ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੇ
ਸਿਤਾਰੇ ਅੱਥਰ
ਆਪ
ਚੁਣ ਲੈਂਦਾ
ਕੱਖ ਕਰ ਅੰਡ ਵੀ
ਧਰਤੀ ਉੱਤੋਂ
ਸਾਰੇ ਭਾਵੇਂ ਪੁੰਨ ਲੈਂਦਾ
ਮਜਨੂੰ ਤੋਂ ਵੀ
ਵੱਧ ਮੁਹੱਬਤ
ਹੈ ਸੀ ਇਕ ਦੀਵਾਨੇ ਦੀ
ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ
ਹੁਕਮ ਨਾ ਹੋਇਆ
ਐਸੀ ਹੋਈ ਸਜ਼ਾ
ਰੋਂਦਾ
ਰੋਂਦਾ
ਡਿੱਗਾ ਉਹ ਤੇ
ਕਲਾ ਵਿਚ ਕਤਾਰੇ
ਇਕ ਹਰਜਾਈ
ਦਾਸੀ ਉਹ ਤੇ
ਇਕ ਉਡੀਕਣ ਹਾਰ
ਹਵਾਲਾ: ਮੈਂ ਤੇ ਇਸ਼ਕ; ਸ਼ਾਹਿਦਾ ਦਿਲਾਵਰ ਸ਼ਾਹ; ਤਸਨੀਫ਼ਾਤ ਲਾਹੌਰ; ਸਫ਼ਾ 140 ( ਹਵਾਲਾ ਵੇਖੋ )
