراں دے کم سی کردی، بھانڈے مانجے پانی بھر دی

میتھوں وڈی نال لیجاوے، تاں جے چھیتی کم مکاوے
نال مینوں لے جا نہ سکدی ،جھڑکاں جھمباں تو سی جھکدی

اوہدے توں بھانڈے منجواوے ،آپے کپڑے دھوندی جاوے
محنت کش مزدور پیو سی،گھر توں ریہندا دور پیو سی

گندی جیہی وستی وچ رہنا، نالیاں اتے اٹھنا بہنا
تھاں تھاں توں سی کرتا سیتا، جُثے دا لہو مچھراں پیتا

وچ جوانی چٹا جھاٹا، ڈلھیا جاپے فرش تے آٹا
ہر ویلے سی کھنگھدا ریہندا، کہندا سی ایہہ اٹھدا بیہندا

دہاں سالاں دا ہو اوئے پترا! سانواں نال کھلو اوئے پترا!
جد میں چونہاں سالاں دا ہویا، جان لئی سکولے رویا

اماں بستا پھٹی لے دے، پڑھنا ایں میں پیو نوں کہہ دے
پر ابّے نے پھڑیا بانہوں، کُٹدا لے گیا کچی راہوں

چھڈّ اساں کیا پڑھ کے لینا، محنت کش دا محنت گہنہ
گاہکاں تائیں چاہ پھڑاویں، ٹِپّ ملے تے کھیسے پاویں

کجھ تے میریاں گھٹن سزاواں، چھوٹی عمرے گھٹدا جاواں
ہندے بھاویں ستّ انجانے، میں سن سارے کم تے پانے