اِک دن تینوں سُپنا تھیسن گلیاں بابل والیاں دو
اُڈ گئے بَھور پُھلاں دے کولوں، سن پتراں سن ڈالیاں
جِت تن لگے سو اِی تن جانے، ہور گلّاں کرن سُکھالیاں
رہ وے قاضی، دل نہیوں راضی، گلاں ہوئیاں تاں ہوون والیاں
سو اِی راتیں لیکھے پَوسن، نال صاحب دے جالیاں
ناؤں حسینا تے ذات جولاہا، گالیاں تانیاں والیاں
حوالہ: کافیاں شاہ حسین، محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 60 ( ویکھو )
