اِک کُڑی جیہدا نام محبت

اِک کُڑی جیہدا نام محبت
گُم ہے، گُم ہے، گُم ہے
ساد مُرادی سوہنی پھبت
گُم ہے، گُم ہے، گُم ہے

صورت اُس دی پریاں ورگی
سیرت دی اوہ مریم لگدی
ہسّدی ہے تاں پُھل جھڑ دے نیں
ٹُر دی ہے تاں غزل ہے لگدی
لمّ سلّمی سرُو دے قد دی
عمر اجے ہے مر کے اگ دی

پر نیناں دی گل سمجھدی
گُمیاں جنم جنم ہَن ہوئے
پر لگدا اے جیوں اج دی گل ہے
ایوں لگدا اے جیوں ہُن دی گل اے

ہُنے تاں میرے کول کھڑی سی
ہُنے تاں میرے کول نہیں ہے
ایہہ کیہ چھل ہے ایہہ کیہی بھٹکن
سوچ میری حیران بڑی ہے

نظر میری ہر آؤندے جاندے
چہرے دا رنگ پھول رہی ہے
اوس کُڑی نُوں ٹول رہی ہے

شام ڈھلے بازاراں دے جد
موڑاں تے خوشبو اُگدی ہے
ویہل، تھکاوٹ، بے چینی جد
چوراہیاں تے آ جُڑ دی ہے
رولے لِپی تنہاہی وِچ
اوس کُڑی دی تُھڑ کھاندی ہے
اوس کُڑی دی تُھڑ دِسدی ہے

ہر چِھن مینوں ایوں لگدا ہے
ہر دِن مینوں ایوں لگدا ہے
جُڑے جشن تے بِھیڑاں وِچوں
جُڑی مہک دے جُھڑمٹ وِچوں

اوہ مینوں آواز دَوے گی
میں اوہنوں پہچان لواں گا
اوہ مینوں پہچان لوے گی
پر اِس رولے دے ہڑھ وِچوں

کوئی مینوں آواز نہ دیندا
کوئی وی میرے ول نہ ویہندا
پر خورے کیوں ٹپلا لگدا
پر خورے کیوں جھولا پَیندا

ہر دِن ہر اِک بھیڑ جُڑی چوں
بُت اوہدا جیوں لنگھ کے جاندا
پر مینوں ہی نظر نہ آؤندا

گُم گئی میں اُس کُڑی دے
چہرے دے وِچ گُمیا رہندا
اُس دے غم وِچ گُھلدا رہندا
اُس دے غم وِچ کُھردا جاندا

اوس کُڑی نُوں میری سونہہ ہے
اوس کُڑی نُوں سبھ دی سونہہ ہے
اوس کُڑی نُوں جگ دی سونہہ ہے
اوس کُڑی نُوں ربّ دی سونہہ ہے

جے کِتے پڑھدی سُندی ہووے
جیوندی جاں اوہ مر رہی ہووے
اِک واری آکے مِل جاوے
وفا میری نُوں داغ نہ لاوے
نہیں تاں میتھوں جِیا نہ جاندا
گیت کوئی لِکھیا نہ جاندا

اِک کُڑی جیہدا نام محبت
گُم ہے، گُم ہے، گُم ہے
ساد مُرادی سوہنی پھبت
گُم ہے، گُم ہے، گُم ہے